1. #1
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    Thumbs up Mijn weg naar het geloof - deel 2

    Lees hier deel 1 van het verhaal!

    In dit verhaal komt islam, liefde en eenzaamheid naar voren. Iedereen maakt eenzaamheid mee en moet er op een of ander manier mee omgaan..

    Een deel zal worden geschreven vanuit Chahids perspectief

    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  2. #2
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    Ik bekeek haar zoals vaker. Nu dekte zij de tafel om zo als gezin te eten. Na jaren samen zijn voelde ik nog een bepaalde spanning. Een positieve spanning. We genoten na ellende eindelijk van elkaar en ons gezin. Ik heb haar nooit horen klagen over wat dan ook. We konden goed praten, maar daar was zij heel kalm in. Niet altijd kon ik geloven dat zij de moeder was van mijn kinderen. Als ze met hen bezig was dan was ze anders. Echt gelukkig en haar zelf. Alleen de kinderen waren voor haar belangrijk. Als ze de kinderen omhelsde dan kneep zij haar ogen dicht. Alsof ze extra genoot.

    Het waren lastige jaren voor haar. We leerde elkaar kennen en ik hield haar aan het lijntje. Ik vond haar leuk en zielig. Uit medelijden ging ik met haar om, maar ook omdat ze heel relaxed was. Ze had een hollanders mentaliteit, zeurde niet als ik niet belde. Maar haar uiterlijk trok me over de streep. Ik verzekerde haar van een gelukkig leven als we een relatie namen. Zij had niemand en ik was haar familie.

    Trouwen met Jamila was dom. De zomer dat ik met Jamila verloofde had ik alleen maar twijfels. ‘Trouwen yek’ grapte een vriend. Ik kreeg het warm als ik erover dacht. Ik wist dat Esma zich zorgen maakte over waarom ik niet reageerde. Ik deed het express omdat ik met Jamila zou verloven. Alleen me neef en beste vriend Zaka wist dat ik ondertussen een relatie had met Esma. ‘Waarom stress je’ vroeg hij toen we op het strand lagen. ‘We hebben meer gedaan’ zei ik subtiel. Hij deed zijn zonnebril af en keek me met grote ogen aan. ‘Chahid’ zei hij geschrokken. ‘Ik kon me niet inhouden’ zei ik droog. Ik wist dat ik haar maagdelijkheid niet zo had moeten afpakken. Esma dacht dat het mocht en dat ik met haar verder zou gaan. ‘Jij bent echt een flikker’ zei Zaka geirriteerd. Hij wist heus wel dat ik niet de heiligste was, maar hij was blijkbaar geschrokken. ‘Vergeet die Esma en focus op je verloofde’ adviseerde hij. Ik keek naar de zee en probeerde een plan te verzinnen. Niemand mocht dit weten. Mijn familie zou gek worden als ze wisten dat ik vreemd was gegaan. Jamila trouwens ook.. ‘Jamila is een bent a ness. Die Esma is gewoon vaag en dat weet jij ook. Geloof je het zelf? Afgestaan?’ zei hij lacherig. Ik geloofde Esma wel. Ze loog echt niet over haar situatie. Ze werkte hard voor zichzelf en was gewoon alleen. ‘Ja komt goed’ zei ik kortaf. ‘Ga niet vreemd vriend’ zei Zaka. ‘Esma was een scharrel’ lachte ik.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  3. #3
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    Jamila kende ik een paar maanden. Esma kende ik al anderhalf jaar. Jamila was een vriendin van mijn zusje. Knap, rustig meisje met een stabiel leven. Ik wilde nooit met Esma serieus zijn, ik had geen tijd voor drama en wilde haar situatie niet uitleggen aan mijn familie. Jamila studeerde nog en was echt een pure Marokkaanse. Aan haar zitten deed ik niet omdat ik haar respecteerde. De moeder van mijn kinderen was waardevol. Ik hield echt van Jamila, meer omdat zij geen goedkoop meisje was.

    Na een geweldige zomer met mijn vrienden en familie moest ik nog wat spullen bij Esma ophalen. Ik had haar wat maanden genegeerd om het af te sluiten. Uren twijfelde ik over hoe ik dit zou aanpakken. ‘Ik ben zo vrij’ zei Jamila aan de telefoon. ‘Ik haal je dan op en dan gaan we uit eten schat’ zei ik liefhebbend. Zij was mijn toekomst. Nu wilde ik het oplossen met Esma. Zenuwachtig en inmiddels geirriteerd reed ik naar haar huis.

    Ik was heel goed negeren en dat deed ik nu weer. De blijheid in haar ogen was onbeschrijfelijk. Niemand op de wereld werd zo blij van mijn weerzien als Esma. Ik was namelijk de enige persoon in haar leven. Ze had geen familie of vriendinnen. Ik zag dat ze niet begreep waarom ik zo deed. ‘Ik ben zwanger’ zei ze, dat was het enige wat me bij bleef. Nu kon ik haar niet negeren. Esma was blij maar had tranen in haar ogen. Hoe moest ik dit combineren met mijn echte leven met mijn familie en Jamila? Ik schrok omdat de kans groot was dat het mijn kind was. Esma zou me trouw zijn en niet met iemand anders slapen. Ze bleef preuts. Uit woede sloeg ik haar en trapte ik in haar buik. Ik was harteloos en vreesde voor mijn toekomst. Welke man doet zijn ouders dit aan? Een bastaard kind kon ik niet hebben.

    In de auto trilde ik als een gek maar ik moest me kalmeren. Straks zou ik Jamila zien en die mocht niks merken. Na de bios nam ik haar mee uit eten. ‘Ik houd van je’ zei ze en keek verlegen. ‘ik ook van jou’ zei ik automatisch. mijn hoofd was bij esma. Nadat ik Jamila had afgezet ging ik snel naar Zaka. ‘Ze liegt, zo zijn wijven die een man willen claimen’ zei hij iet wat zenuwachtig. Ik wist niet wat ik moest doen.

    Ik kreeg medelijden met Esma. Ze was wel zwanger want ik zag een buikje en ze zei dat ik de vader was. Toen ik haar vertelde dat ik ging trouwen zag ik de tranen over haar wangen gloeien. Ik had alles voorgelogen en nu had ik spijt. ‘Ik heb bijna een miskraam. Ik eet alleen wat druiven en drink alleen water’ zei ze toen ik haar tegenkwam. Met een zwak glimlachje wachtte zij mijn reactie af. Dit meisje had niemand en wilde zelfs haar kind doden om mij terug te krijgen. Ik zag de onzekerheid in haar ogen en vervloekte haar hardop. Toch bleef ze lief en knuffelde zij me. Toen ik haar tegen me aanvoelde kreeg ik spijt dat ik haar had gebruikt. Zo’n mooie ziel zou ik moeten laten gaan.

    Zaka overtuigde mij om Esma te negeren. Ik maakte mij klaar voor de bruiloft. Mijn moeder was enorm trots, net als de rest van de familie. ‘Je maakt me gelukkig’ zei mijn moeder lief toen we op weg waren naar Jamila. Ik twijfelde of het mijn kind was dus bleef ik relaxed. Jamila keek me nauwelijks aan en was prachtig. Ondanks alle feestvreugde bleef een stem in mijn hoofd praten over Esma. ‘Zij is alleen en jij hebt haar nog eenzamer gemaakt’ dacht ik.

