Bekijk volle/desktop versie : Story: Ten Prooi Gevallen Aan De Praatjes Van Anderen



Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17

02-07-2002, 13:59
Hoofdstuk 1: Samira, de nietsnut

' Je kan ook niets, dombo, lhmar! God, waarom heeft u mij zo'n dom kind gegeven?' M'n moeder gilde deze woorden recht in mijn gezicht. Ik wilde iets terugschreeuwen, maar ik hield me op het laatste moment in. Met de herinnering aan de vorige keer, toen ik er een blauw oog aan overgehouden had, leek me dat nu niet echt een goed idee. M'n moeder keek me vol afschuw aan, met de koekepan opgeheven in haar hand, die dreigend mijn kant op stak. ' Jij, misselijkmakend schepsel, waarom heeft God jou al de domheid van de wereld meegegeven?' Ik voelde de tranen achter mijn ogen prikken maar, nooit zal ik voor haar ogen huilen. Nooit zal ik laten zien dat haar woorden mij raken, nooit! Sterk zijn, Samira, sterk zijn, sprak ik mezelf streng toe. M'n moeder ging door met over mij jammeren en schreeuwde alles bij elkaar. Ik draaide me om en rende de trap op. Op zolder aangekomen sloeg ik met een knal de deur dicht, draaide de deur op slot en liet me snikkend op mijn bed vallen.

Vier uur later werd ik wakker, ik was in slaap gevallen. Ik keek op mijn wekkerradio, 23.03 uur gaven de rode cijfers aan. Heb ik zo lang geslapen? Ik knipte m'n nachtlampje aan en bekeek mezelf in de spiegel. O, wat zag ik er uit! M'n mascara was helemaal uitgelopen en m'n ogen waren opgezwollen. Ik kon zo auditie doen voor een horrorfilm dacht ik bij mezelf. Bovendien waren m'n kleren gekreukt en plakte mijn T-shirt aan mijn buik. Snel pakte ik een wattenschijfje, deed er wat lotion op en wreef er mee over mijn gezicht om de vlekken weg te halen. Daarna deed ik de deur van het slot en checkte of er iemand beneden was. Ik voelde mijn maag knorren, want ik had de hele dag nog niet gegeten. Gelukkig was alles donker beneden, wat betekende dat er niemand was. Op m'n tenen ging ik de trap af, en hield iedere keer wanneer er een traptrede kraakte m'n adem in. Ik hoorde m'n vader snurken toen ik langs de slaapkamer van mijn ouders liep. Eenmaal beneden aangekomen deed ik de deur van de keuken achter me dicht en drukte op de lichtknop. Ik snuffelde wat in de keuken. Zal ik wat eten opwarmen of toch maar een boterham smeren? Ik besloot het laatste te nemen en ging stilletjes weer naar mijn kamer. Ik at, poetste m'n tanden, kleedde me om en kroop onder de dekens. Ik piekerde zoals gewoonlijk nog eventjes. Morgen sportdag, morgen zag ik hem weer. Ik voelde weer het fijne gevoel dat ik altijd voelde als ik aan hem dacht. Ik fluisterde zacht zijn naam, Rachid. Twee minuten later viel ik in een diepe slaap.

02-07-2002, 15:06


De volgende dag beloofde een prachtige dag te worden, de hemel was helderblauw en een zacht zomerbriesje waaide m'n kamer in. Vrolijk stapte ik mijn bed uit, maar m'n vrolijke humeur verdween toen ik weer aan de vorige dag dacht. Ik wist door ervaring dat de boze bui van mijn moeder nog lang niet overgewaaid zou zijn. Ik had echt geen zin om het gescheld van mijn moeder aan te horen, dus ik wilde al de deur uit zijn voordat zij wakker was. Snel stapte ik onder de douche, deed mijn haar en deed wat mascara op. Voor mijn kast begon ik te treuzelen. Wat zal ik aandoen? Uiteindelijk koos ik voor een spijkerrok en een rood truitje. Snel m'n gymspullen in mijn tas stoppen en de deur uit. Oef, ik heb het gered, eenmaal buiten voelde ik me opgelucht. Maar wat moest ik nu eigenlijk doen? Het duurde nog zeker twee uur voordat de sportdag zou beginnen. Ik besloot naar het park te gaan en op een bankje te gaan zitten. Daar kon ik lekker op mijn gemak zitten en nadenken. Zo gedacht, zo gedaan. Ik liet me op een bankje vallen en keek uit over het park. Rechts van mij zag ik een vrouw van middelbare leeftijd, die haar hond aan het uitlaten was. Een paar meter daarachter een bejaarde vrouw, die waarschijnlijk een gezonde ochtendwandeling aan het maken was. Ik was wel gek dat ik hier ging zitten. Maar ik wist wel dat dit de enige plek was waar ik op dit moment van de dag terecht kon, dus besloot ik mijn tijd maar ' uit te zitten'.

