1. #1
    obsesion

    Reacties
    842
    05-07-2001

    MVC Premium MVC Premium

    Herdenk mij......

    Mama, mama…..Samir heeft mij ten huwelijk gevraagd. Hij komt samen met zijn vader om mijn hand te vragen.
    Samir? Samir wie? De jongen die bij mij op college zit. Samir Abdelrani. Leyla voelde zich duizelig en ging zitten. Mamma voel je je wel goed…mama…ja zei Leyla voorzichtig. Dit kan niet, hoe…wanneer heb je hem ontmoet?? Mama ik heb je het al een tijdje geleden verteld. Wat is er aan de hand??

    Layla’s gedachte begonnen te dwalen naar 20 jaar geleden…….
    Kom mijn dochter, kom maar naast mij zitten en ik vertel je mijn levensverhaal….

    Ik was net achttien toen beide mijn ouders aan een ongeluk overleden. Dus ik moest bij mijn oom gaan wonen.
    Mijn oom en zijn vrouw waren heel blij met mij. Mijn oom had 2 een dochters…Nadia en Samar.
    Ik ging bij hun wonen en ik voelde me snel thuis en op mijn gemak.
    Ik ging samen met Nadia studeren. We zaten op de universiteit en we deden bijna alles samen. Zij was mijn zus, mijn vriendin….
    We hadden een vriendengroepje met wie we vaak op de club zaten. Mijn oom was een rijke man, en we waren lid van een privé club. Je kon daar van alles doen, zoals sporten, leren, wandelen enz.
    Op een dag kwam een jongeman. Ik zat op mijn kamer en ik hoorde opeens joejoejoejoeee… De jongeman kwam de hand van Samar vragen.
    Een paar weken later volgde er een bruiloft. Mijn oom kwam naar Nadia en ik. Nu Samar weg is, is het jullie beurt…insha Allah.
    Ik rende naar mijn kamer en begon te huilen, eigenlijk was het nergens voor nodig. Maar ik had het gevoel dat mijn oom van mij af wou. Maar dat was niet het geval.
    Hij beschouwde mij als zijn dochter en hij wou het beste voor mij.

    Op een dag kwam Nadia rennen…..Leyla…Leyla….we gaan met de club naar Alexandrie….lekker naar het strand. Echt waar, zei ik blij. Maar wat zegt Hemi daarvan (Hemi = oom).
    Ik ga ze smeken, en zo gezegd zo gedaan.
    Een paar dagen later zaten we in Alexandrie. Mijn nicht en de rest van het groepje zaten te zwemmen en ze deden een paar spelletjes. Ik was altijd een rustige type geweest. Ik hield van lezen…

    Ik draaide mij om en zag hem…..hij die mooie man met allemaal meisjes om hem heen. Al die meisjes wapperden met een boek in hun hand en vroegen om een handtekening.
    Het was de beroemde schrijver Mahmoud, Mahmoud Abdelsalam.
    Ik liep voorzichtig zijn richting op….de meisjes waren al inmiddels weg.

    Ik draaide mij om en zag haar. Ze komt mijn richting op. Ze lijkt net een engel, een pracht van een jonge vrouw. Dit waren de woorden die in Mahmoud’s hoofd spookte.

    Ik liep hem voorbij en hij bleef mij aanstaren. Ik gaf hem een onschuldig glimlachje. Hij bleef me aankijken.
    De dagen gingen voorbij. Elke dag bij zonsondergang stond ik bij de rotsen….kijken naar die prachtige zonsondergang.
    En toen hoorde ik zijn stem…Hallo…het is mij opgevallen dat je elke dag bij zonsondergang naar de zee kijkt. Maar dan kijk je zo droevig.
    Ik keek hem aan…toen ik 10 jaar was zei mijn moeder altijd dat de zon dood gaat. Elke keer bij zonsondergang. Dat is mij altijd bijgebleven..

    Ik ben Mah….ik weet wie je bent, zei ik voorzichtig….Mahmoud Abdelsalam, de beroemde schrijver.
    En jji?? Wat is jouw naam?
    Ik ben Leyla…Leyla Moerad.

    Maar ik moet weg, wacht even Leyla…mag ik je deze boek geven. Lees het…het is de eerste exemplaar.
    Ik rende terug naar haar mijn kamer.
    Ik vond hem leuk, hij was zo mannelijk. Hij straalde het gewoon uit. De laatste weken bracht ik met hem door.
    We gingen wandelen, samen lezen, samen zwemmen. We deden van alles samen. Ik begon gevoelens voor hem te krijgen en het was ook wederzijds.

