Een Nieuw verhaal.
..Tot de Bittere Einde...
Zo eindelijk ik ben klaar.Zei ik zuchtend in mezelf.Ik spreidde me armen in de lucht en ik gaapte.Zo wat ben ik moe zeg, me nek was stijf en me rug ook.Komt ervan als je de hele dag op een stoel zit.Zei ik tegen mezelf terwijl ik weer me benen strekte.Ik had slaap dacht ik bij mezelf terwijl ik met me ogen knipperde.Ik wreef met me handen me ogen open, ik ben klaar eindelijk drie verslageven afgemaakt.Nou als dat niet goed genoeg is voor de school dan weet ik het ook niet meer.Ik had heel de dag gewerkt.School is erg belangrijk voor me het was me laatste jaar en dan volgend jaar op naar een nieuwe school en een hogere opleiding.Ik genoot er gewoon van als ik er aan dacht.Ik kwam steeds dichterbije naar dat datgene waar ik wil zijn en die gedachte helpt me constant bij me dagelijkse problemen.Daardoor vergeet ik de dingen die er gebeurd zijn en die gebeuren.Zoals deze week met me ouders dat vergeet ik nooit.School was mijn vlucht op school was ik niet alleen en daar had ik mijn wereldje.Ik heb alles over voor me school, ik wou niet stoppen voor niemand.Ik keek naar de klok en ik zag dat het alweer 12 uur middernacht was.Gefeliciteerd Saida zei ik tegen mezelf..ik was eindelijk twintig geworden.De jaren zijn voorbij gevlogen dacht ik bij mezelf.Ik was alweer twintig het leek alsof ik altijd negentien geweest was en gebleven ben.Maar nu ben ik alweer wat ouder en wijzer zou je kunnen zeggen.Ik deed het bureaulampje uit die ik de hele dag aan had staan, ik stond rustig op en ging naar me bed toe.Ik zag dat Mounia me zusje al sliep.Ik lag op me bed en deed me ogen dicht.Ik zag het opeens weer voor me..De nachtmerrie die ik van de week gehad had.Iedere keer als ik me ogen dicht deed dan moest ik eraan denken..eigenlijk constant heel de dag al.Maar als ik met huiswerk bezig ben dan denk ik er niet meer aan.Dan vergeet ik het even.Daarom was ik ook altijd bezig met school.Ik probeerde mijn problemen te vergeten..Mijn problemen met mijn ouders..Nooit zal ik vergeten wat ze me aangedaan hebben.Iedere keer als ik er aan denk dan komt de boosheid weer terug.Nog nooit had ik gedacht dat me ouders zo waren.Vroeger waren ze niet zo.Maar nu ik steeds ouder word worden ze steeds meer koppiger en willen ze de baas spelen over mijn leven..De verschrikkelijke nachtmerries die ik iedere nacht heb komt allemaal door hun..ik hield van ze.Maar niet als ze zo bezig waren..dan haatte ik ze.Ik snapte niet dat mijn ouders zo waren.Iedere ouder zou toch blij moeten zijn dat je dochter kiest voor school in plaats van gelijk jong te trouwen en kinderen krijgen.Ik dacht na over mijn toekomst ik wou meer in het leven dan alleen trouwen.Morgen weer een dag zuchte ik.Bij die gedachte viel ik in slaap....
´Nee nee ma niet doen..le le aaaaaaaaaaahhhhhh waaaah..´ Saida word wakker..word wakker.Ik opende me ogen en ik keek naar Mounia.´Mounia waar ben ik waar ben ik..´zei ik hysterisch.´Saida doe rustig je bent hier thuis in je bed.´zei Mounia.Ik keek om me heen en ik realiseerde me dat ik gewoon thuis was.Ik had weer die nare droom gehad.Iedere nacht ging het zo sinds die dag dat me ouders me helemaal kapot maakte..geestelijk en lichamelijk.´Ik haal wel wat water voor je..´zei Mounia met een bezorgde blik in haar ogen.Ik knikte ja..en ik ging weer achterover liggen in me bed.Me hoofd deed pijn en ik voelde me vreselijk.Iedere ochtend was het zo.Mounia heeft me al zo vaak wakker gemaakt uit me nachtmerries.Ze was zo bezorgd om me en ze wist niet wat ze moest doen.Maar ze hielp me altijd en daar was ik blij mee.´Hier is je water..´zei Mounia terwijl ze weer terug was en naast me op bed ging zitten.Ik pakte de glas beet en dronk er een beetje water uit..´Gaat het alweer Saida..´zei Mounia.´Ja Mounia dankjewel.´´Je hebt weer die droom gehad he..?´vroeg Saida nieuwsgierig.´Ja Saida..´zei ik vervolgens weer.´Ik vind het zo erg voor je Saida je ging echt schreeuwen in je slaap ik schrok ervan.´zei Mounia.Ik wist zelf niet meer wat ik allemaal gezegd had.Maar ik wist precies hoe de droom gegaan was.Me ouders straks hebben ze me gehoord dat ik zo schreeuwde..´Mounia ma en ba hebben het toch niet gehoord he..??´vroeg ik terwijl ik vreselijk bang was dat ze het wel gehoord zouden hebben.´Nee ik denk van niet Saida...´zei Mounia.Waarop ik me gelijk opgelucht voelde.Ik moet naar school dacht ik bij mezelf.En ik stond op..´Saida waar ga je naar toe..blijf in je bed.Je hebt koorts volgens mij.´zei Mounia bezorgd.´Nee ik moet naar school..ik wil hier niet blijven.´zei ik vastbesloten terwijl ik alweer gauw naar de badkamer toe liep.Ik had gedoucht me kleren aan gedaan en ik was klaar om naar school te gaan.Maar van schrik moest ik opeens weer denken aan iets wat in me droom voorkwam.Waardoor ik er letterlijk kippenvel van kreeg en de zenuwen.Een gevoel van angst ging er door me heen..een akelig gevoel.Ik ging op me bed zitten en ik vervoerde me niet.Ik moest naar school gaan maar me droom zit steeds in me hoofd.Waardoor me hart steeds sneller begon te kloppen van angst.Mijn droom ging over.......