Bekijk volle/desktop versie : Zoon van 12 jaar



10-04-2005, 14:47
Verhaal met een mooie boodschap..!! lees en weet ; je blijft niet voor eeuwig leven

Zoon van 12 jaar.

De vader van de jongen was even weg. De jongen overleed plotseling , De vrouw dacht: we hebben maar een zoon wat zal er met mijn man gebeuren als hij het hoort, hoe zal hij zich voelen. Ze bedacht een oplossing , ze bedwong haar emoties en legde daarna het lijk van de jongen in zijn kamer op bed ,waarna ze een laken over het lijk spreidde. Niemand in de buurt wist wat er gebeurd was. Later kwam de man thuis, de vrouw was gewoon bezig met haar werkzaamheden, er was nergens aan te merken dat er wat gebeurd was.

Ze maakte het eten voor hem klaar en bracht het voor hem, hij begon te eten, de vrouw zei toen tegen hem: mag ik wat vragen, ik durf het eigenlijk niet ? De man zei: natuurlijk is er soms wat . Ze zei: De buren van ons hadden ons wat gegeven om bij ons te houden, we hebben het al meer als tien jaar bij ons, nou vragen ze het terug, moet ik het geven of niet? Hij zei: wees bang voor Allah het is niet van jou ze hebben het aan jou gegeven om bij je te houden als ze het nu vragen moet je het met plezier teruggeven, het is niet van jou , dat je zoiets denkt toen zei zij : Nee ik weet het maar het is al zo lang bij ons dat ik er ben van gaan houden, ik kan het nu moeilijk loslaten , de buren zeggen: ik heb je het tijdelijk gegeven omdat ik dat zelf wou, niet omdat jij dat zei.

De man zei toen : Denk eraan als je het niet teruggeeft en je gaat dood moet je hier uitleg over geven , wees bang voor Allah geef het met plezier terug. Ze zei: wilt u echt dat ik het teruggeef, vindt u het niet erg dat ik er verdrietig van word . Hij zei: je hoeft er niet verdrietig om te zijn want het was niet van jou. Toen zei zij: Als u er zo over denkt luister dan , Allah heeft ons een zoon gegeven om bij ons te houden, hij was 12 jaar bij ons en nu heeft Allah hem teruggenomen. Ze had zijn gedachten zover gebracht, dat de man geen traan had laten vloeien om zijn zoon.

De pijn, het geschreeuw, de woede, die dingen zijn er omdat we iets als van onszelf beschouwen

10-04-2005, 14:58


Dit verhaal gaat over een metgezel van de profeet toch..?

10-04-2005, 15:01

Citaat door BelovedMoslima:
Dit verhaal gaat over een metgezel van de profeet toch..?
Allah Oehlem

10-04-2005, 17:46

Citaat door BelovedMoslima:
Dit verhaal gaat over een metgezel van de profeet toch..?
Assalamoe Aleikoem WaRahmatullah..

Na3am oegtie volgens mij gaat dit verhaal over Umm Soelaym (de moeder van Anas Ibn Malik) en Abu Talhah Al Ansari..
RadiaAllahoe3anhoema..

Dit is het verhaal

De ware Moslimvrouw is altijd ijverig om de liefde van haar echtgenoot te winnen en om hem te behagen, daarom probeert ze ook om slecht nieuws zoveel mogelijk van hem weg te houden als ze kan. Indien ze geen andere weg ziet dan het te vertellen dan stelt ze het uit tot een geschikter tijdstip en kijkt ze naar de beste manier om het over te brengen, zodat het minder kwetsend zal zijn. Dit is de wijze en goede benadering van de slimme moslimvrouw, maar dit is een houding die moeilijk te bereiken is. Een van de vrouwen die deze niveau wisten te bereiken was de grote Moslimvrouw Umm Soelaym bint Milhan, de vrouw van Abu Talhah Al-Ansari. Haar zoon overleed terwijl Abu Talhah op reis was. Laat ons luisteren naar haar zoon Anas ibn Malik die het verhaal vertelt over

Zijn opmerkelijke moeder en haar houding.

