1. #1
    MVC Lid

    Reacties
    76
    26-08-2002

    Unhappy Het leven

    Salam oe Halaikoem

    Het leven is iets raar vind je niet.

    Ramadan is de leukste periode van het jaar, de uren vliegen voorbij en de momenten dat we samen zijn duren een eeuwigheid. Maar 1 jaar zal ik nooit vergeten.
    We zaten juist in onze examen periode, december 2000 was het ik weet het nog heel goed alsof het gisteren was.
    Alles verliep de normale gang van zaken, moeder begon al met het klaarmaken van eten, wij bereiden ons voor het examen voor de volgende dag, en pa was de Koran aan het lezen.
    Maar dit jaar was anders, mijn moeder voelde zich niet zo goed, ze had bronchitis.
    Maar die dag voelde ze zich beter, ze moest en zou gaan bidden, omdat ze al een paar dagen niet was gegaan.
    Iedereen was het huis uit en ik kon me eindelijk weer concentreren voor men examen.
    Opeens hoorde ik een bel, ik opende de deur, en zag een man die ik niet kende, ik hield de deur op een kiertje uit schrik.
    De man bleef constant achter mijn vader vragen, maar hij was er niet.
    Ik zei dat hij het maar aan mij moest zeggen en dat ik het zou verder vertellen.
    Opeens hoorde ik een zin, dat de rest van mijn leven zou veranderen:
    "JE MOEDER LIGT IN HET ZIEKENHUIS"
    Ik gooide de deur dicht en vloog naar boven en riep:
    "NADIA, NADIA!!! ONS MOEDER LIGT IN HET ZIEKENHUIS"

  2. #2
    Jeblia

    Reacties
    1.677
    30-05-2002

    MVC Premium MVC Premium
    vertel verder...??
    nadia

  3. #3
    MVC Lid

    Reacties
    29
    13-05-2002

    ja, vertel verder.....
    Behandel ieder persoon zoals jezelf behandelt wilt worden! Dus met eerbied en respect!

  4. #4
    MVC Lid

    Reacties
    14
    30-06-2002

    ga dooooooooooooooooooor meid. schrijf snel een vervolg
    blijf je zelf, waar je ook bent!!

  5. #5
    MVC Lid

    Reacties
    76
    26-08-2002

    sorry dat het zolang duurde maar ik was ni zeker of ik mijn verhaal hier wou schrijven.

    mouhim hier is een vervolg...

    "awilie nadia ons mama ligt in het ziekenhuis", riep ik honderd keer.
    Mijn zus was boven aan het strijken, ze deed de stekker uit en vloog naar beneden in haar pyjama.
    Wij kleden ons zelfs niet aan, belde naar de rest van de familie en belde daarna naar het ziekenhuis. Mijn zuster belde en na enkele minuten zag ik haar huilen aan het telefoon, zonder de weten wat er was begon ik al te huilen. Ik wist dat er gewoonweg iets ergs was gebeurd.
    Toen hoorde ik het, ze had een hartaanval gekregen in de moskee en ze werd gereanimeerd in het ziekenhuis.