Spannend ga gauw door
Vertrouw op Allah subhana wa ta3ala, zeker hij is de beste planner
Is dit waargebeurd? Of gewoon een verhaal die je hebt verzonnen? Je kan echt goed schrijven
Vertrouw op Allah subhana wa ta3ala, zeker hij is de beste planner
upp upp izjen fan hiero als de mallee gaa gaa sxhrijven k kan ni wachten X
Chapitre 11
~Younes~
Het was inmiddels een paar dagen later. Ik begon weer met werken. Ondanks de vele verantwoordelijkheden die ik had binnen het bedrijf die ook stress meebrachten, deed het me goed om weer bezig te zijn. Het was vandaag geen gewone zaterdag. Vandaag was namelijk de handvraging. Zowel mijn ouders als haar oom en tante wilden dit zo snel mogelijk en ik vond alles best. Wel begon ik de zenuwen te voelen. Ik had niet eens een idee van hoe ze eruit zag en hoe ze is. Ik had mijn moeder al gevraagd om een foto, maar die had ze niet en ze bleef herhalen dat ik haar moest vertrouwen. Dat deed ik, maar nu denk ik wel van stel dat ik haar echt niks vind.. Ik zal het vandaag zien. Na mij training ging ik douchen en daarna kleedde ik me aan in een spijkerbroek en nette overhemd. Ik deed nog wat gel in mijn haar. Ik hoefde nooit echt moeite te doen om er goed uit te zien. Toen ik klaar was, reed ik richting mijn ouderlijk huis. Ik wist eigenlijk niet eens hoe zo'n handvraging te werk ging. Op aanraden van mijn moeder stopte ik onderweg even om een bos bloemen te kopen. Ah Selma wat doe je me aan, dit had jij kunnen zijn als je mij trouw bleef dacht ik bij mezelf. Door jou ging ik nu dit onbekende pad op. Eenmaal aangekomen kon ik meteen door. Mijn ouders en zus reden met mij mee en achter me reden nog twee auto's met mijn twee broers, andere zus en nog hun vrouwen en man. Hun kinderen hebben ze tot mijn opluchting bij hun schoonfamilie gelaten. Ik vond het best ongemakkelijk dat we met zoveel zijn en als er nog kinderen bij zouden zijn, zou het er niet makkelijk op worden.
Niet eens een half uurtje later zaten we met z'n allen in de woonkamer. Ik had net kennisgemaakt met haar tante, oom en de twee neven en nicht. Ze waren allemaal aardig en gastvrij, waardoor ik ook wat meer op mijn gemak was. Wel hoopte ik vurig dat Nourhane niet op haar nicht Naoual leek. Te mollig voor mij en dat haar was ook niet om aan te zien. Ik was misschien wel te gericht op uiterlijk, maar het oog wil ook wat. Ik geloofde niet in die onzinpraatjes van je moet alleen naar innerlijk kijken. Ongeduldig zat ik te wachten terwijl haar tante Souad van alles op tafel legde. Alsof ik een hap door mijn keel zou kunnen krijgen op dit moment. Na voor mijn gevoel een eeuwigheid was ze eindelijk klaar en zei ze het zinnetje die ik graag wilde horen: 'Nu komt Nourhane met de thee.' Ik ging recht op zitten en voelde dat mijn hart bonkte als een gek. En op dat moment kwam ze naar binnen. Ik kon mijn ogen niet geloven, het was dat huilende meisje die ik zo afgesnauwd had in dat parkje. Nou Younes, goede eerste indruk heb je achtergelaten dacht ik bij mezelf. Ook zij schrok, het scheelde niet veel of ze had dat dienblad laten vallen. Heel even hadden we oogcontact, maar ze sloeg d'r blik al gauw af. Haar tante nam het van haar over en ze kon gaan zitten op een stoel. Mijn moeder had geen woord gelogen, ze was zeker niet lelijk. Ik viel normaal gesproken op meiden met een lichtere oogkleur, maar haar grote donkerbruine ogen vond ik ook wat hebben. Het was vooral het totaal plaatje, ze zag er zo onschuldig uit en ze had een lieve uitstraling. Maar wat haar zo bijzonder maakte, was toch wel dat ze er niet zo bij liep als die barbiepoppen van tegenwoordig. Netjes gekleed en overdreef niet met de make up. Wel vroeg ik me af waar ze zo om huilde die dag. Misschien was dat wel de reden waarom ze zo snel mogelijk moest trouwen.. Al kan ik me niet voorstellen dat zo'n type wat slechts zou doen, maar je weet het maar nooit tegenwoordig.
De families konden het goed met elkaar vinden. Enthousiast was iedereen druk in gesprek. Maar alles ging langs me heen, ik kon alleen aan die ene ontmoeting met Nourhane in dat parkje denken. 'Het lijkt mij een goed idee om Younes en Nourhane even samen te laten praten alleen. Het gaat ten slotte om hun. Na hun gesprek kunnen we de rest bespreken,' zei mijn moeder opeens. Ik keek Nourhane stiekem aan. Ze keek voor zich uit en ik kon zien dat ze mijn moeders voorstel niet zag zitten. 'Ja Naïma heeft gelijk,' stemde haar tante Souad mee, 'jullie kunnen even naar de keuken daar is plek genoeg.' Wat was dit ongemakkelijk zeg. Ik kon niks anders dan opstaan. Ook Nourhane stond tegen d'r zin in op. Ze liep voor me de keuken in en ging aan de keukentafel zitten. Ik deed de deur achter me dicht en ging tegenover haar zitten. En daar zaten we dan. Ik moest het initiatief nemen, maar de vlotte babbel die ik normaal gesproken altijd had, was er op dat moment opeens niet meer.
Ik vind het meer wauw dat je d'r altijd zo snel bij bent. Waar maak je je druk om gozer?
Omdat je mijn topic vervuilt met je sarcastische opmerkingen die je maar blijft herhalen. Als het je niet aanstaat, wat logisch is het is meer een verhaal voor de dames, dan klik je toch gewoon weg. Laat me eens met rust en verlaat de topic.