Wat uit dwang begon werd liefde...

[mocro_lady_18]

Snel leg ik de boodschappen in de keuken neer. ben helemaal dood op. Het valt me op dat het stil is in huis, zou ze weg zijn gegaan? Ik loop naar de slaapkamer, en zie dat het leeg is. Ook de douch is leeg, als ik in de woonkamer aan kom zie ik haar in haar pyama op de bang zitten, helemaal in een gekropen ze ziet er zo schattig uit. Ik zie dat ze slaapt ik pak een deken uit de kast en leg die over haar heen. Met een diepe zucht ga ik zitten haal mijn handen door mijn haar en kijk naar het plafond. Het is heerlijk om weer thuis te zijn, ik moet overmorgen weer werken ik kan niet wachten want ik hou echt van mijn werk en heb dan ook iets om mee bezig te zijn. Ik kijk naar rachida, ik was net boos op haar meskiena ze kan er eigelijk ok niks aan doen ik had niet zo moeten opdringen. Ze heeft het er echt moeilijk mee. “maar je bent niet de enige” zeg ik zachtjes. Ik hoor de huistelefoon afgaan, snel pak ik m op voor het rachida wakker maakt. “met brahim” “ewa bro!!” hoor ik aan de andere kant van de lijn, het was mijn kleine broertje anouar “hee anouar alles goed jonge?” ik was blij hem te horen “ja goed goed, en met jou ehmmm jullie bedoel ik” zegt hij lachend even kijk ik naar rachida “ja hamdoulillah, kom je zo langs?” “ik weet niet moet zo nog wat doen” ik had echt behoefte om hem ff te spreken “ewa probeer please te komen” “saffie is goed ben er over een uurtje” “is goed zie je zo thalla” ”beslamma”. En leg dan de telefoon op de haak. Ik kijk op de klok het is half 8. ik ga even douchen en dan maak ik wat te eten.
Wat een douch wel niet met je kan doen, ik voel me heerlijk. Als ik de badkamer uitloop ruik ik een heerlijke geur van allerlij kruiden. En volg de geur naar de keuken waar ik rachida zie staan. Ze is druk bezig en heeft niet door dat ik sta te kijken. Met een handdoek om mijn heup loop ik naar haar toe “ruikt goed” ze schrok en liet een glas vallen dat kapot op de grond valt. “ow sorry”zeggen we tegelijk. Ik zie haar snel de scherven oppakken “laat maar ik doe het wel” en neem het van haar over “maak jij maar af waar je mee bezig bent” ik gooi de scherven weg en veeg de vloer. “mag ik vragen voor hoeveel personen je heb gekookt?” “ehmm 2, hoezo?” “ow ehmm mijn broertje komt ook en….” Nog voor ik mijn zin kon afmaken zei ze “maak niet uit ik maak wel extra” en zie haar naar de koelkast lopen. “dan ga ik m even omkleden” en loop naar de slaapkamer, ze is opgestaan en meteen gaan koken “begint goed” zeg ik met een glimlach. Snel kleed ik me om, ik kijk op mijn horloge en zie dat het bijna half 9 is. Ik had net meteen een nieuw sim-kaartje gekocht voor mijn telfoon. Ik zoek mijn telefoon in mijn tas en doe het kaartje in mijn telefoon saffie geen samira meer denk ik. Dat is afgelopen.
Ik hoor de bel gaan, snel loop ik naar de hal en open de deur en zie mijn broertje daar staan, en vlieg m om zijn nek “eehh man rustig rustig!!!” zegt ie als me van hem afslaat. Ik blijf m aan kijken “mag ik nog naar binnen offe….??” “ow ja sorry en doe een stap opzij zo dat hij naar binnen kan lopen. “sins wanneer kan jij zo lekker koken?” zegt hij als hij met zijn neus in de lucht ruik “dat ben ik niet maar rachida” “aha” zegt hij met een knipoog en loopt dan verder naar binnen de woonkamer in “waar is ze dan?” “in de keuken”. En zie hem dan richting de keuken lopen. Rachida is druk bezig met het koken “he” zegt anouar als hij de keuken binnen komt lopen “hoi, rachida”zegt ze als ze haar hand uit steekt “anouar, ruik lekker” “en nou hopen dat het te eten is” zegt ze lachend als ze door gaat met koken “moet ik je helpen?” “nee dankje het lukt wel” ik zie dat hij het goed met haar kan vinden ze praten en lachen aan 1 stuk door iedereen behalve ik kan zo met haar praten. Ik wil het zo graag proberen maar het is alsof ik haat voor haar voel als ik haar aan raak of aankijken. Maar dat komt allemaal door mijn vader als hij me niet had gedwongen was dit allemaal niet gebeurt en was ik nog gelukkig, want op dit moment ben ik alles behalve gelukkig.
Ik loop naar de woonkamer, als ik lang het dresior loop zie ik haar foto. Ik pak het foto lijstje op. Ze lijkt totaal niet op rachida, maar als ik nu mocht kiezen tussen samira of rachida was de keuze snel gemaakt. Ik zou voor de volle 100% voor samira gaan. Voor haar voel ik echte liefde, ik voel me goed als ik bij haar ben ik voel me als mezelf ik kan mezelf ook zijn. Bij rachida is het anders ik weet haar lievelings kleur niet eens. Roze samira hield van roze, voor haar verjaardag had ik dan ook een roze tas met bijpassende schoenen gekocht maat 38 en de maat van rachida weet ik niet eens.
Weer betrap ik mezelf erop dat ik rachida met samira vergelijk. Ik word boos op mezelf waarom moet ik dat doen, klaar je gaat verder met rachida samira bestaat niet meer. ik haal de foto uit het lijstje kijk er nog een keer naar en scheur het. Ik loop naar de raam en gooi het uit het raam naar buiten. “vaarwel” zeg ik zachtjes.

Rachida

Ik loop naar de pan met stukjes aardappels en roer het door elkaar “geef maar doe ik wel” zegt anouar als hij zijn jas op de stoel neergooit en de lepel van me overneemt.
Hij is echt gewoon een kopie van brahim alleen zie je wel dat hij jonger is, maar verder die ogen die mond die neus precies het zelfde “je lijkt echt op je broer” “vind je?” “ja echt 2 druppels water” “ik hoor het wel vaker hoor, alleen zeggen ze dan dat ik de knappere versie ben van hem” “hahahaha dan moet je wel heel leuk zijn wil je je broer overtreffen” ik schrok van wat ik zei ik hoop maar dat hij het niet heeft gehoort “nou dan moet je nagaan!” zegt hij en gaat dan gewoon door, gelukkig maar. Ik kijk naar de deur of ik brahim zie staan, maar gelukkig staat hij er niet. “wil je die kipfilet omdraaien” en ga dan verder met mijn salade, koken is altijd mijn grote hobby geweest. Ik stond vroeger toen ik klein was altijd met mijn moeder in de keuken en heb dan ook heel goed leren koken.
Brahim en Anouar zitten al aan tafel te wachten op het eten, ik kom met de boorden aan lopen en neem dan ook plaats aan tafel “ow shit de salade” net als ik op wil staat zegt anouar “nee laat maar ik pak het wel” en loopt dan naar de keuken “hoe doe je dat?” vraagt brahim me “hoe doe ik wat?” “hem aan het werk krijgen in de keuken, ik heb hem nog nooit in de keuken zien staan” “haha hij heeft het zelf aan geboden” “owke de salade en nu kunnen we beginnen” roep anouar als hij gaat zitten. “zied aanvallen” roept hij en begint volop te eten, ik had gebakken aardappeltjes gemaakt met kipfilet met allerlei soorten kruiden.
“pfff ik weet niet wat je allemaal wel of niet kunt maar koken!? Een dikke 10!!!” zegt Anouar als hij over zijn buik wrijft “ hahaha dank je” “ik ben het helemaal met hem eens” zegt brahim met een volle mond “hahaha dank je”. Als brahim uitgegeten is begin af teruimen “geef maar ik doe het wel” en brahim pakt de borden op “nee geef maar het maakt niet uit, ga maar met je broertje bij praten ofzo” en neem de borden van hem over en ruim de tafel af. Ik heb afleiding nodig ook al is het schoonmaken.
Ik hoor ze binnen lachen en praten. Ik pak wat glazen en een fles cola, en een zak chips. Ik leg het bij ze op tafel “ik ga slapen, anouar jou zie ik nog wel he” “ow ja 100% tot je helemaal gek van me word” “haha owke dan”.
Ik lig in mijn bed te denken en te woelen ik ben niet echt moe ook heb ik geen slaap. Ik hoor ze binnen lachen ze hebben heel wat bij te praten.
Morgen ga ik naar huis, naar mijn lieve moedertje. En nog wat spulletjes ophalen. Ik zat te denken of ik ze niet moet uitnodigen mijn familie en zijn familie ze kennen elkaar nog niet echt. Wil ik zijn familie wel echt leren kennen? Ik zou wel moeten. Ik moet een goeie indruk maken. Ik nodig ze morgen uit en dan ga ik koken. Maar morgen ga ik eerst naar huis voor ik hier aan de slag ga, ik verheug me op morgen. En val met een glimlach in slaap.

BRAHIM

“oow dus deze week is het noual, waarom ben je niet serieus man je bent al 20 denk aan je toekomst voor pa dat voor je doet” “ewa ik ben nog jong, ff kijken wat er rond loopt” “nee joh, waarom hou het bij 1 beter voor je, neem een net meisje waar je een toekomst mee hebt” “mohiem we hebben het er nog wel over het is al 11 uur ik ga naar huis moet morgen naar school” “ is goed ik hoor nog wel van je” “zeker, na wat ik vandaag heb gegeten zul je me nog heel vaak zien!” “haha, je bent van harte welkom, he doe de groetjes thuis he” “is goed” en doe de deur dicht. Ik ben moe van de vlucht, ik loop naar de slaapkamer zie rachida liggen. Ik doe mijn kleren uit en en ga liggen heerlijk weer in mijn eigen bed, ik heb mijn bed echt gemist en val dan ook als een baby inslaap.

[mocro_lady_18]

Langzaam open ik me ogen en kijk ik me heen, ik wist even niet meer waar is was. Opeens dacht ik eraan ik ga vandaag naar huis! Ik was meteen wakker, heel stil stond ik op. Ik verheugde me erop. Ik ga nu naar mijn moeder ik heb haar zolang niet gezien. Ik keek om me heen en ging rustig op de rand van het bed zitten. Ik kijk naar brahim hij is nog in diepe slaap is. Waarom moet mij dit gebeuren? Ik heb me deze vraag al duizend keer gesteld, en kan er maar geen antwoord op krijgen. Het enige dat ik nu nog hoop dat ik ooit nog is gelukkig word, want op dit moment ben ik verre van gelukkig. Ik sta op en loop naar de douch.
Ik zoek snel nog even mijn schoenen en loop dan zachtjes naar de buiten deur. Als ik net de buiten deur wil open doen bedenk ik me opeens dat ik iets van een berichtje moet achterlaten. In mijn tas zoek ik een pen en scheur uit mijn agenda een blaadje.

Ik ben naar mijn moeder ben om 2 uur terug.

