1. #1
    Dreaming a Dream

    Reacties
    1.543
    07-02-2007

    MVC Premium MVC Premium

    ~•»** Two People, One Love«•*~


    ~•»** Two People, One Love«•*~
    Made By: x_Maryampjuh



    A Salaam A'laykoem wa Rahmatoellahi wa Barakatoeh,

    Insha'allah verkeren jullie in een goede staat..
    Vandaag begin ik insha'allah met mijn nieuwe verhaal.
    Ik hoop insha'allah dat jullie ervan zullen genieten, net zoals ik geniet van het schrijven.
    Het is een fictieverhaal.
    (af!)

    xx, X_Maryampjuh
    Wa Salaam A'laykoem

    "Then there will be a Khilafah on the method of the Prophet."
    Musnad Imam Ahmed 4/273


  2. #2
    Dreaming a Dream

    Reacties
    1.543
    07-02-2007

    MVC Premium MVC Premium

    InhoudsOpgave


    Hoofdstuk 1
    Deel 1
    Deel 2
    Deel 3
    Deel4

    Hoofdstuk 2
    Deel 5
    Deel 6
    Deel 7
    Deel 8

    Hoofdstuk 3
    Deel 9
    Deel 10
    Deel 11

    Hoofdstuk 4
    Deel 12
    Deel 13
    Deel 14
    Deel 15

    Hoofdstuk 5
    Deel 16
    Deel 17
    Deel 18

    Hoofdstuk 6
    Deel 19
    Deel 20
    Deel 21

    Hoofdstuk 7
    Deel 22
    Deel 23
    Deel 24

    Hoofdstuk 8
    Deel 25
    Deel 26
    Deel 27


    Hoofdstuk 9
    Deel 28
    Deel 29
    Deel 30

    Hoofdstuk 10
    Deel 31
    Deel 32
    Deel 32

    Hoofdstuk 11
    Deel 33
    Deel 34
    Deel 35

    Hoofdstuk 12
    Deel 36
    Deel 37
    Deel 38

    Hoofdstuk 13
    Deel 39
    Deel 40
    Deel 41
    Deel 42

    Hoofdstuk 14
    Deel 43
    Deel 44
    Deel 45

    Hoofdstuk 15
    Deel 46
    Deel 47
    Deel 48


    Hoofdstuk 16
    Deel 49
    Deel 50
    Deel 51

    Hoofdstuk 17
    Deel 52
    Deel 53
    Deel 54

    Hoofdstuk 18
    Deel 55
    Deel 56
    Deel 57
    Deel 58


    Hoofdstuk 19
    Deel 59
    Deel 60
    Deel 61

    Hoofdstuk 20
    Deel 62
    Deel 63
    Deel 64
    Deel 65



    Hoofdstuk 21
    Deel 66
    Deel 67
    Deel 68
    Deel 69


    Hoofdstuk 22
    Deel 70
    Deel 71
    Deel 72
    Deel 73


    Hoofdstuk 23
    Deel 74
    Deel 75
    Deel 76
    Deel 77



    Hoofdstuk 24
    Deel 78
    Deel 79
    Deel 80
    Deel 81



    Vervolg van de Inhoudsopgave is Beneden na Deel 2!!

    "Then there will be a Khilafah on the method of the Prophet."
    Musnad Imam Ahmed 4/273


  3. #3
    Dreaming a Dream

    Reacties
    1.543
    07-02-2007

    MVC Premium MVC Premium
    Hoofdstuk 1

    Deel 1:

