1. #31
    MVC Lid

    Reacties
    572
    09-10-2015

    Hoofdstuk 12.

    ~Lamis

    Yassin was een charmante man en dat maakte me bloednerveus. Het enige wat ik wilde doen, is hem afzonderen van mijn wereld. Ik wilde hem nota bene binnenlaten. Het mocht en kon gewoonweg niet. Alleen was hij aardig op weg om hem leuk te vinden. Zijn respectvolle manier van omgaan en hoe hij me telkens een kusje schenkt, deed mijn hart sneller tikken. En ik vertikte het om die kriebels op een positieve manier te bekijken. Tenslotte was dit nog maar het eerste dag. Alles kon 90 graden keren.

    “Jullie vormen een mooi koppel.” zei de ziana die bezig was met mijn haren in een ander kapsel te zetten. “Dank u!” antwoordde ik beknopt. “Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?” vroeg ze een tweede keer die dag. Was het dan zo belangrijk om dat te weten? “We kennen elkaar via kennissen.” antwoordde ik niet gelogen. “Mooi! Ik merk dat hij helemaal weg is van je. Ik heb nauwelijks bruidegoms gezien die fonkeltjes in hun ogen hebben als ze hun bruidje benaderen. En dat heeft Yassin wel tegenover jou. Een goed teken!” zei ze. Ik wist helemaal niet waarover ze het had maar besloot om daar verder niet op in te gaan. “Zo, jij bent klaar voor het tweede kleed.” zei ze terwijl ze me hielp in de mindere zware babyroze jurk. “Dit voelt luchtiger aan.” zei ik opgelucht. “Ja, eerste kleedjes zijn altijd wat zwaarder. Die jurk staat u gegoten, Lamis. Je lijkt wel koningin Ranya.” gaf ze me als compliment. “Wat lief!” zei ik terwijl ik me wendde naar de spiegel. Ik kon mijn ogen haast niet geloven. De jurk stond me inderdaad gegoten. En het kroontje in mijn klassieke kapsel deed me koninklijk lijken. “Klaar om de zaal te veroveren?” vroeg ze me. “Laat maar komen!” grinnikte ik. “Oké, even Yassin roepen.” zei ze. “Waarom?” vroeg ik haar verbaasd. “Tweede jurk komt het bruidspaar altijd gezamenlijk binnen.” zei ze vluchtig terwijl ze de zianakamer verliet.

    “Prinses!” was zijn eerste reactie toen hij me aantrof. “Waar is de Ziana?” vroeg ik hem om zijn compliment te negeren. “Zij is Ines gaan verwittigen dat deze mooie koppel zo dadelijk binnenkomt.” zei hij terwijl hij een stap dichter zette. Ons hoofden raakte elkaar bijna aan. “Je schoonheid blijft me maar verbazen.” zei hij. “Oh, is maar make up hoor.” zei ik bescheiden. “Neen, ik heb het over jouw schoonheid. De vormen van je ogen, je lichtbruine haren, je junkbeenderen die er mooi uitkomen, je betoverende glimlach en zo kan ik verder gaan.” zei hij terwijl hij mijn handen vast nam. “Wat zal Ameena hier van vinden?” vroeg ik hem uitdagend. “Ze zou me aanmoedigen. Ik bedrieg niet door met jou te gaan. Daarom zijn we hier.. Om te trouwen..” zei hij dit keer geïrriteerd. Het was duidelijk dat Ameena een zwakke plek van hem is. Telkens al ik hem daarmee confronteer, verandert hij van houding. “Komen jullie?” vroeg de Ziana die ons uit de spanning hield. Yassin liet mijn linkerhand los en greep gulzig mijn rechterhand. “Je bent van mij. Wen er maar aan!” fluisterde hij me toe. Ik kuchte en zette mijn rug recht. Geen woord dat ik er nog aan vuil zo maken. Hij zal wel snel merken dat ik niet de zijne ben.



