Verloor zijn vader op jonge leeftijd, maar heeft toch de moed en de discipline kunnen opbrengen om het tot profvoetballer te schoppen. Deze topic is voor iedereen die hem een landverrader durft te noemen. Ik ben trots op Afellay het is jammer dat een aantal kleuters op dit forum niet inzien.
http://www.ad.nl/sport/article41004.ece
Afellay weer op bezoek in San Siro
Ibrahim Afellay (19) is profvoetballer bij PSV. Ook is hij overtuigd moslim. Kom bij de Nederlander van Marokkaanse afkomst niet aan met verhalen dat hij tijdens deze ramadan overdag best mag eten en drinken, om het vasten ná het suikerfeest in te halen. Afellay eet of drinkt niets als de zon nog boven de aarde blinkt. Lastig voor een topsporter.
,,Overdag krijg je enorme last van hongergevoelens. Grof gezegd zou ik het de bikkelfase willen noemen. Ik weet waarom ik dit doe. Niemand dwingt me, ik wil zelf. De ramadan, hoe zwaar ook, geeft me kracht.
Het vasten maakt me zelfs blij.
,,Bij PSV wordt wel tegen mij gezegd: joh Ibi, eet en drink nou gewoon op de wedstrijddag, anders word je zo slap. Maar ik ben overtuigd moslim, en mijn godsdienst komt op de eerste plaats. Die is toch belangrijker dan voetbal? Ook Koné en Aissati houden zich aan de ramadan. In deze periode ga ik vaker naar de moskee om te bidden.’’
Is hij bij de vorige Champions League-reis, naar Istanbul, nog uit het spelershotel ontsnapt om de befaamde Blauwe Moskee van binnen te bekijken? Afellay lacht. ,,Ik geloof niet dat zoiets echt de bedoeling is van een trainingskamp bij een profclub.’’
Zijn allereerste Europa Cup-reis met PSV zal Afellay zich altijd blijven herinneren. Je zou bijna vergeten dat de 19-jarige middenvelder - onlangs zelfs opgeroepen voor de voorlopige Oranje-selectie van Marco van Basten - toen, zes maanden geleden, nog blij mocht zijn met de rol van bankzitter in San Siro. PSV speelde er in de halve finale tegen AC Milan. ,,Ik zat er op de bank, keek omhoog naar de volle tribunes met al die toeschouwers. Wauw, het leek alsof ik droomde.’’
Een klein half jaar later draait hij als basisspeler mee in het helse ritme van een topclub. Zaterdag AZ-thuis, vandaag Milan-uit, zondag Ajax-thuis. ,,Ik laat het allemaal op me afkomen. Als junior dacht ik ook nooit: ik word profvoetballer. Ik voetbalde en het leek alsof het me gewoon is overkomen. Bij een actie denk ik ook niet veel na. Ik voel dat ik een kant moet opgaan en gá.’’
Bekijk Afellay op het trainingsveld en het plezier is even onmetelijk als het talent. Ook als hij aan het einde van een sessie nog handschoenen aantrekt en als een keeper dolle zweefduiken naar de hoek maakt. Alles lijkt de begenadigde tiener aangewaaid, maar het tegendeel is waar.
Afellay heeft er hard voor moeten knokken, als zoon uit een vaderloos gezin waarin moeder na de dood van haar man voor drie zonen en twee dochters moest zorgen. Elke dag naar Eindhoven, soms op de achterbank van ontdekker en ‘oom’ Wessel van den Bosch, vaak met de trein. Dat laatste doet hij nog steeds, hoewel hij nu de beschikking heeft over een luxe auto van Duitse makelij.
,,Maar met de trein ontwijk je de files’’, verklaart hij. Dan: ,,Je weet hoe moeders zijn, ze hebben het altijd druk met het huishouden. Mijn moeder had nooit tijd om naar het voetballen te komen kijken. Het is ongelooflijk wat ze voor ons gezin heeft opgeofferd. Ik speel vooral ook voor háár, om haar te laten genieten.
Toen we dit seizoen tegen Schalke 04 in de Champions League speelden, kwam ze voor het eerst kijken. Ik wist van niets. Na de wedstrijd kwam ik boven in het spelershome. Daar stond mijn moeder, ik zal dat ogenblik nooit meer vergeten. Ik voelde me helemaal blij worden. Ze moesten je wel hebben met hun schoppen, zei ze bezorgd.’’
In het dagelijks leven wordt ‘Ibi’, zoals ze hem bij PSV noemen, vooral begeleid door zijn oudste broer Ali. Zijn bloedverwant moet hem uit de hebberige handen van de buitenwereld houden.
,,Ik weet dat ik Ali kan vertrouwen, dat is belangrijk. We praten veel. Hij gaat vrijwel altijd mee en geeft me ook aanwijzingen over het voetbal.’’
Thuis is Utrecht. Zijn stad. Hij voetbalt al jaren in Eindhoven, maar kan zich niet voorstellen dat hij niet in Utrecht woont.
,,Daar heb ik alles. Eerst woonden we in Zuilen, nu in de wijk Overvecht. Als jongetje stond ik vaak op de tribune bij FC Utrecht, de Bunnikside. Later als PSV’er werd dat minder. Maar na elke trainingsdag ga ik weer snel terug naar Utrecht. Meestal voetballen we daarna op het pleintje met jongens uit de buurt. Kleintjes, grote jongens, alles door elkaar. Dáár heb ik ook het meeste geleerd.
,,De afgelopen tijd kwam er door de ramadan niet veel van. Door het gebrek aan eten en drinken overdag heb ik al weinig energie. Dan lijkt het me niet verstandig om dan ’s middags nog eens een paar uur op het pleintje te voetballen.’’
http://www.ad.nl/sport/article41004.ece