De vrees achter zijn glimlach...

[Nefs]

Ik stond op en het schuldgevoel kwam als een klap binnen. Hoe haalde ik het in mijn hoofd om na een eerste date direct erop los te zoenen?! Wat zal die wel niet van mij denken, tfoe tfoe wat walgde ik van mezelf. Ik liep in stilte met hem mee en hij bood mij een lift naar huis. 'Nee ik wil graag lopend naar huis, het is toch niet ver van hier.' 'Weet je het zeker? Ik breng je namelijk graag naar huis..' Ik bleef volharden en hij besefte dat er geen tegengas kon worden geboden aan mijn vastberadenheid. Hij gaf mij een kus op mijn wang als afscheid en liep weg. De hele weg naar huis was ik aan het malen over wat ik zojuist gedaan had. Ik schaamde mij diep en wilde mezelf wel slaan. Hoe kon ik zo dom zijn?! Moge Allah mij vergeven...

'Ik genoot van jouw aanwezigheid vandaag en moet je zeggen dat jouw lippen heerlijk smaken :P. Welterusten schoonheid' Mijn walging werd nog groter na het lezen van deze sms. Gatver! Ineens vond ik hem een stuk minder aantrekkelijk en besloot ik hem voortaan te negeren. Wat dacht die wel niet, dat ik nou echt zo gemakkelijk was. Eigenlijk was ik dat ook. Ik nam een snelle douche en dook mijn bed in.
Vage geluiden deden mij wakker worden. 'Opstaaahaaaan luilak!! Vandaag is de dag van de bruiloft!!!' 'Jeetje Sara, hoe kun je zo energiek zijn zo vroeg op de ochtend. Hoelaat is het trouwens?' zei ik met een diepe gaap. '7u haha' 'elaaaaaaah, waarom zo vroeg eh heks!'. Ze begon mijn laken van me af te trekken en sleepte me bijna van het bed af aan mijn benen. We begonnen te rollebollen en lagen op een gegeven moment zo erg in een deuk, dat mijn moeder om de hoek kwam kijken of alles wel goed ging met ons.
Mijn tante en kinderen verbleven bij ons omdat ze momenteel geen huis hadden. De vader van Sara was vorig jaar plots overleden aan een hartaanval en het huis is toen in beslag genomen. Aangezien wij toch een groot huis hadden, besloten mijn ouders en Sara's moeder de henna bij ons thuis te houden. De bruiloft zou in een zaal aan de andere kant van de stad plaatsvinden. Ik verheugde me erg op het feest en hoopte dat het zou slagen. Het meisje dat Adil zou huwen was het achternichtje van hem, dat tevens zijn buurmeisje is. Een erg schattig en leuk meisje om te zien.
'Ouarda, we moeten richting de kapper anders redden we het niet'. Niet veel later zat ik in de kappersstoel en werd in onder handen genomen. Ik bekeek het eindresultaat in de spiegel en vond het geslaagd. Ik drapeerde voor ik naar buiten ging een sjaal op mijn haar en stapte gauw de auto in samen met Sara. Toen ik onze straat binnenreed zag ik net de eerste gasten voor de deur staan. 'Saar, wat doen zij hier nu al dan?!' 'Euhm naar de 7ena komen, wat anders haha'. Ik parkeerde iets verderop en we liepen het huis in. Poeh wat een drukte, ik besloot eerst gauw mijn jurk aan te doen voordat ik iedereen zou begroeten. Ik snelde naar mijn kamer en deed deze op slot. Ik had voor de henna een simpele gouden kaftan, met blauwe accenten. Ik maakte mezelf lichtjes op en ging de trap af. Op het moment ik naar beneden wil, komt Adil net naar boven. Zijn ogen gingen van top tot teen en hij floot zachtjes. 'Je wordt met de dag mooier Ouarda, je doet jouw naam eer aan.' Ik bloosde en liep gauw naar beneden. Waarom flirt die met mij terwijl die op het punt staat te trouwen. Mannen van tegenwoordig tsss.
De avond verliep vlekkeloos. We aten gezamenlijk heerlijk van het eten die de tantes allemaal bereid hadden en Sara deed de henna op de hand van haar broer. Ik vond het erg mooi om te zien en kon mijn tranen niet inhouden toen alle oude vrouwen de traditionele liederen begonnen. Ik zat naast mijn moeder en legde mijn hoofd te ruste op haar schouder. Mijn zus zat tegenover mij en ook bij haar zag ik de tranen. We keken elkaar aan en ik knipoogde. Ik genoot intens van dit mooie moment en wenste dat het nooit zou eindigen...

