Ja, je hebt gelijk.. En dat is wat zo klote is. Het is iets wat in de toekomst gaat gebeuren. Ik ben zo onzeker over deze keuze, en niemand kan me erbij helpen. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Aan de ene kant denk ik, respecteer ze en leef lekker met je eigen man en aan de andere kant denk ik als ze nu al zo tegen me doen, ga ik niet gelukkig worden. Ik zit echt tussen deze twee dingen.
Ameen. Nee vooraf niet. Mijn man en mijn schoonzus hebben me wel netjes van te voren gewaarschuwd dat ze sociaal niet zo sterk is. Dit heeft gelukkig nooit tussen mijn man en mij in gestaan, dat komt vooral omdat mijn man altijd begrip toonde voor mijn situatie en het ook voor mij op nam als dat nodig was.. ik heb weer nooit iets lelijks over zijn moeder gezegd.
Ik denk dat je je goed moet afvragen of het alleen naar jou gericht is of dat het gewoon in hun aard ligt om zo te doen/zo te zijn
je moet je er gewoon bewust van zijn dat jij sterk in je schoenen zult moeten staan, het is niet zo dat je de strijd met je schoonfamilie aan moet gaan maar je zult wel karakter moeten hebben om dingen te incasseren van bv je schoonmoeder die je misschien niet als prettig zult ervaren, de vraag ben jij daar toe bereid? en in hoeverre is jouw draagkracht daarin want uiteindelijk zijn we gewoon mensen en soms kan het teveel worden mja dan moet je alsnog objectief kunnen blijven en niet emotioneel worden tegen hun want dan is zoiets in mijn ogen gedoemd om te mislukken, je kunt wel zeggen dat je man van je houd etc maar dat heeft ook niks met hem te maken dus lijkt het me ook niet eerlijk om hem tussen 2 vuren te plaatsen, de vraag is wat is jouw draagkracht en waar zijn jouw grenzen? als je weet dat als je het teveel word je de neiging hebt om hem dan op te geven dan kun je beter de drama voor allen besparen en er niet voor gaan maar als je denkt dat je objectief hierin kunt blijven wat betreft de relatie tegenover je schoonfamilie dan moet je er gewoon voor gaan
je komt trouwens wel onzeker over, je weet niet zo goed wat je moet doen terwijl je bij zo een belangrijke beslissing simpelweg achter jouw keuze hoort te staan, of jouw schoonfamilie het nu prettig vind of niet..
Verplicht je man jou voor hun te zorgen?
Hebben jullie dit besproken, of ga je daar gewoon van uit?
Want dit is niet normaal, al zeg ik het zelf.. jouw man, zijn broers/zussen zijn verantwoordelijk voor de zorg van hun ouders.
Niet hun vrouwen/mannen. Als het een keer door omstandigheden niet kan, Maarn niet dagelijks/wekelijks.
Langsgaan kan ik begrijpen, maar voor hun zorgen? Hell noo..
Mijn probleem was zijn familie, de leugens en verdraaide werkelijkheid van hun.
Maar sinds een tijdje heb ik het roer omgegooid.
Met alleen lief en aardig zijn bereik je niks.. bloedzuigers (zo noem ik ze) moet je uit je leven bannen
Wie mijn leven niet verrijkt, heeft geen plek bij mij. Zo stel ik mij op, en mijn man heeft er geen problemen mee ( die heeft altijd gezegd dat ik harder moest worden)
the best things are free
Het belangrijkste is je man.
De rest is bijzaak.
Maar van je verwachten dat je elke week naar hun toegaat, en voor hun gaat zorgen.. zal je niet lang volhouden als je je niet op je plek voelt bij hun. Dit moet je goed beseffen, en begrijpen.
Wat is je verwachting, wat verwacht je man.. en kun je aan deze verwachting voldoen.
Blijf bidden meid, Allah i3awen
the best things are free
Zijn ouders vinden jou niet goed genoeg voor hun zoon, omdat er misschien dingen zijn gebeurd in het verleden dat hun pijn heeft gedaan. Is dat zo ? Dan is het een normale reactie van zijn ouders hun zoon te beschermen tegen jou. Wil de situatie veranderen dan moeten ze vertrouwen in jou hebben. Dat kan, wanneer jij laat zien dat je je best doet goed met hun omgaat en met je verloofde/man. Dus betekent geduld hebben als je wilt dat het goedkomt.