  2. #32
    MVC Lid

    Reacties
    572
    09-10-2015

    Hoofdstuk 13.

    ~Yassin

    Heel zelfzeker wandelde ik de zaal binnen met Lamis aan mijn zijde. We werden begeleid door een dakka marackhia groep die door Ines werd geboekt. Heel de zaal stond op en begon te swingen op de uitnodigende toeters en bellen. Ik kon het ook niet laten om Lamis naar me toe trekken en te beginnen dansen. “Wat doe je?” vroeg ze me verbaasd. “Dansen met jou.” lachte ik. “Kunnen we dit part overslaan? We horen op de bruidstoel te gaan zitten.” terwijl ze me probeert terug te trekken. Maar daar was het laat voor. We werden omringd door familieleden die ons stonden toe te juichen. “Je hebt geen keus meer.” zei ik terwijl ik haar beide handen vast nam en mijn beste Marokkaanse pasjes liet zien. Ik merkte dat Lamis een stralend glimlach op haar gezicht had en zich meer op haar gemak voelde. “Wat kan jij goed dansen.” gaf ze me voor het eerst een compliment. “Je zal nog meer verbazen staan als je te weten komt wat ik nog meer kan.” zei ik terwijl ik haar een knipoog schonk. “Hmm eens zien of ik dat allemaal wil weten. Neen, geen interesse.” lachte ze terwijl we verder danste. “Dat zullen we nog wel zien.” grinnikte ik. De sfeer zat er goed in. En voor het eerst verliep het wat losser tussen ons. Een gevoel in mij zegt dat dit helemaal goed kon komen.

    Na ons spectaculaire dansact schoven we onze voetjes onder tafel. Lamis en ik hadden een aparte tafel om te dineren. Ik denk dat Ines daarvoor heeft gezorgd zodat we de kans kregen om eindelijk een deftige conversatie te plegen. Ons tafel was extra versierd om aan te tonen dat het bruidspaar aan die tafel vertroefde. Wij werden als eerst bediend door de serveersters. “Smakelijk!” werd er ons gewenst nadat ze de overheerlijk visbestilla op tafel hadden gelegd. “Aanvallen!” zei ik tegen Lamis. “Ik heb niet zoveel honger.” gaf ze mee. Ik zag dat haar humeur weer veranderd was. “Alles in orde?” vroeg ik haar. “Neen! Niks is inorde. Ik wil hier niet zijn.” zei ze. “Meid, ga je terug opnieuw beginnen? We hebben dit zoveel keer vandaag besproken. Geef het gewoon een eerlijke kans.” zei ik gefrustreerd. Waarover deed ze moeilijk nu? Alles verliep goed tot nu toe.”Je snapt me toch niet. Dus zwijg en eet.” zei ze ongevoelig. “Niet te ver gaan, Lamis!” zei ik terwijl ik mijn eerste hap van de bestilla nam. “Laat me gewoon met rust.” zei ze. “Goed! Ik zal je met rust laten. Probeer toch wat te eten. Want dit is echt de moeite.” spendeerde ik mijn laatste woorden aan haar. Ze had me duidelijk gemaakt dat ze ruimte wilde. Ik ga niet klef beginnen doen terwijl zij dat niet wilt. Die rust zal ik haar dus schenken.

  3. #33
    ....

    Reacties
    556
    04-03-2011

    Omg gaa vedeerrrrrrr
    Terwijl je met trots loopt over de aarde, onthoud: Vandaag ligt de grond onder je, morgen zal de grond over je heen liggen.

  4. #34
    MVC Lid

    Reacties
    572
    09-10-2015

    Hoofdstuk 15.

