Citaat door OumYAssine:Dames tbarkallah hliekoum zag er weer heerlijk uit allemaal.
En blij te horen dat degene die mijn begrir geprobeerd heeft het ook gelukt is alhamdulilah, tbarkallah hliekoum meiden......
met dank aan jou! Ik begon met knikkende knieën aan mijn begrir, had ze nog nooit gemaakt. Gaandeweg vond ik het deeg er toch maar raar uitzien en had er geen goed gevoel bij. Toen ik het beslag in mijn pan goot, bleef het er raar uitzien. Totdat ik ineens zag dat er zich 'oogjes' vormden! Ik was zoooo blij!
Toen mijn beslag aan het rijzen was, ging ik elke minuut kijken om te zien of er al oogjes waren
Ik dacht nog van 'nu gaat het gegarandeerd mislukken omdat ik mijn beslag letterlijk en figuurlijk geoogd heb'!
's avonds bracht ik een bord naar mijn ma. Zij was niet thuis, dus legde ik het bord in de keuken, zodat ze het zou zien als ze thuis kwam. (zij wist niet dat ik het ging maken)
Ik ging daarna effe langs mijn broer en meteen toen ik binnen kwam, kreeg ik de vraag gesteld of ik begrir bij mams had gelegd. Ik antwoordde 'Begrir, sinds wanneer maak ik begrir?'
Mijn broer: 'ja ik dacht het wel. Jij kan zoiets niet, maar ik dacht misschien dat je het licht had gezien en dat je je eraan had gewaagd'
Hij belde mijn ma op om te zeggen dat ik het niet had gemaakt. Ondertussen werd het begrir-mysterie groter en groter totdat ik uiteindelijk de tel heb overgenomen en tot bekentenissen ben overgegaan. Mijn moeder schrok zich een hoedje toen ik zei dat ik ze gemaakt had.
Maar goed, dit geeft mn zelfvertrouwen weer een boost, want alles wat met bloem en smida te maken heeft, daar waag ik me niet aan. Vanaf nu dus wel. Volgend experiment: msemen!