[Oum_Youssrah]

-----wil je misschien een grote lettertype typpen dat is wat gemmakelijker voor de lezers

[Nefs]

De dag van de echte bruiloft was aangebroken. Ik werd wakker met een opwindend gevoel, hetzelfde als ik als kind kreeg de avond voor ik op schoolreisje ging. Na ik gedoucht had, nam ik ruim de tijd mij aan te kleden. Ik was sowieso te laat voor het ontbijt dus nam ik mijn gemak maar. Beneden zag het eruit alsof er een tornado had plaatsgevonden, spullen her en der, mensen op de grond die zijn blijven slapen de vorige dag. Ik lachte stiekem en dook de keuken in. Mijn moeder was al op en kwam mij al tegemoet met een etej ne3ne3 en remsemen. 'Goed eten schat, want voor je het weet komt de rest het oppeuzelen en is er niks meer over haha.' Ik bedankte haar en zag Sara met haar slaperige hoofd net de keuken binnenkomen. 'Yeh tamza, heb je op je kop geslapen ofzo.' Ik kon het niet laten haar te pesten wanneer het moment zich voordeed. 'Ouarda, nog 1 woord en wollah 7ta ik laat je nader kennis maken met alle hoeken van deze keuken.' Iedereen schoot onbedaarlijk hard in de lach en ik zag dat Sara haar eigen lach ook niet meer kon inhouden. Ze pakte een mandarijn die op het keukenblad lag en gooide het richting mijn hoofd. 'Yemaaaa, kijk wat Sara doet. Ze speelt met ni3ma!' 'Ieh yeh kleuter, wilt mama's hulp. Eh ka senie eh boras, ik wil eten.'
Na het ontbijt hielpen we allemaal met het schoonmaken van het huis en ging ik samen met mijn broer nog even wat spullen naar de zaal brengen, voordat de gasten zouden komen. Ik zag dat de zaal mooi versierd was en ik kon het niet laten om even op de bruidsbank te gaan zitten. 'Hey zusje, ga je trouwen ofzo? Haha' Ik liet mijn gedachtes even gaan en beeldde mij in dat ik de bruid was en dat dit mijn grote dag was. Een gevoel van opwinding ging door mijn buik. Hoe zou het zijn om hier naast Rachid te zitten....
We hadden allemaal onze mooiste jurken aan en waren onderweg naar de zaal. Sara en ik waren iets later vanwege de riem van Sara die op het laatste moment nog versteld moest worden. Typisch iets voor haar om alles op het laatste moment te doen. Bij de zaal aangekomen was het zo druk dat ik nergens mijn auto kwijt kon, ik besloot hem helemaal achteraan te parkeren. Ach dan maar wat meters lopen op deze hoge hakken. 'Ajow Ouarda wat als ik nu op mijn bek ga, kijk al die jongens daar staan. Wacht wacht geef me jouw hand eh heks!' Al stuntelend liepen we naar de zaal. Binnen aangekomen zag ik dat zowat alle tafeltjes bezet waren, mij ogen gleden over alle mensen en al gauw ontdekte ik mijn moeder en tante. Gelukkig, ze waren zo attent geweest om zinplaatsen vrij te houden voor mij en Saar. 'Tbark'Allah 3liekoum' zeiden ze in koor. Ik keek Saar aan en we begonnen te lachen. 'Als we vandaag geen hunk aan de haak slaan, weet ik het ook niet meer Ouarda haha'. De band begon al gauw opzwepende muziek te draaien en merkte dat ik met moeite op mijn stoel kon blijven zitten. 'Ouarda, kom we gaan dansen!' 'Euh..en al die mannen dan? Ik kan zo echt niet los gaan'. De bruiloft was gemengd en ik voelde mij ongemakkelijk bij het idee dat ik met mijn kont zou shaken voor de ogen van allemaal mannen. 'Ewa safi Ouar, iedereen danst gewoon. Schijt aan hen!'. We stonden op en begaven ons onder de dansende mensen. Sara kon mooi dansen, ze hield goed maat. Ook ik kon er aardig wat van en kon het niet laten mijn kunsten te showen. Op het moment ik mij omdraai en verder wil dansen, zie ik iemand aan een tafeltje achterin zitten. Ik verstijfde en stond stil waardoor Sara mij vreemd aankeek. Ownee toch, wat doet hij nou hier?!!!

[Nefs]

-----wil je misschien een grote lettertype typpen dat is wat gemmakelijker voor de lezers

Natuurlijk! Ik ga het zo wijzigen. Bedankt voor de tip.