    Weer thuis…

    Ik zat zijn boek te lezen, elke zin, elke woord, elke letter zat gegrafeerd in mijn hersens. Die man maakte gevoelens in mij los.

    Nadia kwam uit bed en mopperde. Leyla doe de licht uit ik wil slapen. Nog even zei ik zacht. Nog een paar bladzijdes.
    Leyla….luister naar me zei Nadia zacht….je moet Mahmoud uit je hoofd zetten. En je weet wel waarom. Ik weet het zei Leyla zacht. Maar we hebben niks met elkaar. Nee, je hebt gelijk jullie hebben niks met elkaar, maar jullie zijn wel heel vaak bij elkaar. Hoe lang gaat dit nog verder??
    Je moet stoppen, Leyla nu het niet te laat is. Het is een getrouwde man!

    Leyla deed de licht uit. Hij is getrouwd, maar ik kon er niks aan doen. Hij leek wel mijn soulmate. We hadden het zo leuk samen. We zijn net een puzzel die nu compleet is.
    Leyla begon te snikken en viel in slaap…

  2. #2
    obsesion

    Reacties
    842
    05-07-2001

    MVC Premium MVC Premium
    Als jullie een vervolg willen dan hoor ik het graag...
    Geen inspiratie!

  3. #3
    From me with Love

    Reacties
    67
    16-01-2002

    Hai Lila,

    Ik wil zeker een vervolg.
    Het is een mooi verhaal.

    Groetjes
    Laat mensen in hun waarde.


  4. #4
    MVC Lid

    Reacties
    53
    22-05-2002

    KOM OP MET DIE VERVOLGGGGGGGGG

  5. #5
    obsesion

    Reacties
    842
    05-07-2001

    MVC Premium MVC Premium
    Over een uurtje krijgen jullie een vervolg. Tot straks!!
    Geen inspiratie!

  6. #6
    obsesion

    Reacties
    842
    05-07-2001

    MVC Premium MVC Premium
    De volgende dag liep ik op de club, bijna iedereen was blij. We zijn afgestudeerd hoorde ik in de verte. Nadia kwam naar mij toe rennen, Leyla Leyla we hebben het gehaald!! Ik was wel blij maar tegelijkertijd ook heel droevig.
    Nadia keek mij aan. Het moet stoppen Leyla. Ja, ik weet het, dat zei je twee weken geleden ook al. Ik heb het geprobeerd, maar ik kan het niet.
    Opeens zag ik Mahmoud mijn richting oplopen, Nadia gaf me een kneepje in mijn hand en liep weg.
    Mahmoud kwam naar mij toe. Leyla wat is er, waarom kijk je zo droevig??
    Niks Mahmoud….er is niks. Ik heb net op de lijst gekeken. Je bent nu mevrouw Drs. Leyla Moerad.
    Hij gaf me toen een boek cadeau. Ik heb een nieuwe boek geschreven en jij bent de eerste die het mag lezen. Laat me weten wat je ervan vindt.
    Oké zei ik met een glimlach. Ga je mee, dan gaan we een eindje rijden. Is goed…en we toen gingen we een eindje rijden.

    Vlakbij een mooie park stopte we. De omgeving was prachtig. Leyla ik moet je wat vertellen zei Mahmoud rustig. Ik keek hem aan…ik weet het Mahmoud..Ik weet wat je wilt zeggen. Stop maar…ik voel ook hetzelfde. Hij legde zijn hand op mijn hand, en voordat ik het wist namen zijn lippen het bezit van de mijne. Er leek geen einde te komen aan die tedere, verkennende kus. Opeens stopte ik en stapte uit de auto. Ik rende weg, ik bleef maar rennen. Opeens was ik thuis….helemaal buiten adem.
    Ik rende naar boven en ging in mijn kamer zitten. Nadia kwam naar mij toe. Ze nam mij in haar armen en troostte mij. Ik bleef maar huilen.
    Die avond bleef Mahmoud maar bellen. Ik had Nadia de instructies gegeven om te vertellen dat ik er niet was.
    Hij belde vaker en ik wou hem echt spreken, maar dit kon niet, dit mocht niet. Hij was een getrouwde man.

