1. #1
    MVC Lid

    Reacties
    134
    21-02-2011

    Mijn ziekelijke jaloerse vriend/man (waargebeurd)

    Hoi dames.. Ik wil hier graag mijn verhaal kwijt. Dit is waargebeurd bij mij. Alles wat ik schrijf is waargebeurd. Enkel de namen zijn verandert en bepaalde plaatsen.

    "Je belde??" Zegt nabil geirriteerd. Ik had nog geen eens hoi gezegd. "Ja dat klopt.." Zeg ik zachtjes. "Ga je nog praten?" Dringt hij geirriteerder aan.
    Ik kon nu geen niks laat zitten of wat is jou probleem zeggen. Iets wat mijn vriendinnen wel tegen hun vriendjes konden zeggen als hij "stoer" deed. Ik slikte.
    "Ik wilde vragen waarom je app uitstaat. Ik stuurde je een foto van me outfit voor goedkeuring.." Zeg ik weer zacht. "Dan was ik bezig. Ik ga nu kijken" zegt hij bot. "Ik ben al de deur uit" ik was doodsbang.
    "Wesh ga jij mij gek maken???? Is dat je doel in je leven??? Wat was onze afspraak??? Verdomme kenza je maakt me helemaal gek!" Schreeuwt hij en hangt op. Ik laat een opgeluchte zucht. Hij was niet zo boos. Hij had me niet uitgekankerd, wat ik overigens wel had verwacht.
    En hij wilde me niet per direct zien. Ik liet het erbij en ging terug naar me werkplek. Me stagebegeleider glimlachte naar me en gaf me een knipoog.

    Tijdens me werk door houd ik me telefoon in de gaten. Ik mocht geen gesprek missen. Ik checkte even mijn ING. Ik zag zonder grappen weer dat Nabil geld op me rekening had gestort. Vaak waren het hele hoge bedragen. Ik moest het dan voor hem pinnen maar de helft mocht ik vaak houden, wat ik overigens niet aanpakte aan het begin, maar naar mate de tijd hij meer agressiever erop aandrong.
    Ik wist dat het haram geld was en ik voelde me medeplichtig. Ik zette daarom alles wat ik mocht houden, en dat waren soms paar kleine duizend euros, op me spaarrekening. Ik weet nog dat er 8000 euro op me spaarrekening stond na 2 jaar..
    Ik was geld wel gewend en dat wist hij. Ik bedoel ik mocht van hem niet werken maar dat mocht ook niet van mijn vader en broers. Hij vond het wel ondragelijk dat ik 3 dagen in de week stage liep. Toen hij me ook school wilde ontzeggen drong tot hem door dat dat een stapje te ver ging.
    Hij wist dondersgoed dat mijn ouders dat nooit zouden accepteren en mijn broers al helemaal niet. Hij had veel respect voor mijn broers. Hij kende ze van het wereldje waar ze in zitten. De verdomde onderwereld.

    Ik zucht en app hem. "Hoeveel eruit?" Vroeg ik kort en krachtig. Als het over zulke dingen ging wilde hij de zinnen zo kort mogelijk.
    Alsof ik een infiltrant was en werd afgetapt door de belastingdienst. Al hoewel hij wel een aantal keren vast heeft gezeten en hierdoor wel een tijdje afgetapt werd.
    Hij zei altijd "voor het geval dat". Na een kwartier antwoord hij "zie je straks" met andere woorden, ik haal je op na stage. 5 uur sta ik voor de deur. Het was maandag. Hij kwam nooit op maandag.
    Ik had een vermoeden dat het ging om me kleding. Geld kon wel wachten. "Hou van je" zegt hij 10 minuten later. Hier had ik geen kracht voor om op te reageren.

    Die dag om 5 uur staat nabil op de parkeerplaats van me stageplek. Ik moest van hem tegen iedereen zeggen dat hij me verloofde is zodat niemand vragen zou gaan stellen als ze een audi met getinte ramen dagelijks op het parkeerterrein zagen.
    En dat had ik dus gedaan. Hij wilde ook dolgraag mijn verloofde worden, ik echter was daar nog niet klaar voor.

    Ik neem een diepe hap van de lucht en stap dan in. Hij blaaste zijn laatste sigaret haal uit en gooide ze sigaret weg. "Hey prinsesje van mij" zei hij poeslief. Hij gaf een tongzoen.
    Ik was blij. Hij was in een goede bui. "Hey schat" zeg ik weer zachtjes nadat we onze lippen van elkaar afhalen. Hij keek me diep in de ogen aan. Ik sloeg me ogen neer en ging rechtop zitten.
    Ik telde de secondes af dat hij naar me kleding zou kijken en weer op of aanmerkingen zou maken. Maar dit keer was het stil daarover. Hij zei niks. Ik had me haar in een strakke knot. Als ik het los het zou hij mij meteen bevelen om het of halflos te doen of helemaal vast.
    Ik heb zovaak die oorlog met hem gevoerd over me haar maar ik werd machteloos.