Ik zag verschillende mensen voorbij komen. Sommigen keken me verbaasd aan, ze vonden het waarschijnlijk raar dat een meisje van mijn leeftijd in haar eentje zo vroeg in het park zat. Anderen glimlachten naar me of gaven me een knikje en ik lachte terug. Opeens zag ik in de verte iemand joggen. Ik kon hem niet goed zien, maar aan zijn lichaamsbouw te zien moest het een jong persoon zien. Ik bleef naar hem kijken en langzaam aan zag ik hem duidelijker. Het was een jongen van een jaar of twintig met een goed gebouwd lichaam en een knap gezicht. Hij was nog maar een paar meter van mij verwijderd en ik zag dat hij ook naar mij keek. Ik schaamde me een beetje omdat ik hem de hele tijd aan had zitten staren en keek snel de andere kant op. Tot mijn verbazing passeerde hij mij niet, maar bleef hij bij mijn bankje staan. ' Mag ik even naast je op adem komen,' vroeg hij en glimlachte naar me. Totaal verbijsterd omdat ik deze vraag niet had verwacht staarde ik hem weer aan om uiteindelijk een ' ja, natuurlijk' te stamelen. ' Dank je,' zei hij en glimlachte weer naar me. ' Mag ik je wat vragen,' vroeg hij opnieuw. ' Ja, hoor.'
' Zit je hier vaak?'
'Nou nee, dit is eigenlijk de eerste keer.'
' Dat dacht ik al, ik kom hier iedere dag om dit tijdstip langs en heb je hier nog nooit zien zitten.'
' Ja klopt, ik moet zo naar school, maar ik ben een beetje vroeg, dus vandaar…'
' Het is wel lekker rustig hier he en het is trouwens heerlijk weer.'
' Ja, een beetje te rustig, ik heb tot nu toe alleen maar bejaarde mensen zien langskomen, totdat jij langskwam.'
Hij lachte en ik zag dat hij een kuiltje in zijn rechterwang had. Wauw! Hij was echt supermooi. Hij zag dat ik naar hem keek en gaf me een knipoog.
' Hoe heet je eigenlijk, als ik vragen mag?'
' Oh, ik heet Samira, sorry en jij?'
' Karim, aangenaam.' Hij stak zijn hand naar me uit en ik schudde deze. Een warm gevoel bekroop me en ik voelde een raar gevoel in mijn buik. Ik merkte dat ik nog steeds naar hem staarde en sloeg snel mijn ogen neer.
' Mooie naam heb je Samira. Een mooie naam voor een mooi meisje.' Ik voelde dat ik rood begon te worden en wist dat hij nu naar mij zat te kijken. Ik kon nog net een ' dank je' uitbrengen. Gelukkig zei hij niks over mijn rode gezicht, anders was ik helemaal door de grond gezakt. Ik zag op mijn horloge dat ik nog maar een half uur had om bij het sportveld aan te komen en me om te kleden. ' Eh, Karim, ik moet weer gaan, het was leuk met je gesproken te hebben,' zei ik en stond op. ' Ja zeker, misschien zien we elkaar nog wel een keer,' zei hij en glimlachte alweer naar me.
' Nou doei.'
' Dag Samira.'
Ik keek Karim nog één keer aan en liep vervolgens verder op weg naar het sportveld. Ik onderdrukte een neiging om nog een keer om te kijken. Opeens hoorde ik Karim mijn naam noemen. Snel keek ik om. ' He, ben je niet wat vergeten,' zei Karim met mijn tas in zijn hand omhooghoudend. Wat stom, ik kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Wie vergeet er nou zijn tas op een bankje? Ik dacht weer aan de woorden die ik nou al zo vaak van m'n moeder had gehoord. Sloom, dom kind. 'Oh, sorry, helemaal vergeten, dank je wel,' mompelde ik met een rood hoofd. Ik pakte m'n tas aan en liep snel verder. Ik durfde Karim niet eens meer aan te kijken. Hij zal wel denken, wat een achterlijk wijf is die Samira. Opeens haatte ik mezelf omdat ik nooit iets goeds leek te doen, omdat ik altijd weer nooit de goede woorden kon vinden en omdat ik om de kleinste dingen een tomatenhoofd kreeg. Maar ik haatte mezelf vooral omdat ik begon te geloven dat m'n moeder gelijk had, dat ik een dom, sloom en achterlijk kind was...