    “houd me hand vast.” Ik keek glimlachend naar de figuur voor me, en legde vertrouwd mijn hand in de zijne. Samen huppelden we door het weiland en renden we door de mostaardplantjes. De prachtige zomerse zon stond hoog aan de hemel, en ik kon de vogels horen zingen. Ze zongen de liefdes fluit. Het seizoen van de liefde was begonnen, en ik had de juiste partner gevonden. Chahid. Alleen was hij gezichtsloos. “Chahida!!”
    Verstoord keek ik op, en de nu nogal geïrriteerde mr. Verkies stond voor me. Ik keek om me heen en zag dat alle ogen nu op mijn gericht waren. “Chahida, je let al weer niet op, dit is de derde keer vandaag, deze stof die ik uitleg is zeer belangrijk, en ik wil niet dat een student van mij, zakt voor dit vak.” Ik keek hem lachend aan en bood mijn excuses aan. Zijn humeur werd weer de oude en hij zei: “Je bent één van me beste leerlingen, dus stel me niet teleur.” “Zal niet gebeuren, meneer.” Zei ik lachend en hij liep weer terug naar zijn plaats.
    Ik was helemaal verzonken in mijn gedachten, dromend over Chahid, een figuur die ik had verzonnen. De volmaakte jongen, die precies was zoals ik hem wilde. Alleen had hij geen gezicht. Ik kon hem geen gezicht geven, er moest nog iemand komen, wiens gezicht ik op Chahid kon plakken. Ik droomde over het begin van de zomer aangezien we nu in november zaten. Ik miste de heerlijke Marokkaanse zomerzon. Ik droomde graag over landen die ver weg waren van Nederland, dromend dat ik daar ooit een stap zal zetten. Ik wilde graag de wereld zien, nieuwe mensen ontmoeten, nieuwe culturen. M’n hele leven doorbrengen in landen als Nederland en Marokko, terwijl er nog zoveel meer prachtige landen zijn is niet iets voor mij. “Waar was je met je gedachten?” ik keek lachend naar Bilal, hij was me neef en beste vriend plus een klasgenoot. “Gaat je niks aan.” zei ik lachend. “Aha, laat maar, ik wil het al niet meer weten.” Zei hij sarcastisch.
    Mijn neef en ik waren bijna onafscheidelijk, altijd waren we samen aan het klooien. Samen hadden we het grootste plezier. Hij was 1 jaar ouder dan mij, en we konden het daarom ook zo goed samen hebben, we waren sinds ik 12 jaar was zo close geworden. Een echte vriendin had ik niet, ik was gewoon iedereen de vriend. Iedereen kon het wel goed met mij hebben, Thuis had ik nog 2 broers ‘Adnan en Noufal’ alle twee waren ze mooi en aantrekkelijk, simpelweg omdat het een tweeling was, en op beide was ik dol op. Dan had ik nog mijn beide ouders. Mijn lieftallige moeder die ik zag als mijn vriendin heette: ‘Aicha’ en me vader heette: ‘Mohammed’. Zij hadden het perfecte huwelijk. Ze waren samen een potje en een dekseltje, het perfecte stel dus, na al die jaren hielden ze nog even veel van elkaar. Dan heb je mij nog, ik ben 20 jaar oud en ben nog bezig met mijn studie af te ronden. Ik draag een hijaab en vindt dat mijn geloof op de eerste plaats komt. Daarbij heb ik nog een overvloed aan fantasie. Maar ik zie het als een gift van Allah, soebhana wa ta’ala.

    "Then there will be a Khilafah on the method of the Prophet."
    Musnad Imam Ahmed 4/273


  4. #4
    Elhamdulillah...

    Reacties
    1.384
    25-03-2008

    upp ie meid
    ja hebt alvast een FAN dr bij

  5. #5
    never let you go

    Reacties
    316
    19-10-2006

    eerste fanutjuuh
    Ga Verdeeeeeeer
    Checkk mijnn verhaall , Mijn liefde & zijn lust http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=3658016

  6. #6
    Bijna Lid

    Reacties
    70
    01-09-2008

    ben Benieuwd Ga Snel Verder Up Up Up ...!

  7. #7
    Dreaming a Dream

    Reacties
    1.543
    07-02-2007

    MVC Premium MVC Premium
    Deel 2:

    Vermoeid draaide ik de sleutel in het gat. Het was een nogal een drukke dag geweest. Ik deed me schoenen uit en liep door, ik was nog net in de woonkamer of er werd al naar me geschreeuwd. “Vangen!” van schrik liet ik mijn tas vallen en ving het ding op wat Adnan naar me toe gooide. Meteen zag ik Noufal op me afrennen, ik nam een snelle blik naar het voorwerp en zag dat het een soort kleine agenda was. Ik wou het openen maar meteen schreeuwde Adnan naar me dat ik moest rennen. Nou echt niet dat ik ging rennen na deze vermoeiende dag, “hier…” zei ik tegen Noufal die me verbaast aankeek. Adnan keek me zelfs geshockeerd aan. “Ga je er niet in kijken?” vroeg Noufal nogal wantrouwig. “Geen zin, het boeit me niet wat er in staat”. “Voel je, je wel lekker?”vroeg hij en legde zijn hand op me voorhoofd en keek me ondernemend aan “hmm... je bent niet echt warm”. Adnan keek me quasi boos aan en zei met een wijzende vinger: “Volgende keer moet je beter gaan rennen voordat ik je wat aan ga doen” ik keek hem lachend aan en vroeg aan de jongens waar me moeder was “bij de buurvrouw” zei Noufal die, het soort agendaatje in zijn broekzat stopte. “hmm... okeey”zei ik waarna ik naar me kamer toe liep. Na het gebed te hebben verricht hoorde ik de stem van me moeder beneden klinken. Ze was weer terug, ik deed me haar in een staartje en trok een Marokkaanse huisjurk aan. Zo snel als ik kon ging ik naar beneden om mijn moeder me dagelijkse schoolverhalen te vertellen.

    “Salaam Mama” en ik gaf haar een kus op der wang. “Salaam, ik wist niet dat je thuis was?” zei ze verbaasd. Ik ging zitten aan de keukentafel en zei: “ow, ben hier al een tijdje”. Ook zij ging nu aan de tafel zitten met haar kopje koffie “Ewa, mazjen. Hoe was je dagje op school?”. “Gewoon zoals altijd, vandaag was er niet echt sprake van een gevecht of een schandaal” zei ik lachend. “Wat heb jij eigenlijk vandaag gedaan?” vroeg ik nieuwsgierig. “Ik was net bij Milouda, en ze heeft me de oren uit mijn lijf geklets, je kent toch haar zoon Ahmed?” vroeg ze mij, ik durfde bijna die vraag niet te beantwoorden maar toch hoopte ik op het goede, “ja” zei ik zo normaal mogelijk zonder te kokhalzen. “Nou ze vertelt me de hele tijd hoe goed hij wel niet is in alles, en dat jullie op het leeftijd van trouwen zijn gekomen, ze probeert jullie aan elkaar te koppelen.” Ik keek haar met een kotsmisselijk gezicht aan, al was hij de laatste man op aarde zou ik niet met hem trouwen, hij was absoluut niet aantrekkelijk en sowieso was hij nergens goed in, behalve misschien in kleine kinderen pesten zo laag en kinderachtig was hij wel. “Maar goed...” ging mijn moeder verder “Ik persoonlijk vind jullie niet bij elkaar passen, hij is nog zo kinderlijk. Die jongen wordt denk ik nooit volwassen en, ik wil dat jij mij dochter het beste krijgt dus ik heb Milouda duidelijk gemaakt dat jullie elkaars typen niet zijn.” Ik keek haar met een opgelucht gezicht aan en zei: “Thank god, dat ik een verstandige moeder heb.” Ze keek me lachend aan waarna ze zei: “ik ben niet dom om mijn dochter aan zo’n jongen weg te geven.” Opeens kwam mijn vader de keuken binnen, hij was terug van zijn werk en zag er uitgeput uit. “Salaam a Ba” groette ik mijn vader. “Salaam A’laikoem” zei hij moppelend waarna hij direct doorliep naar de koelkast en een melkpak tevoorschijn haalde. “Ik krijg zo’n hoofdpijn van die lihoedi baas echt een racist is hij, Tfoe.” zei mijn vader klagend. Hij kwam bijna elke dag zo naar binnen en mopperde dan hoe slecht het wel niet daar was op z’n werk. We hadden hem meerdermalen voorgesteld om te stoppen met die baan en een andere te zoeken, maar dan klaagde hij weer dat het moeilijk was om een baan te vinden als je een allochtoon bent zonder diploma. Maar mijn vader was een koppig man ik denk dat hij daar ook alleen maar bleef om hun te ergeren. Veel mensen zouden allang ontslag hebben genomen.
    Hij en mijn moeder kletste nog wat waarna ik de keuken verliet. Adnan was druk bezig met zappen en ik ging naast hem zitten op de bank. “Waar is Noufal” zei ik om een gesprek te beginnen. “Naar de disco” zei hij droog en hij zapte door. Ik keek hem met grote ogen aan. “Meen je dat!?” hij deed de tv uit en keek me grinnikend aan. “echt een dombo ben jij sinds wanneer gaat iemand naar een disco om half 5 s’middags” ik begon te lachen om mezelf. “en sinds wanneer ben je geïnteresseerd in waar Noufal uit hangt” zei hij met 1 opgetrokken wenkbrauw. “Weet ik veel, ik moet gewoon een oogje op jullie houden.”zei ik spottend tegen hem, hij barstte uit in lachen en moest zelfs happen naar adem. “Jij op ons een oogje houden” ik knikte van ja, waarna ik de afstandsbediening van hem afpakte en de tv weer aandeed. “Lieve zusje, maak je maar geen zorgen om ons, wij redden ons wel oké?” zei hij en hij sloeg zijn arm om mij heen. “Alsnog, hou ik jullie in de gaten” zei ik net als die FBI-agenten van crime scène series. Hij begon te lachen en samen keken we naar, dr. Phil.