    ~Lamis

    Mijn humeur was weer voor de zoveelste keer die dag veranderd. Tijdens de dans voelde ik me super goed. Ik ervaarde zelfs kriebels door naar Yassin te kijken. Tot mijn grootste ergernis genoot ik van de aandacht die hij me schonk op de dansvloer. En dat is wat me is beginnen irriteren. Want ik hoorde me niet zo te voelen. Ik ben met tegenzin aan dit begonnen dus het was onmogelijk dat ik maar iets positiefs er uit wilde halen. We zaten nu aan tafel te dineren met zen tweeën. Best romantisch denken de andere waarschijnlijk. Maar niets is waar aangezien ze geen flauw van besef hadden van de ontoelaatbare situatie. Ik merkte dat Yassin immens hard genoot van visbestilla. Uit nieuwsgierigheid dwong ik me zelf toe om een hapje te grijpen. “Mmmmm..” smakte ik iets te luidop. Ik had Yassin’s aandacht weer te pakken. “Lekker hé!” zei terwijl hij ons glazen inschonk met drank. “Heerlijk!” zei ik terwijl ik besliste om voor een tweede hap te gaan. Voor ik het wist, zaten we aan de helft van de bestilla. “Zo, jullie hebben genoten.” zei één van de serveersters die ons bord kwam halen. “Complimenten aan de chef.” zei Yassin gemanierd terwijl hij met een wit servet zijn mond proper kuiste.

    “Yassin, als je vanavond naar Ameena wilt, dan begrijp ik het.” zei ik terwijl we op het tweede gerecht wachtte. Met een verbaasde blik keek hij me aan en zei: “Zet dat maar uit je hoofd. Jij bent mijn bruid vandaag. We zullen dan ook samen naar huis gaan.” “Wat je een huis kunt noemen.” mompelde ik. “Wees dankbaar! Er zijn genoeg mensen die op zoek zijn naar een onderdak.” drukte hij mijn neus op de feiten. “Wijsneus.” zei ik zonder bij na te denken. “La hawla wallah quwata illah billah! Het is beter dat ik het tweede gerecht ergens anders eet. Ik zal even uw zusje Ines roepen. Dan kan ze je begeleiden naar hun tafel.” zei hij. “Te laat!” zei ik toen de serveerster aankwam met ons tweede bord.

    “Wat is je naam?” vroeg hij haar. “Asma, hoezo?” glunderde ze alsof hij haar net ten huwelijk had gevraagd. “Lieve Asma, kan je regelen dat ik mijn deel van eten in de mannenzaal kan krijgen? Het bruidje wil verder bij haar familie zitten.” ging hij met haar een gesprek aan zonder mij nog een blik te gunnen. “Ik zal het proberen te regelen voor je. Als je wilt, houd ik je wel gezelschap.” flirtte ze met hem er op los. De dame kende duidelijk geen schaamte. Yassin grinnikte en bedankte haar voor de moeite. “Zie je, vrouwen genoeg die met mij willen dineren.” zei hij eens de verleidende Asma in de keuken verdween. De jaloezie die er in me was opgewekt, was onverklaarbaar. Maar ik liet geen spoor van ijverzucht merken tegenover Yassin. “Leuk voor je! Wil je dan nu Ines roepen.” zei ik genadeloos. Hij keek me heel zonderling aan en liep richting Ines zonder een woord tegen mij te zeggen. Ik was flink op weg om hem mij te laten haten.

  5. #35
    MVC Lid

    Reacties
    572
    09-10-2015

    Hoofdstuk 16.

    ~Yassin

    Ik stond aan de versierde taarttafel te wachten op Lamis. Ze zou in enkele ogenblikken naar binnen wandelen in haar bruidsjurk. Stil aan wilde ik dat avond tot op zen eind zou komen. Ze had me compleet geërgerd tijdens ons etentje. Het had een gezellig diner moeten zijn. Een kans waar we eindelijk een volwaardig gesprek met elkaar konden voeren. Maar niets was waar. Geen minuut later had ze het verknald door haar stemmingswisseling. Dat belooft voor de komende dagen of jaren. Welke slot zullen wij meemaken?