02-07-2002, 19:55
Vervolg vervolg verveolg v ervolg vervolg vervolg!!! ga zo door meid klasse!!!!
Laat ons niet te lang wachten.

Bye bye

03-07-2002, 09:53

Citaat:
Origineel gepost door tinghirbabe
Vervolg vervolg verveolg v ervolg vervolg vervolg!!! ga zo door meid klasse!!!!
Laat ons niet te lang wachten.

Bye bye
Thanx Thingirbabe!

Ik zal zo een vervolg plaatsen...!

xxx Cina

03-07-2002, 13:37



Citaat:
Origineel gepost door madmocro
hmmmmmm best wel en mooi verhaal maar waarom moet iedereen over liefde schrijven damn liefde dit dat en dit damn is er niemand die iets ergs heeft megemaakt zoals verkracht doo geknald of iets anders dit is troep maar het verhaal is bets wel oke meid je moet niet denken ik diss je ofzo maar liefde is damn tfoooo ewa meid ik zal je vervolg niet lezen want dan ben ik al ondewerg naar marokko maar maak er wat van


hoogachtend En vriend


Madmocro bedankt voor je eerlijke reactie....Maar liefde is één aspect van mijn verhaal, niet het hele verhaal. Daar zul je wel achterkomen als je het verhaal verder leest...En tja...liefde interesseert de mensen nou eenmaal, daar kunnen we weinig aan doen he...Ik vind het wel één van de mooiste dingen om over te schrijven!

Groetjes,

Een vriendin

 

Ps. Fijne vakantie!

