Op een nacht waar de sprankelende sterren hoog stonden
Zorgde alle herinneringen weer voor open wonden
De donkere lucht zorgde voor een akelig gevoel
Waardoor ik in mijn bed last heb van mijn gewoel
De zon die hoog schijnt in de lucht, erg zichtbaar
Vol verlangen wacht ik op jou, mijn steunpilaar
De ochtendglorie veel beter dan de nacht
Wat geeft die mij toch weer zoveel kracht
Dan is het tijd en zet ik weer mijn masker op
Zodat ik de rest van de wereld kan foppen.
Next: Blind