“Een zoon van Abu Talhah door Umm Soelaym is overleden.”

Umm Soelaym vertelde aan haar familie, “Vertel niets aan Abu Talhah over zijn zoon, totdat ik hem erover vertel.”

Abu Talhah kwam thuis, dus bereidde ze het avondmaal voor hem, en hij dronk en at. Toen maakte ze zich mooi op een manier dat ze nog nooit had gedaan en hij had gemeenschap met haar. Toen ze zag dat hij tevreden was, zei ze, “ O Abu Talhah, denk jij dat als mensen iets uitlenen aan een huishouding en het dan terugvroegen, hebben zij het het recht om het niet terug te geven?” Hij zei, “ Nee.” Ze zei, “Leg je dan neer bij de dood van jouw zoon. Abu Talhah werd kwaad en zei, “Je laat me mezelf verwennen en dan vertel je me over mijn zoon!”

Hij ging naar de Boodschapper van ALLAH, sallalahoe alayhie wa sallam, en vertelde hem wat er gebeurd was. De Boodschapper van ALLAH, sallalahoe alayhie wa sallam, zei,” Moge ALLAH jullie beiden zegenen voor deze nacht!”

Umm Soelaym werd zwanger. De Boodschapper van ALLAH, sallalahoe alayhie wa sallam, ging op een reis en ze vergezelde hem. Wanneer de Boodschapper van ALLAH, sallalahoe alayhie wa sallam, terugkwam van een reis, betrad hij Medinah nooit in de nacht. Toen zij (het reizende gezelschap) Medinah naderden, begonnen haar weëen. Abu Talhah bleef met haar en de Boodschapper van ALLAH, sallalahoe alayhie wa sallam, ging verder naar Medinah. Abu Talhah zei, “ O Heer, U weet hoeveel ik ervan hou om weg te gaan met Uw Boodschapper wanneer hij weg gaat en terug te komen met hem wanneer hij terugkomt en zoals u ziet ben ik opgehouden.” Umm Soelaym zei, “ O Abu Talhah, ik voel niet meer zoveel pijn als ik daarvoor deed, dus laat ons verder gaan.” Toen zij Medinah bereikten begonnen haar weëen weer en ze beviel van een jongen.

Mijn moeder zei tegen mij,” O Anas, niemand zou hem mogen voeden, totdat je hem brengt naar de Boodschapper van ALLAH, sallalahoe alayhie wa sallam, in de morgen. Dus toen de morgen kwam nam ik de baby naar de Boodschapper van ALLAH, sallalahoe alayhie wa sallam en wanneer ik hem ontmoette was hij een ijzeren gereedschap aan het dragen. Toen hij me zag, zei hij, “Ik hoop dat Umm Soelaym bevallen is.” Ik zei, “Ja.” Dus legde hij het gereedschap neer en bracht ik het kind naar hem en plaatste hem op zijn schoot. De Boodschapper van ALLAH, sallalahoe alayhie wa sallam, riep voor sommige van de dadels van Medinah. Hij, sallalahoe alayhie wa sallam, kauwde het, todat het zacht werd, toen stopte hij het in de baby’s mond en de baby begon te smakken met zijn lippen. De Boodschapper van ALLAH , sallalahoe alayhie wa sallam, zei, “Kijk hoeveel de Ansaar van dadels houden!” Toen veegde hij het gezicht van de baby en noemde hem Abdullah”[1]

Hoe geweldig was Umm Soelaym’s geloof en hoe fantastisch was haar geduld en deugdzaamheid. Hoe dapper ze haar pijn van haar man verborg en zich geliefd maakte bij hem. Ze kreeg het voor elkaar om haar verdriet van het verlies van haar geliefde zoon te verbergen en die tijd te besteden met haar man geduldig hopend dat door het zijn van een goede vrouw zijn aan haar man zij mogelijk het genoegen van ALLAH soebhana wa ta’aala zou verdienen. Dit is ware, diep en oprechte geloof. ALLAH soebhana wa ta’ aala beantwoordde de Profeet’s smeekgebed voor Umm Soelaym en haar man en ze werd zwanger die nacht.