Rachida

Ik kijk rond in het huis waar zal ik het papiertje? Waar komt hij het meest. Heel rustig loop ik naar de woonkamer op mijn tenen, leg het papiertje op tafel en vertrek dan naar mijn moeder.
Als ik buiten kom voel ik de koude wind door mijn haren. Zooo dat is wennen, in Griekenland was het heerlijk weer 30 graden! Ik loop de straat uit naar de tram halte.
Hier sta ik dan de laatste keer dat ik hier stond was er een groot feest allemaal blije mensen, allemaal dansen, zingen, lachen. En ik, ik ging kapot van binnen, elke seconde elke minuut dacht ik aan wat me vader me had aan gedaan. Elke keer dat ik daaraan dacht hoe meer ik hem haatte. Ik kijk op mijn horloge ik zie dat het 10 uur is. Met trillende handen druk ik de bel in, op dat moment bedenk ik dat ik sleutels heb. Snel zoek ik mijn sleutels in mijn tas, net als ik mijn sleutel in het sleutelgat wil doen gaat de deur open. Daar stond mijn moeder “yemma!” roep ik hard en vlieg dan in haar armen. Ik liet mijn tranen lopen en liet haar niet meer los. “hoe gaat het met je ?” vraagt mijn moeder met rode ogen “hamdoulillah” en kijk dan naar beneden. “kom” zegt mijn moeder, en loop dan achter haar aan.
Ik heb alles met mijn moeder bij gepraat, niemand was thuis de kinderen waren naar school en mijn vader naar zijn werk. Mijn moeder is aan de telefoon met mijn tante, en hoor haar lachen en praten. Ik kijk om me heen het was zo druk op de bruiloft helemaal vol. Ik loop de kamer uit naar boven naar mijn kamer. Langzaam doe ik de deur open. Alles is netje opgeruimd heel anders dan dat ik het achter gelaten maar al mijn spulletjes zitten er nog behalve mijn kleding di eik heb mee genomen. Ik ga op mijn bed zitten. Woow wat heb ij deze kamer gemist, ik heb hier zo veel meegemaakt, ik heb hier gehuild, gelachen, gedroomt, gehoopt. Elke nacht zat ik hier over mijn toekomst na te denken, en die was heel anders dan dat ik had gehoopt ik zou wachten op mr ‘right’`. hoe grappig kan het leven zijn. Ik sta op en pak een foto waar we allemaal op staan die was genomen bij ons thuis in Marokko, toen was ik echt gelukkig. Ik doe de foto in mijn tas en loop dan naar beneden.
Ik loop het huis uit opweg naar de tram halte. Ik ga eerst naar brahim en dan ga ik boodschappen doen.
Ik heb mijn moeder verteld over vanavond dat ik ze wil uitnodigen, ze heeft me beloofd te komen helpen, maar moet wel wachten tot de kinderen thuis zijn.
Ik kom aan bij het flatgebouw waar brahim woont, ik sta voor de deur en besef dat ik geen sleutelds heb en bel dan maar aan, “ja?” “rachida” en hoor dan het gezoem.
Brahim heeft de deur al open gedaan. Ik loop naar binnen en trek mijn schoenen uit. Ik loop naar de woonkamer en zie brahim daar zitten met jawad. “Salaam” en geef ze allebei een hand. “alles goed?” vraaag ik jawad “mag niet klagen en met jou” “goed, ehmmm brahim” “ja?” en kijkt me dan aan in de ogen “ nou ik dacht, ik hem mijn familie uitgenodigd voor vanavond en of jij de jouwe wilt bellen of me het telefoon nummer wilt geven en dat ik ze dan zelf bel” “ja is goed ik bel ze zelf wel zo” “en gaat dan verder met wat hij bezig was. Nou klinkt ook lekker enthousiast, sta op en loop naar de keuken om een boodschappe lijstje op te stellen.
Het is een gekke huis, zijn ouders zijn net binnen gekomen, ik loop snel naar de slaapkamer om een taksita aan te trekken en zijn ouders dan te gaan groeten. Ik pak de taksita die ik van hun hem gehad het is een hele mooie goude taksita.
Ik sa voor de deur van de woonkamer en hoor ze allemaal praten, mijn vader is er ook maar die heb ik nog iet gezien mijn zusjes en broertje komen zo. Met opgeheven hoofd loop ik de kamer in en groet als eerst zijn moeder zijn zus farida, dan zijn vader met een kus op zijn hand en dan sta ik daar oog in oog met mijn vader snel groet ik hem met een kus op zijn hand en ga dan naast zijn moeder zitten om kennis te maken. Het is een hele lieve vrouw ze doet me denken aan mijn eigen moeder, alleen is zijn zus een beetje afstandelijk tegen over mij, zal wel goed zijn.
Ik sta met mijn moeder in de keuken we hebben voor vandaag uitgebreid gekookt, mijn moeder is druk bezig als ik de voor deur hoor open gaan en mijn zusjes en broertje hoor, ik leg alles snel neer en loop naar de hal ik ren naar ze toen en omhels ze. Zoo wat heb ik hun gemist ik zie ze normaal elke dag we zijn nooit langer dan 4 dagen bij elkaar we geweest.
Na bij gepraat te hebben met mijn zusjes en broertje. Dien ik het eten op. Zijn zus kijkt me al de hele tijd met een schuine blik aan. Als ik in de keuken sta en iedereen aan het eten is komt zijn zus binnenlopen met een dienblad in haar handen. “geef maar ik neem het wel over” en ze duwt dan zo hard het dienblad in mijn handen dat het valt op mijn jurk “ewa hier zegt ze dan” “he ik weet niet wat jouw probleem is maar dat had je echt mogen laten !” ik pak een doekje en probeer het van me af te vegen “wat is hier aan de hand” vraagt brahim als hij de keuken binnen komt lopen “ja dit mevrouwtje hier denkt dat ik Mongolisch ben en het uit mijn handen trok” zegt ze met een zwaaide beweging met haar hand “he ik weet niet wat jij hebt gezien maar jij weet dat het anders is gegaan!” “he rustig dames!, farida ruim het even op dan kan zij zich gaan omkleden” “nee ze is jouw vrouw, en is het dus niet mijn taak om het te doen” en loopt dan weg. Ik schrok wat een ongeloofelijke bitch is dat! Ze verteld m allemaal leugens en dan nog mevrouw de koningin hier komen uithangen.
“ik doe het zelf wel” ik duw brahim op zij en pak alle scherven op “geef maar ik doe het wel” “nee! Het enige wat jij mag doen is er voor zorgen dat je zus anders tegen mij gaat praten want hier ben ik niet van gedien, ze moet niet denken dat ze het hier met een een of andere bimbo te maken heeft” “ ja ewa dan had je die dienblad niet uit haar handen moeten trekken” “waat!! Je was er niet eens bij hoe weet je nou of dat waar is” “nou waarom zou ze zou weer leugens vertellen” “oow owke, dus je neemt het nu op voor je zus, weet je laat me ik heb geen zin in jou nu” en ga dan verder met opruimen. Ik voel mijn tranen omhoog komen maar laat me niet kennen en probeer ze te onder drukken. Ik kan het niet meer ik gooi alles op de grond en loop langs brahim in grote stappen de slaapkamer in, en laat daar mijn tranen de vrije loop.

[mocro_lady_18]

Het is heel stil in huis, het is nu 3 uur en heb nog geen oog dicht gedaan. Ik heb hoofdpijn, van al dat denken en huilen. Ze was meteen na de ruzie vertrokken. Is maar goed ook anders had ik haar een hele andere rachida laten zien. Ik sta op en loop naar de keuken maak een kopje thee en ga dan weer op de bank zitten. Ik heb me gelukkig nog niet uitgeschreven op school
En kan morgen gewoon weer gaan, ik ga mijn oude leventje weer oppakken, of in ieder geval te proberen. Ik moet morgen om 7 uur op en ik ben nu nog wakker.
Ik hoor opeens de deur open gaan ik schrik. Ik kijk snel achter me. En zie brahim staan met z’n haar door de war. Ik draai me weer om en doe net alsof ik slaap. Hij komt de kamer verder binnen lopen en gaat op de bank zitten. Ik heb nog steeds mijn ogen dicht in de hoop dat hij weg gaat. “ ik weet dat je niet slaapt” zegt hij dan zachtjes. Maar ik hou nog steeds mijn ogen dicht. “ik kon niet slapen om wat er net was gebeurt…. Ik wil. Kun je je ogen even open doen” ik zeg dan met mijn ogen dicht “alsof dat verschil maakt je zou me toch niet geloven” “daarom wil ik het er over hebben” langzaam doe ik mijn ogen open en ga dan recht op zitten “owke begin maar” “ik weet niet waarom jullie problemen hebben met elkaar” “zij heeft problemen met mij” onder brak ik hem. “ik weet niet hoe het zit, maar jullie zouden het toch met elkaar moeten vinden want…….het is toch je schoonzus” “luister” ik ging recht op zitten en keek m strak aan in zijn ogen “dit gesprek moet je niet met mij voeren maar met die zus van je, ik probeer hier alleen het beste van te maken, en ik heb er niet voor gekozen om haar als schoonzus te hebben” “he je hebt het wel over mijn zus ja” “ja so ik heb die woorden wel gehoort die ze over mij los laat ja!” ik werd steeds bozer ongelofelijk hoe jongens kunnen zijn “uit respect voor je ouders heb ik er niks over gezegt maar de volgende keer geloof mij dan laat ik haar er niet mee weg komen”. ik bleef m strak aan kijken “geef dat maar aan haar door” hij keek verbaasd, had ie zeker niet verwacht. “als je het niet erg vind ga ik verder slapen ik moet vroeg op” als hij weg loopt zegt ie nog ‘waarom verder slapen je sliep niet eens” ik moest er eigelijk wel om lache, maar liet het niet horen.
Het is een uur of 4 dat ik uit was van school, en besloot nog even naar mijn moeder te gaan voor mijn vader thuis komt. Als ik binnen loop komt mijn broertje meteen de trap afrennen “heee” ik was blij m te zien ik had m lang niet normaal gesproken. Ik omhels hem “hoe gaat het” “ja z’n gangetje, met jou?” ik zag aan zijn ogen dat hij bezord was “hamdoulillah”en lopen dan naar de woonkamer.
We hebben het over van alles en nog wat behalve over mijn ‘huwelijk’daar was ik wel blij om omdat ik daar niet aan wou denken. Mijn zusjes kwamen later ook binnen en ik voelde me weer als vroeger. Ik was vergeten dat ik getrouwd was en dat ik straks naar ‘huis’moet. Het was echt gezellig tot ik opeens de deurbel hoorde. Ik schrok toen ik opeens brahim hoorde. Wat doet hij hier??? Ik hoorde hem met mijn moeder praten. Kan ik dan geen rust krijgen, ik heb geen zin in die hoofd van hem. Voor hij de kamer in komt loop ik naar de keuken. Door een kiertje zie ik hem op de bank zitten. Als mijn moeder binnen komt roep ik “wat doet hij hier??” “ ik heb m gebeld, ik heb eten gemaakt” “had je dat niet eerst moeten zeggen tegen mij” “waarom?” “hallo ik zie m al genoeg als ik daar ben ik wil hier ff rust hebben”.
Aan tafel werd er druk gepraat, behalve ik. Brahim on het goed vinden met mijn moeder en zusjes alleen redoua deed afstandelijk tegen hem. Mijn vader was er nog niet. Ik had op dit moment geen behoefte aan hem. Toen we klaar waren ruimde ik de tafel af, en gingen de andere thee drinken die mijn moeder had gemaakt. ik zie dat het al erg laat is en morgen weer vroeg naar school moet eigelijk wil ik hier niet weg en krijg tranen in mijn ogen. Ik mis het zo het was net echt alsof er niks was gebeurd, alsof alles weer de oude was. Maar sommige mensen moesten het weer verpesten.
Als ik klaar ben met afwassen zie ik dat brahim zijn schoenen al heeft aan gedaan en in de gang staan. Ik trek mijn schoenen en jas aan en neem afscheid van iedereen, en dat ging niet zonder tranen.
Onderweg in de auto was het stil we zeiden niks, tegen elkaar. Ik had er ook geen behoefte aan, en denk n og steeds aan die misselijke actie van zijn zus en hoe hij het voor haar opnam.
Als we binnen komen kleed ik me snel om en nestel me op de bank want ik moet morgen vroeg op.

[mocro_lady_18]

De afgelope 6 weken was het rustig, van school naar mijn moeder terug naar brahim en dan slapen. Het was een routine geworden. School moeder brahim. Hij werkte ook weer full-time, we praten steeds minder met elkaar ik slaap wel weer in de slaap kamer al hoewel ik steeds minder sliep, en nog steeds, nog steeds begrijp ik het niet. Waarom overkomt mij dit. Ik kan daar uren over na denken en nog geen antwoord op krijgen. Ik ben afgevallen de afgelopen weken, ik ben bleekjes mijn moeder vind ook dat ik veranderd ben. Meer ingehouden zegt ze. Brahim is ook meer terug getrokken dan in het begin, hij is minder enthousiast, maar ik zit er niet mee want hij heeft mijn leven verpest waarom moest hij op de wereld komen. Ik word moe van die gedachtes ik kan niet meer. Ik kijk naar mijn trouwring een trouwring zonder enige betekenis eeuwige liefde? Ye right! Zodra ik de deur uit ben gaat ie af. Ik draag m zo min mogelijk. Voor de meetse vrouwen zal het wel de ring zijn naar geluk en liefde, jammer genoeg hoor ik niet bij die meeste vrouwen want ik ben verre van gelukkig en liefde krijg ik niet maar dat is omdat ik het niet wil ontvangen. Ik droomde zo vaak over het perfecte huwelijk, zou die ook echt bestaan? Nou voor mij is ie in ieder geval niet weggelegd.
Langzaam open ik de deur en loop ik naar binnen, ik zie de schoenen van brahim niet liggen en betekent dat hij nog op zijn werk is. Snel neem ik het post door en zie dat er een brief bij zit voor brahim die met de hand geschreven is. Ik werd nieuwsgierig maar opende het niet. Ik legde de post weg en liep naar de keuken. Het was half 7 brahim zou rond 7 uur terug komen. Snel maak ik wat te eten en ruim dan het huis een beetje op. Met een muziekje op doe ik de was ik pak wat broeken van brahim om ze vervolgens in de was te doen. Als ik de zakken door neem om te kijken of hij er geld ofzo in heeft achter gelaten. Vind ik een briefje in zijn achter zak. Langzaam open ik het briefje:

Ik kan je niet vergeten.
Ik hou van je.
Ik kan niet zonder je, elke dag verlang ik naar je armen
Om me heen, je geur die ik rook als je me vast hield.
Die lieve woordjes die je me in sprak als je me vast hield.
Die warmte die ik voelde als je me vast hield
Die LIEFDE die ik voelde als je me vast hield.
Ik kan dit niet allemaal missen het is alsof ik mijn hart
Moet missen en zonder hart moet verder leven.
Jij bent mijn hart mijn leven mijn alles hoe kan ik je opgeven.
Jij wilt dit ook alleen durf je niet.
Toen ik laatst je armen om me heen voelde, en afscheid van
Je moest nemen werd het alleen maar erger.
Ik ben sinds dien meer van je gaan houden, meer om je gaan geven,
Meer naar je gaan verlangen.
Ik vraag je daarom om er goed over na te denken en te beseffen
Wat wij hadden of eigelijk nog hebben.
Je hebt me verteld dat je niet weg kan bij haar, maar wil je dan
Voor altijd ongelukkig zijn? Bij mij is de liefde en geluk. Je hoeft het
Alleen maar te komen halen, het wacht op jou.
De keuze is aan jou.

