Het is zo niets, zo niets voor jou. Zonder een simpele ademhaling, zonder een spontane, lieve lach.
Stiekem bleef ik wachten, even wachten op die lach. Onwerkelijk, onmogelijk..
Maar Mams, als ik mijn ogen sluit zie ik hem, zie ik je lach. En zo zie je maar, niks is onmogelijk.
Sterkte lieve yemma, je bent een superster.