Toen ze hoogzwanger was, zag ze haar man Abu Talhah voorbereiden om op uit te gaan op een andere militaire veldtocht met de Boodschapper van ALLAH, sallalahoe alyhie wa sallam. Ze stond erop om met hem deel te nemen aan de eer van Jihad samen met de Boodschapper van ALLAH, sallahoe alayhie wa sallam, hoewel ze in de later stages van haar zwangerschap was. Haar echtgenoot nam medelijden met haar wegens de moeilijkheden van de reis en de hitte van de woestijn, maar hij vroeg alsnog de Profeet voor toestemming om haar met hem mee te laten komen en hij gaf zijn toestemming omdat hij haar kracht van kararakter liefde van jihad wist.

Umm Soelaym was aanwezig toen de Moslim triomfantelijk waren in Mekka en toen zij pijnlijk werden getest in Hoenayn. Ze stond ferm, zo sterk als een rots, samen met haar man en de kleine groep van Gelovigen rondom de Profeet, sallalahoe alayhie wa sallam, alhoewel ze zwanger was, op die meest moeilijke tijdstip wanneer vele anderen waren gevlucht, bleef ze daar totdat ALLAH soebhana wa ta’aala de overwinning bracht aan de Gelovigen. De mujahid leger keerde terug naar Medinah en haar weëen begonnen, Toen de pijn intenser werd, bleven zij en haar man achter voor een tijdje, maar haar man bad tot zijn Heer in de stilte van de nacht, want hij hield ervan om weg te gaan en terug te keren met de Profeet, sallalahoe alayhie wa sallam. Plotseling hield de pijn op, ze vertelde haar man en ze gingen erop uit om het leger te volgen dat al voorop was gegaan. Ze hadden hun ingehaald en nadat zij Medinah hadden betreden, begonnen de weëen van Umm Soelaym weer. Ze beviel van en jongen en zijn broer aan zijn moederskant, Anas, bracht hem naar de Profeet, sallalahoe alahyhie wa sallam, die hem een kleine hoeveelheid dadels voedde en noemde hem Abdullah. Het gebed van de Profeet, sallalahoe alayhie wa sallam, was vervuld, aangezien onder zijn afkomelingen tien grote Geleerden waren. Zonder twijfel kende ALLAH de oprechtheid van Umm Soelaym’s geloof en bracht het goede nieuws van het Paradijs aan haar via Zijn Profeet, sallalahoe alayhie wa sallam,: “ Ik betrad het Paradijs en hoorde voetstappen. Ik zei, ‘Wie is dit?’ en ze vetelden me ‘ Het is Ar- Rhumaysa’, de dochter van Milhan, de moeder van Anas ibn Malik.’ “[1]





--------------------------------------------------------------------------------

[1] Sahih Muslim, 16/11, Kitab fada'il al-Sahabah, bab fada'il Umm Soelaym.



Wa salamoe Aleikoem WaRahmatullah

10-04-2005, 18:00


Salaam Alaikom bint Fullan,

Djazaaki Allahoe ghairan, dat is het verhaal dat ik bedoelde, zat ernaar te zoeken net maar kon het niet vinden..

10-04-2005, 19:33
masha allah kijk hoeveel sbar die mense hebbe,

10-04-2005, 20:00

Citaat door BelovedMoslima:
Salaam Alaikom bint Fullan,

Djazaaki Allahoe ghairan, dat is het verhaal dat ik bedoelde, zat ernaar te zoeken net maar kon het niet vinden..
Wa Aleikoem Assalam WaRahmatullah

Wa Djazaakie oegtie