Waarschuwing Tegen de sekte van de pseudo-salafi
Introductie: De sekte van de pseudo-salafi verschijnen onder de Soennah, passen de vertakkingen van de islam toe, zoals het gebed, het laten groeien van de baard, het dragen van de qamis, het gebruiken van de siwak, adâb, enz… Maar in werkelijkheid is deze heel gevaarlijk ten opzichte van het fundament van de religie, wat « al koefr bi taghoet » (het ongeloof in de taghoet) is.
Deze ongelovige sekte verwerpt de taghoet niet, ondertussen Allah zegt:
وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّة ٍ رَسُولاً أَنِ اُعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ
« En voorzeker. Wij hebben aan iedere gemeenschap een Boodschapper gezonden (die zei
"Aanbid Allah en houd afstand van de Taghoet." » (Soerate 16 vers 36)
Hij zegt ook:
لاَ إِكْرَاه ََ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيم
« Er is geen dwang in de godsdienst. Waarlijk, de rechte leiding is duidelijk onderscheiden van de dwaling, en hij die de Taghoet verwerpt en in Allah gelooft: hij heeft zeker het stevigste houvast gegrepen, dat niet breken kan. En Allah is Alhorend, Alwetend. » (Soerate 2 vers 256)
Bijgevolg wordt men geen moslim door het hebben van een baard of het verrichten van het gebed, maar wel door de toepassing van Tawhied die bestaat uit het verwerpen van de taghoet en het geloof in Allah Alleen.
Deze sekte heeft duidelijk een probleem met het oordeel van de taghoet, dat nochtans een fundamentele pijler is om moslim te kunnen zijn.
Het belang van deze waarschuwing en het tonen aan de mensen met verstand dat de pseudo-salafi erger zijn dat de "moerdji’ah al-moetakallimoen"[1], dit wil zeggen zij die overdreven in de "al irdja" en die ongelovig werden verklaard door de selef, zoals Waki‘ Ibn Al-Jarrah, Ahmed Ibn Hanbal, Abi Abaid en vele anderen, die deze categorie van moerdji’ah ongelovig verklaarden.
Deze sekte van vandaag is gevaarlijker dan deze ongelovige "moerdji’ah al-moetakallimoen".
De pseudo-salafi verwerpen immers de valse afgoden niet, zoals de gouverneur die een eigenschap die enkel tot Allah, de Allerhoogste, behoort, voor zichzelf genomen heeft, zoals "al-Hakam" (de rechter).
Zij erkennen niet dat deze eigenschap enkel tot Allah, de Allerhoogste, terugkeert en dit wordt bewezen door hun daden. Bijgevolg staan zij het toe om met andere wetten dan die van Allah, de Allerhoogste, te regeren, door zich te baseren op dubbelzinnigheden, zoals "koefr doena koefr", de voorwaarde van "istihlal", enz... En dit om hun valse afgoden niet te moeten verwerpen, zoals de huidige regeerders, de mensen die hen ondersteunen en hun geleerden, zoals Albani, ‘Oethaymine, Fawzan, Ibn Baz, Ramadani, Rabi‘ al Madchali en vele anderen.
Wij gaan proberen insja’Allah de mensen toe te lichten over de opzettelijke poging van de zogezegde salafi om het islamitisch geloof (‘aqiedah) te onderwerpen aan een gelijkaardige toepassing aan deze van de "moerdji’ah al-moetakallimoen".
De meest venijnige stroming van deze strekking pseudo-salafisten is de sekte van de "minhadj salafi" die door een bepaalde orthodoxie van de islam (terugkeer naar de tradities van de Profeet (‘alayhi salat wa salam)) te prediken, zijn aanhangers in "al-irdja" laten storten. Zij herleiden zo de daden of de woorden van koefr (ongeloof) tot de kleine zonden en maken van "al iman" een geloof enkel met het hart zonder dat de daden hierop volgen.
Wij verraden overigens één van hun sjoejoech, Halabi, een pseudo-salafi van Jordanië (reeds weerlegd voor zijn gedachten van "irdja’"
, die de terminologie van "Tawhied al Hakimiya" (eenheid van Allah in het oordeel) bekritiseert.
"Al Hakimiya" is een begrip dat uitlegt dat het wettelijk gezag terugkomt tot Allah en is ontstaan doorheen het werk van Sayyid Qutb (na zijn bekering tot de Islam) die de pseudo- salafi haten, omdat hij elke persoon die zich niet onderwerpt aan de sjari‘ah van Allah, de Allerhoogste, ongelovig verklaarde.
