he dames. nog een 3ie mobarak allemaal.
Helaas was el3ied voor mij dit jaar een ware domper.
Vorige week vertelde mijn schoonzus die pas twee maanden is getrouwd dat ze zwanger is. Allereerst was ik heel blij voor haar, echt waar. Maar die avond thuis begon het verdriet te komen. Waarom zij wel en ik niet. Ik weet dat ik zo niet mag denken, maar het gaat onbewust. Heel eerlijk gezegd moet ik toegeven dat er toch enige jaloezie is. En dat is voor mij verrassend want ik heb nog nooit jaloezie gevoeld jegens een ander. Ik gun het haar zeker van harte, dat is het niet. Maar ik wil het ook.
Gisteren was dus el3ied en bij mijn schoonmoeder thuis ging het de hele dag over haar zwangerschap. Ik begrijp dat iedereen blij voor haar is en iedereen wil er weer een nichtje of neefje bij en schoonma een kleinkind. En dan zie ik mijn schoonzus stralen en dan denk ik: ik wil OOOOOOK!
Elke dag doe ik bij elk gebed een duaa voor mijzelf en voor alle dames die ook zwanger willen worden.
Ik moet wel zeggen dat ik alleen zulke gevoelens heb bij mijn schoonzus omdat zij zo dichtbij is en ik haar vaak zie en dus vaak met haar zwangerschap geconfronteerd word.
Ik heb twee andere nichten die ook pas zwanger zijn maar bij hun voel ik dat niet want ik zie hun haast nooit.
Ik heb volgende week een afspraak voor de uitslagen van het onderzoek en ik kan niet wachten.
Groetjes