Wat vind je verder van het verhaal?

[gullerguzeli]

Bedankt voor je vervolgjes ga snel verder

[romaisatjeh]

uuuuuuuuuuupp lieverddd!!
ik weet zekker dat het een top verhaal wordt.
ik vind het nu al geweldig

[najoua..]

Eeeeecht goed!
Ga snel verder

[Nefs]

Ik stond als aan de grond genageld. Wat deed Rachid in vredesnaam op de bruiloft van mijn neef?! 'Ouarda, waarom zie je zo bleek? Het is alsof je een spook hebt gezien' lachte Sara. Ik negeerde haar en ging terug zitten aan de tafel. Ik draaide mijn stoel zodanig dat ik met mijn rug gekeerd was naar zijn plek. Ineens was ik mij bewust van al mijn bewegingen en was ontzettend gespannen. Wat deed hij toch met mij? Sara had inmiddels een nieuwe danspartner gevonden en had zo te zien de grootste lol. 'Ouarda benti, zou jij samen met wat anderen de thee kunnen serveren. Er zijn namelijk te weinig serveerders.' 'Euh liever niet eh gelti' Ik kreeg direct een boze blik van mijn moeder en stond met lood in mijn schoenen op. Ik had een hekel aan dat rondgewandel door volle zalen, maarja het moest dan maar. 'Zou jij aan deze kant kunnen beginnen, dan neemt zij het midden en de rest de voorkant van de zaal.' Ik keek naar de kant die mij werd toegewezen en zag tot mijn grote schrik dat het de zijde was waar Rachid zat. 'Ik kan ook het midden doen hoor' zei ik snel. 'Nee nee nu heb ik de taken al verdeeld. Yallah pak dit dienblad aan en ga serveren.' Ik trok een wenkbrauw op en liep boos met het dienblad weg. Tfoe, straks laat ik iets vallen of mors ik de thee. Ouarda adem in, adem uit.
Ik had nauwelijk een tafel bediend en ik was nu al bekaf. Ik schopte gauw mijn hoge hakken uit en ging met tegenzin door. Wat konden mensen toch klagen zeg, konden ze niet gewoon hun mond houden en genieten. Ik naderde het tafeltje van Rachid. Zo nu en dan ving ik al een blik op, maar keek ik gauw weg. Hij zat daar met wat andere jongemannen en twee voluptueuze dames. Was ik jaloers? Nee hoor uhum. Ik vroeg beleefd of iedereen thee wilde en ze antwoorden allen positief. Op het moment ik het glas voor Rachid neerzette pakte hij het glas aan en raakte vlugjes mijn hand aan. Ik leek getroffen door een shock, wow wat was dit nou weer? Ik keek hem geschrokken aan en liep zonder gedag te zeggen weg. 'Ouarda, Ouardaaa!' Wat moest die nou? Ik draaide mij om en hij wees naar het dienblad op tafel dat ik vergeten was. Waarom leek ik alles te vergeten in zijn bijzijn en de ene blunder na de ander te begaan. Ik liep snel terug en pakte het op. 'Je laat wel vaker spullen slingeren he haha' 'Ja sorry' stotterde ik. Ik had echt behoefte aan buitenlucht en maakte dus snel de laatste tafels af en sloop naar buiten.
Hmm het was aardig afgekoeld buiten en het deed mij meer dan goed. Ik was naar de zijkant van de zaal gelopen, daar zat ik in mijn eentje tegen de muur. Ik had echt even behoefte aan om alleen te zijn. Opeens hoorde ik voetstappen naderen, ik keek schichtig opzij en zag een man in pak naderen. Alleen zijn contouren zag ik doordat er geen licht scheen aan deze kant. Mijn hart begon als een razende te bonken, stel dat die mij wat aandoet? Ik hoorde altijd de engste verhalen hier in Marokko en kon mijzelf wel voor de kop slaan. Waarom was ik ook alleen naar buiten gekomen?!