    Jamila verwende ik in alles. Ik had een enorme respect voor haar en haar lichaam. Het was eerst moeilijk omdat ik aan Esma dacht. Haar had ik dit allemaal beloofd. Genieten van elkaar lukte maar ik dacht steeds aan die zwangerschap. Stiekem hoopte ik op een miskraam. Ik had dat zelfs opgenoemd als dua tijdens een gebed, zo onwetend was ik.

    Op een dag volgde ik Esma. Ik zag hoe zij met een grote buik wandelde naar het winkelcentrum. Dit meisje was zo eenzaam en gebroken. Ik had wat dagen ervoor een droom gehad waarin ik zag dat het mijn kind was. Door die droom verlangde ik naar Esma. Ik wilde haar gewoon even zien. Toen ik haar aansprak in de babywinkel schrok ze. Ze zag er nog mooier uit en zo natuurlijk. Haar gezicht werd rood en ze negeerde mij. Ik trilde maar moest haar iets geven. ‘Een meisje’ zei ze bijna onverstaanbaar toen ik haar naar het geslacht vroeg. Werd ik vader van een dochter? Ik bleef twijfelen. Geld nam ze niet aan dus gooide ik het in haar brievenbus.

    In de maanden er na was het stil. Vermoedelijk was de baby geboren. Geen nieuws is goed nieuws, zeggen ze. Jamila was klaar met haar studie en wilde een kindje. Ik rekte tijd omdat ik stresste. Als dat kind van mij was dan had ik een groot probleem. ‘Laat ons eerst genieten van elkaar’ loog ik tegen Jamila. Ze giechelde en kuste me. Ik was een kei in liegen en manipuleren. Mezelf tegenkomen wilde ik niet. Ik deed me voor als de ideale schoonzoon en won de harten van Jamila’s familie.

    Esma wilde opeens hulp, financieel omdat ik volgens haar de vader was. Weer ging ik langs haar en mishandelde ik haar. Na dat ik haar sloeg had ik spijt maar gaf ik dat niet toe. Ik reed naar Zaka die ik alles uitlegde. ‘Kalm aan’ zei hij toen ik trillend bij hem aankwam. ‘Ik heb haar weer geslagen’ zei ik zachtjes. ‘Je slaat toch geen vrouw’ merkte hij op. ‘Ik ga Jamila en mijn familie verliezen door die trut’ schreeuwde ik.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  4. #4
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    Toen ik Cherine zag voor de eerste keer wist ik het zeker: dat is mijn dochter. Ik zag mezelf terug in haar en voelde me een klein beetje opgelucht. Ik wist nu zeker dat Esma niet loog, maar toch wilde ik haar niet. Een keer ging ik terug naar Esma om bij te praten. Ik zag dat ze heel blij was omdat ik haar aandacht gaf. Ze was kalm en lief. Haar houding was altijd goed. Ze schreeuwde niet, zei geen rare dingen en bleef netjes. Voor ik het wist zoende ik haar. Ik had haar blijkbaar gemist en zij mij ook. Het werd steeds heviger. Onze kleren waren uit en we lagen in een bed.

    Geschrokken werd ik wakker toen ik haar naast me zag liggen. We hadden het gedaan en ik was getrouwd. Huilend vroeg zij het zich hardop af. Weer sloeg ik haar. Ik kon me niet inhouden en bleef maar slaan.

    Esma veraade mij en ik moest alimentatie betalen. Ik eistte bezoektijd en kreeg dat. Mijn familie werd gek toen het nieuws naar buiten kwam. Maanden spraken mijn ouders mij niet. Hoe kon ik een bastaard kind hebben? Jamila huilde veel maar ik verzekerde haar dat het een slippertje was, ik zou altijd bij haar blijven. Tegen haar familie loog ze dat ze wist dat ik al een kindje had. Ik voelde me alweer opgelucht. Mijn ouders spraken mij weer toen ze zagen dat mijn schoonfamilie het leugentje geloofde. Toch bleef mijn moeder boos.

    Omgaan met mijn dochter vond ik raar. Ik kende haar niet en had niets met kinderen. Ze was beeldschoon en lief. Ik zag een perfecte mix van Esma en mezelf. Cherine leerde mij langzaam kennen en ik pakte Esma terug. Ik wilde dat zij zou boeten voor alle stress die ze me bezorgde. Vaak hoopte ik dat Esma weg zou gaan en Cherine bij me zou laten. Ik irriteerde mij aan haar, zij verpestte alles.
    Na jaren van ruzies en problemen zaten we als een gezin aan tafel. Nu was ik met haar getrouwd en was ik smoorverliefd. Ik had spijt van alle mishandelingen die ik haar liet meemaken. Alle keren dat ik haar schold en dat ik loog. Esma was een heel rustig meisje en naief. Ik had haar gemanipuleerd en gemaakt zoals ik haar wilde.

    Nu was ze een moeder en voorbeeldige echtgenote. Zij verzorgde zichzelf goed en ik had niks te klagen. Mijn familie mocht haar enorm en vooral mijn moeder was gek op haar. ‘Ze is de beste vrouw’ zei ze vaak. In een groep mensen was Esma lief en bescheiden. Ze had prachtige lange donkere haren en lichtbruine ogen. Goed gevormd en verzorgd, dat was mijn Esma. Ik probeerde elke dag op een of ander manier mijn spijt te betuigen voor alles dat ik haar heb aangedaan. Zij sprak liever niet over het verleden.

    Op een avond zaten we met z’n tweeen op de bank. ‘Sorry voor alles’ zei ik toen ik haar arm streelde. Ze keek naar de televisie met een zwakke glimlach. Praten over alles dat gebeurd is deed ze niet. ‘Ja’ zei ze kortaf. Ik kende haar door en door maar toch voelde ik een pijn als ik naar haar keek. Haar familie kende ze niet echt en ze was altijd thuis met de kinderen. ‘Je bent afwezig’ zei ik. ‘Nee hoor’ zei ze en staarde naar de tv. ‘Ik houd van je, dat weet je toch?’ vroeg ik. Ze knikte van wel en keek naar de grond. Door mijn slechte houding van vroeger leek zij geen gespreksstof te hebben met mij. ‘ik wil nooit meer praten over vroeger’ zei ze met een trillende stem.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  5. #5
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    Ik zuchtte en keek naar de televisie. Het was niet makkelijk om nu nog mijn zin te krijgen. Al anderhalf jaar hadden we geen ruzie meer en heb ik haar niet mishandeld. Zo wilde ik het altijd houden. Maar ze was nog altijd bang voor mij dacht ik. ‘Cherine is bijna een tiener en we moeten haar goed opvoeden’ zei Esma op een bezorgde toon. ‘Allah heeft onze zondes verborgen dus hoef ik er niet meer over te praten’ zei ze en stond op. Toen we in bed lagen zag ik haar staren naar het plafond. Ze was heel serieus en had nog elke dag spijt van onze relatie voor het huwelijk. Esma praktiseerde en bad veel. Ik was trots op haar maar ze hoefde zichzelf niet te straffen.