    "Then there will be a Khilafah on the method of the Prophet."
    Musnad Imam Ahmed 4/273


  8. #8
    MVC Lid

    Reacties
    246
    27-03-2008

    goed verhaal nog een vervolgje plies

  9. #9
    Dreaming a Dream

    Reacties
    1.543
    07-02-2007

    MVC Premium MVC Premium

    Vervolg van de Inhoudsopgave:


    Hoofdstuk 25
    Deel 82
    Deel 83
    Deel 84:
    Deel 85; Het einde.


    Nawoord

    "Then there will be a Khilafah on the method of the Prophet."
    Musnad Imam Ahmed 4/273


  10. #10
    Elhamdulillah...

    Reacties
    1.384
    25-03-2008

    super meid ga gauwverder

  11. #11
    Dreaming a Dream

    Reacties
    1.543
    07-02-2007

    MVC Premium MVC Premium
    Deel 3:

    Salehedine:

    Samen met mijn zusje zat ik in het café, we waren aan het ruziën wat we wel vaak deden. Ik had haar zo vaak gezegd dat ze niet met Khalid om mocht gaan, ik hoorde allemaal verhalen over hem die niet deugde. En natuurlijk als grote broer wilde ik haar beschermen, alleen wilt ze dat niet inzien. “Waarom kun je mij niet vertrouwen” zei ze bijna huilend. “Hajar..” zei ik zuchtend “het is niet jij die ik niet vertrouw maar hem” ik kon zien hoe haar ogen vulde met tranen. “Ik houd van hem, Alleen jij zult nooit weten wat liefde inhoudt.”zei ze met een brok ik haar keel. Ze pakte haar tas en rende het café uit. Normaal zou ik achter haar aan hebben gerend, maar dat begon ik nu zat te worden, gefrustreerd keek ik naar me servetje die voor me lag. Misschien moest ik toch maar achter haar aangaan. Ik pakte mijn jas en betaalde de rekening waarna ik het café verliet. Ik probeerde haar te bellen, maar ze nam niet op. Na een uurtje te hebben gezocht besloot ik maar naar huis te gaan. Opeens trilde mijn telefoon ik haalde hem uit mijn zak te voorschijn en zag dat mijn broertje belde. “ Ey Rachid wat is er?” zei ik kalm. “Salehedine, kom meteen naar huis” zei Rachid gestrest. “Hoezo, wat is er dan?” ik was bang dat het te maken had met Hajar. “de waterleiding van de kraan is kapot en al het water vliegt in het rond” zei hij geflipt, ik kon op de achtergrond het water horen spatten. “leg er wat op…”zei ik. “ja wat? Alles wat ik er op leg vliegt in de lucht en gaat kapot.” “zeg me niet dat je er borden of glazen op hebt gelegd”. “jawel, ik wist ook niet wat ik moest doen… maar kom snel voordat Moeder thuis komt.”zei hij. “Saffie, ik ben onderweg” en ik hing op.. ik begon te rennen richting huis totdat ik tegen iemand op knalde die nog net het hoek om kwam.