    Lamis kwam hand in hand binnen met haar zusje Ines. De wrok die ik net voelde tegenover haar, verdween meteen. Lamis droeg een soort van noor met zich mee. Ook al wist ik dat ze niet achter dit huwelijk stond, straalde ze op één of ander manier iets bijzonder. Mijn hart ging tekeer toen ze dichterbij kwam. Ze knuffelde haar zusje stevig en kwam vervolgens naast me staan. Automatisch schonk ik een kus op haar voorhoofd. “Je ziet er stralend uit.” fluisterde ik haar toe. “Hoeveel keer ga je dat nog herhalen vandaag?” grinnikte ze. “Zoveel mogelijk. Tot je beseft wat voor schoonheid je bezit.” zei ik nog steeds starend naar haar gericht. Ik merkte dat ze verlegen weg keek. Het was opvallend dat ze niet goed kon omgaan met complimenten. Of wel was ze verlegen of wel reageerde ze heftig. Ik zal moeten wennen aan haar afwisselende gedrag.

    We zaten aan het stukje van ringen uit te wisselen. Ik schoof haar gouden diamanten ring door haar vinger. “Wauw.” mompelde ze starend naar de ring. “Vind je hem mooi?” vroeg ik aangezien ze haar trouwring voor het eerst ziet. “Wondermooi! Ik ben benieuwd naar het kostenplaatje. Het zal tamelijk duur zijn geweest.” zei ze begerig naar nieuws. “Dat verklap ik lekker niet! En niet is te duur voor u.” zei ik om haar duidelijk te maken dat ze niets te kort zal komen bij mij. Zonder een woord te in te brengen, nam ze mijn ring uit het potje en schoof die vervolgens doorheen mijn vinger. “Sorry, het is geen spectaculaire ring maar er was niet zoveel keus voor de mannen.” zei ze. “Het is perfect!” reageerde ik meteen zodat ze zich niet zo generen. “Maar je hoeft die niet aan te doen. Je hebt tenslotte de ring van Ameena nog.” zei ze weer terug getrokken. “Als ik bij jou ben dan draag ik mijn trouwring. Als ik bij haar ben dan draag ik mijn trouwring van haar.” gaf ik haar ter info mee. Ze schudde met haar schouders en zocht oogcontact met Ines die ons verder begeleidde met de taart.

    Eens we alles achter de rug hadden, was de tijd aangebroken om afscheid te nemen van de familieleden. Voor mij was het niet onhandelbaar aangezien men thuis gewend waren dat ik niet meer bij hen woonde. Lamis had het echter wel moeilijk. Ik hoorde haar snikkend woorden wisselen met haar zusje Ines die zich sterk probeerde te houden. Haar stiefmoeder Salima probeerde haar te troosten. Maar ik merkte dat Lamis het niet kon bedwingen om te huilen. Ik nam meteen een zakdoek uit mijn broekzak en liep naar haar toe. Zonder iets te zeggen, reikte ik haar die aan. Ze had een momentje van afscheid nodig. En die gunde ik haar.

  6. #36
    ....

    Reacties
    556
    04-03-2011

    Uppllp Omg zo een verslaafd verhaal kijk letterlijk om de 5 minuten of je een vervolg heb geplaatst
    Terwijl je met trots loopt over de aarde, onthoud: Vandaag ligt de grond onder je, morgen zal de grond over je heen liggen.

  7. #37
    MVC Lid

    Reacties
    69
    01-04-2015


    UUUpppppp!

  8. #38
    MVC Lid

    Reacties
    572
    09-10-2015

    Citaat Geplaatst door santje2 Bekijk reactie
    Uppllp Omg zo een verslaafd verhaal kijk letterlijk om de 5 minuten of je een vervolg heb geplaatst


    Wauw, super lief van je! Zo fijn om je reactie te lezen.

  9. #39
    MVC Lid

    Reacties
    572
    09-10-2015

    Lieverd, bedankt voor jullie ups en jullie reacties. Jullie doen me stralen door zo te uppen!
    Ik post zo dadelijk een vevolgje. Maandag ga ik verder met het verhaal in shaa Allah omdat ik in het weekend zelden post. Nogmaals bedankt!!!!!