Liefs s


Ik las het briefje nog een keer, en nog een keer en nog een keer. Ik liep ermee naar de woonkamer. Het drong niet tot me door, ik ging zitten op de bank en las het opnieuw. “Ze is gek!” riep ik opeens uit. Wanneer hebben ze elkaar gezien? Ik wil duidelijkheid.
Ik bleef naar het briefje kijken, zou hij haar nu nog zien? Ik voel een traan opkomen. Hoe durft hij.
Net als mijn traan op het blaadje valt komt brahim binnen lopen. Hij keek me aan hij lachte maar toen ik opkeek en hij het briefje zag trok hij wit. Hij legde zijn spullen neer, en kwam naast me zitten.
Hij nam het briefje over, “het is echt niet wat je denkt” zegt hij dan zachtjes.

[mocro_lady_18]

Hij bleef me aan kijken en pakte mijn hand vast “vertel me dan hoe het zit” zei ik met een trillende stem. Na een diepe zucht begon hij “ik was laatst met jawad mee naar rotterdam hij moest wat van zijn moeder halen bij zijn tante, nadat we dat hadden gedaan gingen we even de stad in wat drinken” ik luisterde en ik keek naar zijn ogen en zijn mond hoe bewoog. Hoe hij een kuiltje in zijn wangen kreeg als hij zijn mond open deed. Het was echt schattig. Ik bleef m bewonderen en hij bleef praten “we liepen door de stad, en we zagen elkaar, het was heel ff alleen oogcontact zij bleef stil staan maar ik liep meteen door. Later zijn we wat gaan drinken en kreeg ik dit in mijn handen gedrukt” en laat dan het briefje zien. “nadat ik het had gelezen, stond ze opeens voor me, ik heb haar toen uitgelegd dat het niet kan en ik ook niet wil omdat ik met jou verder wil”en keek me toen diep aan in de ogen. “echt meer is er niet gebeurd vraag het jawad maar” “saffie als jij dat zegt dan zal het wel zo zijn, maar hoop echt dat je je aan je woord houd want ik ben er makkelijk in heel makkelijk” “ik ben een man van mijn woord”zegt hij en scheurt dan het papiertje. Dit is voor het eerst dat we weer is met elkaar hebben gepraat, ik vertrouwde het nog niet helemaal. Ik vertrouwde hem wel op een een of andere manier maar die samira zit me dwars. Ik laat het rusten en loop dan naar de keuken waar het eten ligt te koken. Snel leg ik het op tafel voor het koud word.
Brahim komt de keuken binnen en schuift aan “ziet er goed uit, zoals altijd”
Zwijgend aten we ons eten op zoals de afgelopen weken tenzij iemand kwam vaak waren mijn zusjes hier of zijn zusje of broertje ook kwam jawad vaak alleen dan werd er gepraat. En als laila hier was nou dan kwam niemand anders aan het woord die kakkel kip.
“ben je naar school geweest vandaag?” vraagt hij onder het eten door “ye p”
Ik wist niet wat ik moest zeggen, en zei dan dus ook niks voor ik weer onzin uitkraam zoals altijd.
Na het eten ruimde ik af en brahim hielp me erbij. “zullen we een film kijken?” vroeg hij toen hij met zijn hoofd in de vaatwasser zat. “welke had je in gedachte?” “ehmmm harry potter???” “hahahahahha” “owke ehmmm finding nemo??” “ hahaha kom op joh” “owke ehmm weet niet we zien wen in de videotheek”.
Na het afwassen trokken we onze schoenen aan en liepen naar de videotheek die dicht bij was. Het was midden oktober en echt koud! Je moest ook helemaal bepakt naar buiten anders overleefde je het niet. Toen we eindelijk bij de videotheek aan kwamen gingen we ieder ons weg. Ik ging opzoek naar een leuke film. Na lang zoeken vond ik m how to lose a guy in 10 days die film wil ik al zo lang zien. En ging toen opzoek naar brahim. “he kijk is”en hou dan de film omhoog “nee joh! Geen meisjes film!” “jawel jij mag dan daarna scar face kijken die kijken jullie toch allemaal?” “hahaha, saffie is goed dan zoek ik een film uit voor erna” na de film gehuurd te hebben liepen we de kou weer in. “ajooow wat is het koud!” riep ik uit “ajoh stel je niet aan”zegt hij als hij z’n borst uit steekt. Na 5 seconde zei hij “nee je hebt gelijk het is focking koud!” “hahahahaha”. hij kwam toen naast me lopen en sloeg zijn arm om me heen “nog koud?” ik knikte van niet want ik kreeg het echt warmer. Voor het eerst in weken dan we weer zo met elkaar omgingen ik hoop dat het alleen maar beter zal worden want mijn hart kan het niet aan. Als we weer terug zijn zegt brahim “jij zorgt voor drinken ik voor de rest” ik moest om lachen “owke deal” ik loop naar de koelkast en haal er van alles uit en loop dan naar de woonkamer waar brahim al klaar zit met zijn chips koek en popcorn “zo jij hebt ook echt alles mee genomen” ik ging naast m zitten en strarte de film.
Ik zat echt helemaal in de film toen ik opeen een arm om heen voelde en brahim dichter bij me was gaan zitten. Ik was er niet bewust van omdat ik helemaal in de film zat, en legde mijn hoofd zachtjes op zijn schouder en kruipte tegen hem aan.

[mocro_lady_18]

Langzaam word ik wakker. Ik lig in bed, en denk aan de avond er voor. Ik krijg een glimlach om mijn lippen. Ik kan me niet herinneren dan ik naar bed ben gelopen, hij heeft me vast ik bed gelegt. Voor het eerst in tijden heb ik weer goed geslapen. Eindelijk word ik is wakker zonder hoofdpijn. Ik voel me ook goed ik heb me in tijden niet zo gevoeld. Ik draai me om en zie brahim liggen, hij opend net zijn ogen “he” zegt hij met een schore stem “he” en ik blijf m aan kijken. Hij kijkt me diep in de ogen aan. Hij komt dichter bij me liggen en leunt op zijn onderarm. Net als hij dichter bijkomt met zijn hoofd, roep ik opeens “hoe laat is het!?”en schrik op en stoot mijn hoofd tegen zijn hoofd “shit! Sorry” shiit ben vergeten de wekker te zetten. “het is al 11 uur ik had om 9 uur op school moeten zijn” “ja en ik op mijn werk” zegt hij droog als hij over zijn hoofd wrijft. Ik sla de dekens van me af en ga op de rand zitten “nou het heeft niet meer zo veel zin om te gaan” “nee ik bel even naar mijn werk om te zeggen dat ik vandaag niet kom” zegt brahim als hij opstaat.
Als ik in mijn badjas de douch uit loop zie ik jawad in de gang staan “ewa spijbelaar!” roept jawad als hij me ziet ‘haha, ssssssst tegen niemand zeggen he” en geef m een knip oog “hoe gaat het?” vraagt hij onder de kusjes door “hamdoulillah met jou?” “rustig, ” “koffie thee?” vraag ik m als ik de keuken binnen loop “etaj!!” schreeuwt hij dan door het huis “is goed!” onder tussen maak ik ontbijt voor ons en maak de thee, onder tussen kleed ik me om ik trek een spijker broek aan met een coltrui. Mijn haar kam ik en laat ik los op mijn schouders vallen. Snel loop ik weer naar de keuken om het af te maken en breng het naar de woonkamer maar brahim en jawad zitten. Ik leg alles op tafel en loop weer terug om de thee te halen. “he rachida” roept jawad “ja?” zeg ik als ik de kamer weer binnen loop met de thee “zoek je geen tweede man?” en kijkt naar het eten op tafel.
Ik moet erom lachen “hahaha altijd ik zet je op mijn lijst” in mijn ooghoeken zie ik brahim raar kijken maar hoor m niks zeggen. “bismillah” en jawad begint van alles in zijn mond te proppen “ish eohct lehherre” komt er uit zijn volle mond “wat?” en kijk m vragend aan. En steekt dan zijn duim op en zet een big smile op.
Brahim en jawad zijn weg. En heb ik dus even de tijd om wat aan mijn huiswerk te doen. Als ik met school bezig ben dan ben ik helemaal van de wereld. Even neem ik pauze om wat te drinken te pakken, onder tussen bel ik mijn moeder. Ik heb een leuk gesprek met haar, deze dag kan niet beter. Ik voel me zo goed en ga dan weer door met mijn werk om dan het huis een beetje op te ruimen.

[mocro_lady_18]

