Speciaal opgebleven voor het vervolg. Thanks Neffsuppp
Speciaal opgebleven voor het vervolg. Thanks Neffs
@_____: pagina 51!
How sweet. Geen dank dameGeplaatst door Kuiltjeslachh
Speciaal opgebleven voor het vervolg. Thanks Neffs
Ik maak haar dood als ze met Salim gaat trouwen.
P.S. Je hebt een hele fijne schrijfwijze en het woordgebruik is prettig.
Alhamdolillah! Yes, keep doubting Ouarda! Je wilt Rachid en niemand anders!
Thanks Nefs! Twee vervolgjes vandaag! Superb!
deel die mening, i also still loving it!
ze kan geweldig schrijven!
mocht ze ooit voor een boek gaan wil ik een pm nefs.. ik wil je boek kopen en lezen en nog eens lezen en weer lezen en weer lezen
prachtig..
Love is to share,
Inna illehi wa inna ilahi raji'oen
Allah y rhamkoum wey wesse3 3likoum we 3la koul el moslimeen, 08-11-'10
10-11-'10
Nefs, houd de spanning erin. Echt geweldig hoe je dat doet! Maar laat één ding duidelijk zijn: Als ze met Salim trouwt, kom ik je persoonlijk een bezoekje brengen. En dat is niet om een bakkie koffie te doen
Je bent niet de enige! Heel "Team O&R" komt haar "vriendelijk" bezoeken
Ik zou voor Salim gaan!
Up S&O!!
Dat vind ik heel verstand van jou
Opzoek naar Kinderopvang/PW4 boeken!
Rachidrachidrachidrachid! Ze mag niettttttt trouwen met Salim, hoor je me! First love is Only Love.
Up!
"Hij is tenminste serieus met je." We zaten nog steeds op mijn kamer te praten over het grote dillema en lieten onze hersenen kraken. "Maar ik weet gewoon niet goed wat ik ervan moet denken." Slaakte ik uit. "Ga op je gevoel af Ouarda. Luister naar je innerlijke stem en insa'Allah maak je dan de juiste keuze." Sprak ze wijs. "Het is begrijpelijk dat je nu even de kluts kwijt bent, aangezien zijn vraag als donderslag bij heldere hemel kwam. Maar denk er goed over na Ouarda, alleen jij weet wat jouw hart je zegt." Het was inderdaad een donderslag, een slag die mij tot aan het bot geraakt had en me nog lang na deed sidderen. Een slag die verwarring met zich mee bracht en een heftig conflict teweeg bracht tussen mijn gevoel en verstand.
Soms kom je in jouw leven voor gigantische keuzes te staan, keuzes die een beslissing vereisen die jouw verdere levensinvulling bepalen. Keuzes die dusdanig groot zijn, dat ze jou -of je nu de ene kant neemt, of de andere- in twijfel achterlaten. Mentaal was ik klaar voor het huwelijk, lichamelijk ook, alleen was de hamvraag, met wie ik er klaar voor was....
"Verricht het Istighara gebed, wellicht dat het jouw wat duidelijkheid kan brengen." Ik knikte en realiseerde me inderdaad dat dit een goed idee was. "Oke en nu niet zo sipjes kijken, het is niet het einde van de wereld hoor. Menig vrouw die nu zou staan te springen van vreugde en kijk nou naar jou." Grapte ze. Ze had me zowaar aan het lachen gemaakt, en dat bewees weer het gegeven dat ik een wereldzus had. Ik gaf haar een dikke knuffel, waarna we opstonden en naar beneden liepen.
We waren nu al een aantal weken verder en ik merkte dat Salim ongeduldig begon te worden. Laatst vroeg die me nog wanneer die antwoord zou krijgen. "Je hoort het vanzelf als de tijd daar is." Had ik belovend geantwoord. "Als het maar voor het eind der tijden is, vind ik het goed." Grapte die. Maar ik wist dat er een kern van waarheid zat in zijn grap, zijn geduld raakte namelijk op.