    Much Love

  10. #40
    MVC Lid

    Reacties
    572
    09-10-2015

    Hoofdstuk 17.

    ~Lamis

    Ik had nooit gedacht dat dit afscheid tot in mijn botten zou branden. Het feit dat ik mijn zusje zou achterlaten was onhandelbaar. Ik streed met mijn intense gevoelens. Heel even dacht ik dat ik zou instorten. “Pas goed op jezelf.” fluisterde ik in haar oren. “Over mij moet je niet piekeren, zus.” zei ze terwijl ze me steviger vast greep. “Gun het u zelf! Hij is een goede man, Lamis.” gaf ze me herhaaldelijk haar raad. “Ik doe mijn best.” snikte ik terwijl ik mijn gesnotter weg veegde met de zakdoek die Yassin me had gegeven. Ook Salima kwam afscheid van me nemen. “Bedankt voor alles!” sprak ik haar aan. “Jij bedankt! Ik wens jou het allerbeste toe. Vergeet niet dat je met alle zaken bij mij terecht kan. Dag en nacht sta ik klaar voor je.” zei ze beschermend. Ik apprecieerde haar steun heel erg. Mijn beste vriendin Sanae kwam ook jankend als een huilbaby afscheid van me nemen. “Vergeet me niet!” snikte ze tijdens ons innige knuffel. “Nooit!” snotterde ik terwijl ik haar steviger vasthield. “Yassin is er.” onderbak Zaynab ons afscheid ruw. Ik ging er niet op in en nam mijn tijd om volwaardig afscheid te nemen van Sanae.

    Met heel de groep werd ik naar buiten begeleid. In de gang kwam ik mijn huilende vader tegen. Mijn benen voelde zwak aan waardoor ik elk ogenblik kon neervallen. Meteen greep hij me vast en zei: “Vergeef mij mijn dochter. Op een dag zal je beseffen waarom. Haat me alstublieft niet!” “Nooit! Nooit zal ik je haten! Jij bent mijn wereld, vader. Vergeef me moest ik je hebben gekwetst. Weet wat ze daarbuiten zeggen niet de waarheid is. Enkel ik was getuigen van de situatie. Op en dag zal je me geloven. Je zal me nog geloven.” snikte ik insinuerend naar de roddel dat er werd verspreid. “Allahi kemel beghair in shaa Allah.” waren zijn laatste woorden voor hij me los liet. Ook al was ik niet gelukkig met deze situatie en was mijn vader daar de oorzaak van.. Hem nam ik niets kwalijk. Hij was een blinde tijdens de roddels en een dove tijdens wat ik te vertellen had. Maar ik zal hem op tijd wakker schudden dat de roddels maar leugenachtige verzinsels waren. Dat overkomt je alleen als je op het verkeerde moment op de verkeerde plaats vertoefd.

    Yassin hielp me in de auto. Voor de laatste keer zwaaide ik mijn familie uit. “Gaat het?” vroeg hij. Elk woord van hem was op dit moment overbodig. Ik wilde niets of nimmer van hem horen. Ik besloot dus om hem het gehele rit te negeren. Hij moest niet in zijn gedachten halen dat ik plots een poeslieve echtgenote zou uithangen.

    We reden een onbekende straat in. In het donker zag ik niet zoveel maar volgens mij was hij in een verkeerde buurt terecht gekomen. “Jij bent verkeerd.” mompelde ik. Dit keer was het zijn beurt om mij te negeren. Met een sleutel richtte hij naar een gigantische zwarte poort. Meteen gingen de hekken openen. We reden op een lange oprit met kiezelsteentjes. De zijkant van de oprit was belegd met gras waarop een fontein stond die verlicht was. Hij parkeerde da auto voor het huis. Meteen kwam hij mij helpen uit auto. “Welkom thuis!” zei hij. Daar stond ik dan met een mond vol tanden. Hij opende de gigantische portier van de prachtige villa. “Kom binnen.” nodigde hij me uit. Maar door de shock kreeg ik me zelf niet vooruit. Was ik nu werkelijk getrouwd met een miljardair?

