.Geplaatst door ahmedamsterdam
Ergens diep in een heelal, verlangde ik naar het veelal.
Stromende aderen richting mijn hart, kloppend aan de deur als een vlinderstart.
De stroming van mijn druk klopte mijn bloed, en was ik ineens onder invloed
Invloed van de liefde is niet te beschrijven, wel is een blik in te lijven
Elke blik gebaseerd op gevoel raakt het hart en niet het doel
Tussen het heden en het verleden gevoelens wat me aan smeden
Ik zag een zon achter de wolken. Regen, hagel en sneeuw konden het niet vertolken.
Ik wou de zon achter de wolken. Het genot lag achter, bij andere volken.
Ik kon niet naar de zon want haar kracht brengt me aan de smelt.
Met me gedachten besloot ik te reizen op zoek naar de zon Ineens zag ik een punt wat knelt.
Ze zeiden pas op! Ze is schadelijk. Ik keek er anders naar, wat te vermakelijk
Ik stelde me bloot aan haar rood gloeiende wimperstralen.
Ik kon me niet beheersen en ging afdwalen.
Ik stond voor haar en niks kon me deren. Alleen zij had kracht om af te weren
Ze wist van me lijden . Want mijn ogen konden niet omleiden
Door haar pracht van verleiden besloot ze me te vermijden
Ze was me te gemeen.
Ik wist niet waar ik was, en moest ergens heen
Ik voelde me zweven . Hangend aan een dunne draad, was het een zijde, dan was ik nog wat waard.
Met een zonnesteek terug op ons planeet. Was ik op me plek gezet met mijn ware aard.
Ik zal het haar niet vergeven of vergeten. Want haar liefde is me bezeten