    Hij begint te rijden en zet zachtjes cheb hasni op. Ons lievelings. "Hoe was stage" vraagt hij quasi geïnteresseerd. "Ja gewoon normaal. Maar Nabil je hebt weer geld gestort.." Zeg ik voorzichtig. "Ja en?" "Hoeveel moet ik daarvan pinnen voor je?" "Niks mop het is
    voor jou." Zegt hij en kijkt me aan. Ik raakte zwaar geïrriteerd. Het was ongeveer 1500 euro. Soms was ik bang dat hij een loverboy was en dat ik het geld terug moest geven. Alhoewel ik alles netjes op me spaarrekening had. "Dat kan ik echt niet aannemen nabil. Ik meen het ik
    Ga het echt terug storten.." "Neem het gewoon aan!!" Zegt hij fel. "Je kan me niet dwingen nabil!" Zeg ik gefrustreerd. Hij kijkt me grijnzend aan. Oohja reality check, en hoe hij me iets kon dwingen! Ik werd misselijk van mezelf.
    Hij zag geld geven als normaal. Hij kocht en compenseerde daarmee de liefde. Hij dacht dat alles dan goed was. Ik opende dashboard voor een pepermuntje maar in plaats van pepermunt zie ik geld pakketjes en een heleboel hasj zakjes.
    Het was voor mij normaal. De eerste paar keren schrok ik heel erg. Ik weet nog dat ik er de eerste keer van moest janken. Hij had me toen door elkaar gerammeld en gezegd dat ik normaal moest doen.
    Volgens hem deden mijn broers dat ook en was het niks anders. Het verschil was alleen dat ik dat nooit zag bij mijn broers en het ook niet wilde weten. Ik pakte er een pepermuntje uit en sloot de dashboard.




    Bij belangstelling zal ik verder gaan..

  2. #2
    MVC Lid

    Reacties
    69
    26-07-2015

    Upp ga gauw verder. Spannend Verhaal!!

  3. #3
    MVC Lid

    Reacties
    134
    21-02-2011

    We liepen richting een eettentje. Onderweg liep hij voor en ik iets achter. Hij liep alsof de wereld van hem was. Ik zag meiden oogcontact zoeken en hij ook. Ik keek naar de grond en zuchtte. Eenmaal aangekomen en een plekje die hij had uitgekozen namen we plaats. Ik had geen honger maar ik wist dat ik wat moest nemen. Er kwam een lieve ober aan lopen die onze bestellingen opnam. HIJ die gaf altijd alles door. Het was volgens hem niet nodig om te praten. Ik was dus stil. Ik zag dat die ober me vragend aan keek. Maar toen hij iets te lang keek kreeg hij ervan langs. "We hebben honger kun je die bestellingen doorgeven?" Met andere woorden loop door. Dit was nog beleefd vergeleken met andere keren.

    Ik weet nog dat we een keer in een eettentje in Rotterdam zaten. Ik vroeg de ober toen om een rietje. Ik had me tanden gebleekt en wilde ze niet aantasten. Ik vroeg dus om EEN RIETJE!! Hij heeft me toen helemaal uitgescholden. Uitgemaakt voor alles en nog wat. Ik wilde gaan zuigen volgens hem voor iedereen. Hij had me helemaal vernederd. Ik weet nog dat ik me tranen niet kom bedwingen en gewoon weggelopen was. Hij kwam achter me aan naar buiten en gooide de auto sleutels op me. "Ga naar de auto daar janken. Ik ga eten en als ik klaar ben breng ik je naar huis." Dat waren letterlijk zijn woorden. En In plaats van dat ik tegenstribbelde liep ik braaf richting de passagier stoel van zijn auto. Hij verweer me de hele rit, 77 km lang, hoe respectloos via een rietje drinken is EN hoe respectloos het tegenover hem is dat ik met een andere man praat. Ik kon tegen de tijd dat ik thuis was afgezet niet meer helder nadenken.

    Maar goed terug naar waar ik was gebleven. We zaten te eten. Hij had een hrira en een gehaktschotel genomen en ik een garnalensalade. Hij drong nog aan een voorafje te nemen maar ik wilde niet. Tijdens het eten stelde hij vragen die ik dan kortaf beantwoorden. Vragen zoals wat me planning is voor morgen, wat ik ga aantrekken etc. Vragen om van te kotsen. Kruisverhoor. Als hij een tijdje stil is valt me op dat hij telkens naar achter kijkt. Ik wist weer hoelaat het was. Hij keek weer. Ik volgde zijn blik en kwam bij een meid terecht die met haar vriendinnen zat te eten. Hij zag het en keek weg. Ik spande me kaaklijn aan en zuchtte. Dit was de zoveelste keer dat hij in mijn bijzijn met andere meisjes oogcontact had. Ik weet nog dat hij een keer een meid tegen kwam samen met mij op de Haagse markt. Hij had zonder schaamte zijn nummers gewisseld waar ik bij stond!!! En erna vertelde hij dat ze zijn collega was. Nabil had nooit ergens gewerkt. Dus toen ik iets teveel vragen stelde begon hij weer met schelden en schreeuwen.

    Me eetlust was weg. Ik voelde me weer onzeker worden. Ik stopte met eten en ging op me telefoon. "Wat doe je zo ongezellig?" Zegt hij "ooh ja sorry ik wilde jullie moment niet verstoren. Ik kan trouwens ook naar de auto kan ze hier op me plek komen zitten." Beet ik hem boos toe. Hij begon te grijnzen. "Ik hou er van als je zo jaloers doet." Ik keek hem vies aan. Iets waar hij een hekel aan had. Hij pakte me bij me pols. "Kijk me niet zo aan alsof ik stuk vuil ben" weer beet ik op me tong want me antwoord dat hij dat inderdaad is stond al klaar. Dit was niet de eerste keer dat hij me lichamelijk pijn deed. Nee De eerste keer zal ik nooit vergeten..


  4. #4
    MVC Lid

    Reacties
    173
    22-06-2016

    omg ga verder ik wil lezen heb je ook het hele verhaal
    zou je die naar me kunnen mailen?
    ......

  5. #5
    MVC Lid

    Reacties
    162
    15-01-2016

    Vreselijk zo'n vriend hebben , ik zou als ik jou was een contactverbod aanvragen

  6. #6
    MVC Lid

    Reacties
    25
    05-10-2016

    Ga snel verderrr

  7. #7
    MVC Lid

    Reacties
    8
    01-11-2016

    go go go for it

  8. #8