  11. #41
    ....

    Reacties
    556
    04-03-2011

    Upppp meid kan niet wachten tot maandag
    Terwijl je met trots loopt over de aarde, onthoud: Vandaag ligt de grond onder je, morgen zal de grond over je heen liggen.

  12. #42
    MVC Lid

    Reacties
    69
    01-04-2015

    Supperr!

    UUpppp!

  13. #43
    MVC Lid

    Reacties
    97
    01-03-2014

    Upieeee ga verder meid je doet het supper !

  14. #44
    MVC Lid

    Reacties
    572
    09-10-2015

    Hi lieverds, bedankt voor jullie geduld en jullie ups.

    Bij deze een vervolgje:



  15. #45
    MVC Lid

    Reacties
    572
    09-10-2015

    Hoofdstuk 17.

    ~Lamis

    Het hoge plafond werd verlicht me een gigantische luster. Voor mij stonden twee trappen gescheiden richting boven. De marmervloer zorgde voor een aangename *****ng. De gang was verdeeld in verschillende delen. Het was hier wondermooi. Net als in de films. Yassin haalde me uit mijn gedachten door de koffers die hij net uit de auto had gehaald, naast me te zetten. “Dank u.” zei ik nog steeds gechoqueerd. “Ik zal je een korte rondleiding geven.” stelde hij voor.. Zonder twijfels deed ik mijn hakken uit en volgde hem naar de andere helft van de villa.

    We kwamen terecht in de prachtige keuken. Het was hoe dan ook mijn droomkeuken. Het leek alsof het geknipt was van de reclameblaadjes. Het was mooi, gebruiksvriendelijk en comfortabel. Wederom een complete keuken met hoge wandkasten, extra grote fornuis, stijlvol kookeiland en LED-verlichting. “Wat vind je ervan?” vroeg hij me nieuwsgierig. “Prachtig!” zei ik terwijl ik elk hoekje bestudeerde. “Het spijt me dat ik jou de kans niet heb gegeven om het naar jouw smaak te organiseren. Maar je mag het nog steeds herinrichten naar jouw steil.” zei hij. “Het is perfect!” fluisterde ik. “Fijn om te horen! Kom, dan laat ik je de tuin zien.” zei hij terwijl hij de grote beglazen deuren open schoof. We kwamen terecht in een gigantische tuin. Het leek eerder op een park dan een achtertuin. Zoveel bomen, planten en bloemen. Midden van het goed gemaaide grasveld, bevond zich een zwembad. “Het zwembad heeft een warmwater functie. Voor als je behoefte hebt om in de nacht te zwemmen.” zei hij terwijl hij me e en knipoog schonk. Ik ging er niet op in aangezien ik nog stomverbaasd naar het mini park keek. Ik had hier nooit van durven dromen. “Kom, dan laat ik je het bovenverdiep zien.” haalde hij uit mijn gedachten. Ik was benieuwd wat ik te zien zou krijgen.

