Wrong place....
Sorry!
Wrong place...
Sorry!
succes leaves clues
sallaam broeder
allah rahma echt erg gewoon
hou je je taai en bid
Salaam aleikoum,
Heb geduld jongen......Huilen mag.....
Sterkte...
Behandel een ander zoals jij behandeld wil worden
Ik wens je heel veel sterkte in je verdriet. Neem de tijd om te rouwen, om kwaad te zijn, verdrietig, te huilen, te praten met wederzijdse vrienden. Neem ruimschoots je tijd om dit te verwerken. Zoveel tijd als je nodig hebt. Zoek steun bij je dierbaren. En moge de goede herinneringen je een troost zijn !
Heel veel sterkte,
Morgaine
those who can make you believe absurdities
can make you commit atrocities
voltaire (1694 - 1778)
huhOrigineel gepost door Warzazate
Wrong place...
Sorry!ik begrijp het niet...wat is er met anne???
Bismiellahie Arahmanie Rahiem
salaam aleikoem wr wb
IK SNAP HET OOK NIET WAT IS ER MET ANNE?
wa salaam aleikoem wr wb
Origineel gepost door Warzazate
Wrong place...
Sorry!
nou...dan niet
he nou ik zie dat ik niet de enige ben die het niet snapt.
GELUKKIG............
GELUKKIG IS DEGENE DIE NIETS VERWACHT, WANT HIJ ZAL NOOIT TELEURGESTELD WORDEN.
snap het ook niet
Zonder vertrouwen geen verraad
Me 2!!
Als werken goed was, hadden de rijken het niet aan de armen
overgelaten.
Hier 3 die het ook niet snapt
Ik las dit op maghreb.nl
Vandaag hoorde ik haar stem weer. Ik zag haar gezicht voor even tussen de menigte. En ik wachtte tevergeefs op haar telefoontje. Een hopeloos gevecht dat geen einde leek te hebben vond plaats in mijn hoofd. Een gevecht dat me elke dag sinds haar dood wist te kwellen.
‘We gaan langs de Seine wandelen lieverd, zoals je altijd gewild hebt. Samen bij zonsondergang hand in hand langs het water. En als we een zwerver tegenkomen, vertel ik hem hoeveel ik van je hou...’ Nog steeds galmen die laatste woorden die ik uit haar mond hoorde door mijn lichaam. Elke letter voel ik. Ik keek haar nog met een betraand gezicht aan. Ze maakte mij beloftes waarvan ik wist dat ze geen waarheid zouden worden. ‘Jij gaat me tagine leren maken en ik wil Marokko zien. Ik wil zien waar je bent geboren. Ik wil lucht inademen op de plaats waar jij voor het eerst in je leven lucht inademde.’
Eerst dachten we dat het slechts een griepje was. Niets aan de hand, het gaat wel over… Uiteindelijk bleek het veel ernstiger te zijn. Ernstiger en fataal. Tot op de dag van vandaag weet ik mezelf te pijnigen met de ‘wat als’ vragen. Mijn hart kan niet geloven dat zij er niet meer is. Maar toch... Haar liefde bestaat niet meer. Onze kinderen zullen nooit geboren worden. Haar glimlach zal mijn hart nooit meer doen opwarmen. Ik zal nooit met mijn hoofd op haar schoot in slaap vallen en ik zal nooit meer haar ‘ik hou zo van je’ horen. Waar leef ik mijn leven voor als mijn hart in tweeën is gesneden? In bed bekijk ik haar foto’s zoals ik elke nacht doe. Bij een portretfoto van ons tweetjes staar ik bewegingsloos voor me uit. Even later voel ik een dikke traan over mijn wang rollen die langzaam op de foto ploft. Oh mijn God, waarom wordt ik zo gemarteld? Ik voel geen antwoord. Ik voel slechts pijn. Heel hard druk ik de foto tegen mijn hart aan en sluit mijn ogen. In de hoop haar in elk geval in mijn dromen tegen te komen. Een gedachte die ik nooit voor mogelijk had gehouden toen ik elke ochtend wakker werd met haar aan mijn zijde. Mijn Anne is dood. Voorgoed weg.
MVC Premium Triest verhaal
sterkte broeder OUarzazate
En dit ga je uppen?? Het moet wel leuk blijven. Dit is depri.
