Hoi allemaal,
Ik heb weer een nieuwe vraag:
Christenen hebben het altijd over de liefde van God die ze voelen. Ze kunnen echt voelen dat God bij hen is. Iets wat ik moeilijk kan voorstellen, maar ik neem maar aan dat het zo is.
Hoe ervaren jullie Allah? Is dat ongeveer het zelfde?
Ik wens geen seksueel getinte berichten te ontvangen!
Ibrahim alay wa salaam wou zijn zoon offeren voor allah swt zoveel hield hij van hem.
."Bodies of Kassam men will continue to blow up in the depth of the Zionist entity."
---Hamas leader Rentisi
Ja maar wat voel je dan precies? ??
Ik wens geen seksueel getinte berichten te ontvangen!
Het is niet te berschrijven,maar er is niks sterker dan die gevoel
."Bodies of Kassam men will continue to blow up in the depth of the Zionist entity."
---Hamas leader Rentisi
Ezzidine, moet je nou niet gaan inpakken of zo? Hoe laat gaat je vliegtuig eigenlijk???Origineel gepost door Ezzedine
Het is niet te berschrijven,maar er is niks sterker dan die gevoel
Vliegveld Welschap is daar om de hoek zo; dus dat zit wel goed.Origineel gepost door Jupiter
Ezzidine, moet je nou niet gaan inpakken of zo? Hoe laat gaat je vliegtuig eigenlijk???
[GLOW=sandybrown]GOD IS GEEN ARABIER[/GLOW]
Dan voel je je rustig, warm, kalm, tevreden en gelukkig van binnen, en heb je vertrouwen in jouw leven met God, en ga je zingend op de fiets naar huis.Origineel gepost door bie
Hoi allemaal,
Ik heb weer een nieuwe vraag:
Christenen hebben het altijd over de liefde van God die ze voelen. Ze kunnen echt voelen dat God bij hen is. Iets wat ik moeilijk kan voorstellen, maar ik neem maar aan dat het zo is.
Hoe ervaren jullie Allah? Is dat ongeveer het zelfde?
Ik ga met de auto dak er af tas erin en gassen
."Bodies of Kassam men will continue to blow up in the depth of the Zionist entity."
---Hamas leader Rentisi
Het is gewoon zo'n heerlijk gevoel dat je ogen opvult met tranen......Een gevoel dat je steunt bij iedere handeling....Een gevoel dat je hart laat beven....Een gevoel van verliefdheid.....Een gevoel dat je zekerheid geeft......Een gevoel dat je niet eens met duizenden woorden kunt beschrijven.....Een gevoel dat je zeker niet kwijt wilt!!!!
Moge ALLAH swt. ons allen DAT gevoel schenken, ALLAHOEMMA AMIEN!!
Wa alaikom asalam..
LOF ZIJ ALLAH DIE ONS LEVEN HEEFT GEBRACHT NADAT HIJ ONS DE DOOD GEBRACHT HEEFT EN TOT HEM IS ONZE TERUGKEER.
LA HAWLA WA LA QOUWATA ILLAH BILLAh!!!!
Als je iets goeds ervaar ...dat de tranen in je ogen staan van dankbaarheid aan Allah.
Omdat je weet dat Hij alleen het mogelijk gemaakt heeft.
Eigen voorbeelden ?
- De geboorte van mijn zoon.
- Een genezing van een ziekte (gezwel in de keel)
- De glimlach van mijn vrouw.
- Het dagelijks mogen leven om goede dingen te doen.
- Allah is zo dicht bij voel Hem.
Ja maar ik geloof niet. Ik voel dat ook bij zulke momenten. Wat is het verschil?
Ik wens geen seksueel getinte berichten te ontvangen!
Origineel gepost door bie
Ja maar ik geloof niet. Ik voel dat ook bij zulke momenten. Wat is het verschil?
Dag Bie
Ik denk dat het verschil ligt dat je (ik neem aan) niet gelovig bent.
Wij ervaren de Islaam zoals wij het voelen en dat kan je niet weten of begrijpen. Geloof mij maar heel wat van mijn vrienden zijn Belgen en als ik iets wil uitleggen over de Islaam zodat ze het begrijpen, begrijpen ze het zowieso niet. Gewoon ik ben gelovig( dus moslima) en ik weet hoe het voelt. Het is wel moeilijk om een gevoel te beschrijven. Je hebt daar geen woorden voor,hoor. Je voelt ze gewoon.
Onze Heer! Schenk ons het goede in deze wereld alsook in de komende(wereld).
Onze Heer! Vergeef mij en mijn ouders en de gelovigen op de dag, waarop de verrekening plaats vindt.
Ik weet dat je dit ook kan hebben als niet gelovige.
Maar op dat moment voel je dan niet dat het er gekomen is door iets ?
Dat je zelf het niet kon gedaan hebben .
Bij een geboorte dat kleine mensje dat komt kijken op de wereld.
Waarvan uw ogen vol staan van tranen door blijdschap.
Je weet onrechtstreeks op zo'n moment dat je dankbaar bent.
Maar aan wie ?
Je denkt dan aan Allah (God)
Alhoewel het niet altijd klaar en duidelijk is.
hmm..
mijn beurt.
bie,
het verschil tussen jou (ongelovig zei je) en mij (gelovig insha'Allah) zal ik eens even door een praktisch vb'je proberen uit te leggen... hoe rvaar ik mijn geloof...
stel..
jij zit in je auto en rijdt naar huis,
ik zit in mijn auto en rijd naar huis.
we rijden beiden tegen een zeer hoge snelheid. plots merken we beiden dat er voor ons een vrachtwagen begint te slippen... hij komt dwars over het wegdek en blokeeert zodus beide rijbanen...
remmen kan geen van ons beiden doen... daar is het namelijk te laat voor... we zouden beiden frontaal tegen de vrachtwagen botsen... dus: ik geef een ruk aan mijn stuur en belandt rechts van de rijbaan waar mijn wagen allerlei maneuvers begint uit te voeren waar ik geen grip op heb... ik verlies de controle over het stuur... bij jou gebeurt net hetzelfde... beiden zien we ons leven ''voorbij flitsen'' zoals ze dat noemen... en we rijden beiden frontaal tegen een boom...
mijn wagen is compleet niet meer te herkennen, ... de jouwe nog minder... we worden beiden als een sardientje in onze wagen geplet (platgedrukt)...
voor het verliezen van het bewustzijn vraag jij je af of je dood bent... je voelt je lichaam niet meer... alsof elk botje gebroken werd en je organen uitgeperst werden... bij mij geld net hetzelfde...
wat doen we dan? wachtend op de dood... een honderdste van een seconde lijkt een eeuwigheid...
ik: denk 'oh Allah laat me leven... laat me niet sterven, laat me in orde zijn... de gedachte dat ik weleens zou kunen sterven schrikt me af... maar dan herinner ik me dat ik een heelleven heb 'gewerkt' om in het paradijs te komen door goed te doen...sterven zou op dat moment ook aanvoelen als een bevrijding... als ik sterf kom ik in het paradijs als Allah het wil... omdat mijn laatste woorden zullen zijn (als ik nog bij mijn volle vertstand ben) 'ik getuig dat er geen god id dan Allah'...
jij: bent bang om te sterven... maar waaraan denk jij? stel je sterft... wat dan? in de hel terecht komen omdat je heel je leven hebt genegeerd dat er weleens leven na de dood zou kunnen zijn?
ik weet het niet..
het komt erop neer... ik heb op dat moment Iemand om op te leunen.. ik vestig mijn hoop op Allah en wat Hij wil dat zal Geschieden..
ik word als het ware beschermt.. en weet dat ik veilig ben... wat er ook gebeurt...als ik sterf dan weet ik dat het ware leven dan pas begint... in het paradijs als Allah het wil...
op wie vestig jij je hoop op dat moment? tot wie zal jij smeken om hulp? wie kan je helpen? wie?
...
"Dachten de mensen dat zij met rust gelaten worden, als zij zeggen:"Wij geloven," en dat zij niet op de proef gesteld worden?" (Soerat Al-'ankaboet: de spin: aya 2).
Nee daar kan ik me niet in vinden...ik ben dan alleen maar super trots en blij. Mijn zus is onlangs bevallen. Ik denk als ongelovige dat zij dit klusje samen met dr vriend heeft gefixt. Helemaal alleen. Daarom ben ik ook zo trots. Het is een samensmelting van deze twee geliefden en een kindje wat ook mijn genen heeft. Ik ben super benieuwd hoe zij zal opgroeien en of het ook op mij zal lijken. Voor mij komt hier geen God bij te pas. Ik vind het ook geen wonder ofzo. Tis gewoon simpele biologie voor mij.Origineel gepost door ibrahiem
Ik weet dat je dit ook kan hebben als niet gelovige.
Maar op dat moment voel je dan niet dat het er gekomen is door iets ?
Dat je zelf het niet kon gedaan hebben .
Bij een geboorte dat kleine mensje dat komt kijken op de wereld.
Waarvan uw ogen vol staan van tranen door blijdschap.
Je weet onrechtstreeks op zo'n moment dat je dankbaar bent.
Maar aan wie ?
Je denkt dan aan Allah (God)
lhoewel het niet altijd klaar en duidelijk is.
Ik wens geen seksueel getinte berichten te ontvangen!
