Weet je wie er vandaag met je naar de moskee gaat?"
Hij zei:"Omar natuurlijk, maar hij is altijd laat"
Ik zei: "Nee...ik zal met je mee gaan".
Salem was totaal verrast... hij geloofde het niet.
Hij dacht dat ik met hem spotte en hij begon weer te huilen.
Ik veegde zijn tranen weg en nam hem bij de hand.
Ik wilde hem met de auto brengen.
Hij weigerde en zei: "De moskee is dichtbij.. ik wil lopend naar de moskee.
" Ja, dit zei hij.
Ik kan mij niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst een moskee binnen ging, maar dit keer was de eerste keer dat ik angst voelde en spijt over wat ik al die jaren heb genegeerd.
De moskee was vol met mensen, toch kon ik voor Salem een plek in de eerste rij vinden.
We luisterden naar de vrijdagspreek en Salem deed naast mij de salat... of eigenlijk was ik de gene die naast hem bad.
Na de salat vroeg Salem mij om hem een exemplaar van de Quran te geven.
Ik was verbaasd!!
Hoe kan hij nu lezen als hij blind is?
Ik had bijna zijn vraag genegeerd maar ik wilde zijn gevoel niet kwetsen. Ik gaf hem de Quran.
Hij vroeg mij toen om sourat Al Kahf op te zoeken.
Ik zocht door de pagina's en keek in de inhoudsopgave totdat ik de soura vond.
Hij nam de Quran en legde hem voor zich en hij begon de soura te reciteren met zijn ogen gesloten.
SoubhanAllah!
Hij kende de sourat helemaal uit zijn hoofd!
Ik schaamde mij.
Ik nam een ander exemplaar van de Quran en voelde een soort kippenvel over mijn ledematen.
Ik las en ik las.
Ik smeekte Allah om mij te vergeven en mij te leiden.
Ik kon het niet meer aan... Ik begon als een kind te huilen.
Er waren nog wat mensen in de moskee Sunna gebeden aan het doen.
Ik schaamde me tegenover ze en probeerde mijn huilen te bedwingen. Maar mijn gehuil werd steeds hoger en harder.
Ik merkte niets meer totdat ik een kleine zoekende hand voelde op mijn gezicht dat daarna mijn tranen wegveegde.
Het was Salem!!
Ik omhelsde hem, keek hem daarna aan en zei toen in mijzelf: Jij bent niet de blinde, ik ben degene die blind is" Omdat ik achter erg slechte mensen aan liep die mij naar het vuur sleurden.
We keerden terug naar het huis.
Mijn vrouw was zeer ongerust over Salem, maar haar ongerustheid werd omgezet in tranen toen zijn wist dat ik het vrijdagsgebed met Salem had
gebeden.
Vanaf die dag was er geen salat in de moskee wat ik nog miste.
Ik verliet mijn slechte "vrienden" en ik kreeg goede vrienden die ik in de
moskee leerde kennen.
Ik proefde samen met hen de smaak van Imaan (geloof).
Zij leerden mij dingen die het wereldse leven mij van had laten afdwalen. Geen lezing of extra gebed liet ik nog voorbij mij gaan.
Ik las de Quran meerdere malen per maand uit.
Mijn tong werd zachter met het gedenken van Allah in de hoop dat Hij mijn geroddel en gespot over de mensen zou vergeven.
Ik merkte dat ik veel dichter bij mijn gezin stond.
De blikken van angst en medeleven verdwenen uit de ogen van mijn vrouw.
Er stond constant een glimlach op het gezicht van mijn zoon Salem.
Wie hem zou zien zou denken dat hij in het bezit was van de hele wereld. Ik was Allah erg dankbaar voor zijn gunsten.
Op een dag besloten mijn goede vrienden om naar een ver gebied te gaan om daar da3wa (uitnodigen tot het goede)te doen.
Ik twijfelde of ik met ze mee zou gaan.
Ik vroeg Allah om hulp en ik vroeg mijn vrouw om advies.
Ik verwachtte dat zij niet zou instemmen maar het tegenovergestelde gebeurde!
Ze was erg blij en ze moedigde mij aan.
Vroeger vertrok ik op reis zonder het met haar te overleggen in mijn verdorven leefstijl.
Ik richtte mij tot Salem en meldde hem dat ik op reis zou gaan waarna hij mij met zijn kleine armen in afscheid omhelsde.
Drie en een halve maand duurde mijn afwezigheid.
Gedurende die hele periode nam ik elke keer als ik de mogelijkheid had nam ik contact op met mijn vrouw en mijn kinderen.
Ik miste hen erg.
En wat miste ik Salem!!
Wat wilde ik graag zijn stem horen!
Hij was de enige die ik niet aan de telefoon had gehad gedurende mijn hele reis.
Hij was of op school of in de moskee wanneer ik belde.
Elke keer als ik mijn vrouw vertelde dat ik Salem zo miste moest ze lachen.
Behalve de laatste keer dat ik belde.
Ik hoorde haar lach niet die ik verwachte.
Haar stem was anders.
Ik zei tegen haar: "Geef aan Salem mijn salaam (groet door.
"InshaaAllah" antwoordde zij.
En ze bleef stil.
Eindelijk kwam ik thuis.
Ik klopte op de deur hopend dat Salem de deur zou openen.
Tot mijn verbazing deed mijn zoontje Khalid open (hij was de 4 jaar nog niet gepasseerd).
Ik zette hem op mijn schouders terwijl hij schreeuwde: "Papa... Papa.." Ik weet niet.
waarom mijn borst benauwd werd toen ik het huis binnenging...
Ik zocht mijn toevlucht bij Allah tegen de vervloekte satan.
Mijn vrouw kwam naar mij toe maar ze was anders dan normaal.
Alsof ze deed alsof ze blij was.
Ik bekeek haar eens goed en vroeg haar: "Wat is er met je?",
"Niets" zei ze.
Toen dacht ik weer aan Salem en vroeg haar: "Waar is
>>Salem?"
Haarhoofd boog naar beneden.
Ze antwoordde niet.
Er rolde brandende tranen over haar wangen.
Toen begon ik naar haar te schreeuwen: "Salem!
Waar is Salem???"
Ik hoorde toen niets meer behalve de stem van mijn zoontje.
Khalid die in zijn taaltje zei: "Papa...Thalem is naal Jennah... Bij Allah...".
Mijn vrouw kon de situatie niet meer aan.
Ze begon hard te huilen.
Ze viel bijna flauw en kon zich nog net uit de kamer verplaatsen.
Later begreep ik dat Salem twee weken voor mijn terugkomst een hoge koorts had gekregen.
Mijn vrouw had hem naar het ziekenhuis gebracht.
De koorts werd steeds heviger en wilde hem maar niet loslaten totdat zijn ziel en zijn lichaam van elkaar gescheiden waren.
Als het je allemaal te benauwd wordt.
Als je ziel het niet meer houdt met wat het moet dragen roep dan: Ya
Allah (Oh Allah)!
Als je geen oplossing meer ziet en alle wegen lijken gesloten en alle hoop lijkt beëindigd roep dan: Ya Allah (Oh Allah)!
Er is geen god behalve Allah Heer van de zeven hemelen en van de aarde van de geweldige troon.
Salamou 3alaikoum oua rahmatoulah oua barakatouh
Let op!: Als het verspreiden van dit verhaal je te zwaar valt, verspreid het
dan niet.
Je zal het immers alleen doen als het verhaal je heeft geraakt
wasalaam wa3lijkoem
snik 
Lieve_dame