Bedankt voor allle reacties lieverdjes
Bedankt voor allle reacties lieverdjes
Prachtige vervolgjes zoals altijd ..Uuppp!!!
Over enkele maandjes mama InshAllah!
Up Up Mooi vervolgje!
Agenda Islamitische lezingen [klik] ♥
Neem een kijkje in het hoekje vol aankomende lezingen over de Islam.
wauw, geweldig verhaaaaaal!!!
mother, my one and only true love <3.
Ga snel verder meid. Je hebt een nieuwe lezer, ik heb het allemaal in één ruk uitgelezen & ik vind het helemaal top! Can't wait for more.
UPUPUPUPUPUPUPUPUPUPUPUPUPUPUP
Ga verderrrrrr
Is het verhaal bijna afgelopen ??
xx
Soms moet je wegrennen, gewoon om te kijken wie er achter je aan komt. Soms moet je zachter praten, gewoon om te kijken wie echt luistert. Soms moet je stoppen met vechten, alleen om te kijken wie er echt aan jou kant staat. Soms moet je de verkeerde keuze maken, gewoon om te kijken wie je helpt de problemen oplossen. En soms moet je weggaan bij de gene van wie je houd, gewoon om te zien of die bij je terug komt
Deze week stond geheel in teken van mijn bruiloft. Rachid was twee dagen nadat Othman en mijn zus aankwamen, om mijn hand komen vragen en alles verliep gelukkig vlekkeloos. Mijn ouders kenden hem al weg vaagjes omdat het de neef van Othman is, en waren verrukt door zijn komst. Die avond ervaarde ik het toppunt van zenuwachtig zijn, maar tevens van gelukkig zijn. Toen we met z'n allen in de woonkamer zaten en ik Rachid gezellig zag kletsen en lachen met mijn vader, vulde mijn hart zich met nog meer liefde. Alles voelde goed aan en ik wist, voor het eerst in mijn leven, dat deze keuze de juiste was.
We hadden ervoor gekozen de bruiloft zo snel als mogelijk plaats te laten vinden. Een week na het handvragen is de sadaka gegeven en een paar dagen daarna vond de niqaah plaats, het Islamitisch trouwen in het bijzijn van een Imam. De Nederlandse wet mocht van ons wachten, dat zouden we regelen wanneer we weer terugkeerden naar Nederland. Ikzelf had aangegeven de bruiloft klein te willen houden, intiem met alleen mijn directe naasten. Rachid was daar tegen, die wilde mij de dag van mijn leven geven. "Je trouwt maar 1 keer Ouarda, en ik sta erop dat je de mooiste dag van jouw leven krijgt insa'Allah." We zaten in de avond op het strand en keken uit over de donkere zee. "Ik heb je al gezegd hoe ik erover denk, voor mij hoeft die poespas niet. Die hele bruiloft kan me gestolen worden, ik wil gewoon bij jou zijn." Zei ik verlegen. Hij sloeg een arm om me heen en drukte me tegen zich aan. "Ik snap nog steeds niet waar ik iemand als jij aan te danken hebt, maar ik dank Allah op mijn knieen voor jouw aanvulling in mijn leven." Fluisterde die in mijn oor en drukte vervolgens een zachte kus op mijn kruin.
Ik las voor de tiende keer mijn lijstje van benodigdheden door. Ik ging alle punten af en concludeerde tevreden dat alles al geregeld was. We hadden het geluk gehad dat wegens omstandigheden een huwelijkspaar hun bruiloft hadden verzet, waardoor wij de zaal die praktisch om de hoek stond, konden huren. Alles leek werkelijk van een leien dakje te gaan. De catering was geregeld, de live band, de bedankjes en natuurlijk de negafa. Die laatste had me heel wat slapeloze nachten bezorgd. Ik had namelijk altijd het idee gehad dat de negafa's in Marokko echt afschuwelijk werk leverden. Bruidjes werden zodanig opgemaakt, dat het leek alsof er een clown binnenkwam. Blauwe ogen, witte gezichtjes en niet te vergeten, vuurrode lippen. Het was dan ook mijn regelrechte nachtmerrie om zo voor de dag te komen op notabene mijn eigen bruiloft. Samen met mijn zus waren we langs heel wat vrouwen geweest die claimden professioneel te zijn. Na wat werk van hun te zien, maakten we dan gauw dat we wegkwamen. Ons buurmeisje had ons echter een gouden tip gegeven, er was namelijk een negafa in Tanger werkzaam die uit Nederland kwam, maar in de zomermaanden in Marokko werkte. We hadden al gauw een afspraak kunnen maken en ik wist, na de eerste foto's van haar werk te hebben gezien, meteen dat zij de juiste was.