hehe eindelijk die saaie les voorbij ruim mijn spullen op en loop weg. in de aula loop ik naam mijn groepje toe, en neem dan plats naast assia een heel leuk meisje uit mijn klas, het doet de ronde dat ze de ho er speeld maar geloof er niks van alleen omdat e nu al een mooie wagen heeft en er altijd goed uit ziet. ik neurie al de hele dag het deuntje van alfred j dokus kwam ik ben vandaag zo vrolijk zo vrolijk zo vrolijk en ik krijg het maar niet uit mijn hoofd. we beginnen een beetje over koetjes en kalfjes te praten als er opeens een jongen aan schuift "dag dames, en assia" en kijkt haar dan heel kapsones aan "he lelijkerd". ik had het niet door dat ik m aan het aangapen was tot hij opeens me in de ogen aan keek en met een glimlach "hay" zei. a ye sukkel ben ik soms "hoi" zeg ik zachtjes en draai me dan naar assia "is mijn neef, echt een schatje maar wel soms een sukkel" stiekem dacht ik wel een leuke sukkel. "ewa assia stel je me niet voor aan deze dame" zegt hij als hij naast assia gaat zitten en me recht in de ogen aan kijkt "mo rachida, rachida mo" "aangenaam" en steekt dan zijn hand uit, ik kijk m aan met een glimlach omdat ik geen woord kon uit brengen " owja die mo staat voor mongool" "ha heks zo maar!" en beginnen dan met elkaar te stoeien zo grappig om te zien. ik keek op mijn horloge en zag dat het al 5 uur was en dat ik maar weg zou moeten gaan. " ehmm he ik moet gaan ik zie je morgen wel" " is goed" zegt ze en zwaait naar me " he ik ga ook doei heks" zegt mo en loopt me dan achterna "hey" zegt hij als ie naats me komt lopen "hey" het is zo een leuke jongen leuk voor als ik niet getrouwd zou zijn. als we de deur uit lopen zie ik dat het al aaredig donker begint te worden en heel erg koud. ik trek mijn sjaal strakken en sla mijn armen over elkaar " heb je het koud?" " sjow echt ik ga een klacht in dienen bij de staat ze mogen wel meer geld besteden aan die zon hier te halen!" hij begint te lachen "helemaal mee eens ben je met de tram?" "yep" " ik ben met de auto moet ik je naar huis brengen?" zegt hij dan "nee dank je, ik neem wel de tram ik woon dicht bij" " het is een kleine moeite en een groot plezier voor me" en zet dan een heel leif glimlachje op "nee shoukran echt niet ik neem wel de tram" "owke dan wacht ik wel met je bij de tramhalte tot je veilig in de tram zit". als we bij de tramhalte staan beginnen we wat te praten over alles en nog wat het was een leuk gesprek tot hij opeens vroeg " ewa verliefd, verloofd getrouwd?" ik schrok van die vraag wat moet ik zeggen ik heb het niemand verteld op school, gelukkig kwam op dat moment de tram eraan "sorry ik moet gaan" en stap dan snel de tram in. ik probeer zijn ogen te ontwijken maar ik zie uit mijn ooghoeken dat hij me aankijkt. als de tram deuren dicht gaan kijk ik m nog snel aan en zie dat hij daar verward staat te kijken.
waarom kan ik mijn tas niet vinden ik heb het hele huis onderste boven gehaald. "wat zoek je?" vraagt brahim die bij de deur staat "mijn sporttas "in de gang kast" en neemt dan een hap van zijn broodje "thank you" en loop dan snel naar de gang kast, trek snel mijn schoenen aan pak wat drinken en loop dan de deur uit "ben om 9 uur terug!" en trek dan de deur achter me dicht. gelukkig heb ik de auto van brahim anders had ik het niet gered tot de sport school. ik gooi mijn spullen op de achterbak en neem plaats achter het stuur. ik ben al aan het sparen voor mijn eigen autotje en hoop m snel te kunnen kopen. ik zet de radio aan en race dan naar de sportschool.
ik sta op de loopband en den kwat een stom ding eigelijk, een band dat draait en dan erop rennen het ziet erook zo stom uit maja als ik er maatje 36 van door hou ben ik er blij mee, ik ik lekker bezig ben en muziek aan het luisteren ben zie ik opeens een bekent persoon staat, shiit wat doet hij hier. ik zet de loop band uit om dat te vluchten naar de kleedkamer. te laat hij heeft me al gezien en komt naar me toe lopen "dus zo kom jij aan dat figuurtje" zegt hij als hij naar me kijkt "mijn ogen zitten hier" zeg ik sarcastisch als ik naar mijn ogen wijs eigelijk wou ik zeggen dus zo kom jij aan die sexy afgetrainde lichaam van jou "ow sorry, maare alles goed?" "hamdoulillah met jou?" "prima, he zou je met mij wat willen drinken?" zo jammer dat het niet kan, het is zo een leuke jongen " nee sorry echt niet ik moet nu echt weg" hij kijkt me teleur gesteld aan "ander keertje dan?" ik wil m geen valse hoop geven " i wete het niet ik d nekhet niet reken er maar niet op" "mag ik dan je nummer of kan ik het antwoord al raden?" ik geef m een knipoog en loop dan weg.
als ik binnen kom loop ik meteen door naar de douch en neem dan een warme douch. ik gooi mijn spullen in de was en doe mijn pyama aan. de hele tijd den kik aan hemzijn lieve gezichtje dit heb ik nog nooit gehad hij dwaald al de heledag door mijn hoofd. en net in die sportbroek wow dat was gewoon pff geen woorden voor. snel schud ik die gedachte uit mijn hoofd als ik een foto van brahim zie. kan niet rachida zeg ik in mezelf. ik merk dat brahim er niet is vast met jawad weg. ik frutsel iets in elkaar om te eten en zoek dan het bed op want ik moet morgen were naar school.
en ja hoor als ik in bed lig kan ik geen oog dicht doen ik den kde hele tijd aan mo mo mo mo mo en nog eens mo ook zie ik steeds brahim voor me hoe kan dat nou ik ken die jongen niet eens. met di egedachte val ik in slaap

[mocro_lady_18]

ik hoor brahim binnen komen, als ik naar de klok kijk zie ik dat het 3 uur is. ik draai me om en hij schuift dan net in bed. "hey" zegt hij dan zachtjes en geeft me een heel zacht kusje op mijn lippen. maar ik was zo slaap dronken dat ik nergens bewust van was "waarom ben je zo laat?" vraag ik m zachtjes "was bij jawad thuis en was een film aan het kijken" ik had moeite met mijn ogen open houden en bromde toen maar "hmm oke" en sloot mijn ogen toen. ik voelde een kusje op mijn voorhooft en hij sloeg zijn arm om mijn middel. en ik viel weer in diepe slaap.
zoals gewoonlijk waren de lessen saai. ik zat naast assia die bijna in slaap viel, em tikte haar dus aan " he niet in slaap vallen he" fluisterde ik "hmm nee nee" zegt ze als ze gaapt. "enne nog iets gebeurd met mo gister" zegt ze met een knipoog "nee wat moet er gebeuren?" vraag ik ze3ma ongeinterreseerd " ik weet niet omdat jullie samen weg gingen en hij steeds naar jou vroeg" "he? wanneer?" vroeg ik verbaast "nou hij belde gisteravond en vanochtend nog, maare vind je het niks. lijkt me wel wat voor jou" "kom op joh doe normaal er is niks en er zal ook niks komen" hoe graag ik dat eigelijk ook wil. "owke als jij dat zegt".
"zullen we de stad in gaan? is nog best vroeg" vraagt assia als we de school uit lopen " is goed, moet toch nieuwe kleren hebben" "owke dan nemen we mijn auto" en liepen naar haar auto toe.
na het winkelen besloten we wat te gaan eten want ik was dood op.
na dat we wat hadden besteld gingen we zitten en praatte wat. we aten ons eten op en bestelde nog wat te drinken. " dag dames" hoorde ik opeens achter me "hee! jawad alles goed?" "altijd, met jullie? "goed" zeiden we allebij. "kom je erbij zitten?" "dacht dat je het nooit zou vragen!" ik moest alchen en jawad na plaats "jwad dit is assia assia dit is jawad is een vriend van.... ehmm van mij" ze gaven elkaar een hand en jawad keek me raar aan, van waarom zei je niet brahim . maar hij weet niet dat ik het haar nog niet heb verteld. " al het geld uitgegeven aan kleren en schoenen?" vraagt jawad als hij naar de tassen kijkt "moet ook gebeuren toch" zegt assia met een knipoog naar jawad, die vind m leuk dat zie ik aan haar. na een leuk gesprek met z'n drieeen zei ik "ik denk dat ik maar ga" "ja voor mijn moeder panisch wordt" " zal ik je afzetten rachida?" vroeg jawad als we naar buiten lopen "is goed" we namen afscheid van assia en liepen naar de auto van jawad. "mag ik je wat vragen?" zegt brahim als hij de auto start, ik wist waar hij over zou beginnen "waarom zei je dat net?" "wat zei ik?" ze3ma dom spelen " dat ik een vrien van jou was waarom zei je niet gewoon brahim?" het was stil "gewoon" "aha dus ze weet het niet" ik keek naar buiten "waarom heb je het haar niet verteld?" "omdat we het niioot over hebben gehad" hij keek me aan "zeg is eerlijk waarom je het haar niet hebt verteld "ik kan mensen niet iets vertellen wat ik nog niet heb geaccepteerd" hij keek me vreemd aan " als ik er mee heb leren leven kan ik het met andere delen" ik voel de tranen omhoog komen maar dwing ze om binnen te houden "maar.. is het dan nog niet goed tussen jullie?" "neee nog lang niet!" "ow". verder was het stil tot we aan kwamen. als we boven komen staat brahim al voor de deur hij keek een beetje vreemd naar jawad die achter me liep, ik trok me er verder niks van aan en liep door naar binnen leg mijn spullen weg .ik loop naar binnen en zie dat brahim met jawad in gesprek is en vraag "iets drinken?" "nee nee ik moet zo weg" zegt hij dan "owke, ehmm brahim kan ik jouw auto lenen ik ga naar mijn moeder?" ja sleutels liggen daar op tafel ik kom staks ook even " zegt brahim. ik pak de sleutels en rij naar mijn moeder.
als ik aan mee aan het zingen ben staat er opeens een auto naast me die toeterd, als ik naar de auto naast me kijk zie ik mo zitten en hij wijst naar de benzine pomp dat ik daar naar toe moet gaan, ik moet toch tanken en besluit naar de benzine pomp te gaan.
"sallam, alles goed?" vraagt hij me als hij zijn auto uit loopt "hamdoulillah, met jou? " goed goed, leuk wagentje heb je daar" "dankje" "je was gister zo snel weg, je geeft me niet eens de kans" "dat zou dan toch wel duidelijk moeten zijn" ik probeerde hard te zijn om dan geen gevoelens voor hem te krijgen, maar diep van binnen weet ik dat die er nu al zijn laat staan als ik beter en langer met hem om ga "sjow, maar wil je me geen kans geven?" "luist, ik wil je een kans geven maar ik kan het niet ooit zul je er achter komen" "laten we dan alleen wat gaan drinken zonder bij bedoelingen" ajoow bijna bijna had ik ja gezet alleen door die mooie ogen van hem "nee sorry echt niet" ik tank de auto vol en betaal het binnen bij de kassa's. als ik terug kom staat hij er nog "nou dan zal ik je dnek ik wel morgen zien op school" zeg ik tegen hem " ik hoop het dan is mijn dag meteen goed" woow die woorden raakte me echt "doei" "dag schoonheid" zei hij en liep toen naar zijn auto. als ik weer in de auto ga zitten moet ik even bij komen dag schoonheid blijft er door mijn hoofd zwerven. nee rachida kan niet ik schud mezelf uit die gedachtes en start de auto.

[mocro_lady_18]

Langzaam open ik mijn ogen, en kijk door een kiertje van de gordijnen naar buiten. De bladeren die van de bomen zijn afgevallen worden door de wind ophoog geblazen en zweven rond. Ik hoor het regen tegen het raam tikken. Snel trek in de deken over me heen en draai me nog een keer om. Ik moet er eigelijk uit maar heb helemaal geen zin. Opeens zie ik dat brahim zijn hoofd ook onder de dekens heeft gestoken, er komt een schorre “he” uit zijn mond. Ik kijk m aan met een glimlach “hey”. we kijken elkaar in de ogen, ik moet lachen “ook geen zin om eruit te gaan?” vraag ik m zachtjes. “nee echt niet zo koud!” zegt ie als zijn hele lichaam trilt. Hij komt dichter bij me liggen, hij kijkt me aan in mijn ogen. Langzaam voel ik zijn lippen op de mijne, en liet het gaan. Ik genoot met volle teugen, tot hij zijn lippen van de mijne haalde. “Ik….ehmmm…ik moet denk ik gaan” kwam er sullig uit “ja, ikke ook” zei brahim. En sloeg de deken van ons af. Met moeite stond ik op, en trok snel mijn badjas aan. Snel liep ik naar de badkamer en nam een warme douch. Na de douch, kleedde ik me om en begon aan het ontbijt.
na het ontbijt ruim ik snel af om naar school te gaan “moet ik je weg brengen moet toch die kant op” vraagt brahim me, “is goed ff mijn tas pakken” nou dat is mooi meegenomen hoef ik niet in deze kou met de tram. maar meteen gingen mijn gedachtes naar mo, stel hij ziet ons wat zal hij denken?? ik kijk er naar uit m hem te zien en krijg een glimlach op mijn gezicht.
naar mate we dichter bij school komen hoe zenuwachtiger ik word, zo stom maar ik wil niet dat mo mijn ziet met brahim.brahim stopt de auto achter mijn school “ehmm ik kom vanavond iets later thuis, moet ff wat regelen voor werk“ “is goed doei” snel druk hij een kusje op mijn mond en rijd dan weg. ik sta nog versteld achter als ik mo naar me toe zie lopen shit shit shit ook dat nog! “dag schoonheid” zegt hij als hij naast me komt staat, bij mij komt er niet meer dan een “hey” eruit. “je broer?” vraagt hij nieuwsgierig “gaat je niks aan”, en loop dan door ik wil zo min mogelijk met hem te maken hebben. “owke, verder alles goed?” zegt ie als hij naast me komt lopen “iep, met jou?” “altijd, he!” zegt hij als hij me bij mijn arm vast pakt en me stil laat staan. “waarom doe je zo?” “hoe?” vraag ik sarcastisch “zo, ongeintereseerd, sarcastisch, als je me niet om je heen wilt hebben moet je het zeggen” je moest eens weten dacht ik “ik kan niet met je omgaan, op de manier die jij wilt” zei ik met moeite “owke, kan ik me leven” zegt ie als hij met zijn hoofd knikt “ga je mee?” zegt ie als hij me aan mijn arm mee trekt.
Mo mo mo mo mo! Dat is het enige wat er vandaag door mijn hoofd zwerft. Ik open de deur en loop naar binnen. Mo had me weer voor gesteld om me weg te brengen, hoe graag ik het wou heb ik het toch maar niet gedaan. Ik loop naar de koelkast om te kijken of er iets is te eten. Het is zo stil hier.dat ben ik niet gewent normaal is het helemaal voor en hoor ik overal geschreeuw vandaan komen gelach, er was altijd wat te doen. Als mijn moeder er niet was was mijn vader er was die er niet waren mijn zusjes er of mijn broertje. Dat mis ik het meest de drukte hoewel ik er soms helemaal gek van werd. Ik pak de telefoon om laila te bellen. Na 6 keer overgaan neemt ze eindelijk op “met laila” antwoord ze als ze haar telefoon opneemt “he met mij, alles goed?” “ja met jou?” “hamdoulillah, he heb je zin om langs te komen ben alleen thuis en brahim is pas laat vrij?” “oow sorry, maar ik kan nu echt niet, volgende keer” zegt ze met een zielig stemmetje “maakt niet uit, dan spreek ik je nog wel, thalla” “doei” en legde toen neer. Ik besloot assia te bellen. Die nam gelukkig wel snel op “heey met rachida” “hee schatje, alles goed?” zegt ze enthousiast “goed, met jou?” “ja toch altijd” “maar he kom je langs, iets eten beetje kletsen?” “ja leuk!!!” ik gaf de wegwijzingen door en nam afscheid. Na dat ik had neer gelegd begon ik aan het eten. Ik zette muziek op en vergat even alles. Ik was zo bezig met koken toen assia aanbelde.”kom maar naar boven” riep ik door de intercom.
“kijk is” roept ze als ze een tas omhoog houd “snoep meegenomen voor jou” ze wist dat ik gek was op snoep “thanks!!” en groet haar met 4 kusjes “kom verder” en doe een stap opzij zodat ze er langs kan. “home alone?” vraagt ze als ze rond kijkt in de gang “soort van”antwoorde ik haar toen ik naar de keuken liep. Toen ik de woonkamer binnen kwam lopen zag ik haar bij het dressior staan en had een foto van brahim in haar handen. “broer?” vroeg ze nieuwsgierig “nope” “neef?” “nope” “beschikbaar?” vroeg ze hoopvol “nope” “nou vertel dan!” vroeg ze. Ik hield mijn hand omhoog ze keek er naar en keek weer terug naar mijn ogen “nou?” en bewoog met mijn ringvinger. Ze sloeg haar handen tegen haar mond “nee!” hoorde ik er tussen door komen “aha” “neee!” “jawel” “hoelang!?” vroeg ze toen ze mijn ring aan het bewonderen was. “pas, ga zitten en dan vertel ik je alles ff het eten pakken.
Ik had haar alles verteld, van het begint tot het eind. Het voelde goed om het iemand te vertellen ik moest het kwijt. Ik hield het natuurlijk niet droog en assia ook niet. We hebben daarna nog lekker gegeten en heel lang geklets.

