Een nieuw verhaal en hier onder een begin van het verhaal en een inleiding.
ik heb spijt
Ik zit nu alweer een paar uur op me kamer en ik besloot om mijn verhaal op te schrijven.Ik heb veel meegemaakt..En daar heb ik ongelooflijk veel spijt van.Iedere dag word ik er aan herinnerd en iedere dag voel ik de pijn.Elke dag word het een klein beetje minder..Maar toch weet ik dat de pijn nooit weg zal gaan.Ik wil niet dat andere dezelfde fouten begaan die ik heb gemaakt..Maar toch gebeurd het iedere keer.Als je goed om je heen kijkt dan weet je wat ik bedoel.Ik ben altijd een rustige jongen geweest maar er zijn een paar dingen gebeurd in me leven wat ik niet in de hand had.Ik geef niemand de schuld dan mezelf...Het was me eigen schuld geweest sinds begin aan..Nu realiseer ik me dat pas..Na dat ik alles verloren heb.Mijn naam is Samir en ik ben 22 jaar...De jaren zijn vliegensvlug voorbij gegaan ik wist niet waar ik mee bezig was..Maar nu na realiseer ik me wat ik fout gedaan had.En daarom schrijf ik mijn verhaal.Ik zal vertellen hoe het begonnen was..Ik was een zeer rustige jongen.Ik had nooit problemen met iemand.Niemand viel mij lastig en ik viel niemand lastig..Ik was niet het type jongen die kattekwaad uit haalde of die iedere dag op straat te vinden was.Zo was ik niet helemaal niet.Mijn leven beviel me wel..het was lekker rustig en ik had alles wat ik wou..Ik had nooit behoefte aan meer.Ik had mezelf gericht op de toekomst..en ik had grote plannen.Ik ging elke dag naar school en ik wou me opleiding afmaken..ik wou een goede baan hebben zodat ik kon laten zien dat ik het gemaakt had..En dat het niet altijd slecht afliep met Marokkaanse jongens..Ik had vaak het gevoel dat mensen zo dachten..Er was altijd kritiek op Marokkaanse jongens..Wij deden nooit wat ..wij stolen en waren altijd asociaal bezig dat was het gevoel die ik had in de maatschappij..En daarom wou ik het tegendeel bewijzen.Ik had me grote liefde in me leven..´Laila´Als ik iedere keer die naam zei dan gingen er weer pijnlijke gevoelens door me lichaam heen..en dan realiseerde ik me weer dat ze er niet meer was.Zoveel liefde had ik voor haar..zoveel liefde gaf ze me.Wij waren altijd bij elkaar geweest..Laila was een spontante jonge meid..Wij kenden elkaar jaren via kennissen van onze familie..Sinds de eerste dag dat we elkaar ontmoette waren we niet uit elkaar te halen.We hadden niets iets met elkaar maar we waren gewoon vrienden..Later toen we ouder werden..toen sloeg er een vonk..Het was vuurwerk en ik had me nog nooit zo verliefd gevoelt..nog nooit had ik liefde zo ervaren..Nog nooit was ik verliefd geweest..Maar Laila kreeg zulke gevoelens in me los..Ze was altijd mooi geweest maar wat me nooit op viel..later toen ik beter wist en ik gevoelens voor haar kreeg toen zag ik pas hoe mooi ze wel was..Ik was toen zo verlegen en ik wist niet hoe ik ermee om moest gaan.Later toen kreeg ik in de gaten dat het ook zo zat met Laila..We hadden dezelfde gevoelens voor elkaar en ik bekende me liefde voor haar..We waren sindsdien altijd samen geweest.En onze liefde was sterk..niets en niemand had ons uit elkaar kunnen halen.Maar ik zal beginnen met het vertellen van mijn verhaal…
Ciao Baby