Het was de dag voor de hennadag, en Rachid en ik hadden afgesproken. Hij zou me mee uit eten nemen, ter ontspanning voordat de drukte zou beginnen, en ik verheugde me er erg op. Ik deed een mooie nette lange rok aan, met daarvoor een getailleerd blousje. Ik maakte mezelf lichtjes op, maakte mijn hijab vast en liep richting de deur nadat de bel ging. "Mama, ik zal het niet te laat maken, dus maak je geen zorgen." Riep ik nog richting de keuken en sloot de deur achter me dicht. Ik zag Rachid mij bevreemd aankijken. "Heb je haast ofzo? Ik wilde mijn schoonouders nog groeten." Ik begon te lachen. "Te laat! Yallah meekomen."
Hij had me naar een erg mooi restaurant meegenomen, dat gelegen was aan de andere kant van Tanger. "Wauw, ik wist niet dat Marokko zulke mooie restaurant had!" Keek ik mijn ogen uit. Het was groot en erg shieq ingericht. De Marokkaanse sfeer was in stand gehouden, maar werd voorzien van een nette touch. Mijn jas werd aangenomen bij de deur en zag dat het restaurant voornamelijk gevuld was met toeristen. "Had je niet kunnen zeggen dat ik me netjes moest kleden." Zei ik hem toen we plaatsnamen aan onze gereserveerde tafel. Hij begon te lachen. "Je ziet er beeldig uit, je doet niet onder aan een van hen. Integendeel." Knipoogde die. "Trouwens, waarom is je zusje niet meegekomen?" Zijn zusje had ik voor het eerst ontmoet toen Rachid mijn hand kwam vragen en het klikte meteen tussen ons, wellicht kwam dat ook doordat we leeftijdsgenootjes waren. Zijn broertje van 23 was ook meegekomen en had direct een band weten te scheppen met mijn broer. "Die strest hem nog erger dan jij. Geloof het of niet, maar toen ik de deur uitging om jou op te komen halen, was ze weer al jaar jurken aan het passen en flipte ze omdat de riem ofzo loszat." ik begon te lachen. "Vrouwen he."
Het diner was ten einde gekomen en had ons beiden zeer goed gesmaakt. We liepen richting de auto en zouden nog even snel de stad ingaan, omdat Rachid nog iets moest halen. "Morgen moet je trouwens niet al te laat komen he, want ook jij krijgt henna op je handen." Hij keek me met een vies gezicht aan. "Ik heb een hekel aan henna, die geur kan ik echt niet verdragen." "Je zal wel moeten." Grinnikte ik. We zouden de hennadag niet afzonderlijk van elkaar vieren, maar gezellig samen. "Dat wordt met een wasknijper op mijn neus naast jou slapen, aangezien jouw handen en voeten besmeurd zullen zijn met dat goedje." Grapte die. We waren uitgestapt en liepen hand in hand door de straten. "Weet je wel waar je moet wezen?" Vroeg ik hem. "Jahaa. Wacht jij hier maar, ik ben zo terug." En liep de winkel verderop in. Ik leunde tegen de muur aan en keek om me heen. Op dat moment zag ik iemand mij tegemoet lopen en mijn hart leek stil te staan. Mijn knieen begonnen te knikken en leken het elk moment te kunnen begeven. Ik had mijn gezicht afgewend, maar hij had me al gezien. "Zo zo, wie hebben we daar." Kwam die voor me staan. "Als dat onze Ouarda niet is." Ik probeerde me zo normaal mogelijk te gedragen, zodat die mijn angst niet zou waarnemen. "Wil je opdonderen, en wel nu." Hij lachte sarcastisch. "Nog steeds hetzelfde he." Ik deed een stap zijwaarts maar hij hield me tegen. "Laat me los klootzak." Siste ik. Ik wilde geen scene trappen hier op straat en was tegelijkertijd bang dat Rachid ons zou betrappen. "Bek dicht vieze ****." En duwde me weer terug tegen de muur. Op dat moment zag ik Rachid uit de winkel komen lopen en ons verschrikt aankijken. Met grote stappen stevende die op ons af. "Wat moet dit verdomme voorstellen?! Blijf met jouw gore tengels van mijn vrouw af!" Terwijl die Yasin hardhandig bij zijn kraag vastpakte. Yasin wurmde zich los en begon duivels te lachen. "Is deze slet jouw vrouw?" Ik zag hoe Rachid weer aanstalten maakten om hem te lijf te gaan, maar plots verstijfde door de woorden die volgden. "Jouw vrouw is door mij ontmaagd eh vriend. Een afgelikte boterham is het."