03-07-2002, 17:36
Bij het sportveld zag ik allemaal fietsen en tieners in sportkleding. Ik was natuurlijk weer te laat. In de kleedkamer was het warm en benauwd en de grond was bezaaid met tassen, flesjes en kleding. Ik schoof wat spullen opzij en legde m'n sporttas op de bank en kleedde me snel om. Buiten aangekomen zocht ik de omgeving af naar m'n vrienden. Ik zag ze op een afstandje in het gras zitten. Ze waren er allemaal: Saskia, Peter, Jamila, Azul en Kamal. Toen ze me in de gaten kregen begonnen ze enthousiast naar me te zwaaien. Ik zwaaide vrolijk terug en rende naar ze toe. ' He Samira, hoe is het meid,' vroeg Saskia, één van mijn beste vriendinnen. Ze sloeg een arm om me heen en trok me mee naar een rustig plekje. ' Rachid is er ook,' fluisterde ze in mijn oor. Ik glimlachte even, ik was Rachid eigenlijk helemaal vergeten door Karim, maar nu ik weer zijn naam hoorde voelde ik weer dat warme gevoel. ' Waar is hij, waar,' vroeg ik Saskia en Saskia wees naar de plek waar Rachid en z'n vrienden stonden. Ik zag Rachid staan, hij leunde met zijn rug tegen de muur aan en hield in z'n hand een blikje sprite vast. Hij zag er erg sportief uit in z'n blauwe trainingsbroek en wit T-shirt. ' Je hebt wel smaak, Sammy,' zei Saskia met ondeugende oogjes. Ik lachte en keek weer naar Rachid, hij was inderdaad een knappe jongen. ' Hmmmm,' zei ik en trok Saskia mee, terug naar ons groepje.
' Zo meiden, uitgekletst,' vroeg Peter met rollende ogen. ' Laat me raden, jullie hebben elkaar lang niet gezien zeker, wel zeker een halve dag he. Nee, meiden ik begrijp het helemaal, wat moet het een gemis voor jullie zijn geweest. 12 uur, 720 minuten, 43200 seconden zonder elkaar.' Peter drukte beide handen tegen zijn borst en sloeg zijn ogen ten hemel. Het hele groepje barstte in lachen uit. Die gekke Peter toch, hij wist altijd iedereen aan het lachen te maken met zijn cabaretspel. ' He jongens, hebben jullie Soumia en Fadoua gezien?' De vraag kwam van een Iris, een meisje uit een klas lager. 'Nee, ik niet, jullie misschien,' vroeg Saskia aan ons. Ook wij schudden ons hoofd. 'Misschien zitten ze wel in de kantine,' zei ik, ' ik zou daar even gaan kijken.'
'Oke, ik zal wel effe kijken,' zei Iris en ging er weer vandoor.
'Nou, ik ben benieuwd of ze er vandaag zullen zijn, volgens mij zitten die twee op dit moment in de trein op weg naar een 'Big City', waar ze op zoek gaan naar een of andere uitdaging.' Jamila had echt een gruwelijke hekel aan die twee meisjes om redenen die ze liever niet wilde noemen. Maar ook wij wisten wel dat er wel een kern van waarheid zat in de uitspraak van Jamila. Die twee meisjes grepen iedere kans met beide handen aan om een andere stad met andere slachtoffers uit te zoeken en dit was een perfecte kans, aangezien ze hun ouders konden vertellen dat ze sportdag hadden en dus de hele dag weg konden zijn. M'n moeder zou zeggen dat die meisjes wat ' licht in hun hoofd' zijn als ze zou weten wat er werkelijk aan de hand zou zijn. Als…Op het eerste gezicht zou moeder ze als de perfecte dochters bestempelen en zou ze eindeloos klagen over de dochter die God haar gegeven had, ik dus. Ik was een dom en slecht kind vergeleken met alle andere meisjes, ik verdiende het niet te leven.
Niet aan denken, sprak ik mezelf streng toe. Ik zou deze dag niet laten verpesten door m'n moeders woorden. Nee, nu zou ik lol hebben. Als ik thuis ben kan ik nog eindeloos piekeren en denken en gebombardeerd worden met die woorden met een lading van staal.
De sportleraar liet zijn fluitje horene en riep met een echte 'sportleraarstem' dat de wedstrijden konden beginnen. We hadden ons opgegeven voor softbal en liepen naar het veld waar de andere helft van de groep ons op stond te wachten. Wij zouden als eerst aan slag zijn en ploften alweer neer op de grond, wat waarschijnlijk een zeer actieve indruk zou geven, maar dat kon ons toch niet schelen. We waren hier niet voor de lol of omdat we wilden laten zien hoe geweldig we konden knuppelen. Nee, we zaten hier voor de uren die we nog vol moesten maken voor aanvang van de zomervakantie. En nu we hier toch waren, konden we er het beste een gezellige dag van maken, wat echter niet betekende dat we net moesten doen alsof softbal ons lust en leven was. Nee, wij vermaakten ons wel; er was altijd wel iemand die wat te vertellen had. Bovendien was het heerlijk liggen in het zonnetje én had ik een goed uitzicht op Rachid.

03-07-2002, 17:43
Vervolg vervolg vervolg vervolg vervolg vervolg vervolg vervolg vervolg!!! Ga zo door meid.

beslammaaaaa

03-07-2002, 17:52
Ondertussen.....

Hoofdstuk 2: Een beetje verliefd?

'Aaah, heerlijk, ' zuchtte Karim terwijl het water langs zijn lichaam omlaag gleed. Hij bracht zijn handen naar zijn zwarte haar om de rest van de shampoo uit zijn haar te spoelen. Hij voelde zich altijd heerlijk loom, maar tegelijkertijd ook vol energie na het joggen. En onder de heerlijke waterstraal kon hij zich lekker ontspannen en tegelijkertijd zijn dag plannen. Nergens kon hij zo goed nadenken als onder de douche. Dat er mensen waren die onder de douche hun zangkunsten lieten horen, daar kon hij echt niet bij. Dat zal wel een rare Hollandse gewoonte zijn dacht hij bij zichzelf en hij voelde het Marokkaans bloed door zijn aderen stromen. Zo, nu nog een paar seconden alleen de koude kraan opendraaien. Ieks, dat is k-k-koud. Karim hapte naar adem, maar bleef toch onder de ijskoude douchestraal staan. Hij liet elke dag de koude kraan een paar seconden openstaan, maar hij kon er nog steeds niet aan wennen. Maar het was goed voor de doorbloeding van je lichaam en je werd er lekker wakker van. Hij draaide de kraan dicht en stapte de douchekabine uit. Voorzichtig haalde hij een punt van de handdoek over de beslagen spiegel en keek naar zijn wazige spiegelbeeld. Ze zouden eens spiegels moeten maken van een materiaal dat niet beslaat of spiegels met ruitenwissers, die automatisch aangingen zodra het oppervlak vochtig begon te worden. Karim streek met een hand over zijn gladgeschoren kaak. Hij voelde zich net die man in de reclame voor die nieuwe soort scheermesjes. Hij oefende een zelfverzekerd lachje in de spiegel, haalde zijn hand door zijn haar, sloeg een handdoek om zijn middel en ontdeed de badkamerdeur van het slot.

