deze is wel handig:
1. Prijs te mooi
Abnormale prijsverschillen zijn steevast te mooi om waar te zijn. Voor een authentieke handtas van Louis Vuitton moet je al gauw enkele honderden of zelfs duizenden euro’s op tafel leggen. Kan je zo’n handtas voor pakweg 50 euro kopen, dan weet je dat er iets niet in de haak is.
2. Let op de details
Piraten doen heel erg hun best om de echte goederen zo precies mogelijk te kopiëren. Een exacte kopie kunnen ze echter nooit afleveren. Dat valt vooral op in de kleine details. Zo zullen bij een echte handtas van Louis Vuitton de welbekende letters nooit onder het stiksel terecht komen. Of nog: bij een echte horloge van Rolex glijdt de secondewijzer van seconde naar seconde. Bij de namaakhorloges tikt hij eenvoudigweg verder. Polo’s van Lacoste hebben dan weer zonder uitzondering knopen gemaakt uit echte parels, dus nooit van plastic. En misschien moeilijker te controleren: de naden van Dolce&Gabbana producten reageren op ultraviolet licht.
3. Let op spelfouten
Een van de makkelijkste manieren om namaak te herkennen, is om op zoek te gaan naar spelfouten, al dan niet bewust om juridische procedures te vermijden. Een klassieke fout is Dolce & Gabbana, terwijl het eigenlijk Dolce&Gabbana (zonder spaties) moet zijn. Maar het hoeft niet altijd zo opzichtig te zijn. Ook handleidingen of bijsluiters kunnen een namaakproduct verraden. Als je daar opvallende spelfouten in ziet, weet je dat er iets niet in de haak is. Ook namaaksigaretten kan je er op die manier vaak uithalen: er staan fouten in de waarschuwingstekst of die ontbreekt zelfs.
4. Bestudeer de verpakking
Luxemerken besteden niet enkel heel veel aandacht aan hun product, ook aan de verpakking wordt met heel veel zorg gewerkt. Een zonnebril van Ray-Ban krijg je niet in een kartonnen doosje. Wel in een leren hoesje met een heel luxueus doekje waarop het logo haarscherp prijkt. Of nog: de onderbroeken van Calvin Klein worden steevast verkocht in doosjes of andere officiële verpakkingen van het merk. En ook namaakalcohol kan je vaak herkennen aan de verpakking. Als de sluiting al is gebroken, weet je dat de fles al werd geopend. De kans is dan groot dat de fles wel echt is, de inhoud daarentegen niet.
5. Vertrouw op je zintuigen
Soms volstaat gezond verstand om namaak te herkennen. Flesjes parfum of horloges die opvallend weinig wegen, zijn veelal gemaakt van goedkope materialen en dus namaak. Daarnaast kan je ook de officiële websites van de merken bezoeken. Daar vind je vaak een heel gedetailleerde beschrijving van elk product met mooie foto’s. Op die manier weet je meteen waarop je moet letten.
6. Speur naar fouten in het logo
Namaakproducten herken je vaak al van ver omdat de logo’s niet goed werden gekopieerd of verkeerd worden gebruikt. De krokodil op een echte t-shirt van Lacoste is heel gedetailleerd: schubben, klauwen en tanden zijn heel goed zichtbaar. De LV-logo’s van Louis Vuitton moeten dan weer perfect symmetrisch staan. En nog: schoenen van Puma hebben het logo in het midden van de zool én op de hiel.
7. Let op de verkoopplaats
Luxeproducten koop je in luxueuze winkel en niet van een straatventer met een hele collectie in zijn koffer. Let ook op met internet. Doordat je het product niet zelf kan controleren, word je des te sneller in de luren gelegd. Wil je het toch proberen, vraag dan desnoods aan de verkoper om extra en meer gedetailleerde foto’s door te sturen. Neem ook eens een kijkje op zijn profiel. Als hij heel veel (zeldzame) luxeproducten aanbiedt, is dat vrij verdacht.
Conclusie:
Het is natuurlijk erg verleidelijk om goedkopere namaakspullen te kopen. Wie kan je iets maken zou je zeggen. Ik weet ook wel dat het moeilijk is om alles te gaan controleren op "echtheid", je gaat er zeker geen onderzoek aan wagen. Dit is trouwens ook niet mogelijk als je onderweg bent en dan iets koopt.
Maar "eerlijk duurt het langst" zeg ik altijd maar!