    Het fajr gebed sloeg ze nooit over. Ik hoorde zachtjes haar smeekbedes. Als ik wakker werd door haar dan bad ik mee. Het was een fijn gevoel, ze was zo serieus. Verlegen keek ze me aan na het gebed. Ik was dol op haar en zij op mij. Esma kroop tegen me aan en kuste mij zachtjes. ‘Jij bent mijn wereld’ zei ze met haar lieve stem. Ik liet haar niet meer los.

    Door haar werd ik rustig en praktiseerde ik. Na werk kwam ik direct thuis en veel vrienden had ik niet. Wat jongens die ik kende van vroeger waren nu zelf druk met hun gezin. Ik zag ze weleens als we ergens voetbal gingen kijken. Voor de rest wilde ik alleen thuis zijn, bij haar.

    Op een dag gingen we langs mijn ouders. Er waren wat familieleden en de kinderen hadden er zin in. Haar prachtige lokken verborg ze onder haar hoofddoek. ‘Doe je schoenen aan’ zei ik tegen Chakir. ‘Kalme toon he’ fluisterde Esma. Ze knipoogde naar me en ik lachte. ‘Kom maar naar papa’ zei ik tegen Chakir. Ik deed zijn schoenen aan en bekeek Esma. Ik bofte met een rustige vrouw als haar. Cherine leek op haar moeder en nam alles van haar over. Haar lieve woorden, kalmte en respect voor mij.

    ‘Hoe is het gozer’ zei Zaka toen ik met Chakir bij de mannen ging zitten. Mijn neef kende mij door en door. ‘Goed’ zei ik vrolijk en trok Chakir op mijn schoot. ‘Je ziet er goed uit, tabaraka Allah alik’ complimenteerde Zaka. Ik lachte en keek naar Chakir. Ik was na het auto ongeluk een heel ander mens geworden. Zolang mijn relatie goed ging dan was ik gelukkig. Ik had een leuke tijd hier op bezoek en lachte als vanouds met de jongens. Iedereen had Esma geaccepteerd als mijn vrouw. Zaka kende haar eerst als mijn scharrel. Achteraf had ik spijt dat ik haar zo noemde bij hem.

    ‘Lieverd, wil je geen kindje’ vroeg ik haar toen ze in mijn armen lag. We keken een film en deze vraag wilde ik vandaag nog stellen. ‘Ja ooit’ zei ze droog. ‘Hoezo’ vroeg ik. ‘Ik zie wel’ reageerde ze. ‘Het gaat al twee jaar goed en ik wil meer prachtige kinderen’ zei ik. Ik wist dat ze liever niet meer kinderen had, ze was bang dat er weer ruzie zou komen. Ook was ik er nooit bij de zwangerschappen. ‘Ik ben geen broedmachine. Ik wil wat voor mezelf doen’ zei ze zachtjes. Inmiddels zat ze rechtop bed en friemelde ze aan haar vingers. ‘Wat jij wil lieverd. Ik wil je met wat dan ook helpen, dat weet je toch’ zei ik en hield haar kin vast. ‘De dokter raad het ook af’ zei ze triest. Door haar suikerziekte was er meer kans op complicaties. ‘Ik had het al nagevraagd omdat ik weet dat jij het graag wilt’ zei Esma. ‘Dan maakt het niets uit’ zei ik en keek haar aan. Door mij had ze tenslotte suikerziekte, ik kon dan niet nog iets eisen. ‘Ik ben echt blij met de kinderen en wil ze genoeg aandacht geven’ zei ze. Ik merkte dat zij alle liefde aan Cherine en Chakir wilde geven omdat zij dat nooit heeft gevoeld. De kinderen waren dol op haar en zij focuste alleen op hen. Geen etentjes met vriendinnen, omdat ze die niet had. Ze deed weleens wat leuks met mijn zussen maar was het liefst thuis. Zaka klaagde weleens bij me dat zijn vrouw telkens bezig was met vriendinnen, uit eten, bios, bruiloften en babyshowers. Daar had ik geen last van. Als ze wat leuks deed dan was het met Rowayda. Die mocht ik ook en dat was haar enige vertrouwenspersoon.

    Of Esma actief contact had met haar moeder of vader wist ik niet. Na het auto ongeluk hadden we duidelijke afspraken gemaakt: ik mocht daar niet over vragen. Het deed haar pijn en zij wilde zelf bepaalde keuzes maken.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  6. #6
    MVC Lid

    Reacties
    146
    16-06-2012

    Yeeeeeeeeeaaah!! Up. !!!

    Be better each day'


  7. #7
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    nieuw vervolg komt er aan
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  8. #8
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    We hadden een prima relatie. Het was in ieder geval altijd rustig thuis, geen geschreeuw of geruzie. Ik was blij dat het zo ging en zij ook. Esma genoot van alle rust en was heel kalm. Soms dacht ik dat zij wel wat voor mij achterhield. Was ze nu echt gelukkig met mij? Was ze niet meer verdrietig? Ondanks de goede relatie kon ik niet hele diepe gesprekken met haar voeren. Ze ontweek die, vast omdat ze bang was voor ruzie. Ze deed haar plichten als vrouw goed en meer dan dat kwam er niet.

    Elke dag was ze thuis met de kinderen. Esma had niet echt behoefte om buiten nieuwe mensen te leren kennen. Boodschappen deden wij vaak samen en over geld sprak ze nooit. Ik stortte automatisch elke week een groot bedrag op haar rekening, voor haar zelf. ‘Wat heb je vandaag gedaan’ vroeg ik haar toen de kinderen lagen te slapen. ‘Niet veel’ zei ze met een glimlach zoals bijna elke dag. Ik zuchtte en keek haar geirriteerd aan. Esma zei niets meer en bleef staren naar de televisie. Ik voelde opeens woede opkomen en schoof van haar weg. Dit gevoel had ik al jaren niet meer. Ik leek haar wat aan te willen doen. Aan haar handen zag ik dat ze zenuwachtig werd. Zachtjes stond ze op en liep ze naar de slaapkamer.

    Na een tijd voelde ik weer enorme woede als ik naar haar keek. Ik vond haar weer saai en niet spontaan. Ze was niet ambitieus en deed niks. Ik negeerde haar en ontweek momenten zoals samen eten en slapen. Esma bleef normaal doen voor de kinderen. Ik wist niet waar dit gevoel weer vandaan kwam. Iets in mij wilde haar pijn doen.

    ‘Vindt je het goed als ik even afspreek met Rouwayda’ vroeg ze op een zaterdagmorgen. Ik negeerde haar en keek verder televisie. Opnieuw vroeg ze het op een kalme toon. ‘En de kinderen’ snauwde ik. ‘Kan jij op ze passen?’ vroeg Esma. ‘Nee ik ga zo weg’ loog ik. Ze knikte en liep weg. Ik wist niet wat me bezielde om haar weer gek te maken door mijn gedrag. ‘Mama blijft thuis’ hoorde ik haar zachtjes tegen Cherine zeggen. Uit verveling ging ik naar mijn ouders.

