Bekijk volle/desktop versie : Verkracht



Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10

10-08-2002, 17:28
het was een mooie ochtend, mijn moeder was zwanger en kreeg weeën. ze moest bevallen van een meisje. tegen de klok van 8 was het zover. het was begonnen. mijn moeder kreeg haar kindje. ze zag er niet zo gelukkig uit maar dat komt vast door die pijn. en daar kwam ik huilend en gezond. Maakte mij schoon en gaven mij aan mijn moeder. Mijn oma was erbij en die huilde van geluk, samen met moederlief. de tijd vloog voorbij daar zat ik dan aan tafel en vierde mijn 8ste verjaardag. Iedereen keek gelukkig. maar wat ik heb geleerd in mijn leven is schijn bedriegt. we hadden taart, snoepjes voor de kinderen, balonnen, chips drinken. alle wensen van een klein meisje was er die dag. ik was ontzettend gelukkig.

en daar kwam het vreselijke gedeelte,

ik lag op bed bij ons thuis, mijn tante en oom waren op vakantie. en hun kinderen bleven bij ons slapen. dat waren kamel van 8 jaar, lamia van 12 en aziz van 22 jaar. we zaten allemaal gezellig in de huiskamer te eten. hier een lachje daar een lachje. ik vond het zo leuk dat kamel en lamia der waren dan had ik eindelijk iemand van mij leeftijd om mee te spelen in huis. en dat deden we ook. de nacht was aangebroken en wj moesten slapen. wij sliepen allemaal op 1 kamer want dat vonden wij leuk. behalve aziz die sliep alleen die was ook wat ouder.


we lachten en speelden op die kamer van ons. mijn ouders zaten beneden en aziz ook, hij kwam net thuis. hun zaten televisie te kijken. mijn moeder kwam boos naar boven en zei dat ik en fadoua (mijn zusje) moesten slapen. wij moesten eigenlijk allang naar bed maar spelen is veel leuker. uit eindelijk zijn wij in slaap gevallen en ik voelde een hand op mijn schouder en hoorde iemand fluisteren karima karima opstaan. ik stond op en het was aziz die mij wekte. hij liep naar zijn kamer en ik liep hem achterna, hij zei kom naast mij liggen. en dat deed ik. waarom weet ik niet. hij praatte tegen mij dat ik stil moest zijn. de kamer waarin hij sliep was de zolder. ik knikte ja, nadat hij zei dat ik stil moest zijn. en hij pakte zijn hand en legde die op zijn geslachtsdeel. ik kneep mijn ogen stijf dicht en durfde niet te praten. hij zei erbij als jij iets zegt dan krijg je problemen. hij deed zijn broek naar beneden en legde weer mijn hand erop. ik was zo bang en voelde een traantje over mijn wang lopen. hij beweegde zijn hand terwijl hij mij hand vasthield. en hij begon mij te kussen in mijn nek, op mijn lippen die verstijfd op elkaar zaten. ik dacht waarom heeft niemand gemerkt dat hij niet binnen is gekomen. iedereen sliep als een roos. en mijn leven werd die nacht verwoest. het is echt moeilijk om dit neer te zetten. hij begon mij tussen mijn beneden te strelen die hij uit elkaar had gezet. ik zei aziz wat ben jij aan het doen. hij zei iets waar jij naar verlangt. en ik zei ik wil het niet. maar wist ook echt niet wat hij aan het doen was. hij fluisterde in mijn oor, als jij dit ooit aan iemand verteld zullen zij mij gaan haten. en zullen ze mij uit huis schoppen, dan zul je bij vreemde mensen gaan wonen, die jou zullen mishandelen en haten. dan haat iedereen jou, en vooral ik want dit is ons geheim en dat mag niemand weten. ik luisterde alleen maar en huilde als een muis die je niet kon horen. hij begon mij uit tekleden en zichzelf ook. hij kwam op mij liggen en deed mijn benen uit elkaar. ik was zo bang, wist niet wat er ging gebeuren. en toen voelde ik een enorme pijn en begon te huilen en wilde schreeuwen. hij hield zijn hand voor mijn mond en zei hou je bek. eventjes later ging hij op mij af en zei loop naar de douche. ik moest mijn zelf wassen van hem. ik zag allemaal bloed op mijn benen liggen. het was niet veel. ik huilde weer muisstil. niet dat ik was opgehouden maar bleef huilen. hij nam me mee naar de kamer waar ik sliep en zei dat ik terug moest liggen.

en wat daarna kwam zal ik er nog bij schrijven. ff pauze

10-08-2002, 17:49


Nou wacht vol spanning, dit is niet echt gebeurd hoop ik.