    “Dit is ons slaapkamer.” zei hij terwijl de deur opende. Er stond een gigantisch hemelbed met tientallen kussens erop. Het bed was gericht naar een plasma TV die boven een haardvuur stond. De miniluster zorgde voor een gezellige sfeerverlichting. Het was een prachtige slaapkamer alleen was dit niet ideaal voor ons. “Heel mooi! En waar mag ik slapen?” vroeg ik hem. “Hier?” zei hij twijfelend. Ik grinnikte en zei: “Hier komt niets van in huis. Ik slaap met jou niet in het zelfde bed.” “Waarom niet? Wij zijn man en vrouw.” gaf hij mij als geheugensteuntje. “Leuk voor je dat je ons als man en vrouw beschouwt. Maar ik doe hier niet aan mee.” zei ik vastbesloten om mij niet zomaar over te geven. “Belachelijk! Ik trouw niet met je om gescheiden van je te leven.” zei hij terwijl hij met zijn hoofd schudde. “Wat zeur je? Je hebt een ander vrouw waar je naast kan slapen. Je hoeft niet dagelijks langs te komen. 1 keer per week is genoeg hoor.” zei ik. “Ik denk dat je de gehele situatie niet goed hebt begrepen. Jij bent met mij getrouwd. Ik heb dus enkele verwachtingen. Aangezien ik jou onderhoud, is dat mijn volste recht. Ik zal u er al eentje geven. Ik wil dat jij naast me slaapt. En ik kom om de week hier wonen. Mijn andere verwachtingen bespreken we later. Het is al laat en we moeten vroeg opstaan om ons vlucht te halen.” zei hij. Ik wild er op in gaan op zijn zogezegd verwachtingen maar werd als snel nieuwsgierig waar hij het over had. “Welke vlucht?” “We gaan naar Zanzibar voor tien dagen. Huwelijksreis cadeautje.” zei hij. “Leuk voor je! Maar mijn reispas is niet in orde.” zei ik iets te enthousiast. Wat een opluchting dat ik een geldige reden had om niet mee te hoeven. “Toevallig heb ik dat geregeld. Je vader gaf me enkele documenten mee van je vorige reispas. Ik heb dit binnen de vijf dagen in orde kunnen brengen. Dat zijn nu de voordelen van de baas van een bank te zijn.” zei hij. “Heb jij dat achter mijn rug gedaan?” vroeg ik kwaad. “Ja, anders zou het geen verassing meer zijn.” zei hij vanzelfsprekend. “Niet te geloven!” riep ik. “Zeg dat wel! Welk vrouw wordt boos om een reisje dat ze als cadeau krijgt?” vroeg hij. “Het reisje is prima. Maar het feit dat jij meegaat is storend.” zei ik gefrustreerd. “Moet wel! Ik ben je man en je Mahram.” wreef hij er nog dieper in. Ik zuchtte vermoeid en liep naar de badkamer die in de slaapkamer was gevestigd.

    Nog zo’n prachtige ruimte dat ik nog te zien had gekregen. Een mega grote inloopdouche met led verlichtingen. In het midden stond er een charmante ronde bad met gouden pootjes. De gigantische spiegel van houtmateriaal deed de badkamer groter lijken. Het was één en al een droombadkamer. Plots kwam ik tot het besef dat dit allemaal van mij was. Zal ik werkelijk mijn leven doorbrengen in dit paleis?

    Terug in de slaapkamer trok ik snel mijn pyjama aan. Het was die van snoopy met hartjes. “Staat je schattig.” zei Yassin die de slaapkamer binnenkwam. Ik keek verlegen weg en zette mijn haar in een knot voor een bezigheidstherapie. Yassin haalde twee kussen van het bed. “Naar waar ga je?” vroeg ik hem verbaasd. “Ik slaap wel in de logeerkamer.” zei hij. “Maar er staat daar geen bed?” vroeg ik hem. “Maakt niet uit. Ik trek mijn plan wel.” zei hij. De schuldgevoelens doken meteen op. “Weet je het zeker?” vroeg ik hem aarzelend. “Ja! Het is de eerste dag. Ik begrijp dat het te snel voor je is om met een onbekende man de nacht door te brengen.” zei hij begripvol. “Bedankt!” zei ik appreciërend. Hij liep naar me toe en schonk me een voorhoofdskus. “Slaapwel! Tot morgen! Ik wek je om 09.00u. Om 11.30 moeten we zeker hebben ingecheckt.” zei hij. “Prima! zei ik beknopt. Hij verdween uit de kamer en liet enkel een verlate stilte achter. Op één of ander manier voelde ik me eenzaam. Misschien had ik hem niet zo moeten wegjagen. Welke dame slaapt er nu alleen op haar huwelijksnacht?