Super lief zeg!Geplaatst door Maysoen88
Super lief zeg!
neeee! jij wilt me echt een hartaanval bezorgen a hebaddallah!
zie waar je stopt! laat hem haar niet kussen of ik die die salim wat aan
(ik zit echt helemaal mee in het verhaaal)
doe zo verder!
neeee! jij wilt me echt een hartaanval bezorgen a hebaddallah!
zie waar je stopt! laat hem haar niet kussen of ik die die salim wat aan
(ik zit echt helemaal mee in het verhaaal
doe zo verder!Denk aan je hart.
Super lief zeg!
nee jij bent super super superrrrrrrrrrrrrrrrr lief !
waaaaaauuuuuwieeeeeeee wat een prachtige verhaal!!
ik had een paar dagen niet kunnen lezen
en ik heb gezien dat ik heel wat had in te halenn!!
en meid wat schrijf je veel
supperr lief van jee
xx romaisatjehh
uuuuuuuuuuuppppppppp
uuuuuuuuuuppppppppp
uuuuuuuuuupppppppp
uuuuuuuuuuppppppp
uuuuuuuuuupppppp
uuuuuuuuuuppppp
uuuuuuuuuupppp
uuuuuuuuuuppp
uuuuuuuuuupp
uuuuuuuuuup
http://forums.marokko.nl/showpost.ph...11&postcount=2
Inhoudsopgave maken voor de topic
Inhoudsopgave ga ik binnenkort aan werken insa'Allah.
Kijk ik maak het voor je en dan kan jij het kopieren en op de eerste pagina zetten ? En jij schrijft vervolgjes
Meen je dit? Wauw, ik zou je enorm dankbaar voor zijn.Kijk ik maak het voor je en dan kan jij het kopieren en op de eerste pagina zetten ? En jij schrijft vervolgjes
Dan plaats ik deze avond nog een vervolgje
ik probeer maar is onmogelijk met dit verhaal
Ik leek ineens tot de werkelijkheid terug te zijn gekeerd en werd me bewust van waar ik mee bezig was. *Pets* Ik zag Salim mij verbaasd aankijken na mijn harde klap op zijn gezicht. Ik rukte me los en liep met trillend hart weg. "Ouarda" De tranen liepen leken zonder reden over mijn wangen te glijden en pijn vulde mijn hart. Het was nu alweer jaren geleden, maar mijn verkrachting kwam me nog steeds achterna. Geen dag ging voorbij zonder dat ik eraan dacht en op deze momenten werd ik er des te meer mee geconfronteerd.
Ik wilde niet dat Salim mijn tranen zou zien en sloot me dus op in de slaapkamer. Ik hoorde zacht geklop op de slaapkamerdeur. "Ouarda, mag ik binnenkomen" fluisterde die nog net hoorbaar. Ik lag in het donker op mijn bed in een fouteus houding. Ik hoorde hoe de deur langzaam openging en hij naar binnenkwam. Ik hield mijn adem in door de toegenomen spanning. Ik voelde hoe die naast me plaatsnam op het bed, terwijl ik nog steeds met mijn rug naar hem toelag. "Ik weet dat je niet slaapt" zei die hees. Hij kuchte om zijn stem te herstellen. "Ik heb een aspirine en een glas water voor je meegebracht voor je hoofdpijn." Ik zweeg nog steeds en staarde in het donker.
Op de een of andere manier waardeerde ik zijn aanwezigheid op dit moment. Niemand zei wat, maar de stilte sprak een duizend woorden. We waren op een breekpunt gekomen en alles was anders nu. Ik was nu op mijn kwetsbaarst en was blij dat Salim er was. Een sluier van gedachtes leek over ons heen te liggen.
"Het is nu op de kop af 5 jaar geleden." Ik schrok van zijn stem die de oordverdovende stilte doorbrak. Ik voelde aan dat hij zijn hart wilde luchten en mij nu even nodig had. Ik draaide me langzaam om en zag in het licht van de maan hem met gebogen rug zitten. "Het was een zonovergoten dag, het was werkelijk een prachtige dag. We zouden naar een dierenpark gaan, samen met onze kleine." Hij zweeg even en slikte hoorbaar. "Ik reed en ze zat samen met de kleine achterin, vanwege zijn wagenziekte. Ik keek achterom, om hem aan 't lachen te brengen, en op dat moment..." Een snik ontsnapte uit zijn keel. "Dat cruciale moment heeft mij voor de rest van het leven getekend." Ik hield mijn adem in en voelde tranen prikken. "De foto die jij die ene keer in je handen had en liet vallen, is van mijn gezin. Door mijn toedoen zijn ze er niet meer..." Ik hoorde hoe hij zacht snikte. "Ik weet niet waarom ik je dit vertel, maar ik heb die behoefte blijkbaar. Sorry.." Hij stond op en liep weg. Ik wilde hem achterna lopen, maar ik had er geen kracht voor.
Ik bleef gebroken liggen en liet het moment van net op me inwerken. Ik dacht dat ik persoonlijk leed met mij meedroeg, maar wat hij mee had gemaakt, leek me ondraaglijk. Zijn glimlach verborg een verleden, een zeer pijnlijk verleden.
We zien mensen lachen, gezellig praten en denken dat ze gelukkig zijn. Waar we geen weet van hebben is hetgeen dat het hart met zich meedraagt. Hartverscheurende momenten die gekerfd staan in 't hart, wonden vormen om er vervolgens zout overheen te strooien. Een arsenaal aan gebeurtenissen die voorbij trekken, maar niet zonder diepe indruk achter te hebben gelaten. Salim had zijn vrouw en kind verloren, en wees zichzelf aan als dader. Hij had er elke dag mee te worstelen en een pijnlijke steek voelde ik in mijn hart bij deze gedachte.
Ik stond op en hoopte dat die er nog zou zijn. Ik liep de woonkamer in en keek schichtig om mij heen. Er was geen spoor meer van hem te bekennen. Ik liep teleurgesteld weer terug en kroop onder de dekens. Het was een emotioneel zware dag geweest en hoopte ondanks de hoofdpijn nog in slaap te kunnen vallen.
De volgende liep ik na me omgekleed te hebben regelrecht naar de hotelkamer van Salim. Gister zat me niet lekker en wilde graag nog even met hem onder vier ogen praten, alvorens we ons naar de laatste congresdag zouden begeven. Ik klopte op de deur maar hoorde niks. Ik klopte nogmaals aan, maar de deur bleef dicht. Hij zou toch niet naar huis gegaan zijn bedacht ik mij tot grote schrik...
Meen je dit? Wauw, ik zou je enorm dankbaar voor zijn.
Dan plaats ik deze avond nog een vervolgje
Jaah ik meen het echt waar , om te weten hoe gek ik ben op je verhaal !
Ik ga zo beginnen en morgen weer de rest doen inscha allah .