10-08-2002, 17:55
Ik vind het heel erg voor je..kweet niet wat ik moet zeggen..ik huil echt..want dit is het ergste wat er kan gebeuren in je leven..vooral voor ons meisjes/vrouwen...vertel je verhaal verder..mn schat...:traan2:

10-08-2002, 18:07
ik heb die nacht niet geslapen, maar wist ook niet wat ik meegemaakt had. kon alleen maar huilen. huilen van angst en verdriet maar begreep helemaal niets. de volgende ochtend bleef ik in mijn bed liggen, mijn moeder zei fadoua ga je zus wakker maken het is al laat. ik hoorde mijn moeder het zeggen en rende de douche in, ik wilde niet laten zien dat ik gehuild had. karima jij moet van mama naar beneden. ik zei ik kom eraan. en droogde mijn tranen en liep naar beneden. mjn moeder zag gelijk dat ik gehuild had. waarom heb je gehuild vroeg ze bezorgd. niks mama ik kwam met mijn vingers tussen de deur en dat deed pijn. ga dan naar de keuken en hou het onder koud water. ik liep naar de keuken en hield mijn hand onder water. ik droogde mijn hand af en zei: mama waar is papa naartoe? hij is met aziz weg. ik weet niet waar hun naartoe zijn. dagen heb ik niks gegeten. mijn moeder nam me mee naar de huisarts en die zei dat ik koorts had. en in bed moest liggen voor een paar dagen. Het ergste was het bleef niet bij die ene keer soms om de dag. tot op een gegeven moment moest ik van mijn moeder bij haar in bed slapen omdat ik te erg ziek was. lag heel de dag over te geven. en lag alleen maar te slapen. wist niet wat mij overkwam.

mijn tante en oom waren terug. dat betekende dus dat aziz mij geen pijn meer kan doen dacht ik. paar weken later liep ik alsof er niks is gebeurd. dat zei hij namelijk toch ook karima er is helemaal niks gebeurd. en ik ging naar school en speelde weer als een klein kindje. maar als ik in mijn bedje lag om te slapen, moest ik nog huilen en had grote schrik dat aziz binnen zou komen. terwijl hij er niet was.

mijn moeder riep: fadoua, karima kom naar beneden we gaan naar jou oom en tante. ik bleef boven op mijn bed zitten, wou niet naar beneden. en hoorde mijn moeder de trap op lopen en zei tegen mij kom we gaan naar lamia en kamel. ik gehoorzaamde en liep mee naar beneden. trok mijn schoennen en jas aan en stapte de auto in. eenmaal daar aangekomen was ik opgelucht want aziz was niet thuis. wij kinderen gingen buiten spelen, wij wouden altijd naar de speeltuin tegen over het huis. ik zag aziz in de verte aan komen lopen, alsof er niks gebeurd was. en hij zei zijn je ouders der ook. ja zei ik zachtjes. en toen hij zo deed dacht ik, er is echt niks gebeurd.


tot straks allemaal

10-08-2002, 18:09


dit is ook helaas echt gebeurd. en kan niet ophouden met huilen. dus als jullie het snappen duurt het wat ff voor ik klaar ben, kan namelijk niet goed zien wat ik tik terwijl mijn ogen bezaait zijn met mijn tranen.

dit heeft mij kapot gemaakt

beslama

10-08-2002, 18:16
dank je
sterkte heb ik nodig in dit leven

10-08-2002, 18:17
So!!
Ik was even stil, echt waar meisje! Het is goed dat je het van je afschrijft, geloof mij maar. Anders gaat alles later terug komen, je kan het beter nu verwerken. Maar ik vind het wel goeddat je je het nog allemaal kan herinneren en dat je het niet van je hebt afgesloten.
Je moet het juist nu gaan verwerken.
En ik heb veel bewondering voor de moed om het hier op dit forum te plaatsen.
liefs Nadia

10-08-2002, 18:19
Dit vind ik te gruwelijk voor woorden, meid heel veel succes, op deze manier kun je het van je af schrijven en heeft een beetje een therapeutisch effect, hou je taai.

10-08-2002, 18:20
he meid...je bent niet alleen...huil maar...gooi alles eruit..want dat verdien die klootzak...weten je ouders heirvan..he meid je kan me altijd pmen als je hulp nodig hebt..

10-08-2002, 18:20
Ik probeer iedereen door middel van mijn leven te laten zien, dat niet iedereen te vertrouwen is. maar dat je het helaas niet kunt verwachten. ik ben echt doodsbang voor het leven ben pas 19 jaar en er staat mij nog ontzettend veel te wachten. en hoop dat jullie er iets aan zullen hebben inshallah.

dank je wel kahina

10-08-2002, 18:25
niemand weet hier vanaf en mijn moeder zou ik kapot maken als ik dit haar zal vertellen. en al zou ik er over praten met mijn famillie ben ik bang dat niemand mij zal geloven en daar ben ik ontzettend bang voor.
en ik dank jullie allemaal voor jullie steun.

groetjes ikke

10-08-2002, 18:26
he lieverd..een ding moet je onthouden..wij zijn er voor je..no matter what...alles op papier zetten is inderdaad een goede manier...maar kweet dat het tog ergens in je achterhoofd blijft hangen...jammer genoeg...

10-08-2002, 18:28



Citaat:
Origineel gepost door lala_zitouna
niemand weet hier vanaf en mijn moeder zou ik kapot maken als ik dit haar zal vertellen. en al zou ik er over praten met mijn famillie ben ik bang dat niemand mij zal geloven en daar ben ik ontzettend bang voor.
en ik dank jullie allemaal voor jullie steun.

groetjes ikke
Meid ze zullen je wel geloven. Veel sterkte en denk eens aan je eigen in plaats van aan anderen. Je verdient een normaal leven!

xxxxxxxx

10-08-2002, 18:49
WAT EEN KLO.OT..ZA..K IK zou zo iemand willen doden

Salahdin

10-08-2002, 19:16
Lieve meid ik weet precies hoe je je voelt

Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10