'Ik kwam je water brengen' zei de man lachend. 'Rachid?!' Hij kwam dichterbij en kon eindelijk zijn gezicht zien, hij was het echt. Hij kwam naast me staan en zo stonden we beiden met onze rug tegen de muur. 'Wat doe je hier alleen Ouarda?' 'Ik had behoefte aan een frisse neus, that's all'. Ik zag hem mij aankijken, maar ik bleef voor me uit kijken. 'Wat doe je hier Rachid? Ken je het bruidspaar?'. Hij begon te lachen om mijn directheid 'Nou het zit zo. Mijn buurjongen is een goede vriend van Adil en hij had vervoer nodig. Daarna ben ik door Adil toenstraks uitgenodigd en aangezien ik toch niks te doen had, stemde ik in. Zodoende.' Ik vond het fijn dat die er was, maar hij maakte me ook onrustig. Ik leek geen controle over mezelf te hebben wanneer hij in de buurt was. Zou het verliefdheid zijn?
'Waarom negeerde je mijn belletjes en smsjes Ouarda?'. Shit, wat moet ik hierop antwoorden. Euh ik was bezig met Yasin en had te druk? Op de een of andere manier voelde ik mij schuldig. 'Ik had het te druk met het voorbereiden van de bruiloft. Teveel gedoe enzo...' Jeetje, dat klonk niet bepaald geloofwaardig zeg. 'Hoe kom je trouwens aan mijn nummer Rachid? Ik heb je die nooit zelf gegeven namelijk.' Hij keek mij lachend aan 'Haha kom je daar nu pas mee? Weet je nog die dag dat we je thuis brachten en jij jouw mobiel vergat in de auto? Nou toen belde ik gauw met de jouwe naar mijn telefoon en had op die manier jouw nummer.' Hij keek mij voldaan aan en ik begon verbaasd te lachen. 'Dit meen je niet haha yeh amchoem.' Het was fijn om zijn lach te horen, ik genoot ervan. Ineens werd ons samenzijn verstoord door het geluid van hakken. 'Rachid liefje, ben je daar?' zei een meisjesstem...

[Nefs]

'Rachid liefje, ben je daar?' Bij het horen van de benaming liefje werd ik misselijk. Waarom noemde die trien hem zo?! Ze kwam bij ons staan en ik herkende haar als 1 van de voluptueuze dames die aan zijn tafel zat. Ze droeg een nauwsluitende jurk met een diep decolete waardoor de blik automatisch naar haar borsten getrokken werden. Bah wat een wagelijke verschijning. 'Amal, dit is Ouarda, Ouarda dit is Amal.' Ik merkte aan hem dat die zich ongemakkelijk voelde maar trok me er niets van aan. Ze keek mij met een arrogante blik aan en ging weer over op Rachid. 'Loop je met mij mee naar binnen schat? De rest vroeg zich af waar je bleef.' 'Ja is goed, kom er zo aan.' In plaats van dat ze wegliep bleef ze staan. Ik kon haar wel wat aandoen, irritant mens. 'Amal, ik zei toch dat ik er zo aankwam' zei die dit keer wat botter. Ze keek me nog eens hooghartend aan en draaide zich om en liep weg. 'Moet je jouw liefje niet achterna' vroeg ik hem expres. De sfeer was totaal omgeslagen en ik kon zijn aanwezigheid niet meer waarderen. 'Ze is mijn liefje niet, dus doe normaal'. 'Normaal? Wie moet hier nou normaal doen. Alsjeblieft zeg, wat een walgelijke vertoning was dat.' Ik schrok van mijn eigen woorden en wenste ze terug te nemen. Hij kwam voor mij staan en ik zag de kwaadheid in zijn ogen. 'Wat is verdomme jouw probleem?!' Ik voelde mij geintimideerd en zette een stap naar achter waardoor ik dicht tegen de muur aan kwam te staan. 'Je hoorde mij wel, jouw liefje wacht op je. Ga maar snel voor ze weer terugkomt en hier een scene trapt.' Ik keek hem uitdagend aan en verbloemde zo mijn onzekerheid. 'Ik had je volwassener ingeschat Ouarda, veel volwassener. Blijkbaar heb ik mij vies in je vergist.' En zonder mij nog een blik te gunnen draaide die zich om en liep weg. Het was alsof ik een klap in mijn gezicht had gekregen. Wat bezielde mij toch, waarom moest ik zo jaloers reageren? Ik kwam over als een kinderachtig wijf dat allesbehalve volwassen was in zijn ogen.

De hele avond zat ik op mijn stoel. Ik danste niet, praatte nauwelijks en zette zo nu en dan een geforceerd lachje op. Ik wilde niets liever dan dat deze avond voorbij zou zijn en ik alles achter me kon laten. Na het eten kwam het bruidspaar voor een laatste keer binnen en werd er met de gehele familie een groepsfoto gemaakt. Ik nam afscheid van het bruidspaar en volgde hen naar buiten waar ze werden opgewacht door een gehuurde auto. Ik keek hoe Adil zijn moeder omhelsde en dicht tegen zich aan trok en zag de tranen vloeien. Ik wist dat ze op dat moment beiden maar aan 1 iemand dachten, zijn vader en haar man. Ik kreeg een brok in mijn keel en voor ik er erg in had voelde ik de tranen rijkelijk vloeien. Ik was altijd al een emotioneel wrak geweest als het op dergelijke gebeurtenissen ging. Zodra ik iemand zag huilen, huilde ik met hem mee. Mijn zus sloeg een arm om mij heen en zo zwaaide we ze even later uit. 'Moge Allah hun huwelijk zegenen' zei ik met een zucht. 'Ameen Ouarda, ameen.'