    ‘Waarom heb je ze niet meegenomen’ vroeg mijn moeder toen zij het eten op tafel neerlegde. ‘Ja weet niet’ zei ik en probeerde mijn vage antwoord te verbeteren. ‘Ze gaat afspreken met een vriendin’ loog ik. Mijn moeder keek mij lang aan en ik knikte. Ik loog dat het goed ging tussen ons. Na het bezoek aan mijn ouders belde ik Zaka, ik moest hem spreken. ‘Nee man lukt vandaag niet’ zei hij aan de telefoon. ‘Oke’ zei ik teleurgesteld. ‘Het is vet mooi weer, ben met mijn gezin in het park’ zei hij blij. ‘Ja’ zei ik droog. ‘Yek labas?’ zei hij serieus. ‘Spreek je later wel’ zei ik en hing op.

    Ik ging naar huis en niemand was er. Ik besloot even te gaan slapen. Na uren werd ik wakker. De kinderen wilde spelen maar ik had geen zin. Esma had gekookt, dat rook ik vanuit de slaapkamer. ‘Papa wil je mijn spreekbeurt horen’ zei Cherine. Eerst wilde ik het niet en daarna gaf ik mezelf over. Cherine was heel blij en wilde mij graag vertellen over haar onderwerp. ‘Goed he’ zei ze blij. ‘Heel goed schat’ zei ik en omhelsde haar. ‘Je moet geen ruzie met mama maken’ zei ze en kreeg tranen in haar ogen. ‘Heb ik ook niet’ loog ik. ‘Jawel en dan ga je haar slaan’ zei ze snikkend. Ik deed de deur dicht en bekeek mijn dochter. ‘Mama is altijd bang, dat zie ik’ zei Cherine en veegde haar tranen weg. Ik vroeg of haar moeder haar dit had gezegd, ze zei van niet. Esma zou de kinderen nooit belasten met onze problemen, dit heeft Cherine allemaal zelf meegekregen. ‘Ik doe mama geen pijn’ zei ik wat onzeker. ‘Mama doet alles voor ons. Doe normaal tegen haar’ smeekte Cherine. Ik had nooit echt een diep gesprek gehad met mijn dochter. Nu werd ze bijna 11 jaar en voelde ik me echt bezwaard. Mijn kind zo verdrietig zien deed pijn, ik wist alleen niet waar mijn woede vandaan kwam. ‘Alles komt goed schat’ zei ik en gaf haar een stevige knuffel.

    Voor Cherine gaf ik Esma een omhelzing. Ze keek me niet aan en glimlachte niet. Zachtjes duwde ze me weg. Ik dacht dat ze normaal zou doen voor de kinderen, maar ze bleef op een afstand. Maanden ging het op deze manier, we spraken elkaar niet. Zij keek mij niet eens meer aan en werd alleen maar stiller.

    Tegen haar praten ging niet omdat zij me negeerde. Ik probeerde alles: rustig praten, schreeuwen, niets hielp. ‘Ik heb geen zin in jou’ zei ze een keer toen ik het weer probeerde. Voor ik verder kon praten begon zij, ‘Ik wil niks met je te maken hebben’. Ik was stil en bekeek haar. ‘We zijn getrouwd’ zei ik zachtjes. ‘Ik ga niet meer tegen je praten’ besloot ze.

    Vaak had ik behoeftes en probeerde ik toenadering te zoeken bij haar. ‘Ga maar vreemd’ zei ze bot. Esma werd heel anders in een paar maanden. Ik begreep haar niet en wilde dit oplossen. ‘Ben je boos omdat ik je negeerde’ vroeg ik haar. Alweer negeerde zij me. Op een dag keek in haar telefoon en zag ik Facebook. Nooit had zij dat dus was ik benieuwd. Het blijkt dat ze op een pagina om advies heeft gevraagd over mij. In het bericht schreef ze anoniem over haar ups and downs met mij. Ze voelde zich blijkbaar minderwaardig, kon niet kijken naar de littekens op haar lichaam en wist geen raad als ik weer gemeen deed. ‘Verlaat hem’ las ik vaak terug. Veel mensen adviseerde om te scheiden en rustig alleen te leven. Ze kwam de kamer binnen en keek me aan. De telefoon afpakken deed ze niet. ‘Advies he’ zei ik geirriteerd en gooide de telefoon tegen de kast. ‘Ja’ zei ze sterk. Ze leek niet bang of onzeker. ‘Misschien moet ik je vermoorden, dan zijn we allebei van elkaar af’ zei ik serieus. Ik meende dit omdat ik klaar was met problemen. ‘Ik pleeg binnen nu een wat weken al zelfmoord, scheelt jou wat werk’ zei ze met een glimlach. Ik herkende haar niet meer. Het mocht niet maar ik moest het doen: een klap geven voor wat ze had gezegd. Ik gaf haar een klap in haar gezicht en zei dat ze normaal moest doen. Pijn leek ze niet te hebben want ze lachte. ‘sla me maar’ zei ze bijdehand. Hoe hard ik haar sloeg, ze bleef me irriteren. De bel ging Cherine was van school gekomen. Ik beval haar naar de douche te gaan om de afdrukken op haar gezicht en hals schoon te maken.

    Ik verloor controle over Esma. Ze leek van steen en ging gewoon door met leven met de kinderen. Geen traan, geen zielig gezichtje, ze bleef gewoon sterk. Terwijl ik gek werd als ik aan haar gedrag dacht. Naar mijn moeder ging ze soms. Mijn familie merkte niks en ze loog dat alles prima ging. Esma had altijd een grijns op haar gezicht en ik voelde dat ze wat achterhield. Ik zocht contact op met Rouwayda, natuurlijk lastig omdat ze getrouwd was. Ik excuseerde mij toen ik naar haar huis belde. Haar man, een aardige jongen nam op. Ik legde uit dat ik wat problemen had. Hij nodigde mij uit om langs te komen.

    ‘Hoe is ie met Esma’ zei ze geschrokken toen ik langs kwam. ‘Goed’ zei ik rustig. Rouwayda en haar man keken me verbaasd aan. Er zou wel wat moeten zijn als ik hier kwam. ‘Ik word gek van Esma’ zei ik eerlijk. ‘Bijna een jaar gaat het weer mis. Ik moet weten of we nog getrouwd blijven’ zei ik. Rouwayda keek triest en vroeg waarom het kwam. Ik legde uit dat ik haar saai vond en niet ambitieus. ‘Ze is toch goed voor je kids en voor jou. Waarom is ze dan saai’ zei ze. Ik wist niet echt antwoord te geven. Met Rouwayda en haar man had ik een goed gesprek. Volgens hen moest ik even geduld hebben. Rouwayda had minder contact met Esma. Esma zei dat ze het druk had met de kinderen en dat alles heel goed ging.