Zie hier de woorden van Halabi die samengevat zijn in het volgende:
" Datgene wat men " Hakimiya " noemt, is een tijdelijke term dat men niet kan beschouwen als een deel van de essentiële principes van het monotheïsme en is naar het voorbeeld van het sjiietisch dogma, het Imama dat beschouwd wordt als een pijler van de islam, waarvan degene die er niet in gelooft, een kafir is! "
Als deze ketter Halabi de term "Hakimiya" bekritiseert, wat een term is om de eenheid van Allah in zijn oordeel beter uit te leggen, dan moet hij hetzelfde doen met de termen eenheid "ar-Roeboebiyah" (eenheid van Allah in de Heerschappij), eenheid "al-Oeloehiyah" (eenheid van Allah in de aanbidding) en eenheid "al Asma was Siffat" (eenheid van Allah in Zijn Namen en Eigenschappen), want deze benamingen zijn nooit geciteerd geweest door de Metgezellen.
Het gebruik van de verklarende term "Tawhied al Hakimiya", is benut geworden om het begrip van de religieuze kennis dat het inhoudt, te vergemakkelijken. Deze wijze van studeren wordt in het Arabisch "al istilah" (الاصطلاح) genoemd, wat terminologie betekent. Deze termen bestonden immers nog niet in de tijd van de Metgezellen (radia Allahoe anhoem), zij werden gebruikt om de onderwerpen op een grondige manier te behandelen, genoemd "al masjahata fil istilah" (لا مشاحة في الاصطلاح). Er is niets verkeerd aan dit, want dit wordt gebruikt om uit te leggen dat de Wetgeving enkel terugkeert tot Allah. En dit is geen vernieuwing in de godsdienst, noch spreekt het de Koran en de Soennah in iets tegen.
Ten tijden van de Arabieren die zich gemengd hadden met de Perzen en de Romeinen, waardoor zij zo de diepte van de Arabische taal en haar begrip verloren, werd het begrip "al istilah" toegepast. Ten tijden van imam Ahmed, evenals tijdens de jaartelling van Boechaarie, Moeslim en Darimi. "Tawhied al Hakimiya" heeft immers hetzelfde nut als "al Tawhied ar Roeboebiyya", "al Oeloehiya" en "al Asma was Siffat", wat termen zijn die ook niet gebruikt werden door de selef. Jullie kunnen de regel van "al istilah" terugvinden in de volgende werken:
Sjeich Aboe ‘Abd Allah al Chatibi in "moewafaqate" (الموافقات: للشاطبي), volume 3 pg 356.
Sjeich ibn al Qayyim al Jawzya in "madaridj as salikines" (مدارج الســــــــــالكيــــن), volume 3 pg 306.
Sjeich al Islam ibn Taymiyyah in "minhadj sunna" (منهاج السنة: لشيخ الإسلام ابن تيميه), volume 2 pg 526.
Sjeich ibn Qoudama in "al moeghni" (المغني: لابن قدامه), volume 7 pg 46 / volume 8 pg 68.
Sjeich Chawkani in "neyl el awtar" (نيل الأوطار), volume 3 pg 293/294.
Men begrijpt dan dat wanneer Halabi, de pseudo-salafi, de term "al Hakimiya" niet gebruikt, de term als een innovatie beschrijft, niet als een deel van asl dien beschouwd, dit is om te vermijden te moeten uitleggen aan de mensen dat het wettelijk gezag Alleen Allah toekomt en tegelijkertijd de toepassing van takfier op de huidige regeerders, hun geleerden en hen die hen steunen, vermijdt.
Imam Chanquiti zegt in zijn boek (tafsier) "adawaa al bayane" :
« Het toekennen van deelgenoten aan Allah in al-hoekm is gelijk aan het toekennen van deelgenoten in de aanbidding al-‘ibadah.
Allah zegt:
الْحُكْمُ إِلاَّ لِلَّهِ أَمَرَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِيَّاه ُُ
« Het oordeel is slechts aan Allah. Hij beveelt dat jullie niets aanbidden behalve Hem. » (Soerate 12 vers 40) »
Men kan dus vaststellen dat vanaf het onderwerp het oordeel betreft, deze pseudo-salafi zich haasten om dit te kwalificeren als een bid’ah (innovatie), zoals zij gedaan hebben met "Tawhied al Hakimiya" (eenheid van Allah in het oordeel).