Citaat door BellaEsha:Maar Ephizone ik vind je een beetje tegenstrijdig. Eerst maakte je zorgen dat je dochtertje niet langs de meubels liep en was je bang dat het lang op zich ging wachten. Dat is toch alleen maar goed dat ze dat doet nu? Ik begrijp niet wat je er erg aan vindt dat je dochtertje op plekken komt waar ze niet mag komen. Dat doet iedere kind van die leeftijd die op ontdekingsreis is. Ze heeft nu ontdekt dat ze overal kan komen en dat ze lekker kan lopen langs de meubels. Dat is een hele uitdaging voor dr. Zij weet toch ook niet dat als ze op een plek komt dat het een plek is waar jij liever niet hebt dat ze komt. Het is op dit moment nog een kwestie van ons als ouders om ze daar weg te halen en rustig erop aan te spreken. Hard toespreken of straffen heeft totaal geen zin nu. Bovendien is het beter je te focussen op het belonen van positief gedrag dan op het corrigeren van slecht gedrag.
Sommige kindjes gaan huilen als je iets afpakt of kijken boos. Dat betekent niet meteen dat je een opstandig kind krijgt. Wel iemand met karakter. Maar de box is toch een plek om je kind alleen in te laten als je even iets in huis moet doen om veilig te spelen. Niet om de hele dag in te leggen toch? Baby's voelen zich al gauw opgesloten in een box als ze hebben ontdekt dat ze kunnen stappen etc. Dat is ook zo met de kinderwagen.
Dat je dochtertje zeurderig is kan ook te maken hebben met tandjes die doorkomen.
Ik denk dat ik mezelf verkeerd heb uitgedrukt of de reacties worden verkeerd geinterpreteerd. Ik heb absoluut geen moeite met het feit dat mijn dochter met de meubels probeert te stappen. Ik vind dit juist leuk, en probeer haar te motiveren door bepaalde speelgoed op afstand te zetten zodat ze uitgedaagd wordt om hiernaar te stappen. De berichtgeving was geplaatst naar aanleiding van haar stemmingswisseling. Bijvoorbeeld: Dag (X) speelde ze zelfstandig in de box, terwijl ik kook. Ze was heel vrolijk en rustig, haar stemming veranderde de volgende dag compleet. Daar waar ze 's ochtends vrolijk opstaat, ging ze nu huilend opstaan. Ze wilde ineens niets meer van haar box weten (niet dat ik haar hier uren in leg, slechts wanneer ik niet mijn aandacht op haar kan focussesn), dulde geen tegengas en ging alles gooien . Bovendien: nu ze kan stappen en kruipen, is het namelijk onmogelijk om even de ruimte te verlaten of druk met iets anders te zijn zonder de kleine goed in de gaten te houden. Nadat haar stemming meer dan een week zo bleef, begon ik me zorgen te maken. Het maakte me onzeker waarom haar gedrag/stemming uit het niets veranderd was, en stelde vandaar de vraag of iemand dit herkende.
Ik begrijp jouw punt, Bella. Ik deel ook dezelfde mening, en gebruik de box ook slechts voor de momenten dat ik mijn aandacht niet op haar kan focussen. Ik vroeg me slechts af of er iemand was die de box ook als strafmiddel gebruikt. De ene gebruikt de hoek, eetstoel, en sommige zetten hun kind op de trap. Eenieder gebruikt een bepaalde middel voor het straffen. Ik ben namelijk van mening dat een kind vanaf geboorte in een leerproces zit. Jij, als ouder, hoort het kind aan te leren hoe te handelen (natuurlijk zoals Cheima zegt: de ruimte om zichzelf te ontwikkelen).