as-sa3ied (opperegypte) is ook een chickparadise. Sohag begon het al, iedereen kijkt naar je, en waar ik koshari zat te eten keken zowel christelijke als moslimmeisjes giechelend naar ons. In Asyut hetzelfde verhaal, al helemaal op de universiteit die we bezochten, allerlei meiden die met je willen praten.Later bleek zelfs een meisje die we hadden gesproken en waaraan we hadden verteld in welk hotel we zaten toen ze dat vroeg te zijn langsgekomen bij het hotel en naar mij en bregje gevraagd te hebben :P.
En il-minya was het toppunt. Zelfs de meisjes psssten daar naar je, tot 3 keer toe, toen ik op de nijlboulevard liep. Als je kan psssten dan kan je eigenlijk al de helft van de egyptische taal.
En dan dit: Sara, ik liep langs drie meiden opeen bankje die riepen: welcome! (je wordt er gek van: welcome to egypt! what's your name? How are you?) en ik antwoorde terug ahlan (hallo) en toen moesten ze verbaasd lachen. Later naar ze teruggegaan en aan de praat met ze geraakt, vooral de mooiste praatte veel. Ze kwam uit Asyut maar studeerde dus in il-minya en woonde daar in haar eentje op de campus. Ze vroeg me met haar mee te lopen en we stonden o.a. een tijd aan de kornish (nijlboulevaard) aan het water te praten en later in het soort van parkje wat er aan ligt. Ze vroeg o.a. of ik een vriendin had, toen ik zei van niet was ze daar erg verbaasd over (die denken vast: hoe kan zo'n jong lekker ding als Jesper nog vrijgezel zijn? kortom, volkomen begrijpelijk :P) en vroeg ze waarom, ik: omdat ik de juiste (passende) nog niet gevonden heb, zij: waar moet de juiste dan aan voldoen? Zijzelf bleek een vriend in asyut te hebben gehad, maar ze waren nu uit elkaar gegaan, en ze had nu dus geen liefdesrelatie (codetaal: neem mij!). Later vroeg ze ook wat m'n telefoonprovider was en haalde haar eigen mobiel te voorschijn en zei dat zij mobinil had (hint hint: ik wil je nr!), maar ik ben hier niet op ingegaan omdat ik het al druk genoeg heb in cairo met lessen en er toch geen toekomst mogelijk is realistisch gezien. Aan het einde liep ze zelfs zo dicht naast me (kleiner dan me) dat ze met haar arm mijn arm aanraakte, soort van erlangs schuren met lopen. Ik was verbaasd dat ze me steeds mee te lopen, als Egyptisch meisje met een buitenlandse jongen waar alle ogen van de hele nijlboulevard dan op gericht zijn van: wat doen die 2? Aan het einde zei ze ook nog dat ze erg blij was dat we elkaar hadden ontmoet en toen hebben we afscheid genomen, en nu baal ik dak toch niet m'n telnr gegeven heb... achja het zei zo. Ik heb als aandenken wel foto's, want een groepje zat in een faloeka op de nijl en had foto's van ons gemaakt toen we aan de oever stonden, dus die foto's krijgen jullie later nog te zien, moet ze zelf nog toegestuurd krijgen