[mocro_lady_18]

ik denk dat ik maar naar huis ga, voor mijn moeder zich zorgen maakt ik heb haar niks verteld” ik keek naar de klok en zag dat het al 11 uur was. “ja, beter” ik liep met haar mee naar de gang. “bel of stuur een smsje als je bent aan gekomen” zei ik bezorgd. “is goed. Volgende keer wil ik brahim ontmoeten” “ is goed, beslamma” zwaaide ik haar uit. Ik liep terug naar binnen en sluite de deur. Het is al laat en brahim is er nog niet, moet hij tot zo laat overwerken. Ik liep naar de woonkamer en ruimde de boel op, na dat ik had opgeruimt liep ik naar de slaapkamer, om mezelf in een pyjama te hijsen. Als ik me heb omgekleed kijk ik bezorgt naar de klok “half 12” zeg ik zachtjes. Waar kan hij uithangen als er maar niks ergs is.”nee joh” hij zei nog dat hij laat zou komen.
Ik lig te woelen in bed, ik kan maar niet in slaap vallen en lig al een tijd in bed. Ik dacht aan mo. Mister perfect gewoon. Zijn uiterlijk gedrag. Precies wat je in een jongen zoekt. Alleen komt hij net te laat. Ik probeer als ‘vrienden’ met hem om te gaan hoe moeilijk het ook is. Elke keer als ik in zijn ogen kijk maakt mijn hart een sprongetje, en als hij me aanraakt dan ben ik al helemaal niet meer te houden, zou ik verliefd zijn op mo??? Nee toch? Ik weet het allemaal niet meer. Ik kijk op het klokje dat op het nachtkastje stond 01.30. Het was doosstil in huis tot ik opeens iets hoorde, zou brahim dat zijn? Ik hoorde iets breken. “shit” hoorde ik in de gang. Het was niet de stem van brahim, of jawad die ook de sleutel van het huis had. Ik hoor gerommel in de gang. Zou het een inbreker zijn? Ik hoor dat hij naar de woonkamer loopt. Ik raak een beetje in paniek. Ik ga naast het bed zitten en pak mijn telefoon. Ik probeer brahim te bellen maar die neemt niet op, en probeer het daarna nog een keer. Ik voelde de tranen over mijn wangen glijen. “klootzak” waarom neemt hij niet op. Ik wist niet wat ik moest doen. Het eerste wat in me opkwam was jawad, zonder na te denken draaide ik het nummer van jawad ik hoorde een slaperige “hallo” aan de andere kant “jawad?” zei ik zachtjes “ja……” voor hij verder kon praten onderbrak ik hem “jawad kom snel please er is een inbreker en brahim is het er niet” zei ik huilend. “blijf waar je bent niks doen ben er in 5 minuten!” zei hij vluchtig en legde toen de telefoon neer. Ik bleef rustig op jawad wachten achter het bed en liet mijn tranen de vrije loop. Na een tijdje hoorde ik opeens zijn voetstappen dichterbij komen, ik schrok op, ik bleef naar de deur kijken, ik zie het handvat langzaam naar beneden gaan. Ik beet op mijn lip om niet te schreeuwen. Aan de bouw van het lichaam zag ik dat het een man was hij was in het zwart gekleed. Ik probeerde weg te duiken in de hoop dat hij me niet zag te laat. “he!” schreeuwde hij opeens. Ik schrok en stond op, ik keek naar mijn telefoon en gooide die naar zijn hoofd, ik raakt m, en goed ook. “TRUT!” schreeuwde hij uit. Snel pakte ik de lamp die op het nachtkastje stond en gooide die ook naar zijn hoofd maar lande op zijn schouder. Ik sprong op het bed in de hoop dat ik de deur zou halen. Toen ik op het bed stond sprong hij naar me toe, en zag dat hij iets glimmends in zijn handen had. Ik schrok, verstijfde helemaal en voelde de tranen over mijn wangen glijden. Net toen hij naar me uit wou halen kwam jawad binnen rennen, die hem van het bed afduwde waardoor het mes door de kamer vloog. Jawad begon op m los te slaan. Tot ik naar m toe liep “stop jawad stop! Straks vermoord je m nog!” zei ik huilen. De man lag kreunen van de pijn op de grond “is alles goed met jou?” vroeg hij toen hij mijn gezicht in zijn handen nam “ikw as zo bang, brahim was er niet en wist niet wat er zou gebeuren, hij had me bijna gestoken” ik ratelde maar door. “stttt saffie alles is goed” en nam me in zijn armen “kom” en liepen naar de woonkamer.
Ik keek voor me uit ik had een barstende koppijn, jawad was bezig met de politie die bijna klaar was. Ze wouden me ondervragen, maar hebben dat laten zitten omdat ik niet voor reden vatbaar ben en moet volgende keer naar het bureau komen om een verklaring af te leggen. Ik hoor jawad de buiten deur dicht doen. En zie m dan in de woonkamer verschijnen. Hij heeft zijn jas aan “nee niet weg gaan, please laat me niet alleen” smeekte ik hem bijna. Hij keek me aan en kwam bij me zitten. “ik ga nergens heen” en sloeg zijn arm om me heen, en al snikkend zat ik in zijn armen. Toen ik weer een beetje was bij gekomen vroeg jawad me “waarom heb je mij gebeld en niet brahim?” “ik had m wel gebeld maar hij nam niet op en jij was de eerste die in me opkwam” ik zag dat Jawad een beetje raar keek. “weet jij waar hij is?” vroeg ik m “nee” ik zag m denken, maar mijn hoofd deed zo een pijn dat k daar verder niet bij nadacht.
Als ik bijna in slaap ben gevallen in de armen van jawad horen we opeens “wat een gezellige boel!”. het was brahim die ons heel vreemd aan keek. Ik schrok wakker en bleef m strak aan kijken.

brahim


Ik had net rachida afgezet bij haar school, ik haat het om tegen haar te liegen. Als ik dat lieve gezichtje weer voor me zie dan krijg ik het niet over mijn hart om tegen haar te liegen, maar het moest voor onze toekomst samen. Ik heb vanavond om 10 met samira afgesproken na haar werk. Ik moet het gewoon recht zetten na die brief die ze me thuis heeft gestuurd. Dat kan gewoon niet en hoe ze aan mijn nieuwe nummer is gekomen is ook een raadsel. Rachida mag er niks van weten, want het ging net zo goed en dan krijgen we weer ruzie en dat kan ik er nu echt niet bij hebben.
Ik parkeer de auto voor het gebouw waar ik werk en loop snel naar binnen om van die ijzige kou te ontsnappen. De hele tijd bleef in naar de klok kijken, maar moest eerst dit project afmaken met mijn collega’s voor ik weg kan. Eindelijk om 9 uur konden we weg, de tijd ging best snel doordat we bezig waren. De hele tijd dacht ik aan rachida en samira hoe ik samira duidelijk moet maken dat we niet meer samen kunnen zijn en dat ook nooit zullen zijn, en dat ik straks weer tegen dat lieve gezichtje van rachida moet liegen en haar moet beweren dat ik tot zo laat aan het werk was, zij is mijn vrouwtje je hoort niet te liegen tegen je vrouw en al helemaal niet als je met een meisje hebt afgesproken. Ik schud snel die gedachtes uit mijn hoofd voor ik mezelf een schuldgevoel ga aan praten en niet naar samira ga om dit allemaal recht te zetten.
Ik stap mijn auto in richting rotterdam, hoe vaak heb ik deze weg wel niet gereden en dat altijd voor samira. Ik reed hier zeker 4 keer per week om naar haar toe te gaan om haar te zien ook al was het voor een seconde als ik haar zag was mijn dag helemaal goed.
Ik sta op de afgesproken plek, te wachten op samira ik ben wat vroeg en zal dus wel een tijdje duren voor ze komt. Ik zet de radio aan en luister was muziek tot ik op een gegeven moment iets aan zie lopen ik herken het uit duizenden. Haar bos krullen haar loopje haar figuur. Ik stap uit en sta voor mijn auto. Ik blijf haar nog steeds aan kijken tot ze steeds dichter bij me is en ze voor me staat “he” zei ze zachtjes terwijl ze naar de grond kijkt “hey, alles goed?” vroeg ik haar toen ik haar hoofd omhoog tilde. Ze knikte “stap in het is koud” zei ik tegen haar.
We zitten nu al 10 minuten met elkaar aan een tafel en er is geen woord gesproken. “hoe gaat het verder?” vroeg ik haar “goed gezien de omstandigheden” en even was het stil “en met jou…..en je vrouw?” die woorden raakte, heel diep. “hamdoulillah,” “dus je hebt mijn brief gelezen?” vroeg ze me toen ze een slokje van haar ice tea nam. Ik knikte “nou?” “luister samira” en pakte har hand vast “ik heb je precies verteld hoe het zit, ik kan niet bij haar weg gaan.” weer was het stil “hou je van haar ?” vroeg ze me opeens ik schrok, omdat ik niet het antwoord wist op deze vraag “ik weet niet, maar dat zal wel komen denk ik” “hou je van mij?” vroeg ze toen ze me recht aan keek in de ogen “dat weet je” “ja of nee hou je van me”. ik keek haar strak aan “ja”. ze trok haar hand los “want is dat het probleem” vroeg ze boos “het probleem ligt niet bij of ik wel of niet van je hou, het probleem is dat ik al met haar ben getrouwd, tegen mijn zin in. Als het aan mij lag dan was het nooit gebeurd alleen lag het jammer genoeg niet aan mij. Mijn vader heeft die keuze voor me gemaakt en als ik niet toestemmen zou ik mijn vader nooit meer zien of spreken.” ik zag een traan lang haar wangen gaan, zachtjes veeg ik m met mijn duim weg.
We waren in een diep gesprek toen mijn telefoon opeen afging. Ik zie rachida op het beeld scherm staan en besloot toch maar niet op te nemen want nooit dat ze me zou geloven dat ik op mijn werk ben met al dat muziek op de achter grond. En negeerde het, nog geen 10 seconde later belt ze weer gelukkig staat ie op tril en kon ik m terug stoppen in mijn zak zonder dat er iemand last van heeft. Ik voelde me schuldig maar het moest gewoon.
Ik zette de motor af en draaide me om naar samira. We keken elkaar aan “vind je vrouw het wel goed dat je zo laat nog weg bent” ik draaide me weer terug waarom moest ze dat nou zeggen “dat regel ik wel” zei ik toen ik naar buiten keek “dan ga ik maar”ik keek haar aan “is goed” we bleven elkaar aan kijken, we kwamen steeds dichter bij elkaar toen we nog geen centimeter van elkaar afzatten ging haar telefoon af. We schrokken allebei “beslamma” riep ze en liep meteen weg. Ik leunde met mijn hoofd tegen de stoel en haalde mijn handen door mijn haar. Gelukkig ging haar telefoon af en was het niet geeindigd op iets waar ik heeel veel spijt van zou hebben, nog meer dan dat ik nu al heb. Ik startte de motor en reed op de snel weg richting den haag.

