Beminde schaduw...

[FaatjeSidiAbid]

Super, ga gauw verder.

Dank je wel voor je groen meid. Helaas kan ik jou nog niet geven.

Dat is een irrelevante vraag, tuuurlijk wil ik een heerlijk vervolg van je

Komt er aan hoor.

ga gauw verder. Je bent de eerste die ik hier tegenkom dat met een degelijk niveau schrijft. Je geeft achterliggende gevoelens weer en brengt deze thematiek luchtig naar voor. Ik was echt verbaasd van je ! doe zo voort! ga verder!

Zo wat lief, wat een complimenten. Dank je wel, en welkom bij het verhaal.


De andere uiteraard ook bedankt voor de upjes en de reacties.

Ik plaats zo dadelijk het vervolg van hoofdstuk 6.

Liefs!
Faatje

[FaatjeSidiAbid]

Hoofdstuk 6.2

Met een gevulde maag, opgefrist en met een veel beter humeur arriveerde ik een paar uur later op het strand waar ik met Brahim had afgesproken. De middag met mijn grootouders had me erg goed gedaan, hoe moeilijk ik dit ook in woorden kon uitleggen.

Brahim was ook in een goede bui en vertelde honderduit over onze mogelijke uitjes in Tanger. Hoe optimistisch ik ook kon zijn, leek me de kans toch klein dat onze reis naar Tanger door zou gaan. Dit vertelde ik hem uiteraard niet, omdat ik het fijn vond om naar hem te luisteren. Hij presteerde het om met zijn drukke handgebaren en zijn stemtonatie verhalen zo te brengen dat ik als vanzelf gefascineerd raakte van zijn bevindingen.

Het was een donkere en frisse avond. Mijn korte broek liet mijn bruine onderbenen bloot en de parels op mijn sandalen glansde in het maanlicht. Over mijn blouse had ik een vestje aangetrokken en toch had ik het koud. Brahim leek zich niet te realiseren dat ik het koud had en ik besefte me eerst niet dat hij was opgehouden met praten. Toen hij even achter me bleef staan zei hij mijn naam, waarop ik reageerde door me naar hem om te draaien. Hij bukte om iets op te rapen en met opgetrokken wenkbrauw keek ik naar de natte glazen fles die hij in zijn hand vasthield. Toen ik een stap dichterbij deed merkte ik pas dat er in de donkere fles een opgerolde brief lag, al was het moeilijk te zien door het natte zand dat kleefde aan het glas. Mijn hart sloeg een slag over en Brahim kreeg een kwajongensblik in zijn ogen.
“Ik heb iets gevonden, iets wat ik in zee heb gegooid zodat jij hem ooit zou krijgen en kijk eens wat hier vanavond aanstrand?” Ik schonk hem met moeite een glimlach en trok de fles uit zijn hand. Ik staarde er naar en was even niet in staat om iets te zeggen. Er ging van alles door mijn hoofd.
Hoe kon het dat hij precies de middelen had om me zo makkelijk voor zich te winnen? Hoe kon het dat hij zich zo makkelijk bewust was van de dingen die mijn hart sneller kon doen slaan?
“Sarah, is er iets?” Hij klonk bezorgd en ik schudde met mijn hoofd.
“Nee, er is niets, alleen heeft nog nooit iemand zoiets liefs voor me gedaan." Hij lachte wederom, dit keer had het een geruststellend effect.
"Dit is toch helemaal geen moeite? Ik heb hem toch niet echt in zee gegooid, ik heb hem alleen net even in het zand laten rollen om het wat echter te maken." Ik lachte hardop en vond het aandoenlijk te zien hoe schattig hij kon reageren.
"Het is niet alleen deze fles Brahim, het zijn alle gebaren die je me de afgelopen dagen hebt getoond." Hij kuchte en pakte mijn hand vast om me naar zich toe te trekken.
“Dit is nog lang niet alles vlinder. Jij verdient veel meer dan dit.” Ik liet me door hem omhelzen en toch voelde ik me ongemakkelijk. Het boezemde me angst in dat we in zo een korte tijd zo goed naar elkaar toe waren gegroeid.
“Wat staat erin?” Vroeg ik, toen we weer verder over het strand liepen.
“Dat moet je natuurlijk zelf lezen, kom laten we hier zitten.” We namen plaats op het zand en Brahim trok een deken uit de tas die hij bij zich had en legde deze over ons beide heen. Voor even bleven we knus tegen elkaar aan geleund zitten, zonder iets te zeggen of ons te verroeren.
“Dit had je niet hoeven doen weet je.” Ik verbrak de stilte, terwijl ik me nerveus voelde worden. Ik kreeg het benauwd bij het idee dat Brahim me schijnbaar zo goed kende, dit zonder dat hij het zich ook maar besefte. Hij doorzag me en dat idee boezemde me angst in.
“Ik moet gaan.” Ik sloeg de deken in een ruk van me af en stond op. Brahim keek ontzet naar me.
“Wat is er Sarah?” Ik schudde met mijn hoofd en mompelde dat ik naar huis moest en dat hij me niet achterna moest lopen.