    Chahida:

    “Chahida!!” riep me moeder me van de keuken, ik zette de tv uit, en liep naar der toe. Adnan was een half uur geleden naar buiten vertrokken nadat hij een telefoontje van een vriend had gehad. “Ja?” zei ik, toen ik de keuken in liep. “Kleed je snel om en ga Marokkaanse brood kopen, ik dacht dat er nog brood was maar het is op” Zei ze met haast in haar toon. “Kun je niet Adnan, of Noufal bellen, die zijn al buiten.” Zei ik met een smekend gezicht. Als ik iets haatte was het wel omkleden. “Nee, dat kan ik niet, en ga nu snel, het eten is al bijna klaar.” “En Baba dan?” zei ik met nog een poging. “Ben je gek?” zei ze. “Hij is doodop van zijn werk gekomen, en is al zo chagrijnig.” Ik uitte een diepe zucht, ik had geen keus meer, ik moest nu wel naar buiten. Zo snel als ik kon kleedde ik me om en liep naar de tuin om mijn fiets te pakken, die ik alleen 1 keer in de maand gebruik, ik ben echt geen fietser. Onhandig klom ik er op en begon met haast te fietsen, ik zag een paaltje in de verte en ik probeerde het te ontwijken zonder er op aan te knallen. Met groot succes ontweek ik het paaltje en wou nu de hoek om fietsen, maar plotseling in een fractie van een seconden knalde ik tegen iemand op en viel van me fiets af. Van de schrik deed ik me ogen dicht en ik knalde met mijn arm tegen het paaltje aan die ik zojuist had ontweken. Een vreselijke pijnscheut ging door me schouder heen en ik schreeuwde het uit. Het voelde alsof mijn arm los werd gerukt. Ik lag nu languit op de grond, en voelde nog hoe mijn fiets op me benen viel. Door mijn eigen pijn en geschreeuw hoorde ik de ander ook niet schreeuwen van de pijn. Tranen schoten omhoog, en ik vervloekte mezelf dat ik op die fiets ben gaan zitten. Ik vervloekte het brood die me moeder niet eerder had gekocht. Ik begon te jammeren en wou opstaan, maar de pijn zorgde er voor dat ik terug in me positie ging liggen. “TFOE!” schreeuwde ik door de frustratie. Stel ik had iets gebroken, het voelde wel aan alsof ik iets had gebroken. Maar ik probeerde me groot te houden, ik hoorde hoe de ander nu begon te vloeken, hinkelend liep hij naar me toe. “Gaat het?” Ik zag nu pas, zijn gezicht. Ik baalde als een stekker, het was een Marokkaanse jongeman. Nu kon ik wel vergeten om te gaan huilen. Hij was ook nog eens knap. “Wat denk je zelf?” zei ik bot terug. Hij uitte een diepe zucht en tilde mijn fiets op waardoor ik me benen nu kon bewegen. “Kun je opstaan?”zei hij bezorgd. Ik uitte een moeilijke zucht en tranen stonden voor mijn zicht, ik begon weer zelfmedelijden te krijgen. Zachtjes schudde ik mijn hoofd. Hij ging hurkend zitten, en zei: “Waar heb je pijn?” Ik kon niet naar zijn gezicht kijken, ik geneerde me zo erg, In plaats daarvan keek ik naar de lucht, die regenvoorspelde. “Bij mijn arm en schouder,” zei ik met een brok in me keel. “Het is denk ik gebroken.” Ik zag hoe hij nu ernstig om zich heen keek, hij wist echt niet wat hij met mij moest. “Ik breng je naar het ziekenhuis goed?”zei hij uiteindelijk. Een paar tranen stroomde nu over me wangen, ik haatte het ziekenhuis, ziekenhuis stond als slecht nieuws voor me. Ik knikte en gaf me over. Ik had geen keus ik kon niet hier blijven liggen. “Mijn auto is een paar straten verderop geparkeerd, ik ga rennend en kon snel terug oké?” Ik knikte. “Nergens heen gaan hè”zei hij grappend. Er ontstond een klein waterige glimlachje op me gezicht, en hij verdween. Ik was achtergelaten met mijn gedachten. Ik moest nu aan me moeder denken. Ze wacht op me. Ik had me mobiel ook niet bij me. Hoe moest ik haar nu laten weten waar ik was en wat ik had. Ik hoorde een auto nu aan komen scheuren, en het stopte met piepende banden voor me. Hij was terug gekomen, de knappe Marokkaanse jongeman. “Je bent er nog.” Zei hij en liep op me af. “Ja, ik twijfelde of ik zou blijven liggen, of naar huis zou gaan huppelen, maar vond het lullig voor jou.” Zei ik sarcastisch. Hij begon te lachen, en hurkte voor me neer. “Ben je er klaar voor?” ik uitte een hele diepe zucht, “Ja.” Zachtjes plaatste hij zijn arm onder me rug. Hij wist precies hoe hij mij moest optillen, zodat ik zo min mogelijk pijn zou voelen. Ik beet op me lip, zo reageerde ik al mijn pijn af. Ik stond nu op hem geleund. Ik probeerde te lopen maar het leek meer op hinkelen. Hij deed de portier open van zijn auto en ik stapte moeizaam in, tranen stroomden weer toen mijn arm bewoog. Hij deed de deur dicht en liep om. Startte de auto, en begon te rijden. Hij pakte zijn telefoon uit zijn zak, en toetste een nummer in. “Heey Rachid met mij, luister ik kan niet komen.” Hij uitte een diepe zucht en ging verder. “Houd je mond en luister even. Beneden bij de wastafel heb je zo’n buis, zie je het al? Als het goed is, is die nu los? Juist ja, luister, goed draai het dicht tot het niet meer kan en draai dan ook de kraan dicht.” Hij wachtte even, en zei toen. “Haha goed zo en volgende keer niet meer borden en glazen op leggen. Jallah ruim die zooi op voordat moeder thuis komt… Saff is goed. Thalla.” en hij legde zijn telefoon weg. “We zijn er.” Zei hij en ik zag hoe het grote gebouw tevoorschijn kwam.