[mocro_lady_18]

quote]Origineel gepost door tha_lady
[b]“ik denk dat ik maar naar huis ga, voor mijn moeder zich zorgen maakt ik heb haar niks verteld” ik keek naar de klok en zag dat het al 11 uur was. “ja, beter” ik liep met haar mee naar de gang. “bel of stuur een smsje als je bent aan gekomen” zei ik bezorgd. “is goed. Volgende keer wil ik brahim ontmoeten” “ is goed, beslamma” zwaaide ik haar uit. Ik liep terug naar binnen en sluite de deur. Het is al laat en brahim is er nog niet, moet hij tot zo laat overwerken. Ik liep naar de woonkamer en ruimde de boel op, na dat ik had opgeruimt liep ik naar de slaapkamer, om mezelf in een pyjama te hijsen. Als ik me heb omgekleed kijk ik bezorgt naar de klok “half 12” zeg ik zachtjes. Waar kan hij uithangen als er maar niks ergs is.”nee joh” hij zei nog dat hij laat zou komen.
Ik lig te woelen in bed, ik kan maar niet in slaap vallen en lig al een tijd in bed. Ik dacht aan mo. Mister perfect gewoon. Zijn uiterlijk gedrag. Precies wat je in een jongen zoekt. Alleen komt hij net te laat. Ik probeer als ‘vrienden’ met hem om te gaan hoe moeilijk het ook is. Elke keer als ik in zijn ogen kijk maakt mijn hart een sprongetje, en als hij me aanraakt dan ben ik al helemaal niet meer te houden, zou ik verliefd zijn op mo??? Nee toch? Ik weet het allemaal niet meer. Ik kijk op het klokje dat op het nachtkastje stond 01.30. Het was doosstil in huis tot ik opeens iets hoorde, zou brahim dat zijn? Ik hoorde iets breken. “shit” hoorde ik in de gang. Het was niet de stem van brahim, of jawad die ook de sleutel van het huis had. Ik hoor gerommel in de gang. Zou het een inbreker zijn? Ik hoor dat hij naar de woonkamer loopt. Ik raak een beetje in paniek. Ik ga naast het bed zitten en pak mijn telefoon. Ik probeer brahim te bellen maar die neemt niet op, en probeer het daarna nog een keer. Ik voelde de tranen over mijn wangen glijen. “klootzak” waarom neemt hij niet op. Ik wist niet wat ik moest doen. Het eerste wat in me opkwam was jawad, zonder na te denken draaide ik het nummer van jawad ik hoorde een slaperige “hallo” aan de andere kant “jawad?” zei ik zachtjes “ja……” voor hij verder kon praten onderbrak ik hem “jawad kom snel please er is een inbreker en brahim is het er niet” zei ik huilend. “blijf waar je bent niks doen ben er in 5 minuten!” zei hij vluchtig en legde toen de telefoon neer. Ik bleef rustig op jawad wachten achter het bed en liet mijn tranen de vrije loop. Na een tijdje hoorde ik opeens zijn voetstappen dichterbij komen, ik schrok op, ik bleef naar de deur kijken, ik zie het handvat langzaam naar beneden gaan. Ik beet op mijn lip om niet te schreeuwen. Aan de bouw van het lichaam zag ik dat het een man was hij was in het zwart gekleed. Ik probeerde weg te duiken in de hoop dat hij me niet zag te laat. “he!” schreeuwde hij opeens. Ik schrok en stond op, ik keek naar mijn telefoon en gooide die naar zijn hoofd, ik raakt m, en goed ook. “TRUT!” schreeuwde hij uit. Snel pakte ik de lamp die op het nachtkastje stond en gooide die ook naar zijn hoofd maar lande op zijn schouder. Ik sprong op het bed in de hoop dat ik de deur zou halen. Toen ik op het bed stond sprong hij naar me toe, en zag dat hij iets glimmends in zijn handen had. Ik schrok, verstijfde helemaal en voelde de tranen over mijn wangen glijden. Net toen hij naar me uit wou halen kwam jawad binnen rennen, die hem van het bed afduwde waardoor het mes door de kamer vloog. Jawad begon op m los te slaan. Tot ik naar m toe liep “stop jawad stop! Straks vermoord je m nog!” zei ik huilen. De man lag kreunen van de pijn op de grond “is alles goed met jou?” vroeg hij toen hij mijn gezicht in zijn handen nam “ikw as zo bang, brahim was er niet en wist niet wat er zou gebeuren, hij had me bijna gestoken” ik ratelde maar door. “stttt saffie alles is goed” en nam me in zijn armen “kom” en liepen naar de woonkamer.
Ik keek voor me uit ik had een barstende koppijn, jawad was bezig met de politie die bijna klaar was. Ze wouden me ondervragen, maar hebben dat laten zitten omdat ik niet voor reden vatbaar ben en moet volgende keer naar het bureau komen om een verklaring af te leggen. Ik hoor jawad de buiten deur dicht doen. En zie m dan in de woonkamer verschijnen. Hij heeft zijn jas aan “nee niet weg gaan, please laat me niet alleen” smeekte ik hem bijna. Hij keek me aan en kwam bij me zitten. “ik ga nergens heen” en sloeg zijn arm om me heen, en al snikkend zat ik in zijn armen. Toen ik weer een beetje was bij gekomen vroeg jawad me “waarom heb je mij gebeld en niet brahim?” “ik had m wel gebeld maar hij nam niet op en jij was de eerste die in me opkwam” ik zag dat Jawad een beetje raar keek. “weet jij waar hij is?” vroeg ik m “nee” ik zag m denken, maar mijn hoofd deed zo een pijn dat k daar verder niet bij nadacht.
Als ik bijna in slaap ben gevallen in de armen van jawad horen we opeens “wat een gezellige boel!”. het was brahim die ons heel vreemd aan keek. Ik schrok wakker en bleef m strak aan kijken.

brahim


Ik had net rachida afgezet bij haar school, ik haat het om tegen haar te liegen. Als ik dat lieve gezichtje weer voor me zie dan krijg ik het niet over mijn hart om tegen haar te liegen, maar het moest voor onze toekomst samen. Ik heb vanavond om 10 met samira afgesproken na haar werk. Ik moet het gewoon recht zetten na die brief die ze me thuis heeft gestuurd. Dat kan gewoon niet en hoe ze aan mijn nieuwe nummer is gekomen is ook een raadsel. Rachida mag er niks van weten, want het ging net zo goed en dan krijgen we weer ruzie en dat kan ik er nu echt niet bij hebben.
Ik parkeer de auto voor het gebouw waar ik werk en loop snel naar binnen om van die ijzige kou te ontsnappen. De hele tijd bleef in naar de klok kijken, maar moest eerst dit project afmaken met mijn collega’s voor ik weg kan. Eindelijk om 9 uur konden we weg, de tijd ging best snel doordat we bezig waren. De hele tijd dacht ik aan rachida en samira hoe ik samira duidelijk moet maken dat we niet meer samen kunnen zijn en dat ook nooit zullen zijn, en dat ik straks weer tegen dat lieve gezichtje van rachida moet liegen en haar moet beweren dat ik tot zo laat aan het werk was, zij is mijn vrouwtje je hoort niet te liegen tegen je vrouw en al helemaal niet als je met een meisje hebt afgesproken. Ik schud snel die gedachtes uit mijn hoofd voor ik mezelf een schuldgevoel ga aan praten en niet naar samira ga om dit allemaal recht te zetten.
Ik stap mijn auto in richting rotterdam, hoe vaak heb ik deze weg wel niet gereden en dat altijd voor samira. Ik reed hier zeker 4 keer per week om naar haar toe te gaan om haar te zien ook al was het voor een seconde als ik haar zag was mijn dag helemaal goed.
Ik sta op de afgesproken plek, te wachten op samira ik ben wat vroeg en zal dus wel een tijdje duren voor ze komt. Ik zet de radio aan en luister was muziek tot ik op een gegeven moment iets aan zie lopen ik herken het uit duizenden. Haar bos krullen haar loopje haar figuur. Ik stap uit en sta voor mijn auto. Ik blijf haar nog steeds aan kijken tot ze steeds dichter bij me is en ze voor me staat “he” zei ze zachtjes terwijl ze naar de grond kijkt “hey, alles goed?” vroeg ik haar toen ik haar hoofd omhoog tilde. Ze knikte “stap in het is koud” zei ik tegen haar.
We zitten nu al 10 minuten met elkaar aan een tafel en er is geen woord gesproken. “hoe gaat het verder?” vroeg ik haar “goed gezien de omstandigheden” en even was het stil “en met jou…..en je vrouw?” die woorden raakte, heel diep. “hamdoulillah,” “dus je hebt mijn brief gelezen?” vroeg ze me toen ze een slokje van haar ice tea nam. Ik knikte “nou?” “luister samira” en pakte har hand vast “ik heb je precies verteld hoe het zit, ik kan niet bij haar weg gaan.” weer was het stil “hou je van haar ?” vroeg ze me opeens ik schrok, omdat ik niet het antwoord wist op deze vraag “ik weet niet, maar dat zal wel komen denk ik” “hou je van mij?” vroeg ze toen ze me recht aan keek in de ogen “dat weet je” “ja of nee hou je van me”. ik keek haar strak aan “ja”. ze trok haar hand los “want is dat het probleem” vroeg ze boos “het probleem ligt niet bij of ik wel of niet van je hou, het probleem is dat ik al met haar ben getrouwd, tegen mijn zin in. Als het aan mij lag dan was het nooit gebeurd alleen lag het jammer genoeg niet aan mij. Mijn vader heeft die keuze voor me gemaakt en als ik niet toestemmen zou ik mijn vader nooit meer zien of spreken.” ik zag een traan lang haar wangen gaan, zachtjes veeg ik m met mijn duim weg.
We waren in een diep gesprek toen mijn telefoon opeen afging. Ik zie rachida op het beeld scherm staan en besloot toch maar niet op te nemen want nooit dat ze me zou geloven dat ik op mijn werk ben met al dat muziek op de achter grond. En negeerde het, nog geen 10 seconde later belt ze weer gelukkig staat ie op tril en kon ik m terug stoppen in mijn zak zonder dat er iemand last van heeft. Ik voelde me schuldig maar het moest gewoon.
Ik zette de motor af en draaide me om naar samira. We keken elkaar aan “vind je vrouw het wel goed dat je zo laat nog weg bent” ik draaide me weer terug waarom moest ze dat nou zeggen “dat regel ik wel” zei ik toen ik naar buiten keek “dan ga ik maar”ik keek haar aan “is goed” we bleven elkaar aan kijken, we kwamen steeds dichter bij elkaar toen we nog geen centimeter van elkaar afzatten ging haar telefoon af. We schrokken allebei “beslamma” riep ze en liep meteen weg. Ik leunde met mijn hoofd tegen de stoel en haalde mijn handen door mijn haar. Gelukkig ging haar telefoon af en was het niet geeindigd op iets waar ik heeel veel spijt van zou hebben, nog meer dan dat ik nu al heb. Ik startte de motor en reed op de snel weg richting den haag.