Het einde van de vakantie naderde en we maakten ons allen klaar om weer terug te keren naar Nederland. We waren pioniers die tussen twee werelden en culturen in leefden. Nederland, het land waar ik mijn eerste stappen op aarde zette en waar ik het levenslicht zag. En aan de andere kant had je Marokko, het land waar mijn ouders en voorvaderen vandaan kwamen. Waar mijn wortels geaard waren en waarvan het bloed door mijn aderen stroomde. Ik voelde mij met beide landen verbonden, alhoewel Marokko toch wel een specialere plek in mijn hart had. Ik hoopte ooit hier te begraven worden en 1 worden met Marokkaanse bodem, net zoals mijn lieve opa Allahie rahmoe.
Ik vertrok een dag eerder dan de rest. Mijn ouders zouden teruggaan met de auto en mijn broer en zus zouden met hen meegaan. Ik was zelf niet zo van de lange ritten vanwege mijn wagenziekte en vloog daarom liever. 'Als je iets vergeten bent, bel dan en we zullen het voor je meenemen.' 'Ja mama, zal ik doen.' Ik gaf haar een dikke knuffel en een kus op haar voorhoofd 'Moge Allah met jou zijn, mijn dochter.' Ik omhelsde de rest en stapte de auto in. Zwaaide nog een laatste keer en weg was ik. Mijn vader bracht mij naar het vliegveld, maar moest direct weg vanwege een afspraak die hij had. 'Je weet waar je moet inchecken. Gewoon in die rij daar staan en dan kun je door.' 'Ja papa, shoukran voor de rit. Tot gauw' Gaf hem een kus op de wangen en zei hem gedag.
Het was ontzettend warm en ik had het gevoel op elk moment te kunnen smelten. Ik had een luchtige broek aan met een tuniekje, en alhoewel ik vrij dunne kleding aanhad, barste ik van de hitte. Ik kocht een flesje Sidi Ali en legde het verkoelend tegen mijn wang. Aaah wat was dat heerlijk zeg. Na ingechekt te hebben en door de douane te zijn geweest, moesten alle passagiers in een aparte ruimte wachten tot de deuren open zouden gaan en we het vliegtuig inkonden. Ik nam in de hoek plaats op een stoel en legde mijn handbagage naast me neer. Ik voelde me erg moe en sloot even mijn ogen.
Ik schrok wakker van het rumoer en moest even om mij heen kijken om te beseffen waar ik was. Ik zag de hordes mensen al in rijen voor de deur staan, wat er op duidde dat de deuren elk moment open konden gaan. Ik pakte gauw mijn handbagage op en sloot achterin de rij aan. Voor mij stonden voornamelijk gezinnen, vaders moeders en kinderen. Ik leek de enige te zijn die alleen reisde. Hey er kwam beweging in de rij. Iedereen had zijn ticket in de aanslag en zo schuifelde we 1 voor 1 naar voren. Op een gegeven moment werd de lange rij in tweeen gesplitst en moesten de mensen met een stempel op hun ticket rechts aanhouden en de rest links. Er ontstond een hoop geruzie en gedoe en ik besloot daarom wat mensen voor te laten. De oude man en vrouw achter mij liet ik uit beleefdheid voor en als dank kreeg ik een dou'a van de vrouw. Ik glimlachte naar haar en draaide me om, om achter hen plaats te nemen. Op dat moment kwam ik oog in oog te staan met Rachid. Mijn hart begon als een razende tekeer te gaan en ik wist even niet meer wat te doen. Stom van me dat ik er niet aan heb gedacht dat hij hetzelfde vliegtuig als ik zou nemen, dat vertelde zijn moeder immers die ene dag.

[romaisatjeh]

uuuuuuuuuuppppppppppp
je schrijft gewoon PRACHTIG!!

[fatOosz]

Oeff spannend, ga snel verder !!

