1. #1
    MVC Lid

    Reacties
    15
    05-03-2002

    Mijn verdriet.

    Ik ga jullie hier een waar gebeurd verhaal vertellen net als al mijn andere verhalen is dit waar gebeurd.
    Ook al ga je nu misschien juist het verhaal lezen, wil ik toch van te voren waarschuwen dat dit verhaal niet geschikt is voor jeugdige lezers en ook niet voor mensen die niet sterk in hun schoenen staan, het is namelijk een naar en gruwelijk verhaal.

    Dit verhaal gaat over het verlies van mijn beste vriend, die hier Abdul zal heten en de reden waarom ik niet in Allah geloof.

    Vanaf het eerste moment dat ik met Abdul omging was het opvallend hoe vaak we hetzelfde dachten, zeiden en deden. Van onze ouders die dezelfde waarschuwingen op hetzelfde moment aan ons gaven en dezelfde dingen op hetzelfde tijdstip aan het doen waren tot bijvoorbeeld tegelijkertijd de zelfde lieve woorden zeggen om een meisje gerust te stellen omdat we allebei zagen dat ze op dat moment plaatsvervangend schaamte gevoel had want haar vriendin was dom aan het doen. Dezelfde operaties, voor dezelfde sportblessures, ondergaan op de zelfde leeftijd etc. etc.
    Wanneer je bijna 4 keer per dag tegelijk hetzelfde zegt en tientallen keren de 1 net iets eerder is dan de ander, krijg je echt het idee dat je gewoon dezelfde intuïtie en zelfs het zelfde onderbewustzijn heb. In het begin was het af en toe echt angstaanjagend en keken we elkaar wantrouwend aan van neem je me nou in de maling of wat?????? Toen we weer eens tegelijk het zelfde zeiden keek Abdul me vaag aan en zei”Wat ben jij eigenlijk” Ik schoot in de lach en zei “haha Ja ik heb me ook af zitten vragen of jij van Mars komt ofzo niet normaal man”
    In de jaren daar op volgend zouden we zo’n goede vriendschap opbouwen, zo goed heb ik het tot de dag van vandaag niet eens in films en in boeken beschreven gezien……… Wanneer iemand een bevestiging van jezelf is kan je met recht zeggen life’s magic ……

    Ik kan natuurlijk kilometers tekst wijden aan het magic duo wat we waren en dat geen mens(groep mensen) tegen ons op kon en alles wat wilde altijd voor elkaar kregen etc………en al die duizenden uren die we door brachten terwijl we diepzinnige gesprekken voerden…… Maar die verhalen sla ik voor nu even over…..

    Tuurlijk was er ook verschil, Abdul was Moslim, maar dit was voor mij dan (uiteraard) ook iets waar ik meer van wilde weten. Ik stelde dus veel vragen over de Islam aan Abdul en kwam langzaam maar zeker tot de conclusie, dat in vergelijking met het christelijke geloof, wat voor mij niet meer dan een makkelijke verklaring en aantal zakelijke leefregels was, de Islam een grote waarheid bevat en een geloof is waar in, naast leefregels, ook zorg wordt gedragen voor emotionele reinheid en rust van de ziel. Ik wilde Moslim worden, ik zou Moslim worden,Abdul had al een begin gemaakt om mij te leren bidden. Dit was mijn levensweg, onze levensweg ik zou Moslim worden en samen met Abdul een huis in Marokko kopen waar onze kinderen samen op zouden groeien… Er was al besloten dat hier in Nederland met al zijn duivelse verleidingen voor ons nooit op een goede manier te leven viel………… Dit was dan zeg maar mijn meer dan interesse in ons verschil ………..

    Op een dag vroeg Abdul mij in eens uit het niets “ben jij vroeger toen je klein was mishandelt?” Vond het een verwonderlijke vraag en dacht er een tijdje over na en zei toen “nee niet echt dat ik het me kan herinneren ja heb wel eens klappen gevangen als je dat bedoelt?” Abdul “Niet dat je kan herinneren ? Ze zeggen wel dat je sommige dingen, erge dingen wegdrukt????? Ik “ Zo zit mijn hoofd niet in elkaar Abdul dat moet jij toch weten maar ik zat wel omdat ik aan dat wegdrukken dacht wat langer na te denken.”
    Abdul”Ja ik weet hoe je hoofd in elkaar steekt daarom juist…..Ik bedoel het niet verkeerd het is alleen omdat onze levens etc zo op elkaar lijken dat ik dacht…………………….. Er is bij mij gewoon wat ergs gebeurd vroeger…….. Maar ik wil daar een andere keer met je over praten………” Ik “voor alles is er een goed moment ik weet dat ik het niet hoef te zeggen maar zeg het toch als je wil kan je het aan me vertellen.” Abdul “ Weet ik … dank je wel man”