    Een paar weken later kwam Nadia naar me toe. Leyla we gaan vanavond uit in de club. Lekker dansen. Kom op. Ik stemde in en ging mee. Het was genoeg geweest. Ik verdronk bijna in mijn eigen verdriet.
    Ik zag er goed, al moet ik dat zelf zeggen. Nadia, een paar andere mensen en ik zaten lekker te eten. Het was gezellig.
    Op een gegeven moment draaide ik me om, alsof ik zijn aanwezigheid voelde en toen ik zag Mahmoud zitten met een paar mensen. Naast hem zat een vrouw. Ik bleef haar aanstaren, was dat zijn vrouw?
    Nee, dat was haar niet. Dit is niet het type waar Mahmoud op viel. Mahmoud keek mij aan, en mijn hart kromp ineen. Dit was de man van wie ik hield. Oh god hoe heeft het zo ver kunnen komen. Ik denk dat het kwam door de manier waarop hij mij behandelde, met respect. Ja, dat was het.

    Een jongeman vroeg of ik met hem wou schuifelen. Ik stond op en we begonnen te dansen. Opeens zag ik Mahmoud met die vrouw dansen. Hij kwam steeds dichterbij. Op een gegeven moment raakte onze handen elkaar. We zaten te dansen met andere mensen en tegelijkertijd raakte we elkaar aan.
    Hij gaf me een seintje, zodat we elkaar even alleen konden zijn. Ik liep naar de andere kant van de zaal en hij kwam achter mij aan. Hij keek me aan en gaf een kus. Hij omhelsde me…ik heb je gemist Leyla. Ik heb je echt gemist. Hoe kon je dat doen…wanneer kan ik je zien. Overmorgen ok…ok dan zie ik je in Athena. Ik liep weer terug naar de andere, ik wou niet dat Nadia mij zag.

    De volgende dag kwam ik thuis. Mijn oom riep me naar hem toe. Ezi a benti…ga zitten. Ik ging zitten.
    Gisteren toen jij en Nadia op de club waren, tijdens jullie diner heeft een jongeman jou gezien. Hij wilt met je trouwen. Het leek wel of iemand mij een klap gaf. Leyla luister je wel. Ja, hemi ik luister. Ik wil niet dat je iets tegen je zin doet, maar je moet wel weten dat je nu op een leeftijd zit om te gaan trouwen. Kijk hij komt vanavond om kennis met je te maken en laat het mij weten. Is goed, hemi….

    S’avonds kwam Mazid naar onze huis. Het was een aardige jongeman. Hij had een goede baan, was heel erg aantrekkelijk, maar hij was geen Mahmoud.
    Mazid ging naar huis en mijn oom kwam naar mij toe. En Leyla wat vind je van hem. Lieve oom geef me bedenktijd. Is goed a benti….neem gerust de tijd. Sokran Hemi en hij nam mij in zijn armen.

    De volgende dag zag ik Mahmoud in Athena. Athena was een mooie kleine cafeetje op een berg met vervallen huisjes eromheen. Heel vredig maar ongelooflijk mooi. Mahmoud en ik gingen zitten en ik vertelde hem over Mazid. Wat moet ik doen Mahmoud? Ik wil je Lelyla, je bent de mooiste iets dat mij is overkomen. Ik kan je niet laten gaan. Maar ik heb mijn oom beloofd om erover na te denken. Geef mij tijd zei Mahmoud.
    Siham is ziek. Mahmoud vertelde mij het verhaal over zijn vrouw. Ze waren op jonge leeftijd getrouwd. Ze was zijn nicht, nadat haar ouders overleden kwam ze bij Mahmoud wonen. De vader van Mahmoud eiste dat Mahmoud met zijn nicht moest trouwen. Het huwelijk was goed, maar Mahmoud heeft nooit echte liefde gevoeld. De liefde die hij met mij deelde was niet de liefde die hij voor zijn vrouw had. Hij hield wel van Siham, maar op een andere manier.
    Siham mocht van de dokter geen kinderen krijgen, want ze had een zwakke hart. Mocht ze zwanger worden dan kan dat haar dood worden.
    Ik luisterde naar hem en ik kreeg meer respect voor hem. De manier waarop hij over zijn vrouw sprak was zo geweldig. Hij had respect voor haar, hij was zo trots op haar. Ik was toentertijd helemaal niet jaloers op zijn vrouw.
    Na een geweldige dag liepen we richting de auto. Opeens kwam een groepje mensen onze richting op. Mahmoud’s gezicht veranderde. Hij liep hun richting op maar hij vroeg mij niet mee. Hij begon met een man te praten. De onbekende man keek mij aan, maar hij praatte rustig verder met Mahmoud.
    Mahmoud kwam mijn richting op. Dat was de oom van mijn vrouw. Het spijt me, maar ik kon je niet aan hun voorstellen.
    Geef niets zei ik rustig.