[mocro_lady_18]

brahim

Ik probeer zo zacht mogelijk binnen te komen om rachida niet wakker te maken. Ik neem aan dat ze al slaapt aangezien het al half 3 is. Ik heb nog een tijdje rond gereden toen ik terug kwam uit rotterdam. Ik ben zo de kluts kwijt ik weet niet wat ik moet doen, ik weet het wel maar het is zo moeilijk, want die gevoelens die ik voor samira had waren nu terug gekomen na ik haar had gesproken. Terwijl dat helemaal niet de bedoeling was, ik zou met haar praten om dat hoofdstuk van mijn leven af te sluiten en door gaan naar het volgende hoofdstuk. Maar vanavond had ik dat hoofdstuk bijna opnieuw beleefd toen we bijna gezoend hadden. Ik ben er denk ik nog niet aan toe. Ik word wreed uit mijn gedachten verstoord als ik de woonkamer binnen loop en ze daar zie zitte. Jawad en rachida, jawad mijn beste vriend en mijn vrouw die in elkaarsarmen zitten en in slaap zijn gevallen. Ik voel een steek van jalouzie. Ik geloof mijn ogen niet! “gezellige boel hier” roep ik hard zo dat ze wakker worden. Ik zie jawad geschrikt op kijken en me recht in de ogen keek, maar als rachida me aan kijkt schrik ik, ik blijf verstijft kijken. Haar ogen zijn helemaal rood en opgezwollen en ziet helemaal bleek. Ze maken zich los van elkaar en gaan recht zitten. Ik kijk terg naar jawad die een beetje ongemakkelijk. Ik word boos hoe durft hij ze3ma mijn beste vriend ik beschouw hem als mijn eigen broer!!! “ik kom een keertje laat thuis en zie meteen mijn beste vriend in de armen van mijn vrouw!” schreeuwde ik. Jawad stond op en wou langs me weg lopen. Maar hou hem tegen en duw hem terug. Ik keek m aan, ik was woedend, ik kon niet meer helder nadenken. Wij zaten zelfs bijna nooit zo alleen per uitzondering en nu zie ik hen zo zitten. Mijn bloed kookt. “ze3ma beste vrienden yek, brada’s 4-life? Toch, hoe kun je me dit dan flikken!” schreeuwde ik. Hij keek me strak aan en zei niks. “ wallahik vertrouwde je man, hoe kun je me dit aan doen” hij heeft zijn ogen geen seconde van me afgezonderd. En toen keek ik naar rachida, hoe durft ze “in mijn eigen huis??” jawad stond meteen op en kwam voor me staan “luister, je weet niet wat er gebeurd is. Kom niet hier binnen rennen en mij beschuldigen van iets” hij begon steeds harder te praten “vraag je vrouw eerst waarom ze rooie ogen heeft en ga dan verder vragen of roepen wat je wilt.!” schreeuwde hij. Ik keek om me heen ik keek rachida aan die aan het huilen was en toen naar jawad die me vol afschuw aan keek. “waarom nam je je telefoon niet op?” vroeg rachida huilend “hij lag op mijn kantoor en ik was bezig met een project en hoorde het niet. “weet je dat zeker?” vroeg jawad zacht zo zacht dat ik het net kon horen en rachida niet. Ik keek m aan. Had m niks verteld over wat ik zou doen hij zou het afkeuren, net als de vorige keer. Hij schudde met zijn hoofd en liep langs me.
Hij draaide zich opeens om “en ow ja, wat ik net heb gedaan, was echt voor jou, mijn brada. Thalla rachida let goed op je zelf” en liep richting de deur en hoorde de buiten deur dicht gaan.
Ik blijf naar de deur kijken en denk aan zijn woorden mijn brada, ik heb het geloof ik goed verknalt. Tfoee wat haat ik dit van mezelf eerst doen dan denken. Mijn beste vriend mijn bro is gewoon boos op me dat is 1 keer voor gekomen en dat was toen we klein waren om knikkers!. Ik draaide me naar rachida toe. Als blikken konden doden dan was ik wel 4 keer vermoord. Ze stond op en liep langs me zonder ook maar een woord te zeggen. Ik heb geloof ik heel wat goed te maken.
Ik hoor rachida de douch uit komen en loop dan naar de slaapkamer om verhaal te halen.
Als ik de deur open doe schrikt rachida en laat de handdoek die ze omzich heen had gewikkeld half langs haar lichaam vallen waardoor ik een naakte deel van haar lichaam zag. Snel pakt ze de handdoek wikkeld het om zich heen en trekt een badjas aan. Ik ga op het bed zitten met mijn rug naar haar toe zodat ze zich rustig kan omkleden. Ik leun met mijn armen op mijn knieën en denk aan jawad. Tfoee soms kan ik echt dom zijn, hoe heb ik jawad boos kunnen maken. Jawad die nooit boos werd, reed je zijn auto in de prak? Gelukkig ben ik verzekerd zegt ie dan. Ik bel hem morgen wel eerst ff dat met rachida recht zetten. “rachida?” vraag ik zachtjes “hmm” hoor ik achter me. Langzaam draai ik me om, om haar niet te laten schrikken. “wil je me uit leggen wat er is gebeurd?” “kan dat morgen?” zegt ze als ze in bed stapt. Onder tussen had ik mijn broek en shirt al uit gedaan. Ik stapte ook in bed “eigenlijk wil ik het nu wel weten, want ik kan niet slapen als je boos op me bent” als ik het lichtje naast mijn bed aan wil doen zie ik dat ie weg is. “wat is er met het lampje gebeurt?” vraag ik aan rachida”. door de tranen heen moet ze eigelijk wel lachen.
Ze vertelde me het hele verhaal, en bij elke zin die ze uitsprak voelde ik me meer schuldiger, omdat ik 1 tegen haar had gelogen, en mijn telefoon niet had opgenomen 2 dat ik bij samira was, 3 dat ik ruzie heb met jawad en 4 omdat ik haar alleen had gelaten. Maar toen ze het vertelde keek ze me niet een keer aan. Tfoee had ik die tering telefoon nou maar opgenomen, dan was dit allemaal niet gebeurd! Ik werd boos om me zelf. “zo nu je het weet, ga ik proberen te slapen” en draaide zich met haar rug naar me toe. Ik probeerde ook te slapen, maar het kon gewoon niet. Het schuld gevoel zat me gewoon in de weg. Ik pakte mijn telefoon en stuurde jawad een berichtje: sorry, ik wist niet wat me bezielde. Shokran bro je staat bij me in het krijt brahim.
Ik staarde naar het plafond, morgen ga ik niet werken, k denk dat rachida ook niet gaat en ga het goed maken, met rachida en jawad. ik kan hier niet mee leven. En probeerde in ieder geval een paar uurtjes slaap mee te pikken

[mocro_lady_18]

Ik probeer nu al 2 uur in slaap te vallen, maar ben nog klaar wakker. Ik staar de hele tijd naar het plafond. Ik lig met mijn armen onder mijn hoofd en kijk af en toe naar rachida die ment haar rug naar me toe ligt. En elke keer als ik haar aankijk komt het schuld gevoel weer naar boven. Hoe moet ik dit oplossen? Wat moet ik doen? Ik moet het goed maken maar hoe doe ik dat? En jawad? Tfoee kijk hoe ik mezelf in de nesten heb gewerkt. Ik sta op en loop naar de keuken. Ik loop hier in mijn boxers terwijl het in de keuken misschien 4 graden is, maar ik voel er helemaal niks van. Ik pak wat drinken uit de koelkast en drink het op. Ik loop naar het raam en kijk dan naar buiten. Het regen, ik zie de bomen heen en weer waaien. Je ziet dat het winter word. Ik haal mijn handen door mijn haren en denk aan wat er is gebeurd. Pfff ik wist niet dat een huwelijk zo veel met zich mee bracht. Ik loop naar de woonkamer en ga op de ban k zitten. Ik voel me zo duf zo nutteloos en weet niet wat ik moet doen. Ik pak de afstandbediening en zap ene beetje op t.v. en zoals gewoonlijk is er op dit tijdstip niks te zien. Ik doe de tv uit en leun met mijn hoofd op mijn handen. Ik probeer aan niks te denken en mijn hoofd leeg te maken, zonder geluk. Opeens hoor ik iets uit de slaapkamer komen, snel loop ik ernaar toe. Als ik de kamer inloop zie ik rachida helemaal in een gekropen liggen. De deken heeft ze van zich afgeslagen en huilt zachtjes haar gezicht is helemaal bedekt met zweed. Ik loop zachtjes naar haar toe. Ik keek haar aan ik wist niet of ze sliep of wakker was. Ik ging naast haar zitten en voelde aan haar voor hoofd, die was gloeiend heet. “rachida” en veegde haar haar uit haar gezicht. Ze bleef zich onrustig bewegen. Snel liep ik naar de bad kamer om een handdoek te pakken. “rachida?” en veegde het zweed van haar gezicht. Ze kwam langzaam bij. Ik voelde haar hoofd en die voelde nog warm aan. Ik trok de deken over haar heen “gaat het?” ik zag dat ze met moeite haar ogen kon open houden “ik… ik heb hoofdpijn” zei ze met moeite. Ze sloot haar ogen en ademde diep en heel snel, ik begon me zorgen te maken. “ben zo terug” en liep naar de woonkamer, ik zocht het nummer van de nacht dokter en belde die meteen op.
ik bleef naast haar zitten, de dokter zou elk moment aan kunnen komen. Dit was allemaal mijn schuld, als ik niet weg was dan was die inbreker er niet en dan was dit allemaal niet gebeurt tfoee. Ik was boos op mezelf. Ik streelde haar gezicht, en voelde of ze kalmer werd. Zou ze me het kunnen vergeven? Maar dan word ik uit mijn gedachten gehaald als de deurbel gaat.
Ik sta ernaast als hij haar onderzoekt, rachida wist geloof ik niet eens wat er allemaal aan de hand was. Hij stond op en draaide zich naar me om, “en?” vroeg ik m ongeduldig “ze heeft 40 graden koorts, en dat kan hele gevaarlijk zijn en daarom moet ze nu naar het ziekenhuis” ik schrok “het ziekenhuis!?” “ja, heeft u eigen vervoer of moeten we ene ambulance bellen?” ik zat naast haar en hield haar hand vast “ik heb een eigen auto” en keek haar aan ik haalde mijn hand over haar voor hoofd. “ik zal u een verwijsbriefje geven maar u moet wel meteen weg” ik bedankte de dokter en die liet zich zelf uit. Ik wou haar zo snel mogelijk naar het ziekenhuis brengen. Ik trok haar een dikke trui aan en een badjas. Ik pakte een tas en stopte er wat spullen in, ik merkte het niet maar de tranen liepen over mijn wangen. Langzaam hielp ik haar overeind en droeg haar naar de deur.
Ik zit in de wachtkamer en ben bezig met mijn 3e kopje koffie, ik mag van de doktoren nog niet bij haar. Maar ik moet weten hoe het met haar gaat. Langzaam loop ik naar de deur toe en zie haar daar liggen aan een infuus. Ik kijk of er zusters of doktoren lopen en doe dan langzaam de deur verder open. Ik loop heel stilletjes naar binnen. ik pak een kruk en ga dan naast haar zitten. Ik voel aan haar hand die best koud is, ik probeer haar hand onder de deken te krijgen zonder dat ze wakker word. Langzaam ga ik met mijn duim over haar wang, en kijk haar aan zonder ook maar 1 keer weg te kijken. Ik pak haar hand vast”het spijt me” fluister ik zachtjes “ wAllah het spijt me” en voel de tranen opkomen. Ik voel dan dat ze zachtjes in mijn hand knijpt. "het is niet jouw schuld brahim"hoorde ik haar zeggen. Ik pak haar hand tussen mijn handen “rachida” “hmm” hoor ik dan zachtjes. Mijn hart maakte een sprongetje “ben je wakker?” ze opent haar ogen “ja” zegt ze dan zachtjes. Ik was nog nooit zo blij om die mooie grote ogen van haar te zien als nu. “hoe voel je je?” “heb me ooit beter gevoeld” ik glimlach naar haar. Ze kijkt om zich heen “waar ben ik ?” vraagt ze me als ze me aan kijkt “je bent in het ziekenhuis” ze schok en deed haar ogen wijd open “wat? Waarom?” “je had 40 graden koorts en er was toen een dokter komen kijken en die zei dat het gevaarlijk kon zijn en heb je toen meteen hier naar toe gebracht.” ze knikte en deed haar ogen dicht. Ik gaf haar een kus op haar hand en wou dan verrekken om haar te laten rusten “brahim, waar ga je heen?” “je moet rusten antwoorden ik haar “nee brahim laat niet alleen”. ik liep terug naar haar bed “saffie dan blijf ik bij je” en nam weer plaats naast haar bed. Ik voelde haar hand op mijn, ik pakte haar hand vast en kuste erop.

