Salam aalaikoem broeders en zusters. Zou erg graag advies willen over onderstaande dillemma!
Een aantal maanden geleden Iemand leren kennen en na een maand de stap genomen om haar hand te vragen.
Gedaan en inmiddels is de trouwdatum over een maand in sha Allah. Alleen zit ik erg in de knoop met mezelf.
Momenteel ben ik erg zoekende in het leven, naar mezelf. Dit is vooral een mentale en emotionele zoektocht.
Ik ervaar bijna geen innerlijke rust in mijn hart, hoofd en ziel. Net zoals iedereen een levensverhaal heeft heb ik de mijne die hier veel invloed op heeft gehad. En ben bang dat ik deze stap te snel genomen heb, heb veel meegemaakt vanaf heel jong. Wat ik nooit echt verwerkt heb. En heb eigenlijk nooit echt een gelukkig leven gehad met mezelf، altijd opzoek geweest naar externe factoren om mijn intern goed te voelen. En dit werkt natuurlijk alleen tijdelijk, nou ben ik bang dat ik teveel verwacht van het huwelijk. Zaken zoals innerlijke rust vinden in mijn partner, het kunnen verwerken van emotionele en mentale obstakels met partner en daarin de vraag of zij het geduld heeft om hier mee om te gaan. Hoe lief ze ook is, hoe groot haar hart ook is, ben bang dat we beide door de doelen, karakters en liefde verblind zijn. Ik weet gewoon dat ik met nog zoveel wat mijn emotioneel en mentaal onstabiel maakt in een huwelijk. Ik zou graag advies willen over mijn dilemma:
-Trouwen ondanks alle onverwerkte, mentale en emotionele obstakels met als risico de vrouw uiteindelijk te kort te doen met als risico te scheiden omdat ik er bijv nog niet klaar voor ben?
-Of dit nu stop zetten en aan mezelf te werken om mijzelf en de vrouw vrouw hierin beschermen door te voorkomen ipv van achteraf te genezen?
Zie graag jullie wijze adviezen tegemoet! Baraka Allah fikoem!