    S’avonds bij de huis van Mahmoud:

    Mahmoud zat achter zijn bureau. Mahmoud…mahmoud….oh sorry Siham….mijn gedachte waren elders. Wie heeft je gedachte van mij gestolen zei Siham met een mooie glimlach. Mijn nieuwe boek zei Mahmoud rustig. Dit was mijn nicht, mijn vrouw…de vrouw die al jaren met mij getrouwd is. Hij nam Siham in z’n armen. Siham voelde wel dat er iets mis was met haar man.
    Geen inspiratie!

  7. #7
    obsesion

    Reacties
    842
    05-07-2001

    MVC Premium MVC Premium
    Willen jullie nog een vervolg?
    Geen inspiratie!

  8. #8
    MVC Lid

    Reacties
    107
    25-06-2002

    tbarkelah aliek meid!

    wat een prachtig verhaal! he meid ik wil nog meer1
    schrijf snel door! oke? ja dus!

    liefs van ihsane

  9. #9
    obsesion

    Reacties
    842
    05-07-2001

    MVC Premium MVC Premium
    Mahmoud en ik zagen elkaar nu bijna dagelijks. Ik kon niet meer wachten. Wat ging hij doen, wou hij met mij verder. Maar aan de andere kant wou ik ook geen huwelijk kapotmaken.
    Ik belde die avond Mahmoud op, want ik wou hem feliciteren. Hij werd uitgeroepen tot de beste schrijver van het jaar. Ik kon niet wachten totdat hij mij belde, ik was zo trots op hem. De telefoon ging over…..Alo…alo…hoorde ik een vrouwenstem. Ik hoorde Mahmoud op de achtergrond…Siham skoen?? Ze geven geen antwoord hoorde ik Siham zeggen.
    Ik hing op. Een paar minuten later ging de telefoon over…Leyla…ik ben het Mahmoud…jij hebt net gebeld toch?
    Ja, dat was ik….ik was stil….voor het eerst hoorde ik de stem van zijn vrouw..ik zag een beeld van hun samen…lekker knus samen thuis.
    Leyla…Leyla…hoorde je wat ik zeg….Ik heb de prijs gewonnen van de beste schrijver van het jaar. Ja, daarom belde ik ook. Sorry Mahmoud ik wou je niet naar huis bellen, maar ik wou je zo graag feliciteren. Siham had opgenomen, he…..je vrouw heeft een mooie sensuele stem. Leyla luister, morgenavond wordt er een feestje gegeven ter ere van mijn prijs. Ik wil dat jij er ook bij bent. Maarre…maar dat kan toch niet….Luister Leyla ik wil dat jij erbij bent.
    Oke Mahmoud….ik zal er zijn.

    Tegen een uur of acht was ik op het feestje…..ik keek rond en ik zag hem….ik kreeg precies hetzelfde gevoel als toen ik hem voor het eerst zag.
    Ik zag haar…..ze ziet er adembenemend uit….net een engel….ze heeft prachtig lang haar….een mooie gezichtje….een stem net zoals een engel…..
    We keken elkaar vijf minuten aan. Hij kwam mijn richting oplopen….ik glimlachte naar hem..en hij naar mij….
    Net voordat hij voor me stond, hoorde ik een bekende stem….Ik keek op….en ik zag zijn vrouw Siham. Mahmoud….Mahmoud….kom eens..ik wil je iets laten zien.
    Ik keek hem aan…..hij wist niet wie hij moest kiezen….Mahmoud….kom nou eens zei Siham met een glimlach. Hij keek mij aan en toen weer naar Siham…..ik keek hem vragend aan…..
    En opeens draaide hij zich om en liep richting zijn vrouw. Ik voelde een mes in mijn hart….Alsof ik doodging.
    Op de achtergrond hoorde ik Siham…..wie is dat meisje Mahmoud……oh gewoon…..tja gewoon een fan van mij…ze wou een handtekening.
    Ik keek hun aan, en opeens voelde ik mij buitengesloten. De afgelopen jaar heb ik dat nog nooit gevoeld. Ik was ook jaloers.
    Ik rende weg. Thuis klopte ik bij mij oom. Hij kwam naar mij toe. Hemi…hemi….ik wil met Mezid trouwen. Ik heb er lang over nagedacht….ik wil met hem trouwen.