[mocro_lady_18]

Ik voel iets door mijn haar gaan, ik heb geen energie om op te kijken. Het voelt wel goed kan ik je zeggen. Ik voel iets ruw onder mijn gezicht. Ik probeer nog wat slaap mee te pikken, maar te vergeefs. Ik open mijn ogen en zie rachida recht op zitten, ik besef me nog niet echt waar ik ben, en moet me zelf oriënteren. Het is rachida’s hand dat door mijn haar gaat. Ik kijk haar aan en ze kijkt snel van me weg. Ik probeer overeind te komen maar ik zit zo lekker. Ik lig met mijn hoofd om het bed van rachida. Ik sluit nog even mijn ogen, en laat rachida’s hand door mijn haar gaan. Precies zoals mijn moeder altijd deed als ik niet kon slapen, of als ze me vast hield. Ik pak haar hand vast en kom dan overeind “goedemorgen doornroosje” zegt ze met een glimlach, het deed me goed om haar te zien lachen “goede morgen” antwoord ik haar en geef haar een zacht kusje op haar hand. “ben je al lang wakker?” vraag ik haar als ik mijn haar goed zet “een uurtje” zegt ze terwijl ze naar de klok kijkt die aan de muur hangt. “en hoe voel je je?” en breng dan mijn hand naar haar voorhoofd, en voel dat ie afgekoeld is “beter dan gister, ik kan nu kijken zonder dat het pijn doet”. het was een opluchting dat het weer beter met haar gaat. Ik kijk naar de klok en zie dat het 9 uur is “ik ga even naar mijn werk bellen” en stond toen op. “wil je mijn moeder ook even bellen?” vraagt ze me lief “ja tuurlijk” en sluit dan de deur achter me.
“hallo” hoor ik aan de andere kant, het was het broertje van rachida. “he met brahim” “ow” antwoord hij dan, hij mocht me nog steeds niet en het leek me dan ook niet zo verstandig om het hem te vertellen. Hij zal me meteen uitschelden en de verkeerde conclusies trekken “is je moeder thuis?” “yemma!!!! Hoor ik m dan roepen. “alo?” ik nam een diepe zucht “alo brahim” “ach brahim koelsie labas?” vraagt ze me opgewekt “hamdoulillah en met jou?” vraag ik haar in het marokaans “goed goed mijn zoon” “ehmm” ik wist niet zo goed hoe ik moest beginnen, ik moest het rustig brengen zodat ze niet in paniek raakt “ik ga je wat zeggen maar niet van het ergste uit gaan en in paniek raken” “is er iets gebeurd?” vraagt ze bezorgt “ik ben nu in het ziekenhuis, en rachida is opgenomen, maar alles gaat goed” zei ik snel achter elkaar voor ze er tussen kon komen “ajow! Wat is er gebeurd, wanneer is het gebeurd? Welk ziekenhuis? Waarom ligt ze daar? Kom er meteen aan?” en legt dan meteen de hoorn neer. Het schuld gevoel komt weer naar boven, en draai het nummer opnieuw maar niemand die opneemt, maar ik probeer het gewoon opnieuw. “hallo?” hoor ik haastig “he ik wil door geven dat we in het westeinde ziekenhuis zitten” “owke” en legt dan de hoorn neer. Phoee bij haar broertje heb ik het helemaal verpest.
Ik loop dan terug naar haar kamer, ik loop naar binnen en zie dat er een zuster bij staat, ik loop nar haar toe en stel me voor “brahim, haar echtgenoot” en geef haar een hand. Ze knikt “en hoe gaat het met haar?” “ze gaat heel goed vooruit, we controleren haar vanmiddag weer en misschien mag ze vanavond naar huis maar dat is nog niet zeker. Ik laat het u wel weten.” “dank je wel” antwoorde ik haar terwijl ik naar rachida keek. En zie uit mijn oog hoeken dat ze de kamer verlaten heeft. Ik ga op de stoel zitten waar ik op heb geslapen en ga naast haar zitten. Ze zit er vermoeid bij “kan ik iets voor je doen?” “nee, ga maar naar huis, slapen en douchen?” ik doe mijn arm omhoog en ruik aan mijn oksel “stink ik zo erg dan?” ze moest lachen, die lach opende mijn hart ik zou haar heel de dag kunnen horen lachen. “ nee joh, gewoon opfrissen” ik zag dat het haar moeite koste om te kunnen praten. “weetje ga jij maar slapen, dan ga ik me even omkleden thuis, en dan kom ik terug” ik keek har aan in haar ogen die zich langzaam sluiten. Ik gaf haar een kusje op haar voorhoofd en liep naar de deur. Als ik net naar buiten loop neem ik nog een kijkje en zie haar daar rustig slapen.
Vermoeid loop ik het huis binnen. Ik kijk rond en zie dat er nog wat rotzooi ligt van de afgelopen nacht. Mijn gedachten gaan naar jawad die ik nog niet heb gesproken, ik pak mijn telefoon en toets automatisch zijn nummer in. Hij gaat over maar ben er nog niet van bewust van wat ik aan het doen ben en schrik als ik zijn stem hoor “met jawad” “hey met mij” hij wist meteen wie ik was “hey alles goed?” “ja toch met jou?” “hamdoulillah, he wil je alsjeblieft even komen ik..” mijn stem begon te trillen. “ik ben er zo” ik was opgelucht, ik dacht dat hij me niet meer wou spreken “thanks” en leg dan de hoorn neer. Ik loop naar de douche, zodat ik straks weer fris naar rachida toe kon.
Ik loop de woonkamer binnen en zie jawad al voor de tv zitten. “ hey” “yo” en hij kijkt me even aan. Ik zie aan hem dat hij nog boos is ik kan het ook wel begrijpen ik viel voor niks naar m uit “ iets drinken?” “nee thanks, waar is rachida?” vraagt hij zinder zijn van de tv weg te kijken. Die vraag kwam hard aan ik ga zitten op de bank en haal die adem. “gister avond kreeg ze opeens koorst en het werd gevaarlijk, ik heb haar toen naar het ziekenhuis gebracht en daar is ze nu” hij kijkt me aan “hoe gaat het met haar? Of o wacht mag ik dat wel vragen” “het gaat beter met haar en kan misschien vanavond naar huis” ik keek jawad aan en zag dat hij opgelucht was, die gozer gaf echt om haar maar niet op die manier waarop ik gister avond dacht. “ik ehmm he sorry man van gister ikke” pfff ik was hier zo slecht in normaal belde wel elkaar en dan deden we alsof er niks was gebeurd. “saffie is al goed” ik zag aan hem dat het nog niet helemaal goed was “ik stond op en ging naast m staan “wa llah ik meende het niet wat ik gister allemaal zei ik vertrouw je echt met rachida ik was er gewoon niet helemaal bij gister, en je weet je bent en blijft mijn bro wat er ook gebeurd” het voelde opgelucht het was er uit eindelijk. Hij stond op en bleef me strak aan kijken, opeens schoot hij in de lach. “ewa heb je me gemist?” zegt hij als hij me omhelst “ja toch ik kon niet slapen omdat je niet bij me lag” “ewa niet raar gaan doen he!” zegt hij als hij een stap naar achter doet. “he schiet op dan gaan we naar rachida, als je het niet erg vind dat ik mee ga dan” “nee tuurlijk niet, ik wou je het vragen” ik was blij dat het goed was tussen ons.

[mocro_lady_18]

Ik wou me net omdraaien toen jawad me riep “he”. ik draaide me om naar hem en zag m staan met zijn handen in zijn zakken. “waar was je die nacht?” ik wist dat hij wist waar ik was, maar hij wou het blijkbaar uit mijn mond horen. Ik zweeg. Ik wist niet wat ik moest zeggen “nou?” ik keek naar de grond “daar” zei ik alsof hij meteen wist waar. “heb je haar nog gebeld?” “nee!” riep ik toen ik opkeek en hem in z’n ogen keek. “saffie ik zeg je alleen, beter hou je op met die shit” en keek me serieus aan. Jawad was nooit serieus, dus als het serieus was dan was het ook ernstig. Hij is jonger dan mij maar veel wijzer. Ik zei niks. Ik was het al van plan ik zet er definitief een punt achter samira en mij. Ik ga me nu focussen op rachida ze moet beter worden en ga er voor zorgen dat het helemaal goed komt. Ik ga me snel omkleden om dan snel naar rachida te kunnen gaan.
Ik loop samen met jawad de hal van het ziekenhuis binnen, ik wou naar de lift lopen toen jawad aan mijn arm trok “nee wacht, ff iets mee nemen” en trok me mee naar een kado winkel. Hij keek rond “wat nemen we mee?” vraagt hij me als hij naar wat bloemen loopt. “ik weet het ik neem deze bos en jij een beertje” en zet dan een grote glimlach op. Hij wees de grote bos bloemen aan en liet het verpakken door de verkoper, en ik ging op zoek naar een beertje. Je had ze alle soorten maten en kleuren. Maar mijn oog viel op een beer die in een hoek lag. Hij was bruin heel schattig en had een hartje vast met ‘love you’. ik pakte het beertje vast, hou ik van haar? Ik bleef bij die vraag haken maar werd door jawad uit mijn gedachte gehaald “leuk man! Maar niet zo leuk als mijn bloemen” en laat het trots zien “niet te veel kijken, ye jaloesie!! Straks maak je ze nog lelijk” “hahaha rot op man” ik liep naar de kassa en rekende af. Ik leer anders wel van haar houden.
Met een ingepakt beertje en een grote bos bloemen liepen we richting de kamer waar ze lag. Ik was iets langer weggebleven dan geplaned. Ik hoorde stemmen uit haar kamer komen. Ik gluurde even naar binnen om te kijken wie er bij rachida in de kamer zat. Er zat een meisje naast haar bed, ik kon niet zien wie het was want ze zat met haar rug naar me toe. “ewa potte kijker” fluisterde jawad. Ik gaf m een douw “ssttttt”. ik kon niet verstaan wat ze zeiden dus besloot ik maar om naar binnen te gaan. Ik open de deur en loop dan naar binnen, voor jawad te langzaam want die duwt me opzij en roep “hee zieke!” en loopt naar rachida toe. Hij omhelsde haar, ik voelde weer jaloezie opkomen maar onderdrukte die want ik wist dat hij er niks mee bedoelde. Hij draaide zich om naar het meisje dat naast rachida zat “he jawad” en steekt zijn hand uit “asisia” en gaan dan weer verder met rachida. Ik loop verder de kamer in “hey” zeg ik tegen rachida en geef haar een kusje op haar wang. “brahim” “assia” en beantwoorde mijn uitgestoken hand. Ik ging op de kruk zitten aan de andere kant. “kijk is” zegt jawad als hij de bloemen te voor schijn haald “from me for you!” “ aaaahh thanks!” en neem de grote bos aan. “geef maar” zegt het meisje en neemt de bloemen over. Ik wacht met mijn kadootje ik wil het haar geven als we alleen zijn. Assia komt er weer bij zitten ze heeft de bloemen in een vaas gedaan. “schuif is op” zegt jawad tegen rachida en neemt naast haar plaats op het bed. We moeten allemaal lachen “vet man!” zegt hij als hij de bediening pakt en het bed omlaag en omhoog laat gaan. Rachida en assia komen niet meer bij. We waren in een gesprek tot we gestoord werden door een zuster die de kamer binnen kwam lopen. Ze liep richting het bed “sorry, maar jullie moeten vertrekken. Ze moet rusten” assia en jawad stonden op. “owke we nemen wel afscheid” zegt jawad en de zuster verdwijnt uit de kamer. “dag schatje, ik bel je morgen” zegt assia en geeft haar een kus op haar wang. “dag schatje, ik bel je morgen” zegt jawad haar na en geeft haar een kusje op haar voorhoofd. “hahaha schiet op” en duw hem weg. Ze moest om hem lachen, ik kijk haar aan. Ik hoor de deur dicht gaan. Eindelijk rust. “hoe voel je je?” vraag ik haar als ik weer plaats neem op mijn stoel “goed, geen hoofdpijn meer. Gelukkig” ik pak het pakje te voorschijn. “alsjeblieft” en geef haar het pakje “ahh dank je” voorzichtig haalt ze het kladpapier eraf. En dan haalt ze het beertje te voorschijn. Ze kijkt me aan “echt schattig dankje” ze houd haar hand op mijn wang en geeft een kusje op mijn andere wang. Het ging heel langzaam, heel teder. Het is maar dat ik nooit rood word, anders was dit wel het moment dat ik zo rood als een tomaat zou zijn. Ik wist me geen houding te geven. Ik zat er ongemakkelijk bij. Ze zetten het beertje op haar schoot en wreef er met haar hand over. “ik denk dat ik ga, voor de zuster me af maakt” ze moest lachen. Die lach van haar doet wonderen woow zo een mooie lach heb ik nog nooit gezien. Ik stond op en deed mijn jas aan. “bel me als je me nodig heb ik kom terug met bezoek uur” “is goed” ik pak haar hand vast en wrijf er over. Snel druk in mijn lippen op die van haar en verlaat de kamer.