04-07-2002, 11:02
mooie verhaal ga a.u.b door

04-07-2002, 13:59
Karim liep door de gang naar zijn kamer, die hij met zijn broer moest delen. Hij sloot de deur achter zich dicht en trok de handdoek van zijn middel. Tevreden bekeek hij zichzelf in de kastdeurspiegel. De sportschool en het dagelijks joggen hadden hun vruchten afgeworpen. Behendig trok hij de kastdeur open en bedacht wat hij deze dag aan zou trekken. In zijn hoofd neuriede hij een liedje van afgelopen zomer; Samira, Samira…
Zijn gedachten dwaalden weer af naar de vorige ochtend. Hij zag weer hoe Samira hem vanonder haar lange wimpers, als waaiers van palmtakken, aankeek. Hij zag haar ogen beeldscherp voor zich, maar hij was er nog steeds niet over uit welke kleur ze nou waren. Lichtbruin, groen? Nee, het was meer een mengsel van bruin en groen. Hij hoorde weer haar mooie stem en zag haar mooi gevormde lippen naar hem lachen. Hij zag weer hoe haar wangen een beetje rood kleurden toen hij zei dat ze een mooi meisje was. Hij hield er wel van om meisjes in verlegenheid te brengen, om ze helemaal het hoofd op hol te doen slaan. Hij wist zelf wel wat voor uitwerking zijn verschijning had op het gemiddelde meisje en zijn telefoon stond dan ook vol van nummers van schoonheden over de hele wereld afkomstig. Ach, een pleziertje kan toch nooit kwaad, lachte hij zichzelf toe. Samira, Samira…
Raar maar waar was hij nog nooit echt verliefd geweest op een meisje. Er waren zat meisjes die hij wel leuk vond of waarvan hij een avondje had ' genoten' , maar nog nooit was zijn hart werkelijk gestolen door iemand. En dat zou ook nooit gebeuren beloofde hij zichzelf. Verliefd worden is voor mietjes, verliefdheid is een zwakte. Nee, hij werd liever zelf bemind en bewonderd. Samira, Samira…Hij trok zijn gebleekte spijkerbroek uit de kast en een wit bloesje. Dat zou vast fantastisch staan bij zijn door het buitenlicht gebruinde huid. Ach, wat deed hij nou moeilijk, alles stond hem fantastisch! Samira, Samira…Weer bekeek hij zichzelf in de spiegel. Hmmm…het resultaat mocht er wel wezen. Zo, nu nog een beetje gel door zijn haar en hij kon weer de deur uit. Misschien dat hij Samira nog ergens tegenkwam. Opeens betrapte hij zichzelf erop dat hij alsmaar aan Samira dacht, hij kon haar maar niet uit zijn hoofd zetten. Ach, onzin, hield hij zichzelf voor, het komt vast door dat liedje dat hij maar niet uit zijn hoofd kon krijgen of…was hij misschien toch een beetje verliefd?

04-07-2002, 14:05
Go on girl.....


04-07-2002, 15:27
Hoofdstuk 3: Verdwaald?