    Rouwayda zou haar even spreken. Ik kreeg meteen spijt van dat ik Esma verbad om af te spreken met haar. Soms maakte ik hele domme keuzes. Ik voelde dat Esma isoleerde thuis en niets anders wilde dan thuis zijn. Maanden sliepen we niet samen en ondanks alles verlangde ik naar haar. ‘Ik zei je al: vreemdgaan’ zei ze serieus. ‘Ga vreemd Chahid, ik ga je toch niks geven’ herhaalde ze nog eens. Ik had geen energie om vreemd te gaan. Ik hield enorm veel van haar en kon geen andere vrouw voorstellen.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  9. #9
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    ‘Hoe is ie lieverd’ zei ik toen ik Esma na maanden weer zag. Met een verlegen glimlach antwoordde ze. Ik was de enige in haar leven die haar zo lang en goed kende. ‘Goed en met jou en je kinderen’ zei Esma. ‘Goed’ zei ik. Vanbinnen was ik zenuwachtig omdat ik wist dat het echt niet goed ging als hoe zij voorstelde. Ze was heel kalm en zei niet echt veel. Dat terwijl wij geen geheimen voor elkaar hadden. We hebben heel veel meegemaakt samen en altijd belde zij me om haar hart te luchten. We hadden het over van alles en nog wat. ‘Wil je geen kindje meer’ vroeg ik haar. Ze stopte met drinken en schudde haar hoofd. ‘Geen behoefte’ zei ze kortaf. ‘Waarom niet’ zei ik voorzichtig. ‘Gewoon, geen behoefte. Ik vind dit prima’ zei ze. ‘Wil Chahid meer’ zei ik. ‘Ja maar goed’ zei ze twijfelend. Esma keek uit het raam en zuchtte. ‘hoe is het met hem’ vroeg ik. ‘Prima’ zei ze met een zwak glimlachje. Normaal konden we uren praten zonder te stoppen, maar nu was ze gewoon kortaf. ‘Ik vind je anders’ zei ik eerlijk. ‘Ik wil niet over hem praten’ zei ze direct. ‘Ik bedoel niets verkeerd schat’ zei ik. ‘Oke’ zei ze, het bleef minuten stil. ‘Heb je contact met je ouders’ vroeg ik om de stilte te onderbreken. ‘Nee, ik heb ze weleens gebeld maar niemand nam op. Ze hadden ook niet gereageerd op mijn berichtje’ zei Esma met wat tranen in haar ogen. ‘Wat jammer’ zei ik terwijl ik kippenvel had. Zij was zo lief en rustig, het enige dat ze wilde waren haar ouders. ‘Ja, geeft niet’ zei ze en veegde haar tranen weg. Zoals altijd verscheen weer een glimlach op haar gezicht. ‘weet chahid dit’ vroeg ik. ‘Nee niemand, het is ook mijn probleem. Niemand kan er wat aan veranderen’ zei ze. Ik begreep dat wel. Esma droeg schaamte mee omdat zij afgestaan was, dan voel je je gewoon waardeloos. ‘wil je het niet met Chahid delen, misschien kan hij je helpen’ zei ik. ‘Chahid en ik zijn klaar. Ik hoop elke dag dat hij me eindelijk verlaat’ zei ze direct met een glimlach. ‘dat meen je niet’ zei ik vol ongeloof. ‘Jawel, na alle klappen en scheldpartijen voel ik niks voor hem. Ik heb niks aan hem’ zei ze. Ik kon me het voorstellen, al die mishandelingen zijn haar altijd bijgebleven. ‘Hij heeft me vorige maand ook weer geslagen. Het doet niet eens meer pijn’ lachte ze. Ik was in shock en kreeg het warm. Hij had mij thuis toegegeven dat hij haar had geslagen, maar dit van haar horen deed enorm veel pijn. ‘Hoe kwam het’ zei ik. ‘Geen zin om daarover te praten’ zei ze. Het gesprek was niet een succes. Ze vertelde nauwelijks wat en ik begreep wat Chahid bedoelde. Ze was heel kalm op een aparte manier. ‘Doe jezelf geen pijn en praat erover met me’ zei ik toen ze niets meer zei. ‘Ik doe mezelf niks aan omdat het niet mag van het geloof, anders had ik het zeker gedaan’ zei ze. Ik kon me niet voorstellen dat zij er opeens niet meer zou zijn. ‘Esma, Chahid houdt enorm veel van je. Iedereen maakt fouten’ zei ik. ‘Gaat het goed met je suikergehalte’ vroeg ik. Ze knikte en zei naar huis te gaan.

    Esma kwam binnen en liep meteen door naar de douche. Ik zat met Chakir op de bank, we hadden net gegeten. ‘Schatje, mama gaat voor je douchen’ zei ze tegen Chakir. Ze zag er normaal uit en keek me even aan. Tijdens het douchen hoorde ik dat Chakir mij riep. Zij zeepte hem in en keek hem aan. Blij liet hij zijn badeendjes zien. Toen hij klaar was tilde ik hem op naar zijn kamer. ‘Dit doe je aan lieverd’ zei ze en kuste hem. Hij omhelsde haar en zei dat ie van haar hield. Esma keek hem blij aan. Ik voelde me weer rustig en voelde dat het gesprek tussen haar en Rouwayda misschien had geholpen.

    Op een dag was ik zoals vaker in de slagerij van de familie. Ik vond het gezellig en beleefde altijd iets leuks. Jalal een oude bekende was er ook. Hij keek eerst weg en liep toch mijn richting op. Na wat standaard vragen vroeg hij of ik Esma nog sprak. ‘Ja hoezo’ zei ik en bekeek hem. Hij wist vast wel dat het mijn vrouw was. ‘Het gaat niet goed met haar vader’ zei hij. ‘Oke’ zei ik, misschien wist zij dit zelf al. ‘Hij durft het niet tegen haar te zeggen’ zei Jalal. Hij vertelde in welk ziekenhuis hij lag en dat Esma echt langs moest gaan.

    ‘Esma’ zei ik toen ze aan het koken was. ‘Ja’ zei ze met haar lieve stem waar ik voor leefde. ‘Jalal vertelde dat je vader ziek was’ zei ik onzeker. Ze keek op en leek geschrokken. Ik wist niet of ik wat moest zeggen en leunde tegen het aanrecht. ‘Wil je bij hem op bezoek’ zei ik toen ik zag dat ze nog geschrokken was. ‘Ja misschien’ zei ze. ‘Zal ik met je mee gaan’ vroeg ik zachtjes. ‘Nee’ zei ze met een zwak glimlachje.

    Ik wilde wel met haar gaan maar moest haar respecteren. Ze ging diezelfde avond nog naar het ziekenhuis. Met de kinderen had ik enorme lol. Ze waren zo grappig en lief. Ik verveelde mij geen minuut met Chakir en Cherine. ‘Zullen we een taart maken’ vroeg Cherine. Chakir sprong van vreugde en stemde er mee in. ‘Nee gekkie dat kan ik niet’ zei ik. ’Je kan het leren’ zei ze met grote ogen. We besloten naar de winkel te gaan. Cherine haalde de ingredienten en Chakir genoot in de kar. Ik zag een mooie grote bos rode rozen en besloot die ook te halen. Ik hoopte oprecht dat alles goed ging met haar vader. Dat stukje in haar leven deed haar nog altijd pijn. Ik kon mij geen leven voorstellen zonder mijn ouders of kinderen. Zij had geen familie die haar die liefde gaf. Nu het weer slecht tussen ons ging voelde ik me schuldig. ‘Voor mama’ zei Cherine blij toen ze de bos rozen zag. ‘Ja natuurlijk’ zei ik lachend. Cherine was zo gelukkig als Esma en ik normaal deden. Ik wilde mijn kinderen niet meer pijn doen. Na alle ruzies verdienden mijn kinderen een goed leven.