[Nefs]

'Salaam Ouarda'. 'Wa'laikoum salaam' zei ik zacht. Ik dacht direct aan ons laatste ontmoeting en voelde mij meteen weer rot erover. Ik keerde hem de rug toe en ging weer in de rij staan. Hij negeerde mij gewoon keihard, maarja vind je het gek. De rij werd steeds korter en even later liep ik al richting het vliegtuig. Mijn stoel kreeg ik toegewezen en ik nam plaats. Niet veel later zag ik Rachid binnenkomen en in de rij voor mij plaatsnemen. Ik deed alsof ik uit het raam geboeid zat te kijken en ontweek zo het ongemakkelijke moment.
Ik haatte die lange uren van stilzitten en niks doen. Naast mij zat een moeder met een klein kind dat constant aan het huilen was. Ik stopte mijn oordopjes in mijn oren en mijn favoriete liedjes vulde mijn oren met prettig geluid. Ik legde mijn hoofd tegen het kleine raampje en probeerde zo wat te slapen. De slaap kwam niet maar ik had zo wel de mogelijkheid om even te rusten. Hoofd leeg, lichaam ontspannen, heerlijk!
Een stewardess kwam langs met de gebruikelijke versnaperingen en drankjes. 'Can I have a bottle off water please?' Ik zette het flesje aan mijn lippen en dronk het gulzig leeg. Nog twee uur te gaan, pfff hoe moest ik die in vredesnaam vullen. Ik merkte dat ik verstijfd raakte door al dat zitten en wilde even mijn benen strekken dus stond ik op en liep naar het toilet. Ik deed wat rouge op mijn wangen en smeerde vaseline op mijn lippen. Mijn hoofddoek zat weer eens schots en scheef en fatsoeneerde hem dus. Ik liep het toilet uit en zag van verte Rachid gebogen zitten over iets op zijn schoot. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat die een potlood in zijn handen had en bezig was met iets wat eruit zag als een portret. Ik was erg benieuwd naar zijn tekening maar durfde niet te kijken. Jeetje, was deze man ook nog eens creatief?