    De volgende dag belde Mahmoud….en de dagen daarna. Inmiddels was ik al verloofd met Mezid. Een man van wie ik niet hield.
    Op een dag maakte ik met Nadia een wandeling. Ik zag Mahmoud in de verte lopen. Nadia luister naar me. Zeg tegen hem dat ik verloofd ben. Zeg dat ik hem niet meer kan zien.

    Nadia liep naar Mahmoud. Waar is Leyla naartoe. Ik heb al dagenlang naar haar gezocht. Ik heb haar gebeld…Luister zei Nadia rustig…Leyla is verloofd….je kan haar niet meer lastigvallen. Jij bent getrouwd, zij is verloofd.

    Een paar weken later….
    Nog een paar dagen en dan ga je trouwen zei Hemi vrolijk….ik glimlachte naar hem….ik weet het hemi…Leyla weet je zeker dat je wilt trouwen….Ja, Hemi….ik weet het zeker….Ok a benti…ik wil dat je gelukkig bent. Heb je verder nog iets nodig…Nee Hemi….alles ligt klaar…..

    Ik moest nog 1 ding doen…..Mahmoud spreken. De avond van mijn bruiloft belde ik Mahmoud op. We spraken af in het park…dit moest ik doen, maar ik had niet zoveel tijd.
    Het was donker…opeens hoorde ik Mahmouds voetstappen. We zeiden niks tegen elkaar. Hij nam me in zijn armen en kuste mij teder. Voor een lange tijd hield hij mij vast. Het spijt me Leyla voor alles. Ik kan Siham niet verlaten, ze is ziek. Ik weet het Mahmoud, ik wil ook niet dat je huwelijk stuk gaat.
    Hij hield me weer vast. Maar ik kan je na vanavond niet meer zien….zei ik huilend. Ik ga in een andere stad wonen….ver van hier.
    Hij hield haar weer vast, maar dit keer wou hij mij niet loslaten. Ik moet gaan. Ze zullen zich wel afvragen waar de bruid is op zo’n belangrijke dag. Ik weet het zei Mahmoud, hij huilde ook.
    Mahmoud….ik zal elke dag aan je denken. Mijn hart is dood….ik kan mijn aanstaande geen liefde geven, dat kan ik alleen maar bij jou. Daarom zal ik elke dag aan je denken….elke dag bij zonsondergang zal ik aan je denken….En dat beloofde we elkaar…..elke dag zouden we aan elkaar denken…..bij zonsondergang.
    En Leyla….ik heb een gedichtenboek geschreven….alleen maar voor jou….niemand anders kan het krijgen. Thallai fil kteb…..
    Mahmoud begon mij weer te kussen, zijn mond werd onmiddellijk veeleisender, het puntje van zijn tong bewoog zachtjes tegen de binnenkant van mijn lip. Ik wou meer, maar het kon niet….ik rende weg….
    Geen inspiratie!

  10. #10
    obsesion

    Reacties
    842
    05-07-2001

    MVC Premium MVC Premium
    moet ik nog verder gaan?
    Geen inspiratie!

  11. #11
    MVC Lid

    Reacties
    107
    25-06-2002

    tuurlijk!