    Met plezier bakten we een taart en wachtte wij tot Esma zou komen. Ik wist dat ze van slag zou kunnen zijnn aan de hand van de situatie. Het was bijna 20.00 en de kinderen moesten slapen. ‘Nee’ zei Chakir en rende weg. ‘Jawel, morgen eten we de taart wel’ zei ik. De kinderen bleven toch op en de bel ging na een kwartier. ‘Hoe is ie’ vroeg ik toen ze bij de deur stond. ‘Goed’ zei ze toch wat triest. De kinderen gingen naar bed en zij ging bidden. Ik wist niet of ze de rozen of taart had gezien en voelde dat ze alleen wilde zijn. ‘Heb je je vader gezien’ vroeg ik toen ik zoals elke dag mijn slaapplek op de bank klaar maakte. ‘Ja, zijn vrouw weet nu van mij’ zei ze kalm. ‘Hoe is het met hem’ zei ik. ‘Hij moet een nier missen door suikerziekte’ zei ze zachtjes. ‘Gaat het’ vroeg ik haar. ‘Ik ben geslagen’ zei ze triest met tranen in haar ogen. De woede steeg, ironisch. Niemand mocht haar pijn doen. Als ik haar sloeg dan voelde ik deze woede niet. ‘De moeder van mijn vader deed dat’ zei ze en trok haar schouders op. ‘Maar goed jij slaat mij ook altijd’ zei ze met een glimlach. ‘Ik weet niets beter dan dat niemand me ooit goed gaat behandelen dan mijn eigen kinderen’ zei ze en liep weg. Ik wist niets te zeggen en keek hoe ze weg liep.

    De hele nacht hoorde ik haar huilen, haar troosten zou ze vast niet willen. Ik had nooit gedacht dat ik zo veel moeite zou hebben in een huwelijk. Als zij een normaal meisje was met familie dan was ze niet eenzaam. Ik had weleens spijt dat ik haar had leren kennen. Het was altijd moeilijk, alleen voor de kinderen hielden we beide vol. Aan de andere kant kon ik Esma niet laten. Zij was alleen, helemaal alleen. Ondanks dat ons huwelijk niet echt een succes was, bad ze wel. Ze is nu wel gelovig geworden en voedde mijn kinderen islamitisch op. Ik wist dat zij dit ook genoeg vond. Na een tijd kon ik niet slapen en wilde ik haar troosten. ‘kom maar’ zei ik. Snel stond ze op en knuffelde ze me. Ik voelde haar tranen in mijn hals en ze ademde hard. ‘Waarom wil niemand met me zijn’ vroeg ze zich hardop af. Ik wist niet wat ik moest doen en hield haar strakker vast. Ik streelde haar haren en voelde me zo gelukkig. Haar had ik gewoon gemist al die maanden. ‘Je hebt mij en ons gezin. Dit is een beproeving’ zei ik. ‘Ik wilde mijn vader zien’ snikte ze hard. ‘We gaan samen langs hem’ verzekerde ik haar. En niemand zou mijn vrouw pijn doen. Ik gaf haar een lange kus en zij kuste terug. ‘Sorry’ zei ik. ‘Ik zal je altijd vergeven, jij bent echt de enige die ik heb. Ik wil niet denken over de dood, zonder jou kan ik niet leven’ zei ze lief. Ik kon haar ook niet missen en hield haar stevig vast. Haar kussen was nat van het huilen. Ik tilde haar op en legde haar op de andere kant van het bed. Dicht tegen elkaar aan kus ik haar. We sliepen sinds maanden eindelijk samen. Toen ik wakker werd voelde ik haar lichaam tegen mij aan. Ik heb in tijden niet zo goed geslapen. Esma had wat opgezwollen ogen door al het huilen maar zag er goed uit. ‘Gaan we douchen’ vroeg ze zachtjes toen ik haar kuste. Ik stemde ermee in en we waren weer de oude.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  10. #10
    MVC Lid

    Reacties
    822
    04-12-2012

    Wanneer ga je weer verder?

  11. #11
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    Het ging een tijd heel goed tussen ons. We deden allebei normaal tegen elkaar en de kinderen waren vrolijk. Ik had het moeilijk met praktiseren en Esma hielp me. ‘Kom bij me zitten baby’ zei ze plagerig. We lazen wat boekjes door over de Islam. Onze conversaties gingen over het geloof. ‘Je bent zo lief’ zei ik toen ze me wat uitlegde. Ik hoorde haar maar haar schoonheid leidde me af. ‘Ik ben serieus he’ zei ze met een glimlach toen ze een vers uitlegde. Ik vond het fijn dat ik met mijn vrouw over van alles kon praten. Ook voelde ik trots als ik haar zo bezig zag met het geloof. Ze was zo lief en kalm ondanks alle narigheid met mij. Esma kroop tegen me aan en streelde mijn gezicht. ‘Ik houd zo veel van je’ zei ze nadat ze me een kus gaf op mijn mond. ‘Ik ook van jou. Je bent de liefste’ zei ik. Haar lichtbruine ogen hadden een glinstering en ik zag haar grinniken. ‘Sla me niet meer’ zei ze zachtjes. ‘Oke’ zei ik wat ongemakkelijk. Slaan had ik soms niet onder controle. ‘De kinderen weten het, mij doet het niet pijn maar hun wel’ zei ze bijna smekend. ‘Ik ga je niet meer slaan’ zei ik en keek weg. Ik schaamde mij voor mijn gedrag. ‘Je moet misschien in therapie’ zei ze en streelde mijn borstkas. Geïrriteerd keek ik haar aan. ‘Het kan helpen’ zei ze zachtjes. ‘Nee’ zei ik definitief. ‘Waarom ben ik de enige tegen wie je zo doet’ vroeg ze. ‘Weet niet’ zei ik en duwde haar zachtjes weg. ‘Bid maar vaker, misschien helpt dat’ zei ze zachtjes en kroop weer tegen me aan. Ik bleef stil en keek langs haar.

    Na het gesprek van vannacht dacht ik wel na over veranderen. Hoe kon ik haar en mezelf garanderen om nooit meer te slaan? Ik wist het antwoord niet maar zat er wel mee. Ik was lief en grappig voor haar. De standaard dingen had ik allemaal: stabiel inkomen en ik wist hoe ik een vrouw blij moest maken. Alleen sloeg ik te snel en ook alleen haar. Ik had spijt van de mishandelingen. Waar de woede vandaan kwam wist ik niet. Nooit had ik iemand geslagen voor haar en in de familie kwam dat ook niet voor. Vandaag besloot ik na werk even langs Zaka te gaan. Hij was echt een bezorgde vader. Ik was daarentegen best relaxed en maakte alleen maar grappen met mijn kinderen. Hij had er inmiddels 4. ‘Wat een kanjer’ zei ik toen ik zijn dochter van 6 maanden vasthield. Ik wilde zo graag mijn gezin uitbreiden en meer stabiliteit. Hij legde zijn kinderen in bed. Hun moeder was niet thuis. ‘Wanneer komen meer kids’ grapte hij. ‘Niet’ zei ik onzeker maar lachend. Met grote ogen keek hij me aan. ‘Even serieus’ zei Zaka. ‘Ze wil niet’ zei ik en keek weg, ‘hoe bedoel je dat’. ‘Het loopt niet altijd goed tussen ons’ gaf ik toe. ‘Chahid, je verpest het alleen voor jezelf. Maak haar niet gek. Ze zorgt voor jou, je kinderen en het huis. Ze is kalm en doet niets gek’ zei Zaka. Ik gaf toe dat er nog steeds mishandelingen waren. ‘Je slaat toch geen vrouw’ zei hij vol ongeloof. Ik schaamde mij diep. ‘Neem dan geen kinderen meer. Op een dag zal ze je verlaten. Of raak jij je kids kwijt doordat zij zien wat je hun moeder aan doet’ zei hij serieus. ‘Ik ben echt gek op haar. Niemand geeft me hetzelfde gevoel. Andere vrouwen zie ik niet staan al zijn ze naakt voor me ogen. Zij is echt mijn wereld’ zei ik menend. Esma was zo speciaal. ‘Ze praktiseert als beste in de familie. Moet je nagaan dat zij geen familie heeft en hoe sterk zij is met het geloof. Zo’n vrouw vindt je nergens. Wees zuinig op je gezin’ zei Zaka.