Voordat hij de kans kreeg te reageren rende ik moeizaam met de fles in mijn hand over het zand, terug naar de boulevard. Gelukkig leek ik meteen een taxi aan te kunnen houden en pas in de auto kreeg ik mijn ademhaling weer regelmatig. In de schaduw op de achterbank van de auto durfde ik de fles te openen en de brief eruit te halen.

Lieve Sarah,

Je leest deze woorden terwijl ik ondertussen naar je staar.
Schrik niet, ik wil je niet ontmoedigen door dit gebaar.

Ik wil je laten zien wat jouw handelingen met me doen,
Hoe ik warm word van je blik zonder het beleven van onze eerste zoen.

De afgelopen dagen heb ik een speciale band met je opgebouwd.
In elkaars gezelschap voelen we ons beide heel vertrouwd.

Met jou heb ik het gevoel bergen te kunnen verzetten en nieuwe paden in te slaan,
Jij bent de eerste vrouw in mijn leven bij wie ik mezelf ben en me kan laten gaan.

Ik wil je niet afschrikken of je bang maken met mijn bekentenis,
Ik wil je alleen duidelijk maken dat ik je dankbaar ben voor je bemoeienis.

Jij geeft me de kracht om door te zetten en mijn doelen te bereiken,
Jij vindt dat ik mijn dromen moet realiseren en over mijn hart moet strijken.

Is het dan veel van je gevraagd mij hierin bij te staan?
Laat me je vergezellen de komende dagen en ik bewijs je waarom ik echt voor wil gaan.

Liefs,
Brahim


Zuchtend vouwde ik de brief weer op en stopte hem in mijn tas. Ik staarde verdrietig naar buiten, naar de donkere lucht en de fonkelende sterren. Ik voelde me geliefd door Brahim en toch was er een bepaalde angst die ik niet los kon laten, ongekende angst die me verdrietig deed voelen. Ik merkte dat mijn telefoon in mijn zak trilde en deze haalde me ook uit mijn gedachtes. Op het scherm flikkerde de naam van Brahim en zuchtend drukte ik zijn dwingende oproep weg. Keer op keer, totdat hij besloot het op te geven en me niet meer te bellen.

“Treed mijn hart binnen en ik zal de deuren voorgoed achter je sluiten.
Geef me de moed je als de mijne te vragen, bevestig dat dit het juiste moment is.
Twijfel niet aan mijn uitgestoken hand, overdenk mogelijke toekomstplannen niet.
Alles gaat om het nu, alles draait om het heden. Alles draait om jou en mij…”

[crazygirl8291]

Wauw, mooi alle gevoelens beschreven. Wat is hij schattig
Ben benieuwd naar waar ze bang voor is. Bedankt voor het vervolg!

[crazygirl8291]

Super, ga gauw verder.

Dankjewel voor je puntje, maar ik kan je helaas nog niks geven. Hou je dus tegoed!

[MilaVanila]

Fatihaaa, geweldig.

tot snel xx

[Phineas]

Wat een mooi vervolg.. Het wachten was het waard.

Smacht al naar je volgende vervolg .. Ga gauw verder lieverd!

[FaatjeSidiAbid]

Wauw, mooi alle gevoelens beschreven. Wat is hij schattig
Ben benieuwd naar waar ze bang voor is. Bedankt voor het vervolg!

Dank je wel lieverd!
Daar kom je gauw achter!

Fatihaaa, geweldig.

tot snel xx

Dank je wel liefje, tot snel!

Wat een mooi vervolg.. Het wachten was het waard.

Smacht al naar je volgende vervolg .. Ga gauw verder lieverd!

Heey you, dank je well... Ik hoop snel weer een vervolg te plaatsen.

prachtig

Dankje

[atje16]

Prachtig

[Phineas]

Heey you, dank je well... Ik hoop snel weer een vervolg te plaatsen.

Insha'Allaah.

[FanidaMartAli]

geweldig!! ga gauw verder!

[FaatjeSidiAbid]

Bedankt dames!

Ik denk dat er vanavond weer een vervolg staat, ik wil even vaart erin zetten want de echte spanning komt nog.

Liefs!

[FanidaMartAli]

doe zooo voort kijk er al naar uit!

[crazygirl8291]

Kan niet wachten op vanavond Er wacht ons dus nog meer op? Ben benieuwd

[FaatjeSidiAbid]

Nee dames, hij is wel af, maar ik ben er niet tevreden mee en dus plaats ik hem nog niet.

Sorry, morgenochtend ga ik er mee aan de slag en dan plaats ik hem.

Liefs!

[crazygirl8291]

Jammer, maar succes nog en wees niet zo kritisch voor jezelf. Tot morgen!