    Een aantal dagen later toen ik weer samen met Abdul was gingen we in een parkje zitten om het patatje wat we gehaald hadden op te eten. We aten allebei in stilte wetend dat er zo iets te bepraten was……………… Toen we klaar waren met eten zei Abdul “ik ga je nu iets vertellen ….. iets ergs, iets wat mij jaren geleden gebeurd is…. Ik heb dit nog nooit aan iemand verteld en…. Ik weet dat ik jou kan vertrouwen……. Ik heb het idee dat het goed voor me is dat ik het aan jou vertel……… Eerst kon ik niet bedenken wat jij nou met mijn probleem moet maar ik begin er helemaal dol van te worden ……. “
    Ik “ Hey Abdul je ben mijn vriend en als jij er dol van wordt of ik het weet of niet wordt ik ook dol………..”
    Er viel toen even een stilte waarin we allebei nadachten toen vervolgde Abdul zijn verhaal.

  2. #2
    MVC Lid

    Reacties
    15
    05-03-2002

    Abdul “ Ik was tien jaar en we waren op vakantie in Marokko ….. Was een hele warme dag echt heet en ik wilde gaan zwemmen ………… Ik zat zo te zeuren bij me neefjes van kom op we gaan zwemmen dit dat….. maar ze wilde niet met me mee….. Ik dacht van ach wat maakt het uit waarom zou ik niet alleen gaan zwemmen…. Had ik wel vaker gedaan …. Was ongeveer een kwartiertje van me tante haar huis af ………….. Dus ik was gewoon alleen gegaan …….het was echt zo’n afgelegen meertje…. Ik had zo’n tijdje gezwommen maar vond er niets aan …. Net toen ik terug naar huis wilde gaan zie ik in een keer twee grote gasten aan komen … De manier waarop ze keken echt zo’n smerige blik ik werd bang …… ik dacht er gaat wat ergs gebeuren en begon te sprinten voor me leven………………….. maar ja wat wil je weg rennen als je tien jaar ben en die gasten zijn 18,19 Toen ze me te pakken kregen ……………. Trokken ze mijn zwembroek naar beneden en hebben ze me verkracht………………………………… ………….. Weet je toen ik zei Allah gaat jullie straffen lachte ze me uit en zeiden waar is Allah nu doen schreeuw maar hij komt je toch niet helpen………Ze hebben me allebei in gewoon in mijn **** geneukt…….”

    Tijdens het vertellen is Abdul gaan huilen……… En ik …. Ik heb zo’n grote brok in mijn keel ……….. Een diepe steek in mijn hard gekregen en een brok in mijn keel dat het lijkt alsof mijn keel kapot gaat, ik kan bijna geen adem halen…. Ik kijk Abdul aan maar ik kan niet praten door de brok in mijn keel ……. Ik weet niets te zeggen …. Maar ik kan geen eens geluid maken als ik wat wist te zeggen ……………. De brok wordt nog groter en breekt ……
    De tranen beginnen langs mijn gezicht te vloeien wat is dit gruwelijk wat is dit erg…..Ik kijk weer naar Abdul en zie dat hij nog steeds in tranen is ………..Ik kan/weet niets te zeggen …… maar ik zoek met mijn hand naar zijn hand………… hij pakt hem vast …….
    Hoe lang we daar zo huilend gezeten hebben ….. 5 minuten ? …20 minuten….? Ik weet het niet………..

    Toen we zo’n beetje uitgehuild waren keken we elkaar met een meewarige blik aan, zo van is dit ons leven………. Abdul zei na het slaken van een diepe zucht ”Eeh dit moet je niet verkeerd opvatten maar de tranen in je ogen, dat je hier zit te huilen geeft me gewoon een goed gevoel ….. Het laat mij gewoon zien wat voor een goeie persoon jij ben,en dat ik zelf het recht heb hier om te huilen … Kijk je zal het niet door hebben en die andere gasten ook niet, maar als we bijvoorbeeld aan het voetballen zijn en ik zeg wij gaan van jullie winnen…….. en je krijgt dan als reactie….. wacht maar we nakken je wel ff in je ****……….. Hee weet je hoe erg ik dat vind? Dat is gewoon echt een zweepslag op mijn ziel, dan denk ik echt van menen jullie dit en is dit wat jullie mij gunnen?????”
    Ik “ Dit is iets wat ik me tot daarnet niet eens voor kon stellen laat staan die andere gasten…. Iets waar je met je domme hoofd echt niet aan denkt als je zulke dingen zegt………. Hee maar dat ik zit te huilen om zo iets wreeds dat bij jou gewoon gebeurd is …… Ik weet niet eens wat ik nu moet zeggen man. Er is eigenlijk maar 1 ding waar ik aan denk …… “
    Abdul “Wat denk je dan?”
    Ik “Waar zijn die gasten die dit bij je gedaan hebben nu……. Want ik maak ze DOOD……..serieus ik maak ze echt af als honden Abdul”
    We zworen samen dat we ze aankomende zomer in Marokko gingen opzoeken om ze af te maken.

    Ik merkte aan Abdul, dat er sinds hij mij van de nare gebeurtenis verteld had, er een last van zijn schouders was gevallen. Hij had veel meer energie en onze levensstijl veranderde helemaal, we gingen bijna niet meer uit, dronken niet meer etc………. Van het geld dat we nu over hadden kochten we zelfs cadeaus voor onze moeders en andere familie leden. Zo gingen er een aantal maanden voor bij, waarin we ook nog allebei een leuk meisje hadden leren kennen. We zagen echt dat onze plannen vorm begonnen te krijgen…..
    We zaten op een avond, de eerste mooie voorjaarsdag, buiten op het balkon bij Abdul thuis.
    Ik zat zo naar hem te kijken, hoe hij uit zijn ogen keek en kreeg, terwijl ik zo zat te kijken, in eens een hele aparte overdenking die ik dan ook gelijk met Abdul wilde delen” Het klinkt misschien vreemd maar als ik zo naar je zit te kijken en ik zie hoeveel rust er in je zit en hoe goed je je voelt… kreeg ik net gewoon een bepaald idee een bepaalde gedachte…… Het is net als of je die gebeurtenis in Marokko en alles nu een plaats in je leven, in je gedachtes hebt kunnen geven… Ja? … En dat geeft je op 1 of andere manier een completer gevoel.. een gevoel alsof die gebeurtenis een goede bijdrage heeft geleverd aan de persoon die je nu ben……. Niet alleen trots dat je er doorheen gekomen ben maar ook trots omdat het iets
    extra’s toe voegt aan het begrip voor het leven wat je hierdoor gekregen heb.”
    Abdul “ Jij ben af en toe zo ongelofelijk echt waar… dat is gewoon precies waar ik aan zat te denken……Het heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben…. En ik ben iemand die gewoon goede dingen kan doen met zijn leven……… Ik heb ook na zitten denken over wat we gezworen hebben om die gasten dood te maken, dat is niet goed. Het is aan Allah om ze te oordelen iemand dood maken, iemands lot bepalen is een ernstige zaak. Laat het een straf voor ze zijn dat ze dit leven met hun zieke gedachtes door moeten komen.. Ik voel me goed ik heb die gebeurtenis als een test van Allah gekregen en het is gewoon beter als het daar bij blijft.”
    Ik “ Wat dat aan gaat kan ik nog veel van je leren Abdul….. Merk dat ik er nog niet helemaal ben wat betreft geloof het is niet rots vast, want het eerste wat in mij op kwam is ….. Nu komen ze er mee weg. Maar laat het een straf voor ze zijn om met hun zieke gedachtes te moeten leven.”………………..

    Abdul zei nog dat hij die opmerking van tijdens hun leven ook had gemaakt omdat hij wist dat dat voor mij meer betekenis zou hebben. Ons kent ons niet waar.

    Er zou een grote party zijn en we waren zo stom geweest en hadden elkaar over gehaald om daar, als soort van grote afsluiter, naar toe te gaan. Door openbaar vervoer problemen waren we elkaar mis gelopen op een afspraak en nu wist ik niet of hij gewoon thuis was gebleven, of gewoon hier in de stad ergens was, of toch naar die party was gegaan. (er waren nog geen mobieltjes.) Ik gokte er op dat hij niet naar dat feest was gegaan en waarschijnlijk ergens in de stad was. Na ff na vraag gedaan te hebben en ff gezocht te hebben was ik nog niet veel wijzer geworden maar dacht laat ik maar op mijn gevoel af gaan. Toen ik de volgende dag gebeld werd door een vriend zocht ik er ook helemaal niets achter.
    Ik “Ja hallo”
    Vriend “Hee Abdul is gisteren neer gestoken bij die party”
    Ik “WAT…? Is het erg…?
    Vriend “ Ja gruwelijk man…. Hij zat naar een meisje te kijken en in eens werd ie door een groep van 15 Indo’s te pakken genomen … Eerst getrapt en toen in zijn keel gestoken met een vlinder mes….
    Ik “ Wat…? Ligt ie in het zieken huis…?
    Vriend “ Nee dat net niet.Hij is na 9 hechtingen naar huis gestuurd heb ik net gehoord….”
    Ik “ Hey jullie waren met veel daar… waar waren jullie ??”
    Vriend “hee we waren helemaal aan de andere kant van die tent gebeurde zo snel allemaal… Toen we het door hadden werden we helemaal gek we hebben nog twee van die gasten te pakken gekregen en die uitsmijters allemaal geklapt….. Ik kom net van bureau…… “
    Ik “Hey ok thanks dat je belde …. Ik ga Abdul bellen ok”
    Vriend “ Ja is goed man spreek je later”

    Ik belde gelijk Abdul op we spraken bij hem thuis af. Toen ik bij zijn huis aan kwam stonden er 4 politie auto’s voor de deur.. Het was een grote actie gepland tegen scooter dieven en omdat Abdul een oude bekkende van de politie was werd hij opgepakt. Jaren niets meer gedaan je leven gebeterd, en op weg nog verder te verbeteren, en ze naaien je toch gewoon om je verleden of gewoon omdat het een Marokkaan was……. Wie zal het zeggen. Ik flipte hem helemaal toen hij voor me neus in de boeien voorbij kwam.. Hij zei nog “Maak je niet druk .. Ik heb niets gedaan” Maar toen ik naar hem keek en zag hoe hij uit zijn ogen keek maakte ik me wel druk….. Toen hij twee dagen later vrij kwam, het was inmiddels woensdag, was hij helemaal gebroken zo zei hij zelf….. Zoals eerder gezegd snapte ik bijna altijd feilloos waar hij het over had en wat hij bedoelde maar nu gooide hij er een paar uitspraken tegen aan waar ik geen touw aan vast knopen… Op mijn bezorgde vraag of het wel helemaal ok was en of hij het zelf wel allemaal precies nog snapte, Antwoordde hij met “Nee eigenlijk niet echt”
    We gingen even langs bij een paar gasten die ook net van het bureau kwamen om te kijken of het misschien te achter halen was, wie en of Abdul zijn naam genoemd was door 1 van hun….
    De vergevingsgezindheid van Abdul was door de steekpartij en de paar dagen onterecht politie bureau gedaald tot het vriespunt ……….. Hoe het gesprek precies verliep weet ik niet eens meer, het enige wat ik nog weet is dat we er los hebben geslagen. Ik had een tijdelijke verblijfplaats kunnen regelen voor een vriend van mij die op straat stond en had met hem om een uurtje of 8 afgesproken, want ik zou hem gaan voorstellen…… Abdul zei dat ie moe was en ik vond, gezien het feit dat hij er zo vermoeid en warrig uitzag, maar beter naar huis kon gaan om te slapen.

    Dit was de laatste keer dat ik hem op deze manier zou zien.

  3. #3
    MVC Lid

    Reacties
    15
    05-03-2002

    De dagen hier opvolgend zou ik helemaal niets en dan ook niets meer van Abdul horen…
    Ik begon na vraag te doen bij gasten in de stad, maar niemand wist iets of had ook maar iets gehoord.
    Ik belde naar zijn huis maar daar was het van hij is er niet en geen idee waar hij wel is………..
    Toen ik op de vierde dag niets gehoord zijn broer ineens tegen kwam sloeg de schrik om mijn hart, zijn broer zag er heel slecht uit. “Hasan waar is Abdul ik zoek hem al dagen istie helemaal niet thuis geweest ???” vroeg ik. Hasan zei dat hij met me moest praten, omdat er een aantal andere mensen bij waren liepen we met zijn tweeën even naar een rustig plaatsje….. Hasan zei tegen mij “Abdul is gek geworden na het kijken van drie hororfilms afgelopen woensdag, is hij hem helemaal geflipt… Hij durfde zelfs niet meer te gaan slapen zo bang als ie was….. We hebben hem naar het ziekenhuis gebracht en die hebben hem weer overgebracht naar een psychiatrische inrichting…. Als je wil kan je hem morgen om 4 uur bezoeken…… Ik wist niet wat ik moest denken wist het echt niet wat is gek geworden……. Dat je gewoon een beetje gek doet???? Ik vroeg Hasan bij wie hij die films gekeken had. Hasan” Bij die Jeroen enzo je weet wel die jointjesrokers mijn broer is er met een mes heen gegaan omdat hij denkt dat zij drugs in zijn drinken hebben gestopt” Die avond was echt zwaar geschift … iedereen probeerde mij gerust te stellen, dat het misschien wel mee viel en wat snappen die doktoren nou…………. Maar het voelde slecht heel slecht ik werd helemaal para en besloot mijn nare gevoel weg te drinken……….. Dat hielp natuurlijk geen zak werd alleen maar helemaal verdrietig…. En leip……

  4. #4
    MVC Lid

    Reacties
    15
    05-03-2002

    Ik ging de volgende dag op bezoek bij Abdul ik hoopte zo dat het mee zou vallen, ik kon me echt niet bedenken wat ik zou gaan zien…… En inderdaad dit is het meest gruwelijke moment van mijn leven geweest…….. Ik was binnen gelaten in de inrichting en stond voor een de gesloten deur van de afdeling waar Abdul zou zitten… Door het raam in de deur zag ik Abdul … Het was net alsof er een mes in mijn ziel gestoken werd die daarna mijn ziel in stukken snee……….. Abdul stond daar voor me zijn anders groene ogen helemaal grijs, te waggelen door de medicatie, als een verschrompelde oude opa, gewoon zo als een mongooltje er uit ziet zag hij er nu uit……. Een heel ander wezen geworden…………. De tranen stroomde langs mijn wangen mijn wereld verging …… Een medewerker van de Inrichting deed de deur open … Abdul sprong tegen me op, sloeg zijn armen om mijn nek, trok zijn benen van de grond zodat hij met zijn volle gewicht aan me hing en keek me met zijn gezicht naar het plafond gericht aan terwijl hij klagelijk “ asagbi asagbi “ bleef roepen……
    …. Alles om mij heen stopte de tranen bleven stromen………. Even een moment wenste ik dat ik nooit geboren was… Maar toen vermande ik mezelf ik moest me groot houden voor Abdul, wat had hij er anders aan dat ik langs kwam……. Met mijn geduld en verstand zou ik er alles aan doen om hem terug te brengen hem te genezen………… Ik moest me zelf groot houden voor hem en hem helpen…… Van de zovele vrienden die Abdul had was ik de enige die regelmatig bij hem langs ging, de rest had angst, ze konden er niet tegen om hem zo te zien……
    Zijn familie bezocht hem natuurlijk wel.. In de maanden die daarop volgden bezocht ik Abdul regelmatig……… Verder deed ik er echt alles aan om te begrijpen wat hem nou zo gek had gemaakt… Ieder persoon die ik tegen kwam op straat die naar mijn mening een geestelijke aandoening had onder vroeg ik ……… De verhalen die ik te horen kreeg varieerden van, een Nederlander die een poging tot zelf zelfmoord had ondernomen omdat hij zo verdrietig werd van een container vol, door van de honger omgekomen Afrikaanse kinderen, en daarvoor 20 jaar in een inrichting had gezeten, tot een identiteitscrisis van een geadopteerde Koreaan….. Mensen met zelfmoord pogingen, mensen die ook verkracht waren, mensen die zelfs door eigen familie leden verkracht waren, Aids junkies etc..Ik heb ze allemaal gesproken en bijna bij allemaal hun levens verhaal aangehoord. Ik was er heilig van overtuigd dat er ergens een oplossing een antwoord te vinden was in de ellende van deze mensen waarmee ik Abdul “terug”zou kunnen brengen.Vaak kreeg ik te horen van deze mensen dat ze blij waren dat ze hun verhaal konden vertellen, terwijl ik ze alleen uithoorde om er voor mezelf, voor Abdul wat mee te kunnen doen. Ik leerde dat bijna altijd de oorzaken en te veel aan verdriet, angst en/of drugs waren wat deze mensen hun ziel deed breken….. Maar wat kon ik er mee???
    De enige reden opdat moment voor mij om door te leven, was het feit dat ik vond dat ik er moest zijn voor Abdul…… Anders had ik er gewoon een einde aan gemaakt…………..
    Ik huilde veel in deze tijd…… Hoe kan het dat zo’n goede jongen, die zo zijn best deed zo ontzettend veel goede invloed kon uit oefenen op andere mensen zoveel veel belovende plannen had, op deze manier zijn verstand, zijn leven kon verliezen????????? Vroeg ik me telkens weer af…. Ik zou er alles voor willen geven om hem weer terug te krijgen, ik had mijn armen en benen er afgezaagd als het had geholpen…… Ik ging vaak naar het strand hysterisch huilend riep ik naar Allah of hij alsjeblieft ons om wilde ruilen……Laat mij het maar dragen, neem mij ipv hem….. Die jongen was tien jaar toen hij verkracht werd, zijn hele leven heeft hij zich afgevraagd waarom hij zo’n straf heeft ondergaan. Zocht bij zichzelf naar de fouten die hij begaan had om deze straf te verdienen.. Hij wilde een goede Moslim zijn …….. Waarom … ? Waarom…..? Een test ? Wat is een test als je er niet door heen komt…..? Het je ziel kost hier op aarde? Ik vroeg Allah anders het meest dierbare van mij te nemen in ruil dat hij zijn nieuwe kans kreeg…… Opdat de levende hel waar deze jongen nu in te recht was gekomen op kon houden…………

    In deze tijd was er niemand die mij begreep. Ze zeiden allemaal je kan niets voor hem doen je moet verder anders wordt je zelf gek….. Verder ik wil zo niet eens verder zie je dat dan niet?


    Als iemand waarvan je veel houd lijdt dan kan je medelijden hebben…. Maar als je echt mee lijdt dan zou je er ook gewoon kapot moeten gaan…… Dus was het bij mij niet oprecht genoeg dat ik niet kapot ging????? Of was het juist dat ik de kracht had om me staande te houden opdat het allemaal toch goed zou komen???? Vragen, vragen en nog eens vragen die door mijn hoofd spookten door mijn hoofd.

    Abdul was inmiddels overgeplaatst naar een jeugdpsychiatrische inrichting..
    Waar ik hem vaak opzocht……. Wat ik echt super ziek vond was het feit dat er in deze inrichting gewoon een condoom automaat hing voor het geval de patiënten seks met elkaar wilden hebben…..
    Dit was gewoon stimulerend in mijn ogen, dit was gewoon mensen op ideeën brengen. Toen een aantal weken later een vriend van mij langs kwam, die in het jeugd internaat tegen over de inrichting bleek te wonen, en mij wist te vertellen over de inrichting dat die patiënten volgens hem ook inderdaad seks met elkaar hadden omdat er net een schandaal was geweest, sloeg de schrik om mijn hart… Wat voor een schandaal vroeg ik hem….. Die vriend zag ik in die tijd alleen op mijn verjaardag omdat hij steeds ergens anders woonde, hij wist dus niet echt wat er in mijn leven speelde…….
    Vriend“hey die jongen ken jij ook .. Abdul jij ging veel met hem om …. Volgens mij???
    Ik “ Ja die zit daar inderdaad wat is er met hem??” Vriend "Hij was betrokken bij het schandaal .. hij heeft een aantal mede patiënten verkracht “…… Dit deed mij inzien dat het niet meer goed zou komen….. Dit was het punt voor mij om te zeggen laat het los……… Dit was te groot om tegen op te boxen.

    Er begon langzaam maar zeker een koud, agressief, duister en meedogenloos gevoel zich deel van mijn persoonlijkheid te maken……. Ik had maling aan alles en iedereen niemand durfde mij in mijn ogen te kijken……… Ik gaf niets meer om mijn eigen leven, destructief, drugsgebruikend ik was gewoon fu.cked for live en ongelovige en eigen rechter spelend persoon …… Iedereen die op mijn pad kwam en mij in de weg stond maakte ik mentaal al helemaal af laat staan als ik echt in actie moest komen …… Ik had zoveel gehoord en gezien van de duistere kant van het leven dat het een tweede natuur van me was geworden om te zien waar mensen hun grenzen zijn……. ……. Voor normale normen en waarde ben ik misschien zwaar over de schreef gegaan…… En dan….? Ik heb getracht om god, Allah te vinden ik heb niets gevonden niets kunnen voelen………… Terwijl ik zocht was ik geen dom en gevoelloos persoon….Maar toch kon ik het niet zien/voelen…… Voor mij bestaat het gewoon niet ….. Ik praat meestal niet over dingen die ik goed vind van mezelf of dingen waarvan ik vind dat ik het goed gedaan heb, als ik dan andere gelovige mensen wel hoor praten over wat er zo goed is wat ze gedaan hebben ….. Dan moet ik toch met mijn hoofdschudden……….. Maar waarom zie ik het niet …. Waar kan dat nou aan liggen?????? Ik wilde de wereld straffen voor wat er van Abdul was geworden……. In mijn onmacht heb ik om mij heen geslagen……onder het mom van ik zie geen God/ Allah dus ik zie ook geen consequenties ………. Ben hier wel mee opgehouden…..
    Het is nu inmiddels 8 jaar geleden ben ondertussen een rustig leven gaan lijden zonder drugs en geweld…. Goeie baan …….. Maar of het me eigenlijk wat kan schelen …… Met Abdul is het nooit meer goed gekomen…… Hoe verder is nog altijd een vraag die me bezig houd…. Ga ik op een dag diep in mijn hart kijken of er nog gevoel is en dan zien dat er echt niets meer in zit??? Ga ik er toch nog wat aantreffen wat me doet besluiten, de in mijn ogen slechte nutteloze wereld, een tweede kans te geven?? Ga ik weer vervallen in mijn dodelijke agressie om zodoende dingen gedaan te krijgen….????
    Of blijf ik gewoon verstopt op zolder zitten zonder dat er iemand last van me heeft tot dat mijn leven over is………….. Ik weet het niet …… Tijd laat alles voorbij gaan ……. Tijd zal het leren………


    Mzzl,

    Kaassouflet.

    Ps. Let goed op je broertje als hij wil gaan zwemmen.

  5. #5
    ''BELOVED''

    Reacties
    168
    06-08-2002

    zal ik zeker doen......maar wie let er dan op mij , iedereen moet voorzichtig doen tegenwoordig niemand weet wat er met hem/haar kan overkomen ......sterkte


    najat

  6. #6
    *Tetouania*

    Reacties
    568
    06-01-2002

    hoi kaassouflet
    toen ik jou verhaal las, kreeg ik een brok in m'n keel...
    dit verhaal is erg voor woorden...
    het is nu eenmaal elmoektab
    ik heb wel makkelijk praatjes (elmoektab), maar jij hebt in dat sitiuatie geleden en weet hoe het is om midden in het verhaal te zitten...
    ik wens je echt heel veel sterkte toe
    en wat kan ik nog meer zeggen, ik vind het ook heel verschrikkelijk wat er met abdul gebeurd is...
    hoe gaat het nu met abdul?
    ik leef echt met je mee, jongen...

    doe rustig aan..


    p.s. ben je een nederlandse?

  7. #7
    MVC Lid

    Reacties
    442
    31-07-2002

    Damn dit verhaal heeft me geraakt ...

    Vraagje ... Abdel zou toch graag gehebt hebben dat jij een goed leven zou leiden...Hij gunt je dat toch ...het laatste wat Abdel zou willen is dat jij ook je leven vergooit , jij hebt nog de kans om er iets van te maken...Leef voor 2 ...voor jou en Abdel. Ik weet dat dit allemaal simpeltjes klinkt maar niemand is er bij gebaat dat jou leven ook verziekt wordt , Elmekteb is een raar iets , misschien dat jij over 10 jaar terug kijkt op deze gebeurtenis en God zal danken voorhet geen je mee hebt gemaakt omdat bepaalde ervaringen je veranderen ( zoals je zelf al aangaf in je verhaal ). Je lijkt me een Oprechte Jongen met een goed hart vergooi dat niet ...

    Goeie Goozert ben je , Abdel mag trots zijn op een vriend net jij ondanks dat je niks aan zijn lot hebt kunnen veranderen maar soms moet je nu eenmaal toekijken hoe iemand de grond in gewerkt wordt...Thats a Rule of Life...God heeft de touwtjes in handen en niemand anders...

  8. #8
    MVC Lid

    Reacties
    15
    05-03-2002

    Origineel gepost door miefrouw_najat
    zal ik zeker doen......maar wie let er dan op mij , iedereen moet voorzichtig doen tegenwoordig niemand weet wat er met hem/haar kan overkomen ......sterkte


    najat
    dank je wel najat.

    Origineel gepost door tetouania_zina
    hoi kaassouflet
    toen ik jou verhaal las, kreeg ik een brok in m'n keel...
    dit verhaal is erg voor woorden...
    het is nu eenmaal elmoektab
    ik heb wel makkelijk praatjes (elmoektab), maar jij hebt in dat sitiuatie geleden en weet hoe het is om midden in het verhaal te zitten...
    ik wens je echt heel veel sterkte toe
    en wat kan ik nog meer zeggen, ik vind het ook heel verschrikkelijk wat er met abdul gebeurd is...
    hoe gaat het nu met abdul?
    ik leef echt met je mee, jongen...

    doe rustig aan..


    p.s. ben je een nederlandse?
    Bedankt voor je reactie

    Elmoektab betekend dat: het lot ? Hoe het met Abdul is? ach het is eigenlijk hetzelfde gebleven, zoek hem in ieder geval 1 keer in het jaar op, soms wat vaker, maar er is niet echt iets verbeterd.

    p.s. Ja ik ben inderdaad een Nederlander.(kaassouflet. )

    Origineel gepost door Analfabeet
    Damn dit verhaal heeft me geraakt ...

    Vraagje ... Abdel zou toch graag gehebt hebben dat jij een goed leven zou leiden...Hij gunt je dat toch ...het laatste wat Abdel zou willen is dat jij ook je leven vergooit , jij hebt nog de kans om er iets van te maken...Leef voor 2 ...voor jou en Abdel. Ik weet dat dit allemaal simpeltjes klinkt maar niemand is er bij gebaat dat jou leven ook verziekt wordt , Elmekteb is een raar iets , misschien dat jij over 10 jaar terug kijkt op deze gebeurtenis en God zal danken voorhet geen je mee hebt gemaakt omdat bepaalde ervaringen je veranderen ( zoals je zelf al aangaf in je verhaal ). Je lijkt me een Oprechte Jongen met een goed hart vergooi dat niet ...

    Goeie Goozert ben je , Abdel mag trots zijn op een vriend net jij ondanks dat je niks aan zijn lot hebt kunnen veranderen maar soms moet je nu eenmaal toekijken hoe iemand de grond in gewerkt wordt...Thats a Rule of Life...God heeft de touwtjes in handen en niemand anders...
    Analfabeet ,

    Als je iets niet kan vinden, waarvan je ook niet weet of het er wel is, hoelang ga je zoeken dan ? Blijf je voor altijd zoeken ? Abdul zou graag gehad hebben dat ik een goed leven zou leiden …….. Had ik ook gedaan als ik dingen op een ander manier kon zien…….. het is nu 8 jaar geleden en wie weet wat je zegt staat het er over tien jaar heel anders voor …….. En leid ik ook dat goede leven ……. Maar ja heb wat dat betreft wel wat optimistisch gevoel moeten in leveren..

    In ieder geval bedankt voor je goede woorden……….en dat geldt natuurlijk ook voor de andere reacties.

    Mzzl,

    Kaassouflet.

  9. #9
    *Tetouania*

    Reacties
    568
    06-01-2002

    Origineel gepost door Kaassouflet



    Bedankt voor je reactie

    Elmoektab betekend dat: het lot ? Hoe het met Abdul is? ach het is eigenlijk hetzelfde gebleven, zoek hem in ieder geval 1 keer in het jaar op, soms wat vaker, maar er is niet echt iets verbeterd.

    p.s. Ja ik ben inderdaad een Nederlander.(kaassouflet. )

    ja elmoektab betekend "het lot"
    sorry ik was helemaal vergeten dat je een nederlanse bent, ik typ hier op marokko.nl de helft marokkaans en de helft nederlands
    nou ik wens hem echt heel veel sterkte toe en vind het heel sterk van je dat je hem 1 keer per jaar opzoekt

  10. #10
    MVC Lid

    Reacties
    76
    26-08-2002

    salaam

    amai van dit verhaal werd ik pas echt stil, ik heb ook al veel meegemaakt in het leven, dus ik weet hoe dat gevoel is van leegte en ongeloof. En al die vragen van waar is allah nu, waarom helpt hij ons niet, maar je moet nooit vergeten dat dit niet het leven is.

    Maar weet je alles heeft een betekenis in het leven, ik weet dat het moeilijk is, maar het is zo en alles is mektab.
    Zo te zien ben jij een goede jongen en abdul ook, dus maak iet goed van het leven hier, want wie weet zien jullie elkaar nog in de hemel inschallah, zo denk ik altijd.

    Als je hem gaat opzoeken, praat je dan tegen hem en antwoord hij, herkent hij jou.

    Mouhim ik wens jullie allebei nog veel sterkte en wens julie nog veel geluk.

    bousat fatmake

  11. #11
    just ME :)

    Reacties
    457
    23-07-2002

    Origineel gepost door fatima84
    salaam

    amai van dit verhaal werd ik pas echt stil, ik heb ook al veel meegemaakt in het leven, dus ik weet hoe dat gevoel is van leegte en ongeloof. En al die vragen van waar is allah nu, waarom helpt hij ons niet, maar je moet nooit vergeten dat dit niet het leven is.

    Maar weet je alles heeft een betekenis in het leven, ik weet dat het moeilijk is, maar het is zo en alles is mektab.
    Zo te zien ben jij een goede jongen en abdul ook, dus maak iet goed van het leven hier, want wie weet zien jullie elkaar nog in de hemel inschallah, zo denk ik altijd.

    Als je hem gaat opzoeken, praat je dan tegen hem en antwoord hij, herkent hij jou.

    Mouhim ik wens jullie allebei nog veel sterkte en wens julie nog veel geluk.

    bousat fatmake

    ik wou even zeggen wat een erg verhaal ik wens je echtveel sterkte toe verder nog meer kan ik er ook niet op zeggen veeel liefs versacegirl

  12. #12
    MVC Lid

    Reacties
    15
    05-03-2002

    Hee ik kreeg laatst een mailtje dat ik een pm-tje had gekregen, ging over dit verhaal, ik was het bestaan van deze site eigenlijk al helemaal vergeten...... Nu lees ik zo mijn verhaal terug, en zie dat er nog een paar reacties zijn die ik nog niet had gelezen..... Dus bij deze wil ik fatima84 en versaceGirl als nog bedanken voor hun reactie.



    Later,

    Kaassouflet.