Ik zag de vlakte onder mij steeds dichterbij komen en even later stonden we aan de grond. Ik zou weer niet opgehaald worden en besloot het openbaar vervoer te nemen. Ik rolde mijn koffer achter mij mee en liep richting de treinen. Shit, nog drie kwartier wachten voor de rechtstreekse zou komen. Ik liep van de borden weg en ging koffie halen. Ik zat op een bankje mijn favoriete bezigheid uit te voeren, het bestuderen van mensen. Er was zo'n grote verscheidenheid aan mensen, ze kwamen echt in alle maten en grootte. Uit mijn telefoon hoorde ik een ringtoon. Ik zette snel m'n kop koffie neer en wroette in mijn tas op zoek naar mijn mobiel. Net op het moment ik wilde opnemen werd er opgehangen. Anoniem, dan niet he. Toen ik hem net wilde terugleggen in mijn tas ging die weer af. 'Ja hallo? -stilte- 'Halloooo?! Dan niet!' en ik hing op. Wat moest dit nou weer voorstellen.
Ik stond op en besloot alvast naar beneden naar het perron te lopen. Daar aangekomen zag ik dat het een drukte van jewelste was, de bron hiervan bleek een storing te zijn waardoor de helft van de treinen uitvielen en dus niet reden. Het was al aardig laat op de avond en ik had echt geen zin om eerst door heel Nederland te reizen met al mijn koffers, voordat ik eindelijk in Dordrecht zou zijn. Shit, wie kon ik bellen? Mijn vriendin zat in Marokko en de rest ook. Zal ik hem bellen....misschien was die er nog. Ik zat in nood en gooide daarom voor even mijn principes weg. Ik pakte mijn telefoon en zocht zijn naam op in mijn lijst. Gelukkig, hij ging over! 'Ja?' zei die kortaf. 'Hoi met Ouarda. Ik ga heel kort zijn, ben je nog op Schiphol?'. 'Ja hoezo?' Jeetje wat klonk die bot zeg, had al spijt van het belletje. 'Nee laat maar zitten, sorry dat ik je lastig viel. Beslama' en ik hing op. Wat bezielde mij dat ik hem opbelde?! Och wat had ik een spijt, tfoe tfoe.
Ik liep weer naar boven en won meer informatie in over de storing. De conducteur zei dat het wellicht over een uurtje verholpen zou zijn, en dat ik het beste een taxi kon nemen of gewoon moest wachten tot het treinverkeer hervat zou worden. Nou lekker zeg, heb ik weer. Net op het moment ik mij om wilde draaien zag ik Rachid met stevige stappen mijn kant op komen. In een reflex pakte ik mijn koffers beet en liep weg. 'Ouarda wacht' Ik deed alsof ik doof was en begon sneller te lopen. Mijn hart maakte overuren door de spanning maar ik negeerde het. 'Ik zei wacht!' En met een ferme ruk pakte die mij beet bij mijn arm. Geschrokken kwam ik tot stilstand. 'Laat me los Rachid, aardiger ga ik het je niet vragen.' Hij verslapte zijn greep maar liet niet los. 'Waar was je van plan heen te gaan? De treinen rijden niet.' Ik keek hem hatelijk aan "Oh joh je meent het!' En in een ruk maakte ik mezelf los. 'Kom mee, ik breng je naar huis.' Ik keek hem aan en begon geïrriteerd te lachen 'Rot toch op man, ik hoef jouw liefdadigheid niet. Heb daar namelijk niet om gevraagd, ik neem gewoon een taxi.' 'Verdomme Ouarda, waarom moet je zo moeilijk doen?! Ik breng je, of je nu wilt of niet.' En zonder iets van mij aan te trekken nam die mijn beide koffers van me af en begon te lopen. Ik was beduusd van deze actie en rende hem achterna. 'Rachid wollah nu ga je te ver. Jouw wil is geen wet!!' Hij keek me niet eens aan en liep alweer naar buiten. Ik wist dat er geen beginnen aan was en besloot gedwee en in stilte achter hem aan te lopen. 'Je weet niet eens waar ik woon. Misschien woon ik wel helemaal in het Noorden en ga jij 3uur rijden tegemoet.' 'Je komt niet uit Groningen eh boerin. Ik weet waar je woont, dat had je mijn moeder namelijk verteld.' Shit, dat was ik helemaal vergeten. Hij voorzag me ook echt altijd van gevatte reacties, oefff het frustreerde mij enorm.
We kwamen bij zijn auto aan. Ik zag dat het 1 van de nieuwste audi's was, een erg mooi ding. Mij kon je niet imponeren met auto's, maar ik kon een auto wel om haar schoonheid waarderen. Hij deed de kofferbak open en legde mijn koffers erin. Ik zag dat de zijne er al in zaten. Was die helemaal teruggelopen om mij op te halen? Ik kon het niet helpen dat ik mij voor even gevleid voelde. Houd jezelf niet voor de gek Ouarda, zei ik tegen mijzelf. Hij doet het niet met een diepere betekenis. 'Ga je nog instappen of wacht je tot ik de deur galant voor je openhoud, want dan kun je lang wachten' Ik keek hem kwaad aan, hij moest me ook altijd voorschut zetten die rotzak. Ik deed het portier met een zwaai open en ging zitten...

[romaisatjeh]

haha leukk ga verderr!!

[Nefs]