    "Then there will be a Khilafah on the method of the Prophet."
    Musnad Imam Ahmed 4/273


  12. #12
    Meerdere gebruikers!

    Reacties
    2.104
    09-06-2007

    oepppp nog eentjee

    I thank Allah for opening my eyes. For the rest of my life, I'll be with you..




  13. #13
    * MoSliMa *

    Reacties
    2.286
    16-11-2004

    MVC Premium MVC Premium
    ga verder

    [SIGPIC][/SIGPIC]

  14. #14
    Dreaming a Dream

    Reacties
    1.543
    07-02-2007

    MVC Premium MVC Premium
    Deel 4:

    “Je arm ligt uit de kom.” Zei de verpleegster van de eerst hulp. Tranen stroomden uit zelfmedelijden, maar deels ook omdat het voor mij nieuw was, ik wist nu niet wat voor behandeling ik zou krijgen, zouden ze me opereren? Zouden ze mijn arm er af hakken? Ik wist het echt niet. “Maar maak je niet druk, dat is zo gefikst.”zei ze. Waar heeft ze het over zei ik tegen mezelf, ze vertelt nog net dat me arm uit zijn kom ligt, en nu doet ze alsof ze alleen maar een pleister op hoeft te doen. “Kun je me vertellen hoe het is gebeurd?” vroeg ze nieuwsgierig. “Nou, we knalden tegen elkaar op,”zei die Marokkaanse jongen in mijn plaats. “en als ik het goed heb viel zij, op een paal met haar arm.” Ze schreef alles op en knikte uiteindelijk. “Zullen we dan maar je arm recht zetten.” Zei ze alsof ik een keuze had. Ik uitte een hele diepe zucht. “Ja.” Zei ik uiteindelijk. “Goed dan, houd jij haar hand eens even vast.” Zei ze tegen de jongeman. Ik zag hoe hij onzeker naar me keek en uiteindelijk mijn hand vast pakte, zijn warme hand rustte op de mijne, mijn hart begon nu sneller te kloppen, ik wist niet of het door hem kwam of door de angst van wat me te wachten stond. De verpleegster liep naar me toe. Haar hand ruste op mijn pijnlijke schouder. “Maak je geen zorgen, het zal niet..”
    Voor ze haar zin had afgemaakt had ze met een ruk me arm terug gezet en een vreselijk pijn ging door me heen. Ik begon keihard in de hand van de jongeman te knijpen, en ik schreeuwde de longen uit me lijf. De dijk brak en me tranen stroomden nu in overvloed. Hij begon nu ook te schreeuwen. Ik had zijn hand helemaal dichtgeknepen, ik hoorde zelf een paar ‘kraks’. “Laat los!” Schreeuwde hij en door me eigen pijn begon ik zelfs nog harder te knijpen. “..niet zo veel pijn doen.” Zei de verpleegster die haar zin afmaakte en stond op. Het was een hele gemene zet van haar om midden in haar zin een onverwachtse handeling te doen. “Ze zeggen dat het minder pijn doet, als je het niet ziet aankomen.” Zei ze lachend en stond op om weer wat