Zo, hallo mensen? Lekker gegeten? Ik hoop het wel...Nou, ik dacht jullie zullen vast wel benieuwd zijn naar hoe mijn eerste (vroege) ochtend Ramadan is verlopen , vandaar dit verhaaltje...lees en enjoy
Vijf uur 's ochtends. M'n moeder komt de kamer binnen om me te wekken voor het eten. Ik knijp m'n ogen dicht tegen het felle licht en draai me nog eens om. Oh ja…ramadan. Het duurt wel zeker een kwartier voordat ik mijn bed uit kan komen. Uiteindelijk stap ik m'n bed uit, trek een vest over m'n dunne pyama aan en ga de badkamer in. Handen, gezicht wassen en op naar beneden. M'n ouders, twee broers en m'n broertje zijn er al. Ik heb echt niet het gevoel dat ik iets op dit tijdstip door mijn keel kan krijgen, maar besluit toch wat te eten. Ik ben immers niet voor niets wakker geworden. Klaarwakker, iets wat me zeer verbaasde, maakte ik een broodje omelet klaar. Glaasje ne3ne3-thee erbij en klaar is Cina. Met een zucht laat ik me op de bank vallen en eet m'n broodje op. Het smaakt toch wel lekker…
Luide voetstappen op de trap. M'n zusje van tien komt slaapwandelend een kijkje in de woonkamer nemen. Ik weet niet zeker of ze iets kon zien, want haar ogen leken nog dicht te zijn en met haar verwarde haren, was het een grappig plaatje. Ze had de laatste trede van de trap nog niet aangeraakt, of ze snelde weer naar boven. Terug naar het warme bedje met 1001 dromen. Ik glimlachte in mezelf, mooi hoe die kleine kinderen nog zo nieuwsgierig waren. Vroeger stond ik tijdens de ramadan als eerste beneden, terwijl ik een vreemde soort opwinding voelde. Alles was spannend. Ik verbaasde me er toen over waarom mijn broers en zussen zo laat of helemaal niet, wat meestal het geval was, hun bed uit konden komen. Die goede oude tijd…Nu verbaas ik me er juist over hoe m'n zusjes zo snel hun bed uit kunnen komen, terwijl ze helemaal niet hoeven.
Tien minuten voordat we niet meer mogen eten, komt m'n zus A.K.A Goudmeisje nog eens gezellig de trap af huppelen. Snel maakt ook zij een broodje klaar en ploft neer op de bank. Een ironische opmerking van mijn moeder volgde. Haha. Opeens besefte ik dat mijn moeder eigenlijk wel dodelijke humor heeft. Twee minuten voor tijd maakte ik nog eens dezelfde opmerking als mijn moeder in diezelfde toon. M'n zus schoot in de lach en verslikte zich bijna in haar joghurtje. Het beroemde (en beruchte) woord ' temshoent' werd door mijn moeder naar mijn hoofd geslingerd, waardor ik opeens in de keuken belandde. Snel m'n mond spoelen en m'n tanden poetsen en de rest van de dag m'n kiezen op elkaar houden.
Ik glimlachte nog even, maar die glimlach verdween snel weer toen ik de berg afwas zag. ' Oh, ik heb helemaal geen zin om af te wassen,' probeerde ik nog naar m'n moeder. ' Oh dan doe ik het toch,' antwoordde ze niet tot mijn verbazing. Maar goed, ik wist toch al dat ik het m'n moeder niet zo laten doen…dus probeerde ik nog bij m'n zus: ' Als jij vandaag hier opruimt, doe ik het morgen.' M'n zus verslikte zich alweer bijna voor de tweede keer, hoewel ze dit keer niets in haar mond had. ' Weet je wat, we doen het samen.'
Ik stemde toe. Tenslotte is de ramadan een maand van saamhorigheid. Samen vasten, samen eten (en verslikken), samen lachen, maar ook samen de afwas doen…
Koesj + dadel ,
Cina