We reden de garage uit en al gauw bevonden we ons op de snelweg. Hij zette de cd-speler aan en door de gehele auto klonk nu Marokkaanse muziek. Ik zag dat die met zijn vingers op de maat mee aan het tikken was en hij neuriede mee. Ik kon een lach niet onderdrukken. 'Lach je me nu uit Ouarda?' En hij begon keihard mee te zingen. 'Rachid alsjeblieft houd je mond, je verpest zo het hele liedje.' 'Zing met me mee dan, gaan we horen hoe mooi jij zehma zingt.' Ik gunde hem een schuine blik en schudde mijn hoofd. 'Dat jij jezelf voorschut zet, wil nog niet betekenen dat ik dat ook graag doe.' Hij begon hartelijk te lachen. 'Je bent me er eentje eh kleintje.' Ik keek uit het raam en volgde de lichtjes langs de weg. 'Waar is je moeder eigenlijk? Zouden jullie niet samen reizen?' 'Nee' antwoorde hij 'ze heeft besloten om wat langer te blijven vanwege de bruiloft van mijn oom, haar broertje.' 'En waarom bleef jij dan niet?' Ik keek hem vragend aan. 'Ik kon helaas niet langer blijven vanwege mijn werk.' Ineens week die naar rechts uit en ging de weg af richting een benzinepomp. Hij stapte uit, tankte en liep naar binnen om te betalen. Mijn ogen volgde hem en werd getroffen door zijn aantrekkelijkheid, hoevaak kwam je nou een man tegen die jouw hoge verwachtingen overtrof? Nooit!
Niet veel later kwam stapte die de auto weer in. 'Hier pak aan' en hij overhandigde mij een flesje AA en een broodje tonijn. 'Ik weet niet of je het lust, maar dacht dat je wel trek zou hebben.' Jeetje wat was die zorgzaam en attent. 'Shoukran Rachid' en schonk hem eeen glimlach. Ik pakte het broodje aan en brak het doormidden, 'hier de helft'. 'Nee ik hoef niet, eet zelf op.' 'Ik zei pak aan, mijn moeder zegt altijd dat het onbeleefd is om iets te weigeren dat jou aangeboden wordt.' Hij keek mij lachend aan en nam het broodje aan. Al eten reden we verder. Ik voelde me nu eindelijk op mijn gemak en was blij dat de gespanne sfeer iets minder was geworden tussen ons.
'Hier verderop rechtsaf Rachid, daar bij dat hoekhuis' Hij volgde netjes mijn aanwijzingen op en parkeerde de auto precies voor het huis. We stapten uit en net toen ik de kofferbak wilde openmaken zei hij 'laat mij maar'. Hij tilde de bagage eruit en volgde mij naar de deur. Het voelde vreemd om hem in mijn huis te hebben, maar hij bedoelde het immers goed. 'Zal ik ze naar boven voor je dragen, ze zijn namelijk vrij zwaar' 'Nee nee ik draag ze zelf wel' Hij keek mij speels aan 'kifesh, ben je bang dat ik jouw rommelige kamer zie ofzo'. 'Rommelig? Mocht je willen! Ik draag ze zelf wel zei ik, dus luister nou voor een keer.' Hij legde ze bij de trap neer en ik was inmiddels naar de keuken gelopen. Ik besloot koffie te zetten, dat was wel het minste wat ik hem aan kon bieden. Ik hoorde gekuch achter mij 'Nou dan ga ik maar weer'. Iets in mij wilde dat die bleef. 'Ik ben koffie voor ons aan het zetten, die heb je nog van mij tegoed.' 'Nee dat hoeft niet, ik ga richting huis.' Ik kon mijn teleurstelling niet verbergen 'Waarom drijf jij jouw zin altijd door en luister je niet 1 keer naar mij? Ga naar binnen, ik kom er zo aan.' 'Nou als ik toch blijf koffie drinken dan sta ik erop om mee te helpen.' Hij kwam naast me staan en begon allerlei kastjes open te trekken opzoek naar kopjes. Hij pakte er twee uit en leunde tegen het aanrecht. 'Aan de kant eh bolle' en duwde hem weg zodat ik bij de kraan kon. 'Bolle yek?!' En voor ik het wist kreeg ik spetters water recht in mijn gezicht. 'RACHID!!!!' Ik draaide snel de kraan dicht en sloeg hem met de handdoek waar ik mezelf mee droogde. Hij lag nog steeds in een deuk en door zijn aanstekende lach begon ik mee te lachen. 'Wat een rotjoch ben je toch ook. Je was zeker vroeger ook de grootste pester van de klas.' 'Nee hoor, ik was juist degene die gepest werd haha. Ik was namelijk een grote nerd, inclusief brilletje.' Ik kon hem niet voorstellen als nerd, die definitie kreeg ineens een sexy bedoeling.
We liepen naar de woonkamer en namen plaats. Ik zette de tv aan om zo de ongemakkelijke stilte te doden. Ik begon te zappen en zag de avondbabes naakt voorbij komen. Uit schrik begon ik op knopjes te drukken van de afstandbediening, waardoor ik ipv te zappen op de volumeknop drukte. 'Geef hier eh chaoot' en snel zette hij de tv uit. Ik wist uit schaamte niet waar ik moest kijken en was bang dat ik weer eens rood zou aanlopen als ik hem aan zou kijken. 'Mooi huis hebben jullie hier, erg smaakvol ingericht.' 'Dankje' antwoordde ik. 'We hebben het kort geleden samen met mijn zus opnieuw ingericht, want als het aan mijn ouders lag dan zag het er nog steeds zo uit als 10 jaar terug haha.' We kletste wat af en voor we het wisten was het al na twaalfen. 'Ik denk dat ik er maar vandoor ga. Bedankt voor de koffie Ouarda.' 'Geen dank, ik vond het gezellig' Hij glimlachte en stond op. Ik liep met hem mee naar de deur. 'Als je wilt, dan zou ik je graag nog een keer terugzien Ouarda.' Ik keek hem verbaasd aan, zag die mij dan toch wel staan? 'Dat lijkt me gezellig insa'Allah.' We stonden beiden een beetje treuzelend bij de deur tot hij ineens zich naar mij toe draaide en voorover boog...

[Dele7a]

Nieuwe fan meld zich UP!