in het dossier te schrijven, ik liet zijn hand los, en hij begon nog van de pijn te huppelen, met zijn hand tussen zijn benen. Opeens kreeg ik een lachbui na hem zo te zien. Door mijn tranen heen begon ik te lachen, en hij keek me verbaast aan. Door me lachen heen zei ik tegen de verpleegster, “Ik denk dat u, ook zijn hand even moet behandelen.” Hij begon nu tot mijn verbazing ook te lachen en voor we het wisten zaten we midden in een lachbui. Niemand die ons nu tot stilte kon krijgen. “de fiets...” zei ik lachend, en hij begon nu nog harder te lachen. Ik kon mij zinnen niet afmaken door het lachen, maar hij begreep precies wat ik bedoelde “Ik vloog een meter in de lucht!”zei hij lachend, En ik begon nu nog harder te lachen tot ik pijn in me ribben kreeg. “mijn arm… uit kom.” Zei ik gierend van het lachen. “Ik zie dat jullie de lol er in zien, dat is mooi.” Zei de verpleegster. Langzaam verminderde ons gelach, zachtjes wreef hij over zijn hand. “Jij kunt echt hard knijpen.” Ik keek naar zijn grijns, en voelde me al meteen een stuk beter. “Je wilt niet weten, hoe pijn dat deed.” Zei ik lachend. “Ik denk wel dat ik het weet.” Zei hij lachend. Ik stond nu op en wreef over me schouder, dat had ze inderdaad snel gefikst. Langzaam begon ik me arm te bewegen, het deed nog wel pijn. “Je moet je arm rust schenken.” Zei de verpleegster, “Als je even hier kunt tekenen dan kun je gaan.” Ik pakte de pen van haar aan, en tekende op de aangewezen plek. “Nou als je geen vragen meer hebt dan mag je gaan.” Ik zei nog dat ik geen vragen meer had en ze verdween, rustig deed ik me jas aan en de jongeman snelde me te hulp om te helpen. Ik begon te blozen en eindelijk had ik me jas aan. “Dank je wel.” Zei ik terwijl ik hem dankbaar aankeek. “Graag gedaan.” En samen liepen we het ziekenhuis uit. Ik vroeg me af hoe ik naar huis zou gaan, me ouders waren vast heel erg ongerust het was nu driekwartier geleden dat ik vertrok om brood te kopen van een winkel dat een paar straten van me huis was verwijderd. “Hoe heet je eigenlijk.” Zei hij na een stilte. Ik schonk hem een glimlach en zei: “Chahida.” Ik wist wel dat hij het wist, aangezien ik me naam moest opgeven bij de balie maar hij deed alsof hij het niet had gehoord. “Aangenaam kennis te maken, mijn naam is Salehedine.” Zijn naam begon te echoën in me hoofd. “Aangenaam.” Zei ik en schonk hem een lach.

    "Then there will be a Khilafah on the method of the Prophet."
    Musnad Imam Ahmed 4/273


  15. #15
    Elhamdulillah...

    Reacties
    1.384
    25-03-2008

    ga snel door meid