    ik word gek van al die spanning
    schrijf snel door

    liefs van Ihsane

  12. #12
    obsesion

    Reacties
    842
    05-07-2001

    MVC Premium MVC Premium
    Na mijn bruilof ging ik samen met Mezid naar een andere stad. Hij probeerde mij gelukkig te maken, maar ik was altijd met mijn gedachte elders. Ik werd zwanger en probeerde gelukkig te zijn, maar het lukte mij niet.
    Elke dag keek ik naar zonsondergang. Mezid kwam op een dag naar me toe. Leyla het is mij opgevallen dat je elke dag rond deze tijd op het balkon zit. Je gedachte lijken wel mijlenver. En dan kijk je ook zo droevig. Is er iets? Waarom ben je zo droevig? Er is niets Mezid, toen ik 10 jaar was zei mijn moeder altijd dat de zon dood gaat. Elke keer bij zonsondergang. Dat is mij altijd bijgebleven….En dan moet ik aan mijn ouders denken. Ik loog tegen hem….als je eens wist waar ik aan dacht.
    Ik had toen ook de boek die Mahmoud aan mij gaf in mijn hand. Wat ben je aan het lezen vroeg Mezid? Oh niks bijzonders…Een boek van de bekende schrijver Mahmoud Abdesalam. Ik ben ook een fan van hem zei Mezid rustig. Maar dit boek heb ik nooit gezien. Hij deed de boek open, maar ik trok de boek uit zijn hand. Hij mocht niet lezen wat Mahmoud op de kaft had geschreven….Herdenk mij bij zonsondergang…..liefs M.
    Mezid keek mij vreemd aan. Luister Leyla….wat je voor onze huwelijk hebt gedaan is jouw verleden, het was jouw leven, maar nu we getrouwd zijn is het onze leven. Mezid pakte de boek en nam het mee. Ik zei niks daarover…

    Een paar maanden later bij Mahmoud’s huis:

    Mahmoud wat is er aan de hand zei Siham rustig? Elke dag zit je naar de zonsondergang te kijken. Wat is aan de hand, je ziet er zo ongelukkig uit. Ik weet al wat er is…je wilt kinderen toch?? Nee, Siham je weet wat er gebeurt als je zwanger wordt. Wat is er dan Mahmoud….niks schat…ik denk aan mijn nieuwe boek.
    Mahmoud ik moet je iets vertellen. Ik ben 5 maanden zwanger….Siham nee…waarom heb je dat gedaan….ik kon niet anders….je moet gelukkig worden. Mahmoud zag het niet aan Siham, ze was zo slank…je zag het buikje amper…Ik voel dat je iets mist in je leven…ik wil je een kindje schenken….het maakt niet uit wat de consequenties zijn. Ook al kost het mijn leven.
    Mahmoud trok zich los van Siham en liep op straat….hij zag alleen maar beelden voor hem….Hij dacht aan Leyla die getrouwd is….Siham die misschien dood kan gaan…..hij liep op straat zonder te kijken….en opeens kwam er een vrachtwachten die hij niet zag…..

    Inmiddels had ik een zoontje….een prachtige kind….op dag lag ik te slapen..zo’n middag dutje….ik had een nachtmerrie. Ik droomde van een ongeluk…ik wist niet wie het in mijn droom was, maar ik had een nare voorgevoel.
    Mezid….Mezid….schreeuwde ik huilend…ik wil terug naar mijn oom….Ik heb een slechte voorgevoel….Kalm Leyla…kalm…is goed we vertrekken meteen.

    Later op de dag kwamen bij mijn oom aan. Iedereen was blij ons te zien. Ik ging met Nadia praten over van alles.
    Nadia….heb jij nog iets van Mahmoud gehoord….?? Leyla…wist je het dan niet….wat Nadia….Nadia’s gezicht werd wit….
    Wat is er…vertel het mij…Mahmoud heeft een vreselijke ongeluk gehad. Hij ligt op sterven….
    Voordat ik het wist rende ik weg…op weg naar het ziekenhuis….

    Ik zocht de kamer waar Mahmoud lag. Ik deed de deur op en zag een oude man naast Mahmoud zitten.
    Opeens hoorde ik Mahmoud’s stem…hij riep….Lelya…leyla….dit waren de enige woorden die ik hoorde.
    Hier ben ik mijn schat…ik laat je nooit meer gaan….Maar hij gaf geen antwoord….alleen de woorden Leyla leyla….ik kuste zijn hand….hield hem vast…..wordt wakker Mahmoud, oh Allah….laat hem leven alstublieft Allah laat hem leven.
    De oude man keek Leyla aan. Ben jij Leyla zei de man. Ja, dat ben ik. Ik ben de vader van Mahmoud. Sinds hij die ongeluk heeft gehad ligt hij in coma. Hij roept alleen maar je naam. Ik ben blij dat je er bent e benti. Ik zal je maar niet vragen wie je bent. Ik ken mijn zoon, blijkbaar ben je zo belangrijk voor hem…dus dan ben je ook belangrijk voor mij.
    Blijf jij vannacht bij hem….dan ga ik naar Siham. Siham is zijn vrouw….ik weet wie Siham is zei ik zacht….Ze is doodziek…ze is nu 8 maanden zwanger en ik moet bij haar zijn. Ze kan ook niet naar Mahmoud komen.
    Is goed meneer, ik blijf bij hem….de rest van mijn leven…

    De oude man vertrok.
    Mahmoud hoor je mij…ik hou van je….kom terug….laat me niet in de steek…..ik kan niet zonder je….maar mahmoud gaf geen reactie….Oh Allah…laat hem leven, niet voor mij maar voor Siham en de baby.
    Geen inspiratie!