Ik had vandaag de zitting samen met Rachid. Ik was bloednerveus, aangezien dit mijn eerste formele zitting was als advocaatassistente. "Oke, we hebben het recht aan onze zijde staan en zijn in het voordeel. We gaan korte metten maken met de tegenpartij." Sprak die zelfverzekerd. Ik keek de client bemoedigend aan en kreeg een voorzichtige glimlach terug. "Bismillah." Prevelde ik alvorens ik de rechtzaal binnentrad. Ik nam rechts plaats, samen met Rachid en onze client. Ik was weleens eerder in een rechtzaal geweest, meerdere malen zelfs, maar dit keer was het toch anders. Dit keer maakte ik namelijk deel uit van de zaak, was ik een schakel in het proces. Ik voelde me voldaan, maar tegelijkertijd ook erg zenuwachtig. "Ya Rabi, laat ons slagen." En het proces begon.
"De rechters zullen zich terugtrekken en in beraad gaan. Een vonnis volgt daarop." We stonden allen op en zagen hoe de driekoppige rechters zich in de raadkamer terugtrekten. Het betrof een meervoudige kamer, bestaande uit drie rechters die in beraad zouden gaan. En het enige wat wij nu konden doen, was afwachten en hopen op de zegen. "Ik vind ons wel sterk staan, het ging echt goed." Fluisterde ik Rachid toe. Hij keek strak voor zich uit. "We zullen zien."
"Gaat u allen staan." De rechters kwamen de ruimte weer binnen, wat er op duidde dat er nu een eindvonnis kwam. Een van de rechters nam nu het woord en mijn hart begon automatisch harder te kloppen. "En daarmee verklaren wij de verdachte onschuldig en...." Voor de rest hoorde ik het allang niet meer, want dat was de cruciale en allesbeslissende uitspraak die wij nodig hadden om in euforie uit te barsten. "Gefeliciteerd!" En voor we het zelf doorhadden omhelsde Rachid en ik elkaar. Ik zag hoe die zich gauw weer herstelde en een stap naar achteren deed. Ik sloeg mijn blik verlegen omlaag. "Gefeliciteerd Rachid, je deed het echt voortreffelijk." Zei ik hem zacht. Hij glimlachte en keerde zich naar de client. Hij schudde de client de hand en sprak zijn felicitaties uit. "Bedankt Rachid, zonder jou was het niet gelukt." En klopte hem op de rug.
Ik had het graag met Rachid willen vieren, gewoon een drankje ten ere van onze zegen. Maar ik durfde niet en diep van binnen wist ik ook dat het geen goed idee zou zijn. Ik liep na kort afscheid te nemen naar de parkeergarage en stapte in de auto. Een behaaglijk gevoel nestelde zich in mijn buik bij de gedachte aan vandaag. Het voelde goed om als team samen te werken met Rachid, en als beloning van onze inspanning ook nog eens succes te behalen. Na vandaag wist ik het zeker, ik zou Salim zo snel mogelijk het lang verwachte antwoord geven. Ik was eruit...
"Zie ik je dan zo bij ons restaurantje?" Ik hing op en reed weg. Ik had Salim gebeld met de mededeling dat we moesten praten, en we wisten beiden waarover. Ik kwam aan en liep zenuwachtig naarbinnen. De nervositeit was zo erg toegenomen, dat ik mijn mond vochtig voelde worden, alsof ik elk moment kon gaan overgeven. Ik keek rond en zag dat die nog er nog niet was en nam dus alvast plaats.
"Hey lieverd." Ik keek op en glimlachte. "Fijn dat je zo snel kon komen." "Voor jou altijd Ouarda." Knipoogde die. Hij ging tegenover me zitten en bestelde voor zichzelf wat te drinken. "Heb je iets te vieren?" "Ja, we hebben de zaak gewonnen!" Riep ik vrolijk uit. "Mabrouk, mabrouk. Rachid zal vast blij zijn." Zei die veelbetekend. "Ja logisch.." Ik zweeg even en keek hem toen weer aan. "Maar ik heb je laten komen vanwege iets anders." Treuzelde ik. "Ik wil je namelijk antwoord geven...."
uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuppppaaaaaaa aaaaaaaa!!!
ooo mij god wat gaat ze zeggennn???
ja/nee
ja/nee
ja/nee
ik denk dat het antwoord NEE zal zijnnn....
ik wil namelijk niet met je trouwen... je bent een hele lieve jongen en je komt je ware nog wel tegen..
prachtig nefs!
Love is to share,
Inna illehi wa inna ilahi raji'oen
Allah y rhamkoum wey wesse3 3likoum we 3la koul el moslimeen, 08-11-'10
10-11-'10
