Cok güzel !!!
En 0ewwp!
Cok güzel !!!
En 0ewwp!
~3~
~Zina~
OutlandishSamiYusuf
[glow=darkorchid]Read My Stories: Zina& Ruwe Diamant& Ten Dode Opgeschreven &Ghetto Living! & When You Say Nothing At All[/glow]Always Start Your Day Saying Bismillah And End Your Day saying Alhamdolilah!
Salah
Safira zat dus in Maastricht. Ach, Maastricht was best een mooie stad. Beter dan waar ik vandaan kwam in ieder geval.
”Dus bij Kuipers moeten we het zolang maar met elkaar doen hè.”
”Ja doe het maar met elkaar! En dan moet je haar lekker hard nemen! Vind ze lekker!” Een koude rilling liep over mijn rug bij het horen van deze zin. Ik zat stokstijf op het bankje. Ik voelde mijn hart in mijn keel bonzen.
”Mens houd je mond dicht! Ga met je grote teen spelen of zo!”
”Nou, ik speel liever met iets anders!”
”Dat deed je gisteren zeker. Oh wat was het lekker rustig toen jij er niet was. Toen hield Simone ook meteen haar kop. Moet je vaker doen!”
”Salah gaat het nog?” Vroeg Jamila me geschrokken toen ze me weer aankeek. Ik kon haar nauwelijks aankijken! Opnieuw voelde ik het bonzen van mijn hart in mij keel. Het bloed gonsde door mijn hoofd, alsof het zo uit elkaar kon klappen.
”Denk jij ook zo over mij? Denk jij ook dat ik alleen op dan uit ben?” Ze moest niet denken dat ik net als hem was! Ik was niet zo! Ik wilde niet zo zijn!
”Wat? Nee Salah natuurlijk niet! Hoe kom je daar nu weer bij? Alleen omdat die troela dat zegt? Kom op Salah! We weten toch allebei dat ze het IQ van een amoebe heeft!”
”Alsjeblieft, dat moet je niet van mij denken. Ik wil dat echt niet! Geloof me Jamila. Alsjeblieft geloof me!”
”Ja Salah ik geloof je. Doe even rustig…” Ik geloofde haar niet. Hoe kon ze me nu geloven? Als ze toch eens wist! “Toe, ik maak me zorgen.” Voegde ze aan haar zin toe. Ik kon hier niet langer blijven. Ik moest weg! Ik moest even tot rust komen.
In de toiletten pakte ik mijn boekje en begon weer te schrijven. De herinnering kwam weer naar boven. Jarenlang had ik hier niet aan hoeven denken en nu…
”Toen ik die zin hoorde dacht ik had ik kapot ging! Die woorden…
”Ja doe het maar met elkaar! En dan moet je haar lekker hard nemen! Vindt ze lekker!” Hij zei dat ooit tegen me. Zijn stem zat zo vol overtuiging! Zo vol verlangen om het te zien! Hij wilde het zo graag! Hij had het me voorgedaan en zei dat het nu mijn beurt was. Ik was oud genoeg volgens hem. Ik was elf. Fadoua was negen toen dat gebeurde. Ik was net elf verdomme! Hoe kon ik weten dat het niet hoorde? Hoe kon ik weten dat Fadoua zo veel pijn had? Het had nooit mogen gebeuren!
Het behuilde gezicht van mijn zusje komt me nu weer voor de geest. Haar rode ogen met zwarte kringen… De pijnlijke uitdrukking op haar gezicht…De buikpijn waar ze over klaagde…Ik had het niet door.
”Dat vindt ze lekker!” Hield hij vol. Hij herhaalde het wel honderd keer terwijl hij zelf toekeek. Hij was mijn vader! Welk kind gelooft nu niet wat hem geleerd wordt door zijn vader? Waarom had ik niet beter nagedacht? Ik had toch al biologielessen gehad? Ik wist toch hoe het werkte? Waarom geloofde ik hem dan toch?”
Ik jankte en kotste. Er was nu toch niemand in deze plee, ik kon rustig mijn gang gaan. Waarom had ik dit mijn zusje aangedaan? Toen ik op de klok keek zag ik dat de les van Kuipers bijna was afgelopen. Nog maar tien minuten. Snel spoelde ik mijn gezicht met water en bekeek mezelf in de spiegel.
