-Vervulde Poppenspeler-
Het rustige vaarwater is veranderd in een woeste oceaan van emoties.
Verdrinkend in woede, onmacht, liefde en haat.
De dader is het slachtoffer geworden.
Ik leef in mijn eigen tegenstrijdige wereld.
Mijn wereld.
Toch ben ik het die het minste macht heeft.
Ik ben verdwaald geraakt in mijn eigen doolhof.
Zonder dat ik het doorhad heb ik al zwoegend en zwetend een kuil voor mezelf gegraafd.
Ik haat het om de marionet te zijn.
Het lijkt alsof ik direct naar achter wordt getrokken zodra ik ook maar 1 klein stapje naar voren tracht te zetten.
De totale controle die ik voorheen had, totaal kwijt.
Ik weet niet wat ik moet voelen.
Ik weet niet wat ik moet denken.
Ik weet niet niet eens meer wat ik wil.
Het lijkt alsof mijn verlangens gestopt en tegelijkertijd doorgeslagen zijn.