Met een zucht probeerde ik de sleutel nog eens in het sleutelgat te wrikken. Dit was al de derde poging, maar de sleutel weigerde het gat in te gaan. Ik was veel vroeger dan verwacht thuisgekomen en ik baalde als een stekker. Ik dacht aan de sportdag, het was erg gezellig geweest, totdat ik aan de beurt was om te slaan. Ik wilde indruk maken op Rachid, die een eindje verderop stond met één van zijn vrienden, dus ik wilde de bal volop raken. Ik stond al klaar, de knuppel met beide handen vasthoudend, klaar om de bal een geweldige oplawaai te geven. Ik zag de bal aankomen, haalde uit en…miste, maar de knuppel glipte uit mijn hand en boordde zich in Jamila' s maag, die schuin achter mij stond. ' Stomme trut,' gilde Jamila, ' vuile schele teef. Liefde maakt blind, maar ik had nooit gedacht dat je dat letterlijk op moest vatten. Je deed het expres he, alleen omdat Rachid vorige week met me stond te praten.'
Ik voelde me ellendig, het was helemaal niet mijn bedoeling geweest om Jamila expres met de knuppel te raken en ik wist niet eens dat Rachid met haar heeft staan praten. Maar op dat moment kon ik niets uitbrengen, mijn mond weigerde opeens dienst en mijn ogen konden alleen maar staren. Uiteindelijk ben ik keihard weggerend, heb mijn spullen uit de kleedkamer gegrist en ben naar huis gerend in mijn gymkleding. Het ergste is nog dat iedereen denkt dat ik Jamila expres wilde verwonden doordat ik wegrende en niets zei. Nu voor de voordeur kon ik nauwelijks m'n tranen inhouden, mijn keel voelde dik en opgezwollen aan. Eigenlijk wilde ik helemaal niet naar huis, ik wilde rennen, helemaal alleen. Ik wilde mijn gedachten op een rijtje zetten. Ik wilde ongegeneerd huilen, de tranen over mijn gezicht laten stromen en mijn zoute tranen met het puntje van mijn tong weer oplikken. Ik wilde het uitschreeuwen, ik wilde keihard gillen dat ik ze allemaal haat stuk voor stuk. Ik wilde weglopen, naar een plaats waar ik alleen kon zijn met de wind. Maar ik deed niets van dat alles. Opeens werd de deur opengedaan, ik tuimelde bijna naar voren, aangezien ik met m'n volle gewicht op de deur leunde. M'n moeder keek me vol haat en afschuw aan. ' Goh, je overtreft jezelf telkens weer. Ik dacht dat je alle domme dingen die een mens kon doen nu wel zo'n beetje had gehad. Maar nee, Samira, lhmar, kan zelfs geen sleutel in het slot steken. Vervloekt zijn alle dochters als ze net als jij zijn!' M'n moeder spuugde deze woorden in mijn gezicht. Haar ogen schoten vuur en haar handen zouden straks wel kogels op mij afvuren. Opeens had ik het niet meer. Nooit kon ik wat goeds doen, nooit werd mijn bijdrage gewaardeerd. Ik voelde de tranen tegen mijn ogen drukken en ik wist dat ik deze keer mijn tranen nooit tegen zou kunnen houden. Ik gooide mijn tas op de grond en draaide me om. M'n moeder pakte m'n mouw beet en probeerde me naar binnen te sleuren, maar ik rukte me los en zette het op een lopen, terwijl ik mijn tranen de vrije loop liet. Ik rende de straat uit, de nieuwsgierige blikken van de mensen negerend. Ik rende en rende straat in, straat uit. Ik lette niet op stoplichten of op ander verkeer. Alles wat ik zag wazig door mijn tranen, waarvan mijn ogen overstroomden. Het kon me allemaal niet meer schelen, iedereen kon de pot op!

Het begon al wat te schemeren en ik voelde zachte regendruppels op m'n huid vallen. Hoe lang was ik al niet aan het rennen? Waar was ik eigenlijk? Waar was ik nu in hemelsnaam beland. Deze straat kwam me helemaal niet bekend voor, deze huizen had ik nog nooit gezien. Shit! Ik was gewoon verdwaald, verdwaald in eigen stad…hoe dom kon je zijn? Ik keek om me heen. Geen hond op straat te bekennen, geen winkel te zien. Zal ik bij een huisje aanbellen? Ik zag het al voor me: meneer kunt u me misschien vertellen waar ik nu eigenlijk ben? De man zou me totaal voor gek verklaren, hij zou met zijn vinger tegen zijn voorhoofd tikken en de deur voor mijn neus dicht knallen. Nee, ik deed het niet. Nee, natuurlijk deed ik het niet. Ik deed het zeker niet! Ik deed het. Ik speurde de huizen af en koos het huis uit waarvan ik dacht dat het wel veilig zou zijn. Ik hield m'n adem in en drukte op de bel…

04-07-2002, 16:39


GO Cina Go cina Go Go Go


Heel mooi verhaal, je hebt echt talent

04-07-2002, 16:43

Citaat:
Origineel gepost door hajartje
GO Cina Go cina Go Go Go


Heel mooi verhaal, je hebt echt talent


 

Thanx!!!

:blauwkus:

Cina

06-07-2002, 23:12
He Cina, kom op nou, ga door met je verhaal. Het begint net spannend te worden. Laat ons nu niet in de steek.
Dus kom op met het vervolg,vervolg,vervolg,vervolg , vervolg!!!! You go girl!!!

Beslammaaaa

Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17