Ik plaat hem ook hier...
Mensen, sorry dat ik jullie hiermee lastig val, maar ik moet het even van me afschrijven.
Ik ben de afgelopen 2 weken heel blij geweest, ik zou weer zwanger zijn, maar ik kon er niet echt van genieten omdat de vorige keer ook zwanger was en na 5,5 week begon de miskraam, toen deze keer die periode van 5,5 week voorbij was kreeg ik elke dag meer hoop dat het deze keer goed zou gaan, ik voelde niets raars in mijn buik en ik voelde me heel goed. Ik heb me aangemeld bij Moeders voor Moeders, en gisteren heb ik een gesprek gehad en de flessen gekregen, maar ik had gisteren ook steeds last van mijn darmen (lucht heeeeellll veeeeelll lucht) Ik denk dat door het soms inhouden hiervan of juist uitten mijn hele baarmoeder is gaan trillen (allah oe e3lem). In elk geval ik ging na het dohr bidden naar het toilet (7asakom) om ook het potje te vullen, en ik zag een beetje bloed, ik dacht het zou wel normaal zijn omdat ik zaterdag ook een beetje bloed verloren had (oud bloed) maar deze keer was het geen oud bloed maar helder. Ik dacht zolang ik geen krampen heb is het wel goed. Nou nog geen kwartier er na begonnen de kramen, en begon ik heel erg te bloeden, savonds toen ik thuis kwam werd de bebloeding en de krampen erger, en had veel stolsels... safie het is voorbij, Allah heeft het weer van me afgenomen hoewel ik hem zo vaak gesmeekt heb het deze keer niet te doen, maar blijkbaar heb ik het niet genoeg gedaan. Weet je wat eruit kwam, de baby kwam eruit in het vruchtzakje, sab7aan allah je zag hem zo zwemmen in het water, ik moest daarna naar het 1ste hulp omdat ik veel bloedde en had het vruchtje meegenomen, de arts had nooit zo'n miskraam gezien, ze zag vaak dat het vruchtzakje gewoon leeg was en er alleen uitkwam (net als bij mij de vorige keer). Mijn man en ik wisten niet wat we zagen, we zagen ons kindje die het niet overleefd heeft, en sab7aan allah je zag het zo goed zitten, piepklein en wit, het hoofdje en zijn beentjes.
Ik zou gisteren op 7 weken en 2 dagen zitten, en morgen zou ik mijn 1ste echo krijgen, waarin je zou zien of het hartje klopte, maar Allah heeft het me 2 daagjes voor de 1ste echo afgenomen, dit is mijn 2de miskraam in een half jaar de tijd, en ik was hem zo dankbaar voor de zwangerschap...
Ik verheugde me zo op donderdag (morgen) om het nieuws aan de buiten wereld te vertellen, aan vrienden, familie, jullie... Maar weer heeft het niet zo mogen zijn. Onze kinderwens is ongeveer 3.5 jaar, en beide keren is het niet op een natuurlijk wijze gelukt maar via ICSI want ik denk dat ik nooit via de gewone wijze zwanger zal raken, allah oe e3lem en Hij is degene die alles in zijn handen heeft, maar ik had het liefst nu een kindje, ik wordt ook elke dag een dagje ouder...
Ik heb gewoon zo veel verdriet, het liefst had ik gewoon dat ik helemaal niet zwanger geweest was, waarom al die pijn en verdriet. Maar 7amdolah, het is gelopen zoals Allah het gewild heeft, maar ik ben gewoon heel erg bang dat het ons nooit gaat lukken, dat wij altijd kinderloos blijven, want het probleem zit iedere keer in het innestellen (allah oe e3lem)...
Nou bedankt dat je dit stukje gelezen hebt, ik moest het eventjes van me afschrijven, en weer even die tranen laten rollen, het lijkt of de tranen nu een beetje aan het opraken zijn, want ik huil diep van binnen maar zo nu en dan zonder een traan te laten rollen...
Groetjes
Fat