    Toen ik thuis kwam was Esma aan het bidden. Cherine deed blij de deur open, ze had een hoofddoek aan. ‘Ik heb net alles gebeden’ zei ze blij. ‘ik ook’ riep Chakir. ‘Goed zo schatjes’ zei ik en omhelsde hen. Esma kwam in een mooie pyjama en deed haar hoofddoek af. ‘Hey kanjer’ zei ze en kuste mij. ‘Niet zo doen’ riep Cherine. ‘Is maar een kusje’ zei Esma lachend. ‘Papa is veel meer gewend’ fluisterde Esma naar mij toen ik haar omhelsde. We gingen naar de slaapkamer en ik merkte dat ze heel blij was om mij te zien. ‘Ik heb je gemist vandaag’ zei ze direct en knuffelde mij. ‘Alleen vandaag’ zei ik plagerig. ‘Wat ben je knap’ zei ik. Haar schoonheid deelde zij alleen met mij. Ik bedacht me iets leuks. Ik wilde haar meenemen voor een lang weekendje weg. Voor ik dat ging regelen moest Chakir voorgelezen worden. Bijna elke avond las ik precies hetzelfde verhaaltje voor. Hij had mijn karakter: bijdehand maar kon ook extreem prikkelbaar zijn. ‘Gaat mijn mannetje slapen’ zei Esma toen ze de kamer in liep. Chakir verstopte zich onder de dekens maar kwam tevoorschijn om haar een kus te geven. ‘Slaap zacht mijn engel’ zei ze lief en knuffelde hem. Hij leek zo gerustgesteld door zijn moeder. Het verhaaltje was afgelopen en mijn zoon ging slapen.

    ‘We gaan naar Parijs’ zei ik tegen Esma toen we in bed lagen. ‘Echt’ zei ze blij. ‘Jazeker, volgend weekend. Charifa haalt de kinderen op van school en ze logeren 4 dagen daar’ zei ik. ‘Leuk’ zei Esma met een glimlach. ‘Ik wil even relaxen met jou alleen’ zei ik. ‘Ook wil ik nadenken over meer kinderen’ zei ik snel. Het floepte er uit. ‘Ik wacht het even af’ zei ze serieus. ‘Wat je wil’ zei ik en trok haar naar me toe.

    De volgende dag was het zaterdag en in de middag ging de bel. Vlak voordat we met zijn allen langs mijn moeder gingen. ‘Doe open’ riep Esma vanuit de slaapkamer. Ik zag een vrouw van rond de 40 voor de deur staan. ‘Ja’ zei ik vragend voor de deur. ‘Esma. Ik zoek Esma’ zei ze wat geirriteerd. ‘Wie ben jij’ zei ik net niet agressief. ‘De vrouw van Abdelilah’ zei ze.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  12. #12
    MVC Lid

    Reacties
    6
    11-10-2015

    Waauuw, prachtig verhaaal meid!!

  13. #13
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010


    ‘Wat wil je’ zei ik en hoorde op de achtergrond dat vermoedelijk Esma kwam. De vrouw richtte zich alleen op Esma toen ze er bij kwam staan. ‘Ja’ zei Esma met grote ogen. ‘Hoe gaan we dit nu oplossen? Heb jij je vader nu opeens wel nodig? Mijn kinderen gaan voor in alles’ zei de vrouw met een trillende stem. Ik voelde woede opkomen en zag Esma verward en bleek wegtrekken. ‘Ik heb hem niet nodig’ zei ze zachtjes. ‘Wat wil jij precies’ zei ik op een harde toon. ‘Zij moet weten dat zij niet zijn kind is en dat zij ver van mijn man moet blijven’ met een wijsvinger wees ze naar Esma. ‘Gooi die deur dicht’ zei Esma tegen mij. Ik zei dat de vrouw hier zich nooit meer moest vertonen en deed de deur dicht. ‘Wat deden jullie bij de deur’ vroeg Cherine die net uit de badkamer kwam. ‘Er was post voor de buren’ loog Esma en liep als een speer naar de slaapkamer. ‘Wat was dat’ vroeg ik haar. Ze haalde haar schouders op en maakte zich klaar om te gaan. ‘Ik ben klaar’ zei ze en deed alsof er niets was gebeurd.

    Haar stiefmoeder had hele wrede dingen gezegd en toch was Esma heel kalm. We zaten bij mijn ouders en zij was zoals altijd voorbeeldig en netjes. Ik maakte me zorgen omdat zij nooit meer sprak over haar verleden en ouders. Iedereen was druk in gesprek en soms zag ik dat ze verdwaald was in gedachtes. Lief glimlachte ze naar me toen we elkaar recht aankeken. Het deed me pijn dat ik haar geen veiligheid gaf en onvoorwaardelijke liefde. Ze overleefde van dag tot dag met mij thuis. Mijn zusjes waren getrouwd en leefde enorm goed. Hun mannen behandelden hun met respect en ze hadden een familie. Mijn vrouw had dat allemaal niet. ‘Wanneer komen er meer kindjes Esma’ zei een tante van mij. Ik liep langs en hoorde het. ‘In sha Allah’ zei ze en ging er niet op in. Ik zag dat mijn zusjes en moeder elkaar verbaasd aankeken na haar reactie. De mannen zaten aan de andere kant van de woonkamer maar inmiddels waren mijn oren bij de vrouwen. ‘Je moet meer kinderen zodat zij jou later kunnen verzorgen. Je werkt toch niet’ zei die tante. Esma knikte alleen en zei verder niks. Nog steeds leken mijn moeder en zusjes niet echt blij te zijn met Esma. Mijn tante en een nicht bleven over het onderwerp doorhameren en het was een kwestie van tijd tot de bom zou ontploffen. ‘Ik hoef niet meer kinderen als mijn man me elke dag in elkaar slaat’ zei Esma. Verbaasd keek ik haar aan en deed alsof ik het niet had gehoord. ‘Dat is wat jullie toch willen horen’ zei ze op een geïrriteerde toon tegen de vrouwen. ‘Rustig hoor’ zei mijn zusje Charifa. ‘Dan moeten jullie scheiden, dit verhaaltje kennen we al’ hoorde ik mijn tante kattig zeggen. Inmiddels ging ik tegenover Esma zitten om haar in bedwang te kunnen houden om niet meer te zeggen. ‘Rustig’ zei mijn moeder tegen haar zus die toch een discussie wilde. ‘Ik ga ook van hem scheiden’ zei Esma en keek mij nu aan. ‘Wat is er’ vroeg ik aan me tante. ‘Zij kan niet praten’ zei ze over Esma. ‘Tot nooit meer’ zei Esma en stond op om weg te gaan. ‘Wat is er’ riep me vader toen hij de discussie hoorde. ‘Ik hoef niks te maken te hebben met jullie allemaal. Ik ga scheiden van je zoon omdat het niet werkt en ik ben niet goed genoeg voor je familie’ zei Esma tegen me vader. ‘Scheiden zouden jullie 20 keer doen’ riep me tante lachend. ‘Waar bemoeien jullie je mee’ riep ik naar me zusjes, tante en moeder. ‘Meer of minder kinderen, is niet jullie zaak’ zei ik boos. ‘Waarom doen jullie zo tegen haar’ zei ik gericht tegen me zusjes en moeder. Zij wisten hoe veel problemen Esma heeft gehad door mij en hoe hard zij haar best deed om gelukkig te leven. ‘Straatwijf’ zei me tante boos. Ik voelde enorme woede opkomen en gooide de hele tafel om. ‘Doe normaal Chahid’ riep me moeder.


    Diezelfde avond was de sfeer thuis vreselijk. Gelukkig hadden de kids niks meegekregen van de ruzie en sliepen ze al. ‘Gaat ie’ vroeg ik Esma. ‘Ik wil echt voor mezelf kiezen en niet voor jou of de kids. Ik ben niet gelukkig met jou en wil dit niet meer’ zei ze serieus. ‘Wil je scheiden’ vroeg ik haar. ‘Ja ik zweer het. Ik wil geen schoonfamilie, geen mishandelingen, geen pijn. Ik wil alleen mijn kinderen’ zei ze met grote ogen. ‘Komt het door je stiefmoeder dat je opeens zo denkt’ vroeg ik haar. ‘Nee stop daarover. Je tante heeft gelijk: we roepen altijd dat we willen scheiden. Nu moet dat gebeuren’ zei ze direct. ‘En de kinderen?’ zei ik. ‘Ik ga naar een andere stad verhuizen en dan mag je ze voor een paar dagen ophalen’ zei ze. Het leek alsof zij een heel plan had uitgestippeld. ‘En tussen ons? Ik houd nog steeds van je en wil je altijd bij me hebben’ zei ik. ‘Ik ben niet ideaal voor jou en jij niet voor mij. We doen dit alleen voor de kinderen. Ga hertrouwen en dan verdwijnen je gevoelens voor mij’ zei Esma. ‘Het ging een tijdje goed tussen ons verpest het niet. We gaan nooit meer naar mijn familie, maar we moeten samen blijven’ smeekte ik haar. Ik omhelsde haar en kon me niet voorstellen om dit nooit meer te voelen. ‘Ik ben op van alle problemen’ snikte ze. Huilend viel ze in slaap. Zelfs als ze sliep huilde ze en zo ging het de hele nacht door. Misschien moest het een keer echt over zijn tussen ons.

    Ik wilde nog een keer terug naar me ouders om te vragen wat er was. Mijn zusjes waren ook. Als een gezin zaten we in de woonkamer. ‘Hebben jullie wat tegen Esma’ vroeg ik hun. De een keek de ander aan en het bleef stil. ‘Nee’ zei Charifa. ‘Waarom praten jullie zo tegen haar, het is wel mijn vrouw’ zei ik. ‘Chahid er is niks’ zei mijn moeder. ‘Wat is er met jou gebeurd, zo deed jij nooit tegen haar. Ik ben de enige die hier fouten heeft veroorzaakt. Dat was Esma nooit’ zei ik. ‘Achteraf wil ik een normale schoondochter’ zei mijn moeder. Mijn hoofd draaide en de woede steeg in mij. ‘Ze is zo saai’ zei Charifa. ‘Ze heeft niemand’ riep ik boos. ‘Niemand belt haar, zij moet altijd bellen, zij moet altijd alles doen voor anderen. Maar ik hoef jullie nooit meer te zien’ zei ik en stond op. ‘Jij had met Jamila getrouwd moeten blijven’ zei me moeder boos. ‘Een meid met eer en trots’ zei me moeder. ‘Safi’ zei me vader en probeerde het te sussen. ‘Je hebt me voor iedereen voor schut gezet met een bastaardkind en je zoon is dat ook’ schreeuwde mijn moeder. Ik geloofde mijn oren niet en probeerde kalm te blijven omdat het mijn moeder is. ‘Jaren ruzie, jaren problemen om wie? Een meid zonder familie, werk of geloof. Jullie gaan allebei naar de hel voor jullie bastaardkind’ vervolgde ze. Ik besloot om alle banden met mijn familie te breken.

    Toen ik thuis kwam waren de kinderen aan het eten. Zij legde alles neer en leek later door te hebben dat ik er was. Ook mijn bord stond klaar. ‘Ga jij niet eten’ vroeg ik haar. ‘Nee, geen zin’ antwoordde Esma. Zij ging televisie kijken en ik zat met de kinderen te eten. Mijn moeder noemde mijn kinderen bastaardkinderen. Ik keek naar de mooiste mensen in mijn leven Cherine en Chakir. Zo onschuldig, mooi, puur en lief. Moest ik mijn kinderen afstaan voor mijn familie?

    Het weekendje weg naar Parijs ging dus niet door omdat er geen oppas was voor de kinderen. Blijkbaar vonden mijn familie dat mijn kinderen nog steeds haram waren. Ik denk ook niet dat Esma ergens heen wilde. Wat ik wel wist is dat het haar enorm pijn zou doen als ze wist hoe mijn familie echt over haar dacht.

    ‘Binnen 1 maand wil ik de scheiding aanvragen’ zei ze serieus voor het slapen gaan. ‘Is goed’ zei ik. Ze besloot om op de bank te slapen en wilde niet meer bij me liggen. De volgende ochtend had ik een enorme hoofdpijn en hoorde ik dat Chakir wakker was. Hij wist inmiddels ook hoe hij de tv aan moest zetten. Ik hoorde Esma niet terwijl de televisie best hard stond, daar had ze een hekel aan. Ik liep naar de woonkamer en zag dat ze nog sliep. Het was voor haar beter als ze in de slaapkamer verder zou slapen. ‘Schatje kom daar slapen’ zei ik tegen haar. Ze reageerde niet en ik trilde. Esma ademde niet eens meer. Paniekerig belde ik 112. ‘Esma’ smeekte ik tientallen keren. Ze was bleek en binnen 5 minuten was de ambulance er. Chakir schrok van al die mensen. Cherine was inmiddels ook wakker en schreeuwde toen ze haar moeder zo zag. Ik trilde en moest met Esma gaan. Snel kwam Zaka aangereden om op de kinderen te letten. Mijn hart klopte hevig en ik huilde. Ik zou haar nu verliezen, na al die jaren samen heb ik haar niet gelukkig kunnen maken. Om de paar minuten vroeg ik of ze het zou redden. Ik voelde me eenzaam en paniekerig.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  14. #14
    MVC Lid

    Reacties
    6
    08-12-2013

    Zo spannend up!!!

  15. #15
    MVC Lid

    Reacties
    807
    09-02-2013

    Waauw. Upp!!

    Allah is the guardian
    Of those who believe. He brings them out of the darkness into
    The light.
    [Holy Qur’an 2:257]