  13. #13
    obsesion

    Reacties
    842
    05-07-2001

    MVC Premium MVC Premium
    Wat vinden jullie ervan??
    Geen inspiratie!

  14. #14
    MVC Lid

    Reacties
    118
    28-05-2002

    GA DOOR!!!!!!!!GA DOOR GA DOOR!!!!
    OU ALLAH OU AHLEM.....

  15. #15
    obsesion

    Reacties
    842
    05-07-2001

    MVC Premium MVC Premium
    De volgende ochtend kwam de vader van Mahmoud. Hij was de hele nacht rustig. Ik moet naar huis. Mijn man zal zich wel afvragen waar ik zit. Is goed e benti. Maar kom je terug. Ja, ik kom terug. Vanmiddag insha allah.
    Toen ik thuis aankwam zat Mezid al op mij te wachten. Siham waar was je?? Hoe kon je je iedereen in de steek laten en weglopen. Ik was ongerust. En je zoontje…denk je niet aan hem??
    Tuurlijk wel…ik was in het ziekenhuis. Ziekenhuis?? Is er iemand ziek…wie een tante van je, iemand van de familie. Nee, geen familie van mij. Wie dan verdomme?? Mahmoud Abdesalam…hij heeft een ernstige ongeluk gehad. Hij heeft niet meer veel te leven. Ik moet bij hem zijn.
    Luister Leyla….ik vergeef je het dit keer, maar dan moet je mij beloven om niet meer te gaan. Dat kan ik Mezid, hij gaat dood. Ik wil bij hem zijn tot de einde.
    Als je naar hem toe gaat, dan ga ik van je scheiden. Dat kan mij niks schelen zei ik fel. Die man gaat dood, en wil de laatste dagen van zijn leven met hem doorbrengen.
    Ik ga mijn spullen inpakken en dan ga ik weg. Leyla….je zoontje neem je niet mee. Je hebt je keuze gemaakt. Nu moet je zoontje maar opgroeien zonder moeder.
    Nee Mezid, dat meet je niet. Je kan mijn kind niet van me afpakken. Dat kan ik wel. Je kunt vertrekken. Mezid schopte mij de deur uit.

    Ik ging naar Nadia en vertelde haar alles. Wat heb je gedaan Leyla….je krijgt je zoon niet meer te zien. Ik weet het….maar ik moet nu naar het ziekenhuis.

    Bij de kamer van Mahmoud zag ik allemaal verpleegsters rennen. Wat was er aan de hand. Ik rende naar binnen. Ik hoorde Mahmoud’s stem….Leyla leyla…..hier ben ik schat…ik omhelsde hem….
    De dokter vroeg of ik even opzij wou gaan. Zijn situatie is verslechterd…het is een kwestie van tijd…Oh Allah nee….nee….laat hem leven….Ik hou van hem….Jaa rabi……laat hem leven….
    Mahmoud werd alweer rustig…hij zei niks meer….s’nachts zat ik naast hem…..Opeens hoorde ik zijn mooie stem…..Leyla….leyla….hier ben ik mijn schat…..ik zit naast je….hoor je….oh allah….hoort hij mij? Ya rabi…ik wil dat hij weet dat ik hier naast hem zit.
    Leyla….leyla hoorde ik weer……opeens stak mahmoud zijn hand omhoog…..Leyla leyla…..hij hoort me…soukran a rabi…..ik legde mijn hand in de zijne……en opeens hoorde ik die afschuwelijke toon….tuutttttttt…..zijn hand viel omlaag……..Mahmoud…..mahmoud….wordt wakker….liefie…wordt wakker………mahmoud……laat me niet in de steek..ik heb niemand meer…..
    De dokter kwam aanrennen…..mevrouw….mevrouw…..hij is dood…..

    Oh nee…ik huilde hysterisch…Mahmoud….mahmoud…..waarom moet het zo eindigen….ik hou van je….
    Geen inspiratie!