Er was duidelijk te zien dat ik gejankt had en eerlijk gezegd wilde ik er niet mee stoppen. Vanmiddag moest ik Kroes opzoeken. Ik merkte gewoon dat ik te erg van streek was. Ik moest praten, maar Jamila was geen optie. Ik wilde haar niet kwijt. Ik wilde haar bij me houden. Ik kon haar niet kwijtraken… Ze was me veel te dierbaar. Daarom moest ik naar Kroes.
Toen de lessen voorbij waren nam ik de bus naar het kantoorgebouw waar Kroes doordeweeks altijd te vinden was. Als hij nu maar tijd had…
Ik moest op twee van zijn patiënten wachten, daarna was hij vrij. Gestresst als ik was zat ik in de wachtkamer mijn knokkels stuk te slaan tegen de rand van mijn stoel. Zijn secretaresse vroeg me of het misschien wat minder hard kon. Toen ik mijn handen op mijn knieën legde, merkte ik op dat ze een beetje open waren gegaan alsof ik ze langs een bakstenen muur had geschuurd. Tegen een uur of vier kon ik eindelijk bij Kroes terecht…
OutlandishSamiYusuf
[glow=darkorchid]Read My Stories: Zina& Ruwe Diamant& Ten Dode Opgeschreven &Ghetto Living! & When You Say Nothing At All[/glow]Always Start Your Day Saying Bismillah And End Your Day saying Alhamdolilah!
Ik heb nog steeds moordneigingen.....
Bedankt voor je vervolg meid...
“Don’t judge Islam by Muslims, judge Islam by Islam. For Islam is perfect while Muslims are not.”
* dit zegt vast genoeg Bedankt voor je vervolgje*
Ramadan Mubarek
Miin sgatjes : d0_0b, tettouniia, Zinaa_yaminaa, Maghrebia_m
Ik heb het verhaal geprobeerd te vermijden, omdat ik bang was dat het te erg zou zijn. Het verhaal begint steeds duidelijker te worden, erger kan gewoon niet.
Geduld wordt beloond, ik hoop dat ze er nu mee kunnen omgaan en weer hebben geleerd te genieten van het leven.Inshallah el gair.
"De ziel wil meer als je hem aanmoedigt, maar kan tot tevredenheid gebracht worden als je hem disciplineert."Ibn 'Abbaas(vzmh):" Als Allah van mij het licht van mijn ogen neemt,
(Bron: Het boek: Wees niet bedroefd)
blijft mijn hart nog wel verlicht. Mijn hart begrijpt en mijn verstand is niet verdorven.
En mijn tong is als het blad van een ontbloot zwaard."
Nu begrijpen we ook wat meer...
“Don’t judge Islam by Muslims, judge Islam by Islam. For Islam is perfect while Muslims are not.”
Ga snelverder
I'm a lady with plan and ambition, not a ho with a hit dick mission!
"De ziel wil meer als je hem aanmoedigt, maar kan tot tevredenheid gebracht worden als je hem disciplineert."Ibn 'Abbaas(vzmh):" Als Allah van mij het licht van mijn ogen neemt,
(Bron: Het boek: Wees niet bedroefd)
blijft mijn hart nog wel verlicht. Mijn hart begrijpt en mijn verstand is niet verdorven.
En mijn tong is als het blad van een ontbloot zwaard."
Salah
Helemaal gestresst en met het gevoel alsof ik juist door de mangel was gehaald stapte ik het kantoortje van Kroes binnen. Ik ging in mijn vertrouwde stoel zitten. Dat was iets wat ik gewend was. Ik ging altijd op een plaats zitten die ik gewend was. Dat was voornamelijk om mezelf gerust te stellen. Ik moest vertrouwd zijn met de omgeving waar ik me in bevond. Vooral als ik me voelde zoals nu.
”Vertel het me eens Salah. Waar zit je mee?” Vroeg hij nadat hij me een glas water had gegeven.
”Ja doe het maar met elkaar! En dan moet je haar lekker hard nemen! Vindt ze lekker!” Begon ik. Meteen leek het alsof mijn keel dichtgeknepen werd. “Dat zei mijn vader altijd…”
”En wie zei dat nog meer?”
”Naoual… Ik was met Jamila op het schoolplein. We moeten samenwerken met nog een ander meisje… Maar die was er niet. Ik zei dat we met dan maar samen moesten doen vandaag.”
”En toen nam dat meisje Naoual het natuurlijk anders op dan dat jij had bedoeld… Ik begrijp de situatie. Probeer eerst even iets rustiger te worden voordat we hier verder op ingaan.” Ik nam drie grote slokken uit mijn glas water en probeerde mezelf te kalmeren. Ik knikte toen Kroes vroeg of we verder konden gaan.
”Ik snap hoe je verdere dag is verlopen. Je hebt je gedachten niet van je vader kunnen houden. En je herinneringen zijn weer op komen borrelen.” Ik knikte.
”Er gebeurd elke dag wel iets waardoor ik de controle over me zelf verlies. Elke dag denk ik aan vroeger. De pijn, dat gevoel alsof ik aan een wurgpaal sta en alsof dat touw telkens strakker om mijn strot wordt gedraaid. Weet u hoe het voelt om elke dag zulke gore, smerige herinneringen te hebben?”
”Dat weet ik niet Salah, maar ik probeer me in jou te verplaatsen. Ik probeer me voor te stellen hoe jij je elke dag voelt. Ik ben er om jou te helpen, daarom ben je hier nu ook. Toch… Is er verder niemand waarmee je kunt praten?”
Ik schudde stil mijn hoofd. Er was niemand. Alleen Kroes. Kroes had de verplichting om al mijn verhalen van ellende en verderf aan te horen. Hij had eveneens de verplichting om het stil te houden. Een ander zou na een zin al niet meer willen luisteren en als ze luisterden zou het morgen in de krant staan.
”En dat meisje, Jamila? Zou je niet kunnen proberen om met haar te praten? Ze zit tenslotte in je klas en ze wilde je helpen, heb je verteld. Het zou goed voor je zijn om…”
”Nee! Ik weet dat ik moet praten, maar daar bent u voor. Als ze het weet ben ik haar kwijt. Ik wil haar niet kwijt!”
”Salah, mag ik jou iets vragen? Voel jij meer voor Jamila dan enkel vriendschap?” Ik zat stijf in mijn stoel. Ik begon weer met mijn knokkels tegen de leuningen te slaan. Kroes wachtte op mijn antwoord.
”Het mag niet! Het is onmogelijk!” Viel ik uit. Mijn stem was laag geworden. Laag en onheilspellend zoals die van een vampier uit een slechte horrorfilm. Ik wist dat ik met dit antwoord toegaf dat mijn gevoelens meer waren dan alleen ‘goede vriendjes’. Toch ontkende ik het van binnen in alle toonaarden. Het mocht niet! Ik wilde het niet! Ik mocht haar leven niet verzieken met het mijne! Ik was vastbesloten. Nog nooit was ik ergens zo vastbesloten over geweest.
”Goed, dat is jouw keuze, Salah. Het is in ieder geval goed dat je naar mij toe bent gekomen.” Dit was het einde van ons gesprekje. Hij had nog andere patiënten en ik moest naar Fadoua toe.
Buiten op de gang hoorde ik een jongen zingen. Everything for free van K’s Choice. Ja, hij was precies op de juiste plek om dit te zingen. Het gekkenhuis!
”They don’t know that I like it here, it’s nice in here… I get everything for free.”
Vier jaar had ik in zo’n zelfde groep gewoond om te verwerken wat ik als kind had meegemaakt en gedaan. Met Jamila praten… Ze begreep het toch niet! Zij was al helemaal gek geworden toen ze die bijna - verkrachting had gehad! Ze zou freaken als ze mijn verhaal hoorde! In de bus dacht ik nog even aan Jamila. Niet aan hoe afschuwelijk het was dat ik met haar omging, maar een fantasie. De fantasie dat er een mogelijkheid was voor ons. De mogelijkheid dat ze mij misschien kon accepteren zonder ooit te weten wat er gaande was met mij. Niet als vrienden, maar als… Ach het was maar een fantasie. Een droom die nooit uit ging komen. Toch was het heerlijk om er zomaar even van te dromen om het gevecht met de werkelijkheid te vergeten.
OutlandishSamiYusuf
[glow=darkorchid]Read My Stories: Zina& Ruwe Diamant& Ten Dode Opgeschreven &Ghetto Living! & When You Say Nothing At All[/glow]Always Start Your Day Saying Bismillah And End Your Day saying Alhamdolilah!
Prachtig lieverd
Salaam safaa en armbandje
“Don’t judge Islam by Muslims, judge Islam by Islam. For Islam is perfect while Muslims are not.”
Dromen is het mooiste wat er is
En die niet kan dromen heeft het mis
Je bent onschuldig en altijd blij
Van zorgen en kommer nog steeds vrij
Is onze werkelijkheid niets waard
Waar men dromend heeft naar toe gestaard
Xx Latifa
Ramadan Mubarek
Miin sgatjes : d0_0b, tettouniia